อานิสงส์ถวายผ้าเนื้อดี

การปฏิบัติธรรมเจริญสมาธิภาวนาเป็นกรณียกิจ กิจที่ควรกระทำอย่างยิ่ง เพราะเป็นกิจหลักที่จะนำพาทุกๆคนให้เข้าถึงความสุขที่แท้จริง คือ พระรัตนตรัยภายในตัว นั่นคือพระธรรมกายนั่นเอง พระธรรมกายนี้เป็นเนื้อแท้ของพระพุทธศาสนา เป็นที่รวมแห่งความบริสุทธิ์ มีแต่สุขล้วนๆ ไม่มีทุกข์เจือปนเลย เป็นแหล่งของมหาสติ มหาปัญญา เมื่อเข้าถึงแล้วชีวิตจะมีแต่ความสุขตลอดเส้นทาง เราจะเข้าถึงจุดแห่งความสุขอย่างนี้ได้ต้องหมั่นปฏิบัติธรรม ทำใจหยุดใจนิ่งกันให้ได้อย่างต่อเนื่อง

มีวาระแห่งพระบาลีที่ปรากฏอยู่ใน นันทเถราปทาน ความว่า

“ตมฺเม พุทฺโธ วิยากาสิ ชลชุตฺตมนายโก

อิมินา วตฺถทาเนน เหมวณฺโณ ภวิสฺสสิ

พระพุทธเจ้า ผู้เป็นนายก พระนามว่า ปทุมุตตระ ทรงพยากรณ์เราว่า ด้วยการถวายผ้านี้ ท่านจักได้เป็นผู้มีผิวพรรณดั่งทองคำ”

การสร้างบุญบารมี เป็นกิจหลักของการเกิดมาเป็นมนุษย์ ทุกๆ คนที่เกิดมาในโลกนี้ ต่างมุ่งแสวงหาหนหางแห่งความพ้นทุกข์ ยุติการเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏ ดับชาติ ชรา มรณะ แต่หนทางที่จะก้าวเข้าไปถึงจุดนั้นได้ บุญในตัวต้องมีมากพอ การเกิดมาในแต่ละภพละชาติ หากเรามีบุญเก่าติดตัวมามาก ก็จะเป็นเครื่องสนับสนุนส่งเสริมให้เราได้สร้างบารมีสะดวกสบายเพิ่มมากขึ้น

* เหมือนชีวประวัติของนักสร้างบารมีในกาลก่อน นักสร้างบารมีท่านนี้ คือ พระมหานันทเถระเป็นผู้ที่มีบุญมาก ได้รูปสมบัติที่ดี โดยเฉพาะผิวพรรณวรรณะของท่าน สวยงามมากกว่าคนธรรมดา เพราะในอดีตชาติ ท่านได้สร้างบุญที่พิเศษกว่าคนธรรมดา

พระนันทะเกิดในศากยวงศ์ มีศักดิ์เป็นน้องชายต่างพระมารดาของเจ้าชายสิทธัตถะ ซึ่งต่อมาภายหลังก็ได้ออกบวช และตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของพวกเรา พระพุทธองค์ได้ชักชวนพระนันทะให้ออกบวช แต่ใจท่านยังไม่มั่นคงพอ พระพุทธองค์จึงต้องนำไปชมเทวโลกชั้นดาวดึงส์และเป็นผู้รับประกันว่า หากพระนันทะตั้งใจปฏิบัติธรรมให้ดีแล้ว ท่านจะได้นางฟ้าชั้นดาวดึงส์อย่างแน่นอน ทำให้ท่านเกิดแรงบันดาลใจ ตั้งใจปฏิบัติธรรมจนกระทั่งบรรลุพระอรหัต รู้ว่าสิ่งที่ชีวิตปรารถนาอย่างแท้จริงนั้นคืออะไร

ในอดีตชาติท่านก็ได้ตั้งใจสร้างบุญอย่างเต็มที่ทุกภพทุกชาติ ได้เกิดมาสร้างบุญกับพระพุทธเจ้าหลายพระองค์ มีอยู่ชาติหนึ่ง ในสมัยของพระพุทธเจ้าพระนามว่า ปทุมุตตระ ท่านได้บังเกิดในตระกูลใหญ่แห่งหนึ่งในพระนครหงสาวดี เมืองหลวงที่เป็นศูนย์กลางของพระพุทธศาสนาในยุคนั้น ครั้นเติบโตจนบรรลุนิติภาวะแล้ว ท่านได้เดินทางไปฟังธรรมที่พระวิหารอยู่เป็นประจำจนเป็นนิสัย

วันหนึ่ง ขณะที่กำลังนั่งฟังธรรมในสำนักของพระผู้มีพระภาคเจ้าอยู่นั้น ได้เห็นพระพุทธองค์ทรงสถาปนาภิกษุรูปหนึ่งไว้ในตำแหน่งผู้เลิศแห่งภิกษุทั้งหลาย ในด้านผู้คุ้มครองทวารในอินทรีย์ทั้งปวง ท่านเกิดแรงบันใจอยากจะได้ตำแหน่งนั้นบ้าง จึงตั้งใจสร้างบารมีอย่างเต็มที่ บำเพ็ญมหาทานที่มากไปด้วยสักการบูชา ถวายแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าและภิกษุสงฆ์ แล้วตั้งความปรารถนาว่า “ในอนาคตกาล ขอให้ข้าพเจ้าพึงได้เป็นอย่างพระสาวกรูปนั้นด้วยเถิด” เมื่อตั้งใจมั่นอย่างนี้ ท่านก็สร้างสมบุญอย่างเต็มที่ตลอดชีวิต

ในครั้งนั้น ท่านได้สร้างบุญพิเศษอย่างหนึ่ง ที่นอกเหนือจากมหาทานทุกๆ ครั้งคือท่านได้ถวายผ้าที่ทอด้วยเปลือกไม้ที่เกิดในแคว้นโขมะ แคว้นนี้ได้ชื่อว่า เป็นดินแดนแห่งผ้าเนื้อดี ซึ่งมีชื่อเสียงมากในยุคนั้น ท่านได้น้อมถวายด้วยจิตที่เลื่อมใสอิ่มเอิบเบิกบาน และสร้างบุญพิเศษด้วยการถวายผ้าที่ละเอียดประณีตอยู่เสมอๆ ด้วยอานิสงส์ที่ได้สั่งสมในภพชาตินั้น ได้ไปบังเกิดในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ เสวยทิพยสมบัติที่ละเอียดประณีตอยู่ยาวนานมาก

ต่อมาในกาลของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่า อัตถทัสสี เพราะกรรมเก่าที่เคยสร้างไว้ตามมาบีบคั้น ทำให้ท่านต้องไปเกิดเป็นพญาเต่าอาศัยอยู่ในแม่นํ้าชื่อว่า ธัมมตา วันหนึ่งได้พบพระศาสดาประทับยืนอยู่ใกล้ฝั่งแม่นํ้า พระพุทธองค์ทรงมีพระประสงค์ที่จะเสด็จข้ามแม่นํ้า พญาเต่าเห็นอาการเช่นนั้นก็อยากจะได้บุญกับพระพุทธองค์ จึงรีบว่ายนํ้าเข้าไปใกล้ๆ หมอบลงตรงพระบาทของพระศาสดา พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบด้วยอาการนั้น จึงขึ้นประทับหลังของพญาเต่า พญาเต่าดีใจมากที่ได้รับบุญนี้ จึงรีบว่ายตัดกระแสนํ้านำพระบรมศาสดาไปยังฝั่งตรงข้ามทันที

ด้วยบุญญกรรมนั้นทำให้ท่านได้ไปบังเกิดในสุคติภูมิอีกหลายครั้งและเสวยทิพยสมบัติอีกยาวนาน จนมาถึงสมัยพุทธกาลนี้ได้บังเกิดในตระกูลแห่งศากยวงศ์ ในพระครรภ์ของพระนางมหาปชาบดีโคตมีอัครมเหสีของพระเจ้าสุทโธทนะ พระมารดาเลี้ยงของเจ้าชายสิทธัตถะ

เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าของเราได้ตรัสรู้และประกาศธรรม ทรงเสด็จไปยังกรุงกบิลพัสดุ์ และแสดงธรรมในสมาคมแห่งพระญาติ ทำให้พระญาติทั้งหลายตั้งอยู่ในสัมมาทิฐิ และพระราชบิดาสุทโธทนะ ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์

ในวันที่สาม เป็นวันวิวาหมงคลของนันทกุมาร พระบรมศาสดาได้เสด็จเข้าไปบิณฑบาต และให้นันทกุมารถือบาตรตามพระองค์จนกระทั่งถึงวิหารและได้ชวนให้ท่านออกบวช ทรงแสดงธรรมสั่งสอน และพาไปยังเทวโลกเพื่อให้พระนันทะดูเทพธิดา จะได้คลายความคิดถึงนางชนบทกัลยาณี ทรงสอนให้ท่านตั้งใจปฏิบัติธรรม จนพระนันทะสามารถทำใจหยุดใจนิ่ง บรรลุเป็นพระอรหันต์องค์หนึ่งในพระศาสนา

เมื่อท่านได้บรรลุธรรมแล้วได้เข้าไปหาพระศาสดา พร้อมกับบอกคืนประกันที่พระศาสดาได้ประกันไว้สำหรับเรื่องเทพธิดานั้น เพราะว่าท่านได้เข้าถึงชีวิตอันประเสริฐแล้ว พระศาสดาทรงตั้งท่านไว้ในตำแหน่งเอตทัคคะ ภิกษุผู้เลิศในด้านคุ้มครองทวารในอินทรีย์ทั้งหลาย สมความปรารถนาที่ท่านได้ตั้งใจไว้

หลังจากที่ได้บรรลุกายธรรมอรหัต มีธรรมจักขุเกิดขึ้น พระเถระได้ย้อนอดีตไปดูบุพกรรมที่ตนเองเคยสร้างไว้ ได้ไปเห็นการสร้างบารมีของตนเองหลายภพหลายชาติ แต่มีบุญพิเศษอย่างหนึ่งที่ท่านเห็นแล้วเกิดความประทับใจมาก คือภพชาติที่ท่านได้ถวายผ้าแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าด้วยมหาปีติ อันเป็นบุญพิเศษที่มีผลมากมายมหาศาล ถึงกับเปล่งอุทานว่า “ในภพชาติที่เราได้ถวายผ้าเป็นทานแด่พระพุทธเจ้าพระนามว่าปทุมุตตระนั้น พระองค์ทรงพยากรณ์เราว่าจะเป็นผู้ที่มีวรรณะดุจทองคำ”

ด้วยอานิสงส์นั้น ทำให้ท่านท่องเที่ยวอยู่ในสองภพภูมิคือมนุษย์และเทวโลกอย่างยาวนาน ย้อนไปหมื่นกัปนับจากกัปนี้ไป ท่านได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ๔ ครั้ง ล่วงไปอีก ๖ ล้านกัปโน้นก็ได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิผู้สมบูรณ์ด้วยมหาสมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่องอีกนับครั้งไม่ถ้วน สมบูรณ์ด้วยทิพยสมบัติอันเลิศ ผลบุญแห่งทานในครั้งนั้น ทำให้ท่านเกิดความอัศจรรย์ใจ แม้ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ อภิญญา ๖ ก็ได้บรรลุเพราะอานุภาพแห่งการสั่งสมบุญ ท่านเปล่งอุทานอย่างนี้ เพื่อให้นักสร้างบารมีทั้งหลายเกิดความมั่นใจในอานุภาพแห่งบุญว่า บุญคือทุกสิ่งและเป็นสิ่งที่ต้องทำ จะมัวประมาทชะล่าใจไม่ได้

การสร้างบุญเป็นเรื่องหลักของชีวิต เพราะเราเกิดมาสร้างบารมี โดยเฉพาะการสร้างบุญพิเศษเป็นสิ่งที่เราต้องขวนขวายรีบตักตวงเอา เพราะจะมีแต่ผลที่ดีงามบังเกิดขึ้นอย่างเกินควรเกินคาด แม้เราจะมีบุญมากสักเพียงไรก็ตาม บุญนั้นก็มีวันหมดได้ถ้าไม่ทำเพิ่ม ดังนั้น เราจึงควรที่จะสั่งสมบุญทุกๆ วัน อย่าให้ขาดเลยแม้แต่วันเดียว ผลแห่งบุญที่บังเกิดนั้นยิ่งใหญ่มีผลถึงขั้นโลกุตตระ ที่จะทำให้เราหลุดพ้นจากการเป็นบ่าวเป็นทาสของพญามารได้ทีเดียว ดังนั้น พวกเราทั้งหลายอย่าดูเบาในบุญทุกๆ บุญที่มาถึงเรา ให้รีบสั่งสม ตักตวงให้เต็มที่กับทุกๆคน

พระธรรมเทศนาโดย: พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)

* มก. เล่ม ๗๑ หน้า ๑๑