จะเป็นอย่างไร เมื่อตายแล้ว

 

        ในช่วงที่คุณพ่อของลูกกำลังจะเสียชีวิต ด้วยความที่ท่านคิดเพียงว่า ตัวท่านเองป่วยนิดหน่อยไม่เป็นอะไรมาก (กล่าวคือ เป็นเพียงโรคคนแก่เหมือนคนทั่วๆไปเท่านั้น) รักษาตัวสักพัก เดี๋ยวก็คงจะกลับบ้านได้ ด้วยเหตุนี้ คุณพ่อของลูกจึงไม่ได้มีความคิดว่าตัวท่านจะเสียชีวิต ดังนั้น ทันทีที่คุณพ่อของลูกได้เสียชีวิตไปแล้ว กายละเอียดของท่านจึงได้หลุดออกจากร่าง มายืนอยู่ข้างๆเตียง ด้วยอาการที่มึนๆงงๆและไม่รู้สึกตัวว่าตัวท่านได้เสียชีวิตไปแล้ว

 

 

 

        จากนั้น กายละเอียดของคุณพ่อของลูกก็ได้เห็นร่างของตนเองที่กำลังนอนอยู่ ถูกหมอและพยาบาลมารุมล้อมร่างของท่าน เมื่อกายละเอียดของคุณพ่อของลูกเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างเป็นเช่นนั้น ท่านก็ไม่ได้สงสัยหรือสนใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะในตอนนั้นท่านกำลังคิดว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่ตัวท่านได้เห็นอยู่นี้ มันเป็นเพียงแค่ความฝันเท่านั้น แล้วกายละเอียดของคุณพ่อของลูกก็ได้เดินวนไปวนมาอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งนั้นอย่างสบายอกสบายใจ

 

 

 

        เมื่อเวลาผ่านไปได้สักระยะหนึ่ง กายละเอียดของคุณพ่อของลูกเริ่มมีสติ และรู้สึกตัวมากขึ้น แล้วในที่สุด ท่านก็เริ่มรู้สึกตัวว่าตัวท่านเองไม่ได้ฝันไป แม้กายละเอียดของคุณพ่อของลูกจะมีสติและรู้สึกตัวแล้วว่าตัวท่านเองไม่ได้ฝันไปก็ตาม แต่ถึงกระนั้น ท่านก็ยังไม่รู้สึกเอะใจและยังไม่รู้สึกตัวว่าตัวท่านเองได้เสียชีวิตไปแล้ว ซึ่งความรู้สึกของท่านในตอนนั้น ตัวท่านเองมีความรู้สึกดีใจว่า ท่านแข็งแรงขึ้น เพราะท่านสามารถเดินเหินได้คล่องแคล่วเหมือนกับคนที่ไม่มีอาการป่วยใดๆเลย อีกทั้งความรู้สึกเจ็บป่วยจากโรคต่างๆที่ตัวท่านเป็น ก็หายไปเป็นปลิดทิ้ง ซึ่งทำให้ท่านรู้สึกสบายกายและสบายใจเป็นอย่างมาก

 

 

 

        ครั้นกายละเอียดของคุณพ่อของลูกรู้สึกสบายกายและสบายใจเช่นนั้น ท่านก็นึกอยากจะกลับบ้าน เมื่อท่านนึกอยากจะกลับบ้าน กายละเอียดของคุณพ่อของลูกก็แวบกลับมาที่บ้านในทันที เมื่อท่านแวบกลับมาที่บ้านแล้ว ท่านก็รู้สึกงงๆขึ้นมาอีกว่า ทำไม...ตัวท่านถึงสามารถทำอะไรอย่างนี้ได้ ในตอนนั้น ถึงแม้กายละเอียดของคุณพ่อของลูกจะแวบกลับมาที่บ้านได้ก็ตาม แต่ท่านก็ไม่ได้คิดติดใจหรือเอะใจว่าตัวท่านเองได้เสียชีวิตไปแล้วอยู่ดี

 

 

 

        เมื่อวันเวลาผ่านไปได้สองวันนับจากวันที่คุณพ่อของลูกได้เสียชีวิตไป กายละเอียดของท่านก็เริ่มรู้สึกแปลกๆว่า ทำไม...เวลาที่ท่านพูดคุยกับภรรยาและลูกๆหลานๆของท่าน ทุกคนต่างไม่มีใครรับรู้ รับฟัง หรือสนใจในสิ่งที่ท่านพูดและสื่อสารเลยแม้แต่คนเดียว นอกจากทุกคนในบ้านจะไม่ยอมพูดคุยกับท่านแล้ว ทุกคนในบ้านโดยเฉพาะภรรยาของท่าน และบรรดาพี่ๆของลูก ต่างก็ร้องไห้เศร้าโศกเสียใจ และยุ่งอยู่กับการเตรียมข้าวของที่เกี่ยวกับงานสวดพระอภิธรรม (ร่างของท่าน) ซึ่งในตอนนั้น กายละเอียดของคุณพ่อของลูกก็ยังไม่รู้ถึงสาเหตุที่แท้จริงว่า ทำไม ภรรยาของท่านและบรรดาพี่ๆของลูก ต้องร้องห่มร้องไห้และเศร้าโศกเสียใจกันด้วย

 

 

 

        แต่เมื่อวันเวลาได้ล่วงเข้าสู่วันที่สาม นับจากวันที่คุณพ่อของลูกได้เสียชีวิต ในตอนนั้น กายละเอียดของคุณพ่อของลูกก็เริ่มหมดหวังที่จะพูดคุยกับทุกๆคนในบ้าน เพราะไม่ว่าท่านจะพูดคุยกับใคร ทั้งคนในบ้านและคนข้างบ้าน ก็ไม่มีใครเลยสักคนที่จะรับรู้ถึงสิ่งที่ท่านพยายามที่จะสื่อสารเลย แล้วในที่สุด บุญต่างๆที่ตัวลูกได้ทำแล้วอุทิศส่งไปให้กับคุณพ่อของลูก ในช่วงที่ท่านเพิ่งเสียชีวิตใหม่ๆ ก็ได้ช่อง...ไปจรดเชื่อมที่ศูนย์กลางกายของท่าน ทันใดนั้นเอง กายละเอียดของคุณพ่อของลูกก็ได้สติและรู้ตัวขึ้นมาทันทีว่า ในตอนนี้ตัวท่านเองคงจะเสียชีวิตไปแล้ว

 

 

 

        เมื่อกายละเอียดของคุณพ่อของลูกรู้สึกตัวแล้วว่า ท่านได้เสียชีวิตไปแล้ว ท่านจะทำอย่างไรต่อไป และท่านจะนึกถึงบุญได้หรือไม่ เราก็คงจะต้องมาติดตามกันในตอนต่อไป