พี่ชายที่แสนดี...ยอดกัลยาณมิตร ตอนที่ 2

        ในเวลาต่อมา เมื่อตัวลูกในภพชาตินั้นจบการศึกษาวิชาทหารแล้ว ลูกก็ได้ถูกบรรจุให้ประจำการอยู่ในหัวเมืองซึ่งเป็นบ้านเกิดของตัวลูก ซึ่งในช่วงแรกๆลูกได้ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยผู้บัญชาการกองทหารที่อยู่ในหัวเมืองแห่งนั้น และลูกได้ทำหน้าที่นี้อย่างขยันขันแข็งจนเป็นที่ไว้เนื้อเชื่อใจของผู้บังคับบัญชาการกองทหารเป็นอย่างมาก แล้วในที่สุดด้วยผลงานของตัวลูกเอง ลูกจึงได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นนายทหารระดับหัวหน้า

 

 

 

        แม้ว่าลูกจะได้รับความไว้วางใจและมีความเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานขนาดไหนก็ตาม แต่ลูกก็ไม่เคยลืมพวกพ้องและเพื่อนๆ ซึ่งลูกจะคอยส่งเสริมเพื่อนๆโดยแนะนำให้พวกนายทหารชั้นผู้ใหญ่ได้รู้จักกับพวกเพื่อนๆของลูกที่มีความรู้ความสามารถอยู่เสมอ ซึ่งการที่ลูกทำเช่นนี้ ลูกก็ไม่ได้ทำไปเพื่อหวังสิ่งตอบแทนใดๆจากเพื่อนๆเลย ลูกทำไปด้วยความบริสุทธิ์ใจจริงๆ

 

 

 

 

        นอกจากลูกจะส่งเสริมสนับสนุนเพื่อนๆแล้ว แม้แต่ผู้ใต้บังคับบัญชาที่เคยทำงานด้วยกัน ถ้าหากผู้ใต้บังคับบัญชาเหล่านั้นเป็นผู้ที่มีความรู้ความสามารถมาก ลูกก็จะช่วยผลักดันและส่งเสริมให้พวกเขาเหล่านั้นเจริญก้าวหน้าและมีตำแหน่งที่สูงขึ้น หรือไม่ลูกก็จะแนะนำพวกเขาเหล่านั้นให้กับผู้บังคับบัญชาคนอื่นๆ เมื่อลูกทำเช่นนี้ เพื่อนๆและลูกน้องของลูกจึงได้รับความเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานมากขึ้นไปตามลำดับ ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้ตัวลูกในภพชาตินั้นเป็นที่รักของพวกพ้องและเพื่อนๆเป็นอย่างมาก ในขณะเดียวกัน ลูกก็จะทำหน้าที่ยอดกัลยาณมิตรให้เพื่อนๆทุกคน รวมทั้งผู้ใต้บังคับบัญชาเหล่านั้นให้ได้สั่งสมบุญสร้างบารมีร่วมกันอีกด้วย

 

 

 

 

        ในบรรดาเพื่อนๆของตัวลูกในภพชาตินั้น จะมีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง ซึ่งเพื่อนคนนี้จะเป็นคนที่เพียบพร้อมไปด้วยความรู้ความสามารถ จนเขาได้รับรางวัลและได้รับการชื่นชมยกย่องจากเหล่าคณาจารย์อยู่เสมอๆ ซึ่งลูกก็รู้สึกชื่นชมในความรู้ความสามารถของเพื่อนคนนี้เป็นอย่างมากด้วยเช่นกัน นอกจากลูกจะรู้สึกชื่นชมในความรู้ความสามารถของเพื่อนคนนี้แล้ว ตัวลูกเองยังมีความปรารถนาอยากที่จะเก่งและเป็นที่ยอมรับเหมือนอย่างเพื่อนคนนี้บ้าง ด้วยเหตุนี้เอง คราใดที่ลูกสั่งสมบุญ ลูกจึงชอบที่จะอธิษฐานจิตบ่อยๆในทำนองที่ว่า “ด้วยอานุภาพแห่งบุญที่ข้าพเจ้าได้ตั้งใจสั่งสมมาอย่างดีแล้วนี้ จงส่งผลทำให้ในภพชาติต่อๆไป ขอให้ข้าพเจ้าเป็นผู้ที่มีความรู้ความสามารถจนเป็นที่ชื่นชมยกย่องของผู้หลักผู้ใหญ่ อีกทั้งขอให้ข้าพเจ้าได้รับรางวัลต่างๆมากมายเหมือนเช่นเพื่อนคนนี้ ด้วยเทอญ”

 

 

 

 

        คำอธิษฐานจิตดังกล่าว ก็ได้ถูกตั้งเป็นผังสำเร็จติดอยู่ที่ศูนย์กลางกายของลูกนับตั้งแต่ภพชาตินั้นเรื่อยมา จนกระทั่งมาถึงในภพชาติปัจจุบัน เมื่อลูกได้ลงมาเกิดสร้างบารมีร่วมกับมหาปูชนียาจารย์และหมู่คณะ ด้วยผลแห่งบุญที่ลูกได้ทุ่มเทและตั้งใจสั่งสมเอาไว้ในพุทธันดรที่ผ่านมา เมื่อมารวมส่งผลกับคำอธิษฐานจิตที่ลูกได้เคยตั้งจิตอธิษฐานไว้ดังกล่าว จึงส่งผลทำให้ในภพชาติปัจจุบัน ไม่ว่าลูกจะทำความดีอะไรก็ตาม ลูกก็จะได้รับความชื่นชมยกย่องจากผู้ใหญ่ จนลูกได้รับรางวัลต่างๆมากมาย สมดังคำอธิษฐานจิตที่ลูกได้ตั้งจิตอธิษฐานไว้ในพุทธันดรที่ผ่านมา

 

 

 

 

        ในเวลาต่อมา ลูกก็ได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นระดับนายทหารคนสนิทของผู้บัญชาการทหาร เมื่อลูกได้รับการเลื่อนตำแหน่งแล้ว ลูกก็จะมีหน้าที่รับผิดชอบในเรื่องของการประสานงานข้อมูลต่างๆกับเจ้าเมืองและข้าราชการพลเรือนชั้นผู้ใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการให้ความช่วยเหลือกับพวกชาวเมืองที่ต้องการกำลังและแรงงานจากส่วนกลาง ในการปรับปรุงพื้นที่ทำการเกษตร และเรื่องของการให้ความช่วยเหลือกับพวกชาวบ้านในช่วงเวลาที่เกิดอุทกภัย หรือเกิดภัยธรรมชาติอื่นๆนอกจากนี้ เป็นต้น ถึงแม้ตัวลูกจะมีภารกิจที่มากมายหลายอย่างในชีวิตก็ตาม แต่คราใดที่ลูกว่างเว้นจากการงาน ลูกก็จะเดินทางไปสั่งสมบุญที่วัดของพระเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวชอยู่เสมอๆ

 

 

 

 

        ส่วนน้องสาวของลูกนั้น เมื่อกาลเวลาได้ผ่านไป เธอก็ได้ดองเป็นทองแผ่นเดียวกันกับชายหนุ่มที่เธอรัก แม้น้องสาวของลูกจะแต่งงานออกเรือนไปแล้วก็ตาม แต่เธอและครอบครัวของเธอก็ไม่ได้ย้ายถิ่นฐานไปอยู่ที่หัวเมืองอื่น ยังคงอาศัยอยู่ภายในหัวเมืองเดิมซึ่งเป็นหัวเมืองบ้านเกิดของเธอ ซึ่งตัวลูกในภพชาตินั้นก็จะคอยไปทำหน้าที่ยอดกัลยาณมิตร ชักชวนให้น้องสาวและสามีของเธอได้ไปสั่งสมบุญร่วมกับพระเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวชและหมู่คณะอยู่ไม่ได้ขาด เมื่อน้องสาวของลูกได้มาสั่งสมบุญและได้ฟังพระธรรมเทศนาที่วัดของพระเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช บ่อยเข้า...บ่อยเข้า จึงส่งผลทำให้เธอเกิดความเข้าใจในการสั่งสมบุญสร้างบารมีมากขึ้นไปกว่าเดิมเป็นอันมาก และเมื่อเธอมีลูกตัวน้อยๆแล้ว เธอก็จะพาทั้งลูกและสามีของเธอไปสั่งสมบุญสร้างบารมีที่วัดด้วยกันอยู่เป็นประจำ

 

 

 

 

        ในเวลาต่อมา สิ่งที่ไม่ได้คาดฝันก็พลันบังเกิดขึ้น เมื่อสามีของน้องสาวของลูกได้ล้มป่วยและเสียชีวิตลง เมื่อสามีได้เสียชีวิตไปแล้ว น้องสาวของลูกก็รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากที่เธอจะต้องสูญเสียสามีของเธอไป แต่ด้วยความที่ในตอนนั้น น้องสาวของลูกได้มีธรรมะเป็นที่พึ่งให้กับใจของเธอแล้ว ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เธอค่อยๆทำใจได้ และในที่สุดเธอจึงได้พาลูกของเธอย้ายกลับไปอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ ส่วนตัวลูกในภพชาตินั้นก็คอยเป็นกำลังใจและคอยปลอบโยนน้องสาว พร้อมกับพาเธอและลูกของเธอไปทำบุญที่วัดของพระเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวชอยู่เสมอๆ จนกระทั่งน้องสาวของลูกรู้สึกดีขึ้น สบายใจขึ้น และทำใจได้กับการจากไปของสามีที่ไม่มีวันหวนคืนกลับมาได้อีก

 

 

 

 

        ในช่วงเวลาที่น้องสาวของลูกกำลังตกอยู่ในช่วงแห่งความทุกข์อยู่นั้น ประสบการณ์ก็ได้สอนให้เธอได้รู้ว่า “ในความสูญเสียนั้น ยังมีความงดงามที่ซุกซ่อนอยู่ นั่นคือ ความรัก ความห่วงใย และความปรารถนาดีที่พี่ชายของเธอได้มีให้กับตัวเธอ และที่สำคัญยิ่งกว่านั้น คือ ธรรมะและคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่เป็นที่พึ่งให้กับเธอ ในยามที่เธอทุกข์แสนทุกข์อีกด้วย” ด้วยเหตุนี้เอง หลังจากนั้นเป็นต้นมา น้องสาวของลูกจึงรัก, ศรัทธา และมั่นคงในพระรัตนตรัยมาโดยตลอด

 

 

 

 

        ในเวลาต่อมา ลูกก็เกิดความรู้สึกอยากบวชเป็นพระภิกษุขึ้นมาอย่างจับจิตจับใจ ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะลูกได้เห็นถึงความไม่แน่นอนในชีวิตจากกรณีของน้องเขยของลูก ที่กำลังใช้ชีวิตอย่างมีความสุขอย่างชาวโลกทั่วๆไป แต่แล้วเมื่อวิบากกรรมเก่าในอดีตชาติได้ช่องตามมาส่งผล จึงเป็นผลทำให้เขาเกิดอาการป่วยขึ้นมาและเสียชีวิตในที่สุด ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้ลูกได้คิด เมื่อลูกได้คิด ลูกจึงคิดได้ว่า “ตัวเราเองจะต้องไม่ประมาทในชีวิต เพราะเราก็ไม่รู้ว่า ตัวเราเองจะตายในวันไหน ดังนั้นเราต้องหมั่นสั่งสมบุญสร้างบารมีให้เต็มที่เต็มกำลัง” เมื่อลูกคิดได้เช่นนี้แล้ว ลูกจึงรีบสะสางภารกิจหน้าที่การงานต่างๆให้เรียบร้อย หลังจากที่ทุกอย่างลงตัวแล้ว ลูกจึงได้ออกบวชเป็นพระภิกษุอยู่ที่วัดของพระเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวชในทันที ซึ่งการตัดสินใจออกบวชเป็นพระภิกษุของลูกในครั้งนั้น ได้ทำให้น้องสาวของลูกรู้สึกปลื้มปีติเบิกบานใจเป็นอย่างมาก

 

 

 

 

        เมื่อออกบวชแล้ว ตัวลูกในภพชาตินั้นก็ตั้งใจฝึกฝนอบรมตนเอง และประพฤติปฏิบัติธรรมตามพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด อีกทั้งลูกยังได้ตั้งใจศึกษาพระธรรมวินัยได้เป็นอย่างดี จนทำให้ลูกมีความเข้าใจอย่างแตกฉานและเป็นที่ยอมรับของพระอาจารย์ทั้งหลาย ส่วนคุณพ่อคุณแม่และน้องสาวของลูก ทุกๆคนก็ได้เดินทางมาทำบุญที่วัดของพระเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวชอยู่เป็นประจำ

 

 

 

 

        ในช่วงที่ลูกออกบวชเป็นพระภิกษุ มหาชนผู้มีบุญที่อาศัยอยู่ในหัวเมืองที่อยู่ติดกับเมืองหลวงของแคว้นของพระราชาองค์ที่ออกบวช ซึ่งก็คือเมืองเกิดของตัวลูกในภพชาตินั้น ได้ร่วมแรงร่วมใจช่วยกันสร้างวัดใหม่ประจำเมือง เมื่อมหาชนผู้มีบุญเหล่านั้นได้ช่วยกันสร้างวัดจนกระทั่งเสร็จเรียบร้อยแล้ว คณะสงฆ์จึงได้มอบหมายให้ลูกที่มีความเชี่ยวชาญในพระธรรมวินัยเป็นอย่างดี และคณะพระภิกษุที่เป็นเพื่อนของลูก ได้ไปทำหน้าที่เผยแผ่พระพุทธศาสนา วิชชากาย ที่หัวเมืองแห่งนั้น

 

 

 

 

        เมื่อลูกและคณะพระภิกษุได้ไปจำพรรษาอยู่ที่วัดใหม่ประจำหัวเมืองแห่งนั้นแล้ว ลูกก็ได้ตั้งใจเทศน์สอนธรรมะให้กับมหาชนผู้มีบุญทั้งหลายที่อาศัยอยู่ในหัวเมืองแห่งนั้นอย่างเต็มที่เต็มกำลัง อีกทั้งลูกยังได้ปฏิบัติธรรมควบคู่ไปกับการทำหน้าที่เทศน์สอนธรรมะไปด้วย ซึ่งทำให้ลูกสามารถเข้าถึงพระธรรมกายภายในที่ชัดใสสว่างได้ เมื่อละจากโลกแล้ว ลูกก็ได้กลับไปแวะพักกลางทางที่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์

 

 

 

 

        ส่วนคุณพ่อคุณแม่และน้องสาว พร้อมกับหลานของลูก ก็ได้มาทำหน้าที่อุปัฏฐากพระอุปัฏฐากวัดใหม่ประจำหัวเมืองแห่งนั้นได้เป็นอย่างดีมาโดยตลอดจนกระทั่งหมดอายุขัย สำหรับผลการปฏิบัติธรรมของน้องสาวของลูก เธอได้ตั้งใจปฏิบัติธรรมตามคำสั่งสอนของพระเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวชอย่างสม่ำเสมอ จนทำให้เธอมีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี สามารถเข้าถึงดวงธรรมภายในที่ชัดใสสว่างได้ และเอาตัวรอดกลับดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ ได้ในที่สุด

 

 

 

โปรดติดตามตอนต่อไป