เล่าเรื่องพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ
โดย พระเดชพระคุณพระวิสุทธิวงศาจารย์
รองเจ้าอาวาสวัดปากน้ำภาษีเจริญ เจ้าคณะภาค 7
เรียบเรียงจาก คำบอกเล่าของพระเดชพระคุณพระวิสุทธิวงศาจารย์
พระเดชพระคุณพระวิสุทธิวงศาจารย์ เป็นรองเจ้าอาวาสวัดปากน้ำภาษีเจริญ เจ้าคณะภาค7 รองแม่กองบาลี กรรมการมหาเถรสมาคม พระอาจารย์ใหญ่โรงเรียนพระปริยัติธรรมวัดปากน้ำภาษีเจริญ และพระอาจารย์ใหญ่ของคุณครูไม่ใหญ่ ท่านเป็นผู้ที่อยู่ในยุคสมัยของ พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำภาษีเจริญ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย
เมื่อครั้งอดีตยังเป็นสามเณร พระเดชพระคุณพระวิสุทธิวงศาจารย์ได้ประจักษ์ถึงบารมีธรรมอันไม่มีประมาณของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ สิ่งที่ท่านได้เมตตาถ่ายทอดให้ฟังต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวที่ท่านได้สัมผัสกับตนเอง เมื่อครั้งยังเป็นสามเณรบวชเรียนศึกษาทั้งด้านปริยัติและปฏิบัติ อยู่ที่วัดปากน้ำภาษีเจริญ...
ในทางปริยัติ หลวงพ่อสร้างโรงเรียนได้ด้วยบารมีธรรมของหลวงพ่อ จนกระทั่งได้รับการกล่าวว่า “สร้างซะใหญ่โต จะมีใครมาเล่าเรียนศึกษา” แต่เดี๋ยวนี้สถานที่นั้นก็ไม่เพียงพอต่อการเล่าเรียนศึกษา ก็แสดงว่า หลวงพ่อมีอนาคตังสญาณ นี่ไม่ได้ยกย่องจนเกินควรไป เพราะท่านมองเห็นกาลไกลเรียกว่า ทีฆทัสนะ มีความเห็นอันกว้างอันยาวไกลว่า ต่อไปอนาคตกาลข้างหน้าจะมีพระภิกษุ-สามเณรเข้ามาศึกษาทั้งในวัดปากน้ำฯ และบริเวณรอบๆวัดปากน้ำฯนี้...ก็เป็นจริงดังที่กล่าว
หลวงพ่อส่งเสริมทั้งปริยัติทั้งปฏิบัติ ใครสอบได้เป็นเปรียญตั้งแต่ สามประโยคขึ้นไป หลวงพ่อจะหัวเราะชอบใจ และมักจะกล่าวยกย่องสรรเสริญในที่ทั่วๆไป เวลาไปฉันที่ไหนหรือว่าไปประชุมที่ไหน มีพระมหาเปรียญใหม่ๆไปด้วย หลวงพ่อมักจะชี้ว่า องค์นี้เป็นเปรียญสาม องค์นี้เป็นเปรียญสี่ประโยค ห้าประโยค
ในเรื่องการส่งเสริมการศึกษา ท่านก็จะให้กำลังใจ ใครสอบได้ก็มีปัจจัยสี่ เช่น จีวร (สมัยนั้น จีวรป่านเป็นจีวรที่หลวงพ่อชอบใช้ หลวงพ่อก็จะให้รางวัลแก่ผู้ที่สอบได้ ก็ยึดถือปฏิบัติกันมาจนกระทั่งถึงปัจจุบันนี้) และประกาศชื่อเสียงของพระมหาเปรียญรูปนั้น ยกย่องในสังคมทั่วๆไป นี้เป็นแนวนโยบายของหลวงพ่อที่ว่า “ยกย่องคนที่ควรยกย่อง”
ส่วนบุคคลที่ไม่สนใจเล่าเรียนการศึกษา ประพฤติปฏิบัติไม่ดีไม่งาม หลวงพ่อก็มีบทลงโทษตามโทษานุโทษหนักเบา “ลงโทษคนที่ควรลงโทษ” หลวงพ่อเป็นคนเด็ดเดี่ยวเด็ดขาด ตัดสินแล้ว...ผิดก็คือผิด ต้องออกจากวัดภายใน 24ชั่วโมง นี้คือหลักของหลวงพ่อที่ว่า “ยกย่องคนที่ควรยกย่อง ลงโทษคนที่ควรลงโทษ”
สมัยนั้น เวลาฉันภัตตาหารจะนั่งเป็นล็อกๆ ผู้ที่ได้เปรียญก็ล็อกหนึ่ง ผู้ที่ได้ธรรมกายก็ล็อกหนึ่ง สามเณรเปรียญก็แยกจากสามเณรที่ไม่ได้เป็นเปรียญ ที่นั่งทางด้านทิศเหนือ คือ มหาเปรียญ ที่นั่งทางด้านทิศตะวันออก คือ ผู้ที่ได้ธรรมกาย พระอันดับ (พระที่ไม่ได้เปรียญ) อยู่ที่ด้านทิศใต้ สามเณรอยู่ที่ทางด้านทิศตะวันตก ทำให้ผู้ที่เรียนปริยัติ เกิดความมานะพยายามที่จะให้ได้เปรียญ ส่วนผู้ที่ปฏิบัติธรรม ก็พยายามปฏิบัติธรรมให้ได้ธรรมกาย
ในสมัยนั้น เมื่อจะสอบจะนิยมที่จะไปขอพรจากหลวงพ่อ ตอนนั้น ผมใกล้จะสอบประโยคสี่ (ประโยคสามสอบได้มาจากอำเภอสองพี่น้อง) เขาก็พูดกันว่า “ไปขอพรหลวงพ่อ” ผมเองก็ยังไม่รู้อะไร เขาชวนไปก็ไป พอไปกราบเรียนท่านว่า “หลวงพ่อ...ผมจะสอบประโยคสี่พรุ่งนี้”
หลวงพ่อจะใช้กำปั้นมือขวาทุบที่ศีรษะสามครั้ง ท่านจะว่าอย่างไร หรืออธิษฐานจิตอย่างไร ผมไม่ทราบ ท่านคงจะให้พรเรา ผมมีโอกาสให้ท่านเคาะศีรษะ 9ครั้ง สามปี ตอนจะสอบประโยคสี่ ประโยคห้า ประโยคหก พอประโยคเจ็ด ท่านมรณภาพ
เรื่องราวชีวิตอันงดงาม และทรงคุณค่าของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ที่พระเดชพระคุณพระวิสุทธิวงศาจารย์ได้เมตตาเล่ามานี้ ทุกถ้อยคำ แสดงถึงบารมีธรรมอันไม่มีประมาณของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯว่า ท่านคือต้นแบบนักสร้างบารมีผู้ยิ่งใหญ่ เป็นผู้เปี่ยมด้วยทัศนวิสัยอันกว้างไกล ปรารถนาให้พระภิกษุ-สามเณรมีความรู้ให้มากที่สุด เพื่อเป็นหลักชัยให้พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองสืบไป
Desktop Version
