หลวงพ่อตอบปัญหาโดย พระภาวนาวิริยคุณ (เผด็จ ทัตตชีโว)เรียบเรียงจากรายการหลวงพ่อตอบปัญหา ทาง DMCคำถาม: การทำร้ายผู้อื่น เพื่อเป็นการป้องกันอันตรายให้กับตนเอง จะเป็นบาป อย่างไร?
คำตอบ: การที่เราต่อสู้ป้องกันตัวเอง ถ้าทำโดยสมเหตุสมผล ควรทำ แต่ว่าอย่าทำให้หนักหนาเกินกว่าเหตุ เช่น เรื่องนิดๆ หน่อยๆ เขาแค่หยิก ทุบ ถอง ต่อย ตี เราจะต่อสู้ป้องกันตัว ก็อย่าถึงกับคว้าปืนมาไล่ยิงกันนะ เพราะนั่นไม่ใช่ป้องกันตัวเอง แต่เป็นการทำเกินกว่าเหตุ จะทำอะไรขอให้จำไว้ว่า อย่าให้ถึงตาย ถ้าถึงตายก็เตรียมตัวรับศึกก็แล้วกัน และถึงเราจะชนะในชาตินี้ แต่ชาติอื่นๆ ต่อไปต้องถึงคราวแพ้บ้าง และที่สำคัญบาปนั้นจะทำให้เราอายุสั้นไม่คุ้มกัน เพราะฉะนั้นเรื่องการทำคนถึงตาย อย่าทำเด็ดขาดนะการต่อสู้เพื่อป้องกันตัวเองอีกประการหนึ่ง ที่ว่าทำเพื่อป้องกันตัวน่ะ ที่จริงแล้วเราแสบก่อนหรือเปล่า ถ้าเราเกเรก่อน เขาตอบโต้เราบ้าง แล้วเขาก็ไม่ได้จ้องเล่นงานเราถึงตาย เราก็ยอมบ้าง เรื่องจะได้จบๆ กันไป แต่ถ้าเขาจะเล่นงานเราถึงตาย เราก็หลบเลี่ยงและอดทนให้ถึงที่สุด แล้วอย่าฆ่าใครถ้าทนได้อย่างนี้ เกิดต่อไปกี่ชาติๆ ใครเขาจะฆ่าเราไม่ได้และอายุเราก็จะไม่สั้นด้วยคำถาม: ผู้ถึงแก่กรรมอันสมควร หรือเมื่อแรกเกิด ก็ถึงแก่กรรมเสียแล้ว คนเช่นนี้ทางพระพุทธสาสนามีคำอธิบายไว้หรือไม่ครับ?
คำตอบ: มี อธิบายไว้ในพระไตรปิฎกชัดเลย สำหรับผู้ที่ตายในครรภ์มารดา จริงๆ แล้วเขาเคยทำกรรมชนิดนั้นไว้ก่อน เช่น ภพในอดีตเป็นหมอทำแท้ง เป็นต้น ถึงเวลาเขาก็รับกรรมนั้นของเขาไป แม้ชาตินี้บางคนก็ยังชอบเป็นนักทำแท้ง ห้ามไม่เชื่อก็ต้องปล่อยไป ยิ่งตอนนี้มีบางคนพยายามจะเขียนกฎหมายอนุญาตการทำแท้งออกมา ถ้าห้ามกันไม่อยู่จริงๆ ก็จนใจ คนพวกนี้ภพต่อไปก็ถูกเขาทำแท้งเอาบ้าง ต้องชดใช้กรรมเป็นอสงไขยชาติทีเดียว กว่าจะพ้นเวรเรื่องนี้เหตุที่ทำให้อายุสั้นหรือตายก่อนวัยอันสมควรส่วนพวกที่ตายเมื่อแรกเกิด หรือที่อายุสั้น ตายก่อนที่จะถึงวัยอันสมควร เขาก็มีบาปกรรมติดมา คราวนี้ที่ว่าอายุสั้นแค่ไหนก็ต้องดูอายุขัย โดยเฉลี่ยของมนุษย์ คืออายุมนุษย์ยุคนี้กว่าจะตาย โดยเฉลี่ยก็ ๗๕ ปี ใครตายก่อนนั้น ถือว่าอายุสั้นโดยทั่วไปเป็นเพราะมีเวรปาณาติบาตร คือ ฆ่าสัตว์ติดตามมา พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสไว้ว่าบุคคลบางคนในโลกนี้ จะเป็นสตรีก็ตาม บุรุษก็ตาม เป็นผู้มักทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วง เป็นคนเหี้ยมโหด มีมือเปื้อนเลือด หมกมุ่นในการประหัตประหาร ไม่เอ็นดูในเหล่าสัตว์มีชีวิต เขาตายไปจะเข้า ถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก เพราะกรรมนั้น อันเขาให้พรั่งพร้อม สมาทานไว้อย่างนี้ หากตายไป ไม่เข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก ถ้ามาเป็นมนุษย์เกิด ณ ที่ใดๆ เขาย่อมมีอายุสั้นอีกพวกหนึ่งไม่เฉพาะเวรปาณาติบาตรเท่านั้น แต่ยังมี เวรเสียสัจจะ คือ ผิดศีลข้อมุสาวาท ชอบพุดปดบวกเข้ามาด้วย พวกนี้มักประสบอุบัติเหตุตาย สมัยหลวงพ่อวัดปากน้ำ พวกที่ตายแบบนี้โบราณเรียกว่า ตายโหงพวกนี้เวรเสียสัจจะรวมกับเวรปาณาติบาต เวร ๒ อย่างนี่บรรจบกันเข้าเมื่อไรตายทันที ได้แก่พวกตกน้ำตาย พวกรถชนตาย ฟ้าผ่าตาย อะไรทำนองนี้คนที่ชอบฆ่าสัตว์ คนที่แก่สบถสาบาน แก่สัญญาลมๆ แล้งๆ ระวังกรรมจะตามทันก็แล้วกันนะคำถาม: คนที่ไม่มีความผิดเลย แต่ถูกใส่ความทำให้เสียชื่อเสียง เรียกว่า รับผลของกรรมเก่าใช่ไหม คือบุคคลที่ถูกใส่ความโดยไม่มีความผิดจนต้องขึ้นโรงศาลนั้น เคยใส่ความคนอื่นตั้งแต่ชาติก่อนใช่หรือไม่ ถ้าเป็นเช่นนั้นการแผ่เมตตาให้คู่กรณี จะทำให้หมดเวรหมดกรรมต่อกันได้หรือไม่?
คำตอบ: เรื่องคนถูกใส่ความ แต่ละรายมีสาเหตุไม่เหมือนกัน มีทั้งเนื่องจากผลของกรรมในอดีต และผลจากการกระทำในปัจจุบันของเขา อย่างกรณีของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าถูกนางจิญจมาณวิกาใส่ความ ว่าทำให้นางท้องนั้น เป็นกรรมเก่าของพระองค์ในอดีตชาติพระสัมมาสัมพุทธเจ้าถูกนางจิญจมาณวิกาใส่ความเรื่องก็มีอยู่ว่า นางจิญจมานวิกาคนนี้ เป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่งในเมืองสาวัตถี วันหนึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้ากำลังเทศน์อยู่ แกเดินแหวกคนเข้ามายืนกลางศาลาแล้วพูดเปรี้ยงออกมาเลย “พระพุทธเจ้าคะ พระองค์นั้นดีแต่สอนคนอื่น ทีลูกในท้องนี่กลับไม่สนใจปล่อยให้ดิฉันลำบากอยู่คนเดียว” ทำหน้าตาขึงขังใส่ความว่าพระพุทธเจ้าทำแกท้อง นี่ยกตัวอย่างถามว่ากรรมอะไร เรื่องนี้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงระลึกชาติไปดู แล้วทรงเล่าว่าในอดีต ถอยหลังไปเป็นอสงไขยๆ ชาติ พระองค์เกิดเป็นฤาษีอีกท่านหนึ่งเข้ามาอยู่ในป่าแห่งหนึ่ง มีคนมานับถือมากมาย ต่อมามีฤาษีอีกท่านหนึ่งเข้ามาอยู่ในป่าเดียวกัน ฤาษีท่านนั้นเก่งมาก ฝึกสมาธิได้ผลดี มีฤทธิ์กว่าพระองค์ มีคนฝากตัวเป็นศิษย์มากกว่าพระองค์เกิดอิจฉาฤาษีท่านนั้นเข้า ก็เลยไปพูดใส่ความว่าฤาษีนั้น มีความประพฤติไม่ดี เข้าทำนองเป็นหลวงตาชอบกินไก่วัดชอบไปยุ่งกับผู้หญิง เคยทำผู้หญิงท้องมาแล้วด้วย เล่าเป็นตุเป็นตะไปเลย ชาวบ้านเขาก็เชื่อ เลิกนับถือฤาษีท่านนั้น หันมานับถือพระองค์เกือบทั้งหมด เวรนั้นเองติดตามล้างผลาญพระองค์นับชาติไม่ถ้วน ถูกใส่ความมาทุกชาติๆ แม้ชาติสุดท้ายตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้วก็ยังถูกนางจิญจมาณวิกา ใส่ความว่าทำแกท้องความอิจฉาริษยา การใส่ความคนอื่นนั้น ผลของกรรมร้ายแรงนัก ยิ่งไปใส่ความคนดี คนบริสุทธิ์มากเท่าไร ผลของกรรมร้ายแรงมากอย่างนางจิญจมาณวิกา นั้น พอใส่ความเสร็จก็ถูกธรณีสูบทันตาเห็น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราเคยผิดพลาดใส่ความคนดีไว้ตั้งแต่อดีตชาติ ถึงคราวก็ต้องรับผลของกรรมนั้นเหมือนกัน พวกเราถ้าถูกใส่ความโดยที่ไม่รู้ตัวอยู่ว่าไม่ได้ทำผิด ทำชั่วอย่างที่เขากล่าวหาก็ต้องทำใจคิดว่าเป็นกรรมเก่าของเราในอดีตชาติ ให้ใช้ความอดทนเป็นฐานตั้งรับหน้าไว้ก่อน แล้วใช้สติและปัญญาคิดแก้ปัญหาให้หลุดเป็นเปลาะๆ ไปอย่างไรก็ดี ควรระวังไว้ด้วยว่าเหตุปัจจุบันที่เราก่อขึ้น ก็เป็นผลให้ถูกใส่ความได้เหมือนกัน ตัวอย่างเช่น การปล่อยตัวให้จมอยู่ในอบายภูมิ ได้แก่ เที่ยวกลางคืน การคบเพื่อนชั่ว แม้ไม่ทันทำความชั่ว ก็มีสิทธิ์ถูกใส่ความแล้วส่วนการจะแผ่เมตตาให้คู่กรณีนั้น สมควรทำ เพราะได้ประโยชน์แก่ตัวเองก่อนแน่นอน คือพอแผ่เมตตาออกไปแล้ว ใจจะกว้างขวาง ไม่คิดอาฆาตพยาบาทใคร เพราะฉะนั้นทุกครั้งหลังนั่งสมาธิประจำวัน ใจผ่องใสดีแล้ว ให้นึกแผ่เมตตาแก่สรรพสัตว์ทั้งหลายให้เคยชินเป็นนิสัย พอได้นิสัยอย่างนี้แล้วใครจะใส่ความอย่างไรก็ไม่สะทกสะท้าน มีสติปัญญาหาทางแก้ไขความเข้าใจผิดของใครๆ ให้ลุล่วงไปได้
การทำร้ายผู้อื่นโดยการต่อสู้ป้องกันตัวถือว่าบาปหรือไม่
[ 28 พ.ย. 2554 ] - [ 18272 ]
Desktop Version
