ทุกชีวิตล้วนตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม

 

        ก่อนที่จะตอบคำถามข้อนี้ ขอทำความเข้าใจในเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตตามหลักพระพุทธศาสนา กันก่อนว่า “มนุษย์ทุกๆคนบนโลก ไม่ว่าจะนับถือศาสนาใด มีเชื้อชาติใด หรือเผ่าพันธุ์ใด แต่ละคนล้วนตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม และผ่านการเวียนว่ายตายเกิดมานับภพนับชาติไม่ถ้วนแล้ว บางชาติก็ไปเกิดอยู่ในสุคติภูมิ บางชาติก็ไปเกิดอยู่ในทุคติภูมิ หรืออย่างบางชาติก็เกิดเป็นผู้หญิง บางชาติก็เกิดเป็นผู้ชาย บางชาติก็เกิดเป็นกะเทย, ทอม, ดี้ บางชาติก็เกิดมาเป็นคนรวย บางชาติก็เกิดมาเป็นคนจน และแต่ละคนต่างก็เคยเกิดมาเจอกัน และเคยพลัดพรากจากกันมานับภพนับชาติไม่ถ้วนเช่นเดียวกัน ดังนั้น มนุษย์ทุกๆคนจึงไม่ได้ตายแล้วสูญ หรือเกิดมาเพียงชาตินี้ชาติเดียว เหมือนอย่างที่หลายๆคนเข้าใจ”

 

 

 

        เมื่อเรามีความเข้าใจตรงกันเช่นนี้แล้ว ก็จะได้เท้าความเกี่ยวกับเรื่องราวการสร้างบารมีระหว่างสามีของลูกกับหมู่คณะกันสักเล็กน้อยก่อน เพราะเรื่องราวในส่วนนี้จะมีผลสืบเนื่องมาถึงในภพชาติที่เขาได้ไปก่อวิบากกรรมซึ่งผ่านมานานมากๆแล้ว อีกทั้งยังมีผลสืบเนื่องมาถึงในพุทธันดรที่ผ่านมาและในภพชาติปัจจุบันนี้อีกด้วย และถ้าหากเราย้อนอดีตไปหลายๆ พุทธันดรก่อนๆโน้น เราก็จะพบว่าสามีของลูกได้เคยสร้างบารมีร่วมกับมหาปูชนียาจารย์และหมู่คณะของเรามาก่อน เพียงแต่ในภพชาติดังกล่าว สามีของลูกมัวแต่ทำงานหาเงินและวุ่นอยู่กับธุรกิจของตัวเองมากเกินไป จนทำให้ตัวเขาลืมที่จะให้ความสำคัญกับสิ่งที่แท้จริงของชีวิต คือ การทำพระนิพพานให้แจ้ง, แสวงบุญและสร้างบารมี ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้สามีของลูกในภพชาตินั้น ค่อยๆห่างหายจากการสั่งสมบุญสร้างบารมีกับหมู่คณะไปเรื่อยๆ

 

 

 

        ในเวลาต่อมา แม้ว่าสามีของลูกในภพชาตินั้น จะประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานสมดังความตั้งใจของตัวเองแล้วก็ตาม แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่ได้กลับมาสั่งสมบุญสร้างบารมีร่วมกับมหาปูชนียาจารย์และหมู่คณะเพิ่มเติมอีกเลย เพราะในช่วงนั้น เขามัวหลงเพลิดเพลินกับการประกอบธุรกิจทางโลก จนลืมหน้าที่ที่แท้จริงของการเกิดมาเป็นมนุษย์ (คือ การสั่งสมบุญสร้างบารมี) ดังนั้น ในเวลาที่มีเพื่อนกัลยาณมิตรไปชักชวนสามีของลูกให้มาทำบุญด้วยกัน สามีของลูกก็จะหาวิธีปฏิเสธ โดยอ้างว่าไม่พร้อมบ้าง ใจยังไม่เปิดบ้าง (กล่าวคือ รู้ว่าดีแต่ไม่อยากทำ) ติดโน่นบ้าง ติดนั่นบ้าง หรือถ้าทนการรบเร้าไม่ไหวจริงๆ เขาก็จะก็รับปากไปอย่างนั้นเอง แต่สุดท้าย...ก็ไม่ได้มาทำบุญตามที่ตัวเองรับปากเอาไว้

 

 

 

        อีกทั้ง ด้วยความที่สามีของลูกในภพชาตินั้น ได้ห่างหายจากการสั่งสมบุญสร้างบารมีกับหมู่คณะไปมากเข้า...มากเข้า จึงทำให้สามีของลูกเชื่อมั่นในหนึ่งสมองสองมือของตัวเอง มากกว่าที่จะเชื่อในเรื่องกฎแห่งกรรม ซึ่งเป็นผลทำให้ความศรัทธาในพระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกาย ที่เคยมีอยู่ ค่อยๆจืดจางลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่งหมดความศรัทธาในพระพุทธศาสนาไปในที่สุด ขอย้ำว่า “เรื่องกฎแห่งกรรมนี้มีความสำคัญมาก เราต้องศึกษาไว้ให้ดี”

 

 

 

        ภายหลังจากที่สามีของลูกหมดความศรัทธาในพระพุทธศาสนา และห่างหายจากการสั่งสมบุญสร้างบารมีกับหมู่คณะไปแล้ว จึงทำให้ในเวลาที่สามีของลูกมีเรื่องไม่สบายใจเกิดขึ้น เช่น ทีมงานทำงานไม่ได้ดังใจ หรือธุรกิจไม่เป็นไปตามที่คาดหวังเอาไว้ ประสบภาวะขาดทุน เป็นต้น เขาก็มักจะไปขอคำปรึกษาจากเพื่อนคนหนึ่งที่มีความเชื่อในลัทธิบูชาเทพเจ้า เมื่อสามีของลูกไปขอคำปรึกษาจากเพื่อนคนนี้มากเข้า...มากเข้า เพื่อนคนนี้ก็ได้แนะนำให้สามีของลูกไปเข้าลัทธิบูชาเทพเจ้าตามที่เขานับถือ ด้วยเหตุนี้เอง สามีของลูกจึงหันไปนับถือลัทธิบูชาเทพเจ้าตามเพื่อนคนนี้ในที่สุด

 

 

 

        ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้นับตั้งแต่ภพชาตินั้นเป็นต้นมา สามีของลูกก็ไม่ได้เกิดมาเจอกับมหาปูชนียาจารย์และหมู่คณะอีกเลย พูดง่ายๆว่า “พลัดพรากจากกันไปยาวนานมากๆ” จนกระทั่ง มาถึงในพุทธันดรที่ผ่านมา ด้วยผลแห่งบุญที่สามีของลูกได้เคยสร้างบารมีร่วมกับหมู่คณะ ในภพชาติก่อนหน้าที่เขาจะหลุดจากหมู่คณะไป ได้ช่องตามมาส่งผล จึงทำให้สามีของลูกเพิ่งมีโอกาสกลับมาเจอ และได้สร้างบารมีร่วมกับมหาปูชนียาจารย์และหมู่คณะอีกครั้งหนึ่ง

 

 

 

        เมื่อเราได้ทราบเรื่องราวในภพชาติที่ทำให้สามีของลูก ต้องหลุดจากการสร้างบารมีกับหมู่คณะกันแบบคร่าวๆแล้ว เราก็มาเข้าสู่เรื่องราวของวิบากกรรมที่ทำให้เขาเสียชีวิตกันต่อไป สำหรับบุพกรรมที่ทำให้สามีของลูก ต้องมาเสียชีวิตด้วยวัยเพียง 44 ปี ทั้งนี้ก็เป็นเพราะวิบากกรรมปาณาติบาตที่สามีของลูกได้เคยทำเอาไว้ ในภพชาติก่อนพุทธันดรที่ผ่านมา (ซึ่งเป็นช่วงที่สามีของลูกพลัดพรากจากหมู่คณะมาหลายภพหลายชาติแล้ว) ได้ช่องตามมาส่งผล เรื่องก็มีอยู่ว่า...ในภพชาติดังกล่าว สามีของลูกได้เกิดเป็นกุลบุตรในครอบครัวของขุนนางชั้นผู้ใหญ่ เมื่อสามีของลูกเติบใหญ่ ด้วยความที่คุณพ่อของเขาเป็นถึงระดับขุนนางชั้นผู้ใหญ่ เขาจึงถูกส่งให้ไปเรียนที่โรงเรียนเตรียมทหาร ซึ่งสอนเกี่ยวกับระบบการปกครองและวิชาการรบทางทหาร

 

 

 

        สำหรับระบบการปกครองในยุคสมัยนั้น พระราชาจะมอบหมายให้ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ (ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นพระประยูรญาติของพระองค์) ไปปกครองตามเขตหัวเมืองต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นขนาดเล็กหรือขนาดใหญ่ ซึ่งในเขตหัวเมืองขนาดเล็กหรือในเขตหัวเมืองทั่วๆไปนั้น ส่วนกลางจะส่งกองกำลังทหารมาประจำการ เพื่อคอยดูแลความสงบเรียบร้อยอยู่ภายในเมืองเป็นจำนวนไม่มากนัก

 

 

 

        แต่สำหรับในเขตหัวเมืองใหญ่ๆหรือในเขตหัวเมืองสำคัญๆ ส่วนกลางจะส่งกองกำลังทหารซึ่งถือเป็นกองทัพขนาดใหญ่ ให้มาประจำการเพื่อดูแลความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของประชาชนที่อาศัยอยู่ในเขตหัวเมืองใหญ่ๆเหล่านั้น ในกรณีที่มีเหตุการณ์ไม่สงบเกิดขึ้นภายในแคว้น ทางส่วนกลางก็จะเรียกกองกำลังทหารที่ประจำการอยู่ตามเขตหัวเมืองต่างๆ ให้มารวมพลเพื่อยกทัพไปปราบปรามเหล่าโจรผู้ร้าย หรือเหล่าข้าศึกที่ยกทัพเข้ามารุกรานภายในเขตแคว้นของตน

 

 

 

        ส่วนระบบการบริหารงานราชการภายในเขตหัวเมืองต่างๆนั้น ทางส่วนกลางจะเปิดโอกาสให้ผู้ปกครองเขตที่ทำหน้าที่ปกครองเขตหัวเมืองต่างๆ สามารถทำการบริหารจัดการเขตหัวเมืองของตนได้อย่างเต็มที่ อีกทั้งยังสามารถเรียกเก็บภาษีภายในเขตหัวเมืองของตนได้อย่างอิสระ โดยไม่ต้องขึ้นตรงกับพระราชาหรือส่วนกลาง

 

 

 

        ภายหลังจากที่สามีของลูกเรียนจบหลักสูตรวิชาการทางทหารแล้ว เขาก็ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นนายทหารระดับผู้กองที่ดูแลกองกำลังทหารระดับกองร้อย และถูกส่งให้ไปประจำการอยู่ที่เขตหัวเมืองหน้าด่านสำคัญแห่งหนึ่ง ซึ่งสามีของลูกก็สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้เป็นอย่างดี จนเป็นที่รักของพวกลูกน้องและชาวบ้านทุกๆคน

 

 

 

        ในระหว่างที่ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังเป็นไปได้ด้วยดี ก็ได้มีเหตุการณ์ไม่สงบเกิดขึ้นภายในเขตหัวเมืองเล็กๆแห่งหนึ่ง ซึ่งเขตหัวเมืองแห่งนี้ได้ถูกปกครองโดยขุนนางโฉดผู้หนึ่ง ที่เพิ่งเข้ามารับตำแหน่งผู้ปกครองเขตแทนขุนนางชั้นผู้ใหญ่คนเดิมที่เพิ่งเสียชีวิตไปได้ไม่นาน เพราะภายหลังจากที่ขุนนางโฉดผู้นี้ได้เข้ามาปกครองเขตหัวเมืองแห่งนี้แล้ว ขุนนางโฉดผู้นี้ก็พยายามคิดหาวิธีการที่จะเอาเงินเข้ากระเป๋าตัวเองมากๆ ด้วยการเรียกเก็บภาษีจากพวกชาวบ้านเพิ่มมากขึ้นและถี่ขึ้น จนทำให้ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในเขตหัวเมืองแห่งนี้ ต่างได้รับความเดือดร้อนไปตามๆกัน แต่ถึงกระนั้น ทุกคนต่างก็ต้องจำทนกับการถูกเอารัดเอาเปรียบจากขุนนางโฉดผู้นี้เรื่อยมา

 

 

 

โปรดติดตามตอนต่อไป...ขุนนางโฉดผู้โหดร้าย