ผลการปฏิบัติธรรม พระธรรมทายาท รุ่นบูชาธรรม 66 ปี พระราชภาวนาวิสุทธิ์

 

        ผม พระจักรพันธ์ อินฺทจกฺโก อายุ 24ปี หรือ พระกานต์ เพราะเกิดวันสงกรานต์ครับ โยมพ่อและโยมแม่มีอาชีพรับราชการ ในปี พ.ศ.2548 โยมแม่ของผมได้เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งลำไส้ใหญ่ ผมได้บวชหน้าไฟให้ท่าน แต่ก็ยังรู้สึกว่าไม่ค่อยได้อะไรเลยครับ ผมจึงคิดในใจว่าถ้ามีโอกาสจะต้องบวชใหม่ให้ได้ เพราะอยากเอาบุญให้โยมแม่มากๆ จนกระทั่งผมได้มาเจอโครงการอุปสมบทหมู่ภาคฤดูร้อน รุ่นที่34 ผมก็เลยตัดสินใจบวชตามที่ได้ตั้งใจไว้ครับ เมื่อผมเข้ามาอบรม ผมได้รับทั้งความรู้ ความสนุก และความสุขที่ได้จากการปฏิบัติธรรม ทำให้ผมเข้าใจเป้าหมายของหมู่คณะมากยิ่งขึ้น เมื่อลาสิกขาไปแล้ว ผมก็คิดในใจอีกว่าเรียนจบเมื่อไหร่ก็จะกลับมาบวชอีก

 

        ช่วงที่เรียนที่มหาวิทยาลัย ผมได้รับบุญเป็นประธานชมรมพุทธศาสน์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ระหว่างนั้นผมก็ได้มาวัดเป็นประจำ ทำทุกๆบุญและได้ช่วยงานวัดมาโดยตลอด หลังจากที่เรียนจบแล้วผมก็ได้เข้ามาสร้างบารมีในวัดพระธรรมกาย โดยรับบุญเป็นอาสาพันธุ์ตะวัน และในครั้งนี้ผมก็ได้ทำตามที่ตั้งใจไว้ ผมตัดสินใจมาสมัครบวชในโครงการบูชาธรรม รุ่น 66ปี พระราชภาวนาวิสุทธิ์ ผมอยากนั่งธรรมะมากๆ และอยากเข้ามาศึกษาวิชชาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อที่จะได้เผยแผ่ให้คนอื่นได้รับรู้และเข้าถึงธรรมอันทรงคุณค่าของการเกิดมาเป็นมนุษย์

 

        หลวงพ่อครับ...ในวันอาทิตย์ที่ 18 เมษายน พ.ศ.2553 ที่ผ่านมา ผมนั่งสมาธิรอบบ่าย พอเริ่มนั่งก็หลับเลยครับ เพราะง่วงมากๆ นั่งหลับไปสักพักเพื่อนข้างๆก็สะกิดให้รู้สึกตัว พอรู้สึกตัวก็เลยตั้งใจนั่งใหม่โดยจัดท่านั่งให้กายตั้งตรง หายใจเข้าลึกๆ รู้สึกสดชื่นมากเพราะหลับเต็มที่แล้วครับ ผมนั่งหลับตารวมใจโดยการนำใจมาวางไว้ที่ศูนย์กลางกายอย่างง่ายๆสบายๆโดยไม่ได้คิดอะไร ปล่อยใจไปเฉยๆนิ่งๆอย่างสบาย สักพักประมาณไม่ถึงสองนาที ผมก็เห็นองค์พระแบบTop-Viewโดยที่ไม่ได้นึกหรือตรึก องค์พระที่ผมเห็นเหมือนในช่องดีเอ็มซี ท่านค่อยๆผุดขึ้นมาแต่พอผมมีความคิดเข้ามาในใจว่า องค์พระผุด ท่านก็หยุดผุดทันที ในขณะที่องค์พระผุดนั้นใจของผมนิ่งมาก จนไม่รู้สึกถึงบรรยากาศภายนอกเลย ทั้งๆที่อากาศร้อนแต่ผมก็ไม่รู้สึกร้อนเลย ใจสงบมาก ตอนที่เห็น ความรู้สึกของผมบอกว่ามีแค่ผมกับองค์พระ พอเดินลงมาจากรัตนบัลลังก์ก็ยังเห็นองค์พระอยู่ แต่องค์พระไม่ผุดแล้วครับ ใจในตอนนั้นก็ยังรู้สึกสงบนิ่งอยู่ครับ

 

        ตอนนี้ ผมกำลังนั่งปฏิบัติธรรมอยู่ที่สุขสว่างครับ สุขสมชื่อจริงๆครับ ในวันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ.2553 ผมตื่นนอนขึ้นมาตอนตีสี่ พอตื่นขึ้นมา ผมก็ได้รวมใจนิ่งกับองค์พระหนึ่งนาที ตามการบ้านของคุณครูไม่ใหญ่ ในระหว่างนั้นผมก็เห็นองค์พระ ใจของผมโล่งมากครับ ไม่รู้สึกง่วงนอนเลยครับ ระหว่างเดินไปแปรงฟันผมก็ยังเห็นท่านอยู่ครับ และไม่ว่าจะหลับตาหรือลืมตาแปรงฟัน ผมก็ยังเห็นท่านอยู่ ซึ่งทำให้วันนั้นผมตรึกนึกถึงองค์พระได้ทั้งวันเลย รู้สึกว่ายิ่งทำยิ่งง่าย ไม่ว่าจะเป็นนั่ง นอน ยืน เดิน หรือแม้แต่เวลากราบพระประธาน และช่วงเย็นผมได้สวดมนต์และเสียงสวดมนต์ออกมาจากองค์พระและกลางท้องของผม ผมรู้สึกสบายและรู้สึกว่าเสียงสวดมนต์เป็นเสียงที่มีพลัง ผมตรึกองค์พระไปพร้อมกับสวดมนต์ไป ด้วยใจสบายใจเบา แล้วองค์พระที่ผมตรึกอยู่กลางท้องของผมนั้นก็เริ่มชัดและสว่างกว่าเดิม ผมก็ลองนึกอาราธนาองค์พระไปไว้ที่กลางท้องของผมและเพื่อนๆทุกคน องค์พระก็สว่างชัดหมดทุกองค์เลยครับ ใจของผมตอนนั้นนิ่ง สงบและสบายมากครับ และสิ่งที่ทำให้ผมประหลาดใจก็คือ พอเวลาจะกราบพระประธานในห้องปฏิบัติธรรมนั้น ตอนแรกผมก็จรดใจนิ่งที่กลางท้อง หลับตาเบาๆ ทำใจโล่งๆก่อนกราบพระประธาน สักพักผมก็เห็นองค์พระทั้งองค์ ท่านสว่าง ตอนนั้นผมยังใจนิ่งๆอยู่ครับไม่ได้คิดอะไร

 

        รอบบ่าย วันที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ.2553 ที่ผ่านมา ผมนั่งสมาธิต่อเนื่องนานถึงประมาณสี่ชั่วโมงกว่าครับ ระหว่างที่นั่งสมาธิ ผมก็เริ่มต้นด้วยการทำความรู้สึกว่าตัวของผมเป็นองค์พระและมีองค์พระอยู่ที่กลางท้อง ผมวางใจนิ่งๆไปเรื่อยๆ สักพักหนึ่งอยู่ดีๆองค์พระก็ขยายออกมาทุกทิศทุกทาง มีขนาดเท่ากับตัวของผม โดยที่ผมไม่ได้นึกอะไรเลย หลวงพ่อครับ...ผมรู้สึกว่าทั้งร่างกายของผมเป็นองค์พระไม่ว่าจะตั้งแต่ศีรษะ แขน ขา ลำตัว ไปจนถึงหน้าตัก ใจของผมนิ่งสงบอยู่กับกลางท้อง รู้สึกสบายมากครับ ในรอบต่อๆมา เมื่อผมแตะใจเบาๆองค์พระก็ผุดขึ้นมาที่กลางท้องขนาดเท่ากับตัวผม ผุดขึ้นทีละองค์ ไม่นานองค์พระก็ใสขึ้น...ใสขึ้น ในที่สุดก็เห็นองค์พระชัดใสทั้งองค์ครับ ตอนนี้ใจของผมสงบและมีความสุขชุ่มชื่นใจมาก และที่สำคัญ คือ ทำให้ผมรักการนั่งสมาธิมากยิ่งขึ้นครับ ผมจะตั้งใจทำการบ้านของคุณครูไม่ใหญ่ต่อไปครับ เพราะเป็นสิ่งที่ทำให้ผมรักธรรมะและรักการปฏิบัติธรรมมากยิ่งขึ้นครับ

 

        สุดท้ายนี้ ผมขอเอาบุญทุกๆบุญมาถวายแด่หลวงพ่อนะครับ ขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง อยู่เป็นแสงสว่างให้กับลูกๆในองค์กรและชาวโลกไปนานๆ เมื่อจบโครงการแล้วผมมีความตั้งใจที่จะบวชไปวันต่อวันเพื่อศึกษาวิชชาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อที่จะได้เป็นตัวแทนนำแสงสว่างไปดับความมืดมิดของชาวโลกต่อไปครับ