ธุดงค์ธรรมชัย...ลมหายใจของพระพุทธศาสนา

 

 

        หลังจากที่พุทธบุตรทหารกล้าแห่งกองทัพธรรม ในโครงการอุปสมบทหมู่ หนึ่งแสนรูปทั่วไทย รุ่นที่สาม ได้ฝึกตนทนหิวบำเพ็ญตบะเป็นพระแท้ ด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจตลอดทั้งโครงการแล้ว ก็ถึงเวลาที่มนุษย์และเทวดาเฝ้ารอคอยที่จะได้เห็นภาพอันเป็นมงคล คือ การเดินธุดงค์ธรรมชัย ไปพัฒนาวัดร้างให้รุ่งเรือง ซึ่งบรรยากาศการเดินธุดงค์ธรรมชัยในตอนนี้ก็กำลังคึกคัก กระหึ่มกึกก้องไปทั่วทั้งแผ่นดินไทย

 

        วันนี้ เราจะอนุโมทนาบุญกับบรรยากาศการเดินธุดงค์ธรรมชัยของพระธรรมทายาท 140-รูป ประจำศูนย์อบรมจังหวัดลำปาง ซึ่งได้พร้อมใจย่ำเท้าก้าวต่อก้าว มุ่งหน้าไปพัฒนาวัดร้างถึงสี่แห่ง ในเขตอำเภอวังเหนือ โดยเริ่มเดินธุดงค์ไปแล้ว ตั้งแต่เมื่อวันอาทิตย์ที่ 24-เมษายน พ.ศ.2554-ซึ่งนอกจากจะเตรียมร่างกายให้พร้อม สำหรับการเดินในระยะไกลแล้ว ยังได้เตรียมใจใสๆ เพื่อรองรับบุญใหญ่กันอย่างเต็มที่ ด้วยการนั่งสมาธิทั้งช่วงเช้าและช่วงบ่าย พอเข็มนาฬิกาเดินมาถึงเวลาบ่ายสามโมง พระธรรมทายาทก็เริ่มก้าวแรกอย่างพร้อมเพรียง จากโรงเรียนวังเหนือวิทยา อำเภอวังเหนือ มุ่งหน้าสู่วัดบ้านใหม่ เป็นระยะทางกว่าสี่กิโลเมตร ซึ่งหากเดินไปเรื่อยๆตามปกติ ก็จะใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมง

 

 

 

        แต่ครั้งนี้ พระธุดงค์ต้องเดินไปหยุดไป หยุดรับปานะและน้ำเย็นๆที่ชาวบ้านนำมาถวาย แม้ชาวบ้านจะไม่รู้ล่วงหน้ามาก่อนว่า จะมีพระธุดงค์ผ่านมาในชุมชนของตน แต่ก็ตื่นตัวกันมาก มีชาวบ้านคนหนึ่งเข้ามาถามพระธุดงค์ด้วยความปลื้มว่า “พระดูงามทุกรูปแบบนี้ เดินแบบนี้ สง่าขนาดนี้ มาจากวัดพระธรรมกายแน่เลยใช่ไหมคะ”-พระธุดงค์ก็ตอบไปด้วยความภาคภูมิใจว่า “ใช่แล้ว...เป็นพระในโครงการหนึ่งแสนรูปของวัดพระธรรมกาย”-ภาพพระธุดงค์ 140-รูปที่ก้าวไปด้วยความสงบเสงี่ยมพร้อมเพรียง สะกดทุกสายตา ทำให้หัวใจของญาติโยมพองโต วิ่งหาสิ่งของมาใส่บาตรกันไม่ขาดสายตลอดทาง ทำให้พระธุดงค์ไปถึงที่หมายช้ากว่ากำหนดถึงสองชั่วโมง

 

        เมื่อไปถึงวัดบ้านใหม่ ก็มีอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนแต่งชุดขาวๆมาคอยต้อนรับ ตั้งแถวยาวเหยียดตั้งแต่ประตูวัดไปจนถึงศาลา และได้รับความเมตตาจากท่านพระครูวรธรรมานุสิฐ เจ้าคณะอำเภอวังเหนือ เจ้าอาวาสวัดบ้านใหม่ เมตตาออกมาต้อนรับคณะพระธุดงค์ด้วยตัวของท่านเอง ท่านได้ให้โอวาทด้วยความปีติใจว่า “อาตมามีความยินดีมากที่ได้เห็นพุทธบุตรทายาทของพระพุทธศาสนา ธุดงค์มาเป็นจำนวนมาก เป็นพลังบริสุทธิ์ เป็นเกราะป้องกันพระพุทธศาสนา โครงการอบรมพระหนึ่งแสนรูปของวัดพระธรรมกายนี้ดีจริงๆ อาตมาอยากให้มีการบวชเยอะๆแบบนี้ตลอดไป ซึ่งอาตมายินดีสนับสนุนในทุกด้านอย่างเต็มที่ และขอฝากไปถึงพระธรรมทายาททุกรูปว่า ขณะนี้พระพุทธศาสนากำลังมีภัย ถูกคุกคามทุกวันอย่างไม่รู้ตัว ถ้าเราชาวพุทธไม่ช่วยกัน แล้วใครจะมาช่วย อาตมาอยากให้พระธรรมทายาทที่ฟังอยู่ บวชไปนานๆอย่าเพิ่งลาสิกขาเลยนะ ขอให้อยู่เป็นกำลังของพระพุทธศาสนา ช่วยกันฟื้นฟูพระพุทธศาสนาให้เข้มแข็ง อย่าให้ต้องกลายเป็นแบบพื้นที่สี่จังหวัดชายแดนภาคใต้เลย”

 

 

 

 

 

        หลังจากฟังโอวาทแล้ว พระธรรมทายาทก็ได้เดินธุดงค์ต่ออีกสิบกิโลเมตร เพื่อมุ่งหน้าไปยังวัดแม่ม่า ซึ่งเป็นวัดที่อยู่ในสภาพใกล้ร้าง ไม่มีพระภิกษุอยู่ประจำวัดเลย พระธุดงค์รูปหนึ่งเล่าให้ฟังว่า “กว่าหลวงพี่จะมาถึงวัดแม่ม่า ก็เป็นเวลาสองทุ่มครึ่ง เดินมาถึงในเขตชุมชน มันดูเงียบมาก มืดมาก แต่พอมองฝ่าแสงไฟนีออนเข้าไป ก็เห็นญาติโยมนั่งพนมมือรับพระธุดงค์อยู่หน้าบ้าน พอเข้ามาในเขตวัดก็ต้องปีติใจเป็นทวีคูณ เพราะได้พบกับเด็กดีวีสตาร์และชาวบ้านจำนวนมาก สอบถามดูถึงรู้ว่าทุกคนมาคอยต้อนรับพระธุดงค์ ตั้งแต่ตอนประมาณสี่โมงเย็นแล้ว เฝ้ารอจนพระอาทิตย์ตกดิน ไม่มีใครกลับบ้านเลย ทำให้พระธุดงค์ปีติใจไปตามๆกัน พอปลดย่ามปลดสัมภาระออกจากบ่าแล้ว พระธุดงค์ทั้ง 140-รูป ก็พร้อมใจนำญาติโยมทั้งหมดสวดมนต์ทำวัตรเย็นและนั่งสมาธิพร้อมกันบนศาลาทันทีเลยครับ”

 

 

 

        ในช่วงบ่ายของวันจันทร์ที่ 25-เมษายน พ.ศ.2554-คณะพระธุดงค์ได้แบ่งกลุ่มไปพัฒนาวัดถึงสามแห่ง คือ วัดแม่ม่า วัดผาดิน วัดผาแดง ซึ่งวัดทั้งสามแห่งนี้อยู่ในสภาพเกือบร้าง เพราะมีพระสงฆ์และสามเณรอยู่ประจำวัดน้อยมาก อย่างเช่นที่วัดผาแดงก็มีเจ้าอาวาสอยู่เพียงรูปเดียว ซึ่งท่านมีอายุมากแล้ว แต่ท่านยังคงปักหลักรักษาวัดเอาไว้ พอคณะพระธุดงค์ช่วยกันพัฒนาวัดอย่างแข็งขัน ชาวบ้านก็มาช่วยกันพัฒนาด้วยอย่างไม่ขาดสาย ทำให้พื้นที่ของวัดสะอาดเอี่ยมไปทุกตารางเมตร และในช่วงค่ำพระธุดงค์ยังได้จัดพิธีลอยโคม ถวายเป็นพุทธบูชา ร่วมกับชาวบ้านอีกด้วย ซึ่งพระธุดงค์จะอยู่พัฒนาวัดในชุมชนแห่งนี้เป็นเวลาสองวัน และจะเดินธุดงค์ต่อไปยังศูนย์อบรมเยาวชนเทิดธรรม อำเภอเถิน ซึ่งเป็นศูนย์อบรมร้าง เพื่อทำการพัฒนาคืนความสว่างไสวให้กับศูนย์อบรม นำธรรมะไปสู่ดวงใจชาวเถิน และสิ้นสุดการเดินธุดงค์