รายงานบรรยากาศการสอบ
World-PEC ครั้งที่ 2 ของโลก (ประเทศไทย)
บรรยากาศของศูนย์สอบ World-PEC ในวันนี้ อยู่ที่กรุงเทพมหานคร และ ภาคใต้ ซึ่งผู้สื่อข่าวประจำศูนย์ เก็บรายละเอียดของภาพความประทับใจมาฝากคุณครูไม่ใหญ่ และนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทั่วโลก ดังนี้...
ใครๆอาจจะคิดว่า เป็นไปไม่ได้ ที่จะมีการสอบ ณ แผงค้าผัก, ค้าหมู และแผงอื่นๆ กลางตลาดสด โดยเฉพาะในช่วงเวลาที่คนกำลังพลุกพล่าน และขายดีสุดๆ บรรดาพ่อค้าแม่ค้า ทำข้อสอบไปก็ขายของไป...ยิ่งไปกว่านั้น ณ อีกมุมหนึ่งของตลาดเดียวกัน มีเก้าอี้ตั้งไว้เป็นแถวอย่างมีระเบียบ เพื่อให้เป็นที่นั่งสอบของลูกค้า ที่มาซื้อของในตลาดแห่งนี้…
ภาพเหล่านี้ ไม่ใช่จินตนาการของนักเขียนสติเฟื่อง แต่เป็นภาพที่เกิดขึ้นจริง ในวันที่ 20 มกราคม พ.ศ.2551 ที่ผ่านมา ณ ตลาดนัดซอยอุดมสุข51 เจ้าของตลาดมหัศจรรย์แห่งนี้ คือ กัลยาณมิตรวลัยภรณ์ ศักดิ์วราภรณ์ หรือ เจ๊เล็ก ผู้มีหัวใจของยอดกัลยาณมิตร มีความรักและความปรารถนาดีต่อผู้เช่าแผง และลูกค้าที่มาซื้อของในตลาดทุกคนอย่างจริงใจ
เจ๊เล็กเล่าว่า ได้เข้ามาศึกษาธรรมะ โดยการชักชวนของน้องชาย คือกัลยาณมิตรอัครนันท์ เธียรธนสิทธิ์ และได้ไปปฏิบัติธรรมที่พนาวัฒน์ เมื่อกลับลงมา น้องชายชวนเปิดศูนย์สอบ ก็ตกลงทันที เพราะตระหนักว่า ชีวิตคนในตลาด วันๆก็มีแต่ทำมาหากิน ไม่มีเวลาจะศึกษาธรรมะ หากไม่มีคนไปช่วยบอก หรือนำธรรมะไปให้ เขาก็จะอยู่อย่างนั้น
หลังจากนั้น เจ๊เล็กก็เริ่มทำ PR (ประชาสัมพันธ์) การสอบ World-PEC ด้วยตนเอง โดยเดินแวะเวียนไปตามแผงต่างๆ เพื่อคุยกับผู้เช่าแผงถึงการสอบ World-PEC ว่า ดีอย่างไร และมีการตั้งโต๊ะรับสมัคร ซึ่งติดเครื่องกระจายเสียง เชิญชวนผู้ผ่านไปมาให้มาร่วมสอบด้วย
แม่บ้านท่านหนึ่ง ซึ่งกำลังคิดไม่ตกว่า มื้อเย็นวันนี้จะทำอาหารอะไรให้คุณพ่อบ้าน และลูกตัวน้อย สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นหนังสือที่ชื่อว่า “ครอบครัวอบอุ่น”
"ว๊าว...ใช่เลย...เรื่องกับข้าวเอาไว้ก่อน ซื้อหนังสือก่อนซื้อกับข้าว คงไม่เป็นไร เพราะถ้าครอบครัวไหนอบอ้าว แม้กับข้าวจะอร่อยสักแค่ไหน ก็ไม่มีความสุข"
เธอตั้งใจแค่ว่าจะมาซื้อหนังสือ “ครอบครัวอบอุ่น” ไปอ่านเท่านั้น แต่เมื่อทราบข้อมูลว่า จะมีการจัดสอบ เธอจึงตกลงทันที และในวันสอบ เธอก็มาเข้าสอบอย่างมั่นใจ เพราะได้อ่านหนังสือมาหลายรอบ
ในวันสอบ ที่แผงขายหมู วันนี้ขายดีเป็นพิเศษ พ่อค้าประจำเขียงพยายามที่จะตั้งสมาธิกับข้อสอบในมือ แต่ดูเหมือนลูกค้าจะไม่ค่อยเป็นใจ เขาเงยหน้าส่งสัญญาณ SOS เพื่อขอความช่วยเหลือไปยังแม่บ้านคู่ใจ เธอเห็นแล้วก็รีบเดินเข้ามา หยิบบังตอขึ้นมาถือด้วยมือขวา แล้วพูดว่า “เฮียไปหาที่นั่งทำข้อสอบเถอะ เดี๋ยวฉันจะขายเอง”
ที่แผงขายผัก ก็มีปรากฏการณ์ไม่ต่างจากแผงขายหมู เมื่อลูกชายบอกกับแม่ว่า “แม่ขายไปก่อนนะ ผมขอทำข้อสอบก่อน” เมื่อแม่พยักหน้าอนุญาตโดยไม่หันมามอง (เพราะกำลังคิดเงินทอนให้ลูกค้า) เขาจึงคว้าข้อสอบเดินลิ่วไปยังแผงขายผลไม้ เพื่อชวนให้เพื่อนพ่อค้าไปนั่งทำข้อสอบด้วยกัน
ผู้ประสานงานกล่าวว่า นี่คือจุดเริ่มต้นเล็กๆที่ยิ่งใหญ่ เพราะเจ๊เล็กตั้งใจว่า ตลาดนัดซอยอุดมสุข51 จะเป็นต้นแบบให้ตลาดอื่นได้จัดสอบตามในปีต่อไป เพราะใครๆก็อยากมีครอบครัวอบอุ่น
*************************
สำหรับศูนย์สอบภาคใต้ บรรยากาศก็ยังตื่นเต้นไม่สร่างซา ผู้ประสานงาน ทีมสู้โว้ย รายงานว่า หากอยากดูห้องสอบที่ไม่เหมือนใคร ก็ต้องลุยเข้าพื้นที่สีแดงเข้ม อำเภอบันนังสะตา ซึ่งจัดสอบในถ้ำ มี นายอำเภอเมธี กาญจนภูวะ มาเปิดงานและช่วยผู้เข้าสอบค้นหารายชื่อผู้มีสิทธิ์สอบด้วยตนเอง จัดการทอดผ้าป่าเอง เรียกว่า นายอำเภอเป็นเจ้าของงานเอง
ถ้าไม่เห็นทหารที่เอาปืนมาพาดบนตัก ขณะก้มหน้าก้มตาทำข้อสอบ บรรยากาศก็เหมือนครอบครัวมาปิกนิก (picnic) กัน ทุกคนดูผ่อนคลาย ลืมภัยรอบตัวไปชั่วขณะ
นายธีระ มินทราศักดิ์ ผู้ว่าราชการจังหวัด ซึ่งเป็นเป็นมุสลิมที่เคร่งครัด ได้ให้เกียรติมาเป็นประธานเปิดงานที่ ม.ราชภัฏ ยะลา ในขณะที่เดินดูนักศึกษาซึ่งในจำนวนกว่าครึ่งเป็นมุสลิม กำลังทำข้อสอบ ท่านพูดกับเด็กๆว่า “อ่านหนังสือจบหรือเปล่า เป็นหนังสือที่ดีนะ อ่านแล้วก็ต้องนำไปใช้ด้วยนะ มันจะไม่มีประโยชน์เลยถ้าสิ่งที่ดีไม่ได้นำมาใช้งาน ครอบครัวจะได้สงบสุข” และท่านยังบอกกับผู้ประสานงานว่า อยากให้ขยายไปเป็นวงกว้างกว่านี้ในปีต่อไป และทิ้งท้ายว่า “ผมก็ดู DMC นะ”
ปิดท้ายด้วยรายการน่ารักจากชาวสวนยางยะลา ซึ่งส่วนใหญ่ไม่มีเวลาอ่านหนังสือ และทุกเช้า จะต้องรวมกลุ่มเพื่อเข้าสวนยางพร้อมๆกัน เพื่อป้องกันการลอบทำร้าย หลายสัปดาห์ก่อนสอบ ทุกๆเช้าตั้งแต่ตีสาม จะมีการกระจายเสียงเนื้อหาจากหนังสือครอบครัวอบอุ่น ดังไปทั่วพื้นที่ ไม่ว่าจะตัดยางอยู่มุมไหนก็ได้ยินชัดเจน
เตรียมกันมาขนาดนี้ ไม่สอบไม่ได้แล้ว ศูนย์สอบนี้จึงเป็นศูนย์เดียวที่ท่านปลัดอำเภอ ต้องมานั่งรอผู้สอบ เนื่องจากยังตัดยางไม่เสร็จ มีเสียงตะโกนแว่วมาจากในสวนยางว่า “ร่อ ฮิ๊ด ต่ะ” แปลว่า “รอเดี๋ยวนะ” ซึ่งท่านปลัดก็แสนดี รีบบอกว่า “ตัดยางให้เสร็จก่อน จะนั่งรอ”
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป มีเสียงวิ่งกระหืดกระหอบแฮ่กๆ มาแต่ไกล ชาวบ้านทั้งกลุ่มวิ่งมาจากสวนยาง บางคนรีบจัด น้ำยางเหนียวยังติดเต็มมือ เพราะยังไม่ได้ล้างมือ สนุกสนานขำๆกันไปทั้งสนามสอบ
เหตุการณ์จากศูนย์สอบภาคใต้ เป็นเครื่องยืนยันอย่างดีว่า ไม่ว่าจะนับถือศาสนาใด ทุกคนก็ต้องการความสุข เหตุการณ์ต่างๆในภาคใต้ เป็นฝีมือของคนเพียงกลุ่มเดียว แต่คนส่วนใหญ่ ยังต้องการความสุขสงบ และเฝ้ารอความหวังว่า ภาคใต้จะร่มเย็นเหมือนที่เคยเป็นมาในอดีต
Desktop Version
