อานุภาพพระของขวัญรุ่นรวยโคตรๆ

แม้ว่างานวันครบรอบ 124ปี พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ จะผ่านไปแล้ว แต่นึกถึงวันงานครั้งใดก็ปลื้มใจทุกครั้ง เรียกได้ว่าเป็นวันที่...โคตรๆ…แห่งปี ทั้งสาธุชนผู้มีบุญที่เดินทางกันมาจากทุกสารทิศทั่วโลก บอกได้คำเดียวว่า เยอะโคตรๆ เพราะมากันเป็นแสน ทำเอาสภาธรรมกายสากลที่ว่าใหญ่โคตรๆดูเล็กไปถนัดตา

อีกทั้งความประทับใจในวันงาน ก็บอกได้คำเดียวว่า ปลื้มโคตรๆ แถมปิด

ท้ายด้วยการรับ พระของขวัญรุ่นรวยโคตรๆ ที่คุณครูไม่ใหญ่บอกไว้ว่า ศักดิ์สิทธิ์นักแล แค่ทำใจให้ใสๆ แล้วตั้งความปรารถนาตามหลักวิชชา ก็จะสมปรารถนาโดยง่าย

คำบอกกล่าวของคุณครูไม่ใหญ่ ก็เลยไปโดนใจของนักเรียนใหม่ของโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาคนหนึ่งเข้าอย่างจัง นั่นก็คือ กัลยาณมิตรโชติภัทร์ บุญส่ง แม้ค้าขายกล้วยปิ้งย่านศรีราชา จังหวัดชลบุรี ซึ่งในวันงานหล่อรูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ นับเป็นครั้งแรกที่เธอได้มาที่วัดพระธรรมกาย ตามคำชวนของพี่สาว เมื่อเธอได้มาแล้วเธอบอกว่า “บอกได้คำเดียวว่า...ใช่เลย”

สิ่งอัศจรรย์สิ่งแรกที่เกิดขึ้นกับเธอก็คือ ลูกสาวคนเล็กของเธอซึ่งเป็นเด็กออทิสติก ปกติแล้วจะเป็นเด็กสมาธิสั้น ไม่อยู่นิ่ง ชอบทำเสียงดัง เอะอะโวยวาย แต่เมื่อมาถึงที่วัด เธอก็ต้องทึ่ง เมื่อลูกสาวของเธอกลับกลายเป็นคนละคน สาวน้อยไม่ดื้อ นั่งนิ่งๆ พูดคุยด้วยเสียงเบาๆ ไม่เอะอะ ไม่โวยวาย ซึ่งเธอบอกว่าสิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน และตั้งแต่กลับมาจากวันงานหล่อรูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ลูกสาวก็สามารถนั่งสมาธิได้ทุกวัน วันละ 15นาที

แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรก ที่เธอเดินทางมาที่วัดพระธรรมกาย แต่เธอรู้เพียงอย่างเดียวว่า เธอมาถูกทางแล้ว ที่ผ่านมาเธอไม่เคยหาความสงบเจอเลย แต่ตอนนี้เธอได้พบกับความสงบที่เธอแสวงหาแล้ว นั่นก็คือ ความสงบจากศูนย์กลางกายที่วัดพระธรรมกายแห่งนี้นี่เอง ด้วยเหตุนี้เธอจึงเทเงินหมดกระเป๋าร่วมบุญหล่อรูปเหมือนทองคำพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ในครั้งนี้ และด้วยใจของเธอที่ใหญ่โคตรๆ และแรงโคตรๆ เธอจึงขอยืมเงินจากพี่สาว เพื่อร่วมบุญในครั้งนี้เป็นจำนวนเงิน 15,000บาท

เธอบอกว่า ยืมเงินเพื่อไปทำอย่างอื่นยังยืมได้ แล้วทำไมยืมมาทำบุญจะยืมไม่ได้ เธอบอกพี่สาวไปว่า “หนูขอยืมเงินหมื่นห้านะพี่ พี่เอาเงินนี้ไปหล่อรูปเหมือนทองคำ หลวงปู่ให้หนูด้วยนะ” แล้วเธอยังบอกอีกว่า แม้ว่าเธอจะไม่มีเงิน แต่เธอเชื่อมั่นว่าเธอทำได้ และเธอจะสามารถหาเงินมาคืนพี่สาวได้ในเร็ววัน

ในวันงานหล่อรูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ก่อนที่จะรับพระของขวัญ เธอได้ยินคุณครูไม่ใหญ่กล่าวว่า “อยากได้อะไรให้อธิษฐานเอานะลูก” เธอจึงตั้งจิตอธิษฐานว่า “ถ้าหนูมีบุญบารมีพอที่จะมาเส้นทางนี้ ขอให้หนูได้สิ่งที่ดีที่สุดกลับบ้านไปด้วยเถิด” และเมื่อถึงคิวที่เธอจะรับพระของขวัญ เธอก็พนมมือไหว้แล้วแบมือรับพระของขวัญ

เมื่อพระอาจารย์หย่อนพระของขวัญลงบนมือของเธอ ทันใดนั้นพระของขวัญก็กระเด้งเหมือนมีชีวิต จากมือของเธอขึ้นมาที่แขน แล้วมาหยุดอยู่ตรงหัวใจของเธอพอดี ก่อนที่จะหล่นลงบนมือ เธอจึงอุทานออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจว่า “นี่ถึงใจเลยหรือ”

หลังจากวันงาน เธอก็นำพระของขวัญมาวางเรียงกัน เธอเล่าว่า...ดูก็รู้ว่าองค์ไหนคือพระของขวัญของเธอ เพราะพระของขวัญของเธอนั้นงามมากๆ เป็นสีขาวไม่มีตำหนิ แถมมีประกายแวววับ และในขณะที่เธอนั่งจ้องมองพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างวาบออกมาจากพระของขวัญ เหมือนเพชรที่ต้องแสงแล้วสว่างวาบ เธอปีติใจมากๆ บอกว่า “แค่มีพระของขวัญหลวงปู่องค์นี้ก็พอแล้ว ชาตินี้ไม่ขอถูกหวยรางวัลที่1 ใครจะเอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม”

ความอัศจรรย์ใจ และอานุภาพพระของขวัญที่เกิดขึ้นกับเธอ ทำให้เธอเชื่อมั่นว่าสิ่งนี้มีอยู่จริง และเธอได้เดินมาถูกทางแล้ว จากนี้ไปจะขอร่วมเดินอยู่บนเส้นทางการสร้างบารมีนี้ด้วย และเธอก็ตั้งใจว่า งานกฐินหลวงปู่ปีนี้เธอไม่พลาดแน่นอน