จะบวชเป็นพระแท้เพื่อพระพุทธศาสนา

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผม พระวันชัย ภูริมโน อายุ 30 ปี บวชเป็นพระลูกชายของหลวงพ่อตั้งแต่ในรุ่น 7 พันตำบล ปัจจุบันรับบุญเป็นพระรองหัวหน้าศูนย์อบรมวัดดอนเจดีย์ อำเภอพบพระ จังหวัดตาก กระผมเกิดในครอบครัวที่หาเช้ากินค่ำ ต้องช่วยแม่ทำงานมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กครับ เคยขึ้นเขาไปขุดหน่อไม้ หาของป่ามาขาย ได้เงินบ้างไม่ได้บ้าง พอโตขึ้นก็ไปทำงานโรงงานที่จังหวัดสมุทรสาคร ได้เงินน้อยไม่พอใช้ ทำอยู่หลายปีไม่มีอะไรดีขึ้น จึงกลับมาอยู่บ้านที่อำเภอภูเขียว จังหวัดชัยภูมิ มาเป็นลูกจ้างที่ร้านขายส่งของชำ มีหน้าที่ส่งของให้ลูกค้า ส่งตั้งแต่ของกิน ของใช้ ไปจนถึงเหล้าและเบียร์ครับ กระผมว่ากระผมเป็นคนขยันนะครับ ทำงานไม่ได้หยุดหย่อน เหล้าไม่ดื่ม บุหรี่ไม่สูบ การพนันไม่เล่น แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่มีเงินมากๆเหมือนคนอื่นเขาสักที

 

 

 

        พอดีตอนนั้นมีโครงการ 7 พันตำบล เจ๊เจ้าของร้านก็ชวนกระผมบวช เธอบอกว่า “ถ้าบวชแล้ว ชีวิตจะดีขึ้น จะรวยขึ้น” แค่ได้ยินคำว่า “รวย” หูก็ผึ่งแล้วครับ เพราะกระผมอยากรวยมาก จึงตกลงเขียนใบสมัครและเดินทางมาเข้าอบรมที่วัดพระธรรมกายทันที สองวันแรกที่เข้าอบรม กระผมเจ็บปวดไปทั้งตัว เพราะพระอาจารย์ให้ฝึกนั่งสมาธิ ให้ฝึกนั่งคุกเข่า ตอนนั้นกระผมคิดว่าให้กระผมไปแบกลังส่งของยังสบายกว่ามานั่งแบบนี้ตั้งเยอะ แต่กระผมก็อดทน ตั้งใจว่าจะบวชให้ครบโครงการ พอสึกออกไปจะได้มีทางรวยอย่างที่เจ๊บอกไว้ครับ แต่พอได้ดูเรื่องนรกขุมห้า ได้ฟังหลวงพ่อสอนเรื่องน้ำเมาว่าไม่ใช่แค่ผู้ดื่มเท่านั้นที่บาป แต่ผู้ผลิต ผู้ขาย ผู้ที่มีส่วนในการสนับสนุนการดื่มล้วนบาปหมด กระผมก็เห็นภาพตัวเองกำลังขนลังเบียร์ ขนขวดเหล้าไปส่งลูกค้า ตอนนั้นขนลุกซู่ เพราะคิดได้ว่าเราก็มีส่วนในการสนับสนุนให้คนอื่นดื่ม กระผมกลัวตกนรกมากๆครับ จึงคิดจะลบล้างความผิดทั้งหมดด้วยการตั้งใจบวช ตั้งใจนั่งสมาธิ และตั้งใจรับบุญทุกๆบุญครับ

 

 

        กระผมนั่งสมาธิด้วยการภาวนา “สัมมาอะระหัง” นึกเอาว่าศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ดอยู่ในท้อง นั่งไปหลายวันก็เริ่มจะเห็นแสงสว่างวาบๆอยู่ตรงหน้า พอวันต่อๆมาความสว่างก็ค่อยๆมากขึ้น แล้วก็มีอาการเหมือนโดนดึงให้ตกเหว ทำให้กระผมตกใจและกลัว จึงไปถามพระพี่เลี้ยง ท่านก็แนะนำว่า “นอกจากจะภาวนาสัมมาอะระหังแล้ว ต้องนึกถึงบุญด้วย และไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ให้ดูไปด้วยใจสบาย” พอทำตามก็รู้สึกว่าข้างในมันโล่ง สบาย แล้วก็เห็นองค์พระลอยมาอยู่ตรงหน้า พอทำใจนิ่งๆก็เห็นจุดเล็กๆค่อยๆโผล่ขึ้นมาจากในท้อง สักพักถึงได้เห็นว่าเป็นเศียรขององค์พระครับ องค์พระค่อยๆใหญ่ขึ้นจนเต็มองค์ และใหญ่ขึ้นจนครอบตัวกระผมไว้ พอทำใจนิ่งๆองค์พระก็ยิ่งชัดมาก ใสมาก มีสีฟ้าอ่อนๆนิดๆ สวยงามมากครับ ตอนที่นั่งอยู่ในองค์พระ เป็นความรู้สึกที่เบาสบาย มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก แล้วกระผมก็จะอธิษฐานกับท่าน ขอให้ท่านอยู่กับกระผมอย่างนี้ตลอดไป พอลืมตาแล้วองค์พระก็ยังอยู่ ปัจจุบันนี้องค์พระก็ยังอยู่ครับ

 

 

        หลวงพ่อครับ ตอนที่บวชใหม่ๆ กระผมเอาธรรมะไปเล่าให้โยมแม่ฟังด้วยนะครับ ตอนแรกท่านไม่ค่อยฟังเลยครับ ท่านบอกว่า “เพิ่งจะไปบวชมา จะมาสอนอะไร” แต่กระผมก็ตื้อโทรศัพท์ไปเล่าธรรมะให้ท่านฟังบ่อยๆ ชวนท่านทำบุญบ่อยๆ ผ่านไปนานหลายเดือน ท่านก็ฟังกระผมมากขึ้น ฟังไปฟังมาโยมแม่ก็เริ่มสวดมนต์ทุกวัน เข้าวัดทำบุญทุกวันพระ เลิกฆ่าปูฆ่าปลา หันมารักษาศีลห้าเป็นปกติแล้วครับ แถมท่านยังบอกกับกระผมด้วยความปลื้มใจว่า “ถ้าเป็นไปได้ พระไม่ต้องสึกนะ” หลวงพ่อครับ กระผมดีใจที่สุดที่ทำให้โยมแม่มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง แม้ตอนนี้โยมแม่ยังไม่รวยขึ้น แต่ก็ไม่ฝืดเคืองเหมือนแต่ก่อนแล้วนะครับ

 

        ถ้ากระผมไม่ได้มาบวชในโครงการของหลวงพ่อ กระผมก็คงยังเป็นเด็กขนของ แบกลังเหล้าลังเบียร์ แบกบาปไปตลอดชีวิต ซึ่งกระผมก็อยากขอบคุณโยมเจ๊ เจ้าของร้านที่ชวนกระผมบวช ทำให้กระผมได้มาพบกับทางสว่างและมีเป้าหมายชีวิต ความจริงกระผมอยากบอกให้โยมเจ๊เลิกขายเหล้าขายเบียร์นะครับ แต่ก็ยังนึกไม่ออกว่าจะเริ่มต้นอย่างไรดี

 

        สุดท้ายนี้ กระผมขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง ขอให้จัดโครงการดีๆอย่างนี้ตลอดไป และกระผมก็พร้อมที่จะบวชเป็นพระแท้อยู่ช่วยงานหลวงพ่อไปวันต่อวัน ปีต่อปี ชาติต่อชาติครับ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง