เล่าเรื่องพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ
โดย พระเดชพระคุณพระครูสมุทรกวี
เจ้าคณะอำเภอบางคนที จังหวัดสมุทรสงคราม
เรียบเรียงจาก คำบอกเล่าของพระเดชพระคุณพระครูสมุทรกวี
พระเดชพระคุณพระครูสมุทรกวี เจ้าคณะอำเภอบางคนที จังหวัดสมุทรสงคราม ท่านเป็นชาวจังหวัดสุพรรณบุรี บวชเป็นสามเณรตั้งแต่ยังเด็กที่วัดสองพี่น้อง และเมื่อปี พ.ศ.2498 ท่านได้ย้ายมาเรียนที่วัดปากน้ำภาษีเจริญ และได้มีโอกาสใกล้ชิด พระเดชพระคุณหลวงปู่ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) และท่านยังเป็นสามเณรอีกรูปหนึ่ง ที่ได้พบได้เห็นและได้ยินได้ฟังเรื่องราวต่างๆ จากพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯด้วยตนเอง วันนี้ท่านได้เมตตามาเล่าให้ฟังดังนี้...
กิจกรรมที่ทำกันเป็นปกติ คือ ตอนหกโมงเช้าจะออกมาฉัน พอเสียงระฆังดังขึ้น หลวงพ่อ...ท่านจะออกมา พวกเราก็จะคอยเดินตาม ที่ศาลาหอฉันจะนั่งแยกออกเป็นโซนๆ คนที่ได้ธรรมกายนั่งที่หนึ่ง เปรียญก็นั่งที่หนึ่ง นักศึกษาก็นั่งอีกที่หนึ่ง เป็นระเบียบเรียบร้อยมากๆ ทุกคนจะรอให้หลวงพ่อฉันก่อน พอหลวงพ่อเริ่มฉันทุกคนก็เริ่มฉัน พอฉันเสร็จหลวงพ่อ...ท่านจะลงโบสถ์ โดยที่พระจะนั่งอยู่ในโบสถ์ สามเณรจะนั่งอยู่รอบๆกำแพงโบสถ์
ท่านจะนำสวดมนต์ประมาณ 10นาที แล้วหลวงพ่อก็ขึ้นธรรมาสน์ เทศน์และให้โอวาทอีก 10นาที จากนั้นหลวงพ่อก็สอนว่า ใครที่เรียนบาลีก็เรียนไป แต่อยู่ที่วัดต้องเรียนนะ ต้องเรียนบาลี หรือนักธรรม อีกจำพวกหนึ่งก็วิปัสสนาธุระ นั่งกรรมฐาน ก็นั่งไปท่านก็ไม่ว่าอะไร ผมก็เอาทั้งสองอย่างเลย แต่ว่าปฏิบัติก็ถือว่าเป็นงานอดิเรก เราถือว่าเราคิดดี ก็เป็นกำไรชีวิตของเรา
ตอนเช้าจะฉันเต้าหู้ยี้ กินผักกาดดอง ผักกาดดองนี้ไม่ใช่ผักกาดดองบ้านเราที่ดองสวยๆนะ แต่เป็นแบบดองวันนี้กินพรุ่งนี้ มันก็ขมๆนิดๆ และในสมัยนั้น เขาจะแต่งกลอนเต้าหู้ยี้ไว้ว่า “เต้าหู้ยี้ดองของหมักหมม มันรสขมเปรี้ยวจัดกัดลำไส้ แสนแสบอาทรร้อนฤทัย ตกสายพวกผมเป็นลมเลย”
การบิณฑบาตนอกวัด หลวงพ่อ...ท่านไม่ค่อยจะให้ไป เพราะว่าท่านก็เลี้ยงแล้วนะ แต่บางรูปที่ไม่ได้เรียนก็ออกไปบิณฑบาต แต่ถ้าหากเป็นวันพระ โรงเรียนหยุด ผมก็นึกสนุกออกไปบิณฑบาต ผมก็เดินไปตลาดพลู เดินไปตามทางรถไฟ ไปถึงวงเวียนใหญ่ บางยี่เรือ วกกลับมาที่ตลาดพลูแล้วเข้าวัด มีแม่ชีมานิมนต์ ผมก็บอกแม่ชีไปว่า "บาตรเต็มแล้วให้ใส่รูปหลังเถอะ" บาตรผมเต็มจริงๆครับ เต็มไปด้วยอากาศ เดินไปตั้งไกลไม่มีคนตักบาตรเลย สมัยนั้นมันลำบากมาก ผมไม่กล้ารับบาตรครับ ผมอายแม่ชีมากๆ แต่ที่วัดปากน้ำฯหลวงพ่อ...ท่านเลี้ยงอย่างอุดมสมบูรณ์
หลวงพ่อ...ท่านอัศจรรย์อยู่อย่างหนึ่ง คือ โยมแม่ครัวบอกหลวงพ่อว่า “หลวงพ่อข้าวสารหมดแล้ว” ท่านก็หัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอก” เชื่อไหม ตกเย็น เรือข้าวสารมาเป็นลำๆ ไม่ได้ซื้อนะ มีคนเขามาถวาย
หลวงพ่อ...ท่านมีบุญลักษณะหลายๆอย่าง ที่พวกเราจะไม่เข้าใจวิถีทางชีวิตของท่าน ท่านมีบุญมากๆเลย แล้วบารมีของท่านเหมือนกับท่านสามารถคุมพวกเราได้หมด พระ-เณรสี่ห้าร้อยองค์ ท่านคุมได้หมด ในสมัยก่อนนั้น เวลามีมหรสพ มีหนัง มีดนตรี...ประยงค์ มุกดา สุรพล...เณรหนุ่มๆก็แอบไปดูกัน ไปวัดนางชี วัดขุนจันทร์ วัดอัปสรสวรรค์ ตอนเช้า...หลวงพ่อนั่งในโบสถ์เทศนาเลย เรื่องที่แอบไปดูมหรสพเมื่อคืนนี้...ไปกันอย่างนั้นอย่างนี้ เหมือนกับท่านตามเราไปดูเลยครับ
มีอยู่ปีหนึ่ง เชื่อไหม มีคนไปประเทศอินเดีย เขาก็ทำภาพยนตร์ไปเที่ยวประเทศอินเดีย เขานิมนต์หลวงพ่อให้ดู หลวงพ่อ...ท่านก็มาดู พระก็นั่งกันเต็มชั้นบนของโรงเรียนพระปริยัติธรรม แต่วันนั้นเกิดไฟดับ ทำอย่างไรก็ใช้ไม่ได้ หลวงพ่อ...ท่านก็กลับ แต่พอหลวงพ่อลงไปสักพักไฟก็ติด แต่ท่านก็ไม่ได้กลับขึ้นมาดูหรอกนะ พอรุ่งเช้า หลวงพ่อก็อธิบายได้ยิ่งกว่าพวกเราไปนั่งดูหนังที่เขาฉายเสียอีก นี่เป็นความอัศจรรย์มากๆ ทำให้พระ-เณรไม่กล้าทำอะไรล่วงละเมิด เพราะถ้าหากใครแอบไปทำไม่ดี ท่านจะชี้ตัวมาแล้วเทศน์สอนตอนนั้นเลย ทำให้เป็นที่เกรงกลัวกันของพระ-เณร คล้ายๆบารมีท่านคุมได้หมด
เหตุการณ์อันทรงคุณค่าในครั้งนั้น คือ เรื่องราวประวัติศาสตร์ที่บอกเล่าสืบต่อไปยังคนรุ่นหลัง ให้รับรู้ถึงอานุภาพแห่งบารมีธรรมอันสูงส่งของ พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำภาษีเจริญ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย ว่า...ท่านคือแหล่งเนื้อนาบุญอันประเสริฐ ที่ควรแก่การกราบไหว้สักการบูชา
Desktop Version
