กู้วิกฤตคลองระพีพัฒน์

 

 

        จนกระทั่งเมื่อคืนวันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ.2554 ที่ผ่านมา ได้เกิดวิกฤตทำนบกั้นน้ำคลองระพีพัฒน์บริเวณประตูระบายน้ำคลองแอล 3-4 ได้พังทลายลงและแตกออกเป็นแนวยาวกว่า 10 เมตร เนื่องจากไม่สามารถต้านกระแสแรงดันน้ำของมวลน้ำก้อนยักษ์ที่ไหลทะลักอย่างเชี่ยวกรากได้ ทันทีที่ทราบข่าว ทางวัดพระธรรมกายได้มอบหมายภารกิจอันยิ่งใหญ่ให้พระบุญธรรม ปุญฺญธมฺโม นำทีมงานเข้าไปกู้วิกฤตการณ์เพื่อหยุดมวลน้ำก้อนยักษ์ให้จงได้ โดยท่านได้ร่วมมือกับทางอบต.คลองสาม ประสานงานส่งตะแกรงเหล็กยักษ์และอุปกรณ์ครบมือ พร้อมด้วยชุดเจ้าหน้าที่ซึ่งมีทั้งพระภิกษุ, สามเณร, อุบาสก, อุบาสิกา ตลอดจนอาสาสมัคร และพนักงานของวัดพระธรรมกายและชาวบ้านเข้าไปช่วยกู้สถานการณ์อย่างเร่งด่วน ก่อนที่มวลน้ำก้อนยักษ์จะเข้าท่วมบ้านเรือนของชาวบ้านให้ได้รับความเดือดร้อนเสียหาย

 

 

 

        การกู้วิกฤตในคืนดังกล่าว เจ้าหน้าที่ทุกรูปและทุกคนต้องใช้ความพยายามและความกล้าหาญอย่างมากที่จะหยุดมวลน้ำก้อนยักษ์นั้นอยู่กว่า 5 ชั่วโมง จากสองทุ่มจนกระทั่งถึงเวลาตีหนึ่งของวันรุ่งขึ้น โดยระหว่างการกู้วิกฤตนั้นได้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่ได้สร้างความตระหนกตกใจให้กับบรรดาชาวบ้านผู้ที่ได้พบเห็นเป็นอย่างยิ่ง กล่าวคือ พระสุนทร จารุสุนฺทโร ซึ่งเป็นหนึ่งในทีมงานกู้วิกฤตในครั้งนี้ได้ถูกกระแสน้ำที่มีความเชี่ยวกรากและลึกเกือบ 2 เมตรปะทะร่างเข้าอย่างจังจนพลัดตกลงไปในน้ำ ท่ามกลางสายตาของชาวบ้านที่เห็นเหตุการณ์ที่ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “ท่านไม่น่ารอด”

 

 

        พระสุนทรได้เปิดเผยถึงความมุ่งมั่น และนาทีชีวิตของท่านให้ฟังว่า “ตั้งแต่รู้ว่าจะต้องมาช่วยชาวบ้าน ตัวหลวงพี่เองก็มีความมุ่งมั่นที่จะเอาชีวิตเป็นเดิมพันเลยว่า งานนี้เราต้องทำให้สำเร็จให้ได้ เพราะหากไม่สำเร็จ ชาวบ้านนับพันนับหมื่นครัวเรือนในละแวกคลองสาม และที่อื่นๆก็จะได้รับความเดือดร้อนเสียหายเป็นอย่างมาก ดังนั้น ขณะที่กำลังทำงาน ใจของหลวงพี่ก็จะอยู่กับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯและมหาปูชนียาจารย์ตลอดเวลา จึงทำให้ในใจไม่มีความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย โดยในนาทีวิกฤตตอนนั้น ได้เกิดขึ้นขณะที่กำลังออกแรงโยนเชือกให้อีกฝั่งหนึ่ง แต่ด้วยความที่กระแสน้ำมีความแรงและไหลเชี่ยวมาก จึงทำให้ไม่สามารถที่จะยืนอยู่ได้ จึงถูกกระแสน้ำพัดพาและดูดเข้าไปอยู่ในใต้ถุนบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งเต็มไปด้วยเสาและสังกะสี อีกทั้งยังมีวัสดุกีดขวางอีกมากมาย อย่างเช่น อวน แห และตาข่าย ซึ่งในขณะที่กำลังติดอยู่ใต้ถุนบ้านหลังนั้น ปรากฏว่ามีมวลน้ำอีกก้อนหนึ่งมาดันเอาตัวหลวงพี่ออกไปในช่องทางที่ไม่มีสิ่งใดกีดขวางอยู่เลย ทำให้พ้นวิกฤตชีวิตตรงนั้นมาได้อย่างปาฏิหาริย์ ซึ่งหลวงพี่มีความมั่นใจว่า ต้องเป็นเพราะบารมีของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯและมหาปูชนียาจารย์โดยแท้ ที่ทำให้รอดมาได้โดยไม่ได้รับอันตรายเลยแม้แต่น้อย”

 

        การปฏิบัติภารกิจกู้วิกฤตในคืนวันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ.2554 เจ้าหน้าที่ของวัดพระธรรมกายทุกรูปและทุกคนต่างเอาชีวิตเป็นเดิมพัน และทุ่มเทปฏิบัติหน้าที่กันอย่างเต็มที่เต็มกำลัง ซึ่งภาพเหตุการณ์เหล่านั้นได้กลายเป็นภาพแห่งความประทับใจที่ฝังลึกเข้าไปอยู่ภายในใจของทุกคน โดยชาวบ้านหลายคนได้มีความเห็นตรงกันว่า ถ้าไม่ได้พระ, เณร และเจ้าหน้าที่ของทางวัดพระธรรมกายมาช่วยกันกั้นน้ำไว้ ทำนบคงพังไปนานแล้ว และบ้านเรือนแถวหมู่ 16 ในคลองสามก็คงจะจมน้ำกันไปหมดแล้ว หากไม่มีทางวัดพระธรรมกายมาช่วยไว้ ลำพังชาวบ้านทำกันเองก็คงไม่ไหว เพราะไม่มีกำลังเพียงพอ ซึ่งพระที่มาช่วยทุกรูปก็ทุ่มเทกันมาก แต่ละท่านล้วนแล้วแต่มีความตั้งใจดีที่จะช่วยเหลือชาวบ้านอย่างเต็มที่ ทำให้ชาวบ้านต่างรู้สึกเลื่อมใส และเห็นว่าสิ่งที่ท่านทำนั้น เป็นอะไรที่ท่านทำด้วยใจจริงๆ และทำได้อย่างยอดเยี่ยมจริงๆ ทำให้บรรดาชาวบ้านทุกคนต่างยอมรับในความทุ่มเทและเสียสละในครั้งนี้

 

 

        นอกจากนี้ นายศกุน ครุฑตานนท์ ผู้อำนวยการกองช่าง อบต.คลองสาม ยังได้กล่าวเสริมอีกว่า “ผมในฐานะตัวแทนของชาวบ้านตำบลคลองสาม คลองสี่ คลองห้า คลองหก และ คลองเจ็ด รวมไปถึงอำเภอลำลูกกา และธัญบุรี ต้องขอแสดงความขอบคุณอย่างสูงมายังหลวงพ่อธัมมชโย ตลอดจนพระภิกษุ สามเณร และเจ้าหน้าที่ของวัดพระธรรมกายทุกรูปและทุกคน ที่ได้ช่วยกันดูแลคันกั้นน้ำบริเวณคลองสามให้อยู่ในสภาพที่มั่นคงแข็งแรงมาโดยตลอด เพราะถ้าหากแนวคันกั้นน้ำคลองระพีพัฒน์ของเราแตก ก็จะมีประชาชนอีกเป็นเรือนล้าน รวมไปถึงคนในเมืองหลวงที่จะได้รับความเดือดร้อนเสียหายจากวิกฤตภัยน้ำท่วมในครั้งนี้ ผมจึงอยากขอแสดงความขอบคุณมายังเจ้าหน้าที่จากวัดพระธรรมกายทุกรูปและทุกคนอีกครั้งด้วยความจริงใจ ที่ได้ดูแลและแสดงความห่วงใยชาวบ้านในคลองสามมาโดยตลอด ทุกรูปทุกคนทำได้สุดยอดจริงๆครับ”