ความภาคภูมิใจในชีวิตลูกผู้ชาย

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 5 มีนาคม  พ.ศ.2555  
ความภาคภูมิใจในชีวิตลูกผู้ชาย

 

พลิกชีวิตด้วยบุญบวช

ตอน ความภาคภูมิใจในชีวิตลูกผู้ชาย

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

 

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผมพระธรรมทายาท อนุศักดิ์ สกฺกธีโร อายุ 34 ปี ผมบวชในโครงการหนึ่งแสนรูปรุ่นเข้าพรรษา ปี พ.ศ. 2554 ที่เพิ่งผ่านมานี้เองครับ และขณะนี้กำลังเตรียมตัวเป็นว่าที่พระพี่เลี้ยงประจำศูนย์อบรมวัดถ้ำพระบำเพ็ญบุญจ.เชียงรายครับ

 

 

พระธรรมทายาทอนุศักดิ์ สกฺกธีโร

 

        ที่จริงตอนสมัยเป็นวัยรุ่น ผมเคยบวชแล้ว 5 พรรษาครับ แต่เป็น 5 พรรษาที่ผ่านไปวันๆ โดยแทบจะไม่ได้ศึกษาธรรมะอะไรเลย พอลาสิกขาออกมา ผมก็ใช้ชีวิตแบบคนไม่มีแก่นสาร เหมือนหาหลักที่ถูกต้องในชีวิตไม่พบ ซึ่งล่าสุดผมก็ได้ไปทำงานอยู่ที่โรงพิมพ์ประเทศไต้หวันผมเลยยิ่งใช้ชีวิตตามอำเภอใจ ไม่เคยคิดเรื่องบาปบุญคุณโทษแล้ววันๆก็มีแต่ทำงาน พอเลิกงานก็มีแต่ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ และเล่นการพนันครับพอหมดสัญญากับทางโรงพิมพ์ ผมก็บินกลับเมืองไทยมาอยู่บ้านได้ไม่เท่าไหร่โยมแม่ก็มาทำหน้าที่ชวนผมบวชครับ ซึ่งผมก็เคยอ่านเจอโฆษณาชวนบวชแสนรูปในหนังสือพิมพ์ ผมก็เลยถามโยมแม่ว่าโครงการแสนรูปเป็นยังไง ท่านก็บอกว่าเป็นโครงการของวัดพระธรรมกายพอได้ยินชื่อวัด ผมก็นึกได้ทันทีว่าผมเคยมาเมื่อนานมาแล้ว ผมเคยมาร่วมงานวันสลายร่างคุณยายอาจารย์ฯ และเคยมาร่วมงานวันคุ้มครองโลกด้วย พอคิดไปคิดมาผมก็รู้สึกว่าอยากบวชอีกสักครั้งในชีวิต เพราะผมอยากอบรมตัวเอง เผื่อว่าจะได้คิดอะไรดีๆ ทำอะไรดีๆ แบบคนอื่นๆบ้างครับ

 

        พอมาบวชแล้ว ได้เจอกับระบบอบรมที่ต้องทำทุกอย่างตามตารางเป๊ะๆ ผมก็คิดว่า นี่แหละ การบวชมันต้องอย่างนี้แหละเพราะตั้งแต่ชีวิตที่เกิดมานี่ ผมไม่รู้เลยว่าเรื่องบาปกรรม เรื่องนรกสวรรค์ เรื่องชีวิตหลังความตายเป็นยังไงผมต้องกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูงครับ ที่ทำให้ผมรู้จักอะไรดี อะไรชั่ว และที่สำคัญได้ให้โอกาสผมเดินธุดงค์ธรรมชัยสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ ผมรู้สึกภาคภูมิใจอย่างที่สุดที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการประกาศพระพุทธศาสนา ซึ่งตลอดเส้นทางผมไม่ได้เดินเพื่อชนะหลักกิโล แต่ผมเดินเพื่อชนะกิเลสในตัวเองครับ

 

        หลวงพ่อครับตอนนี้ผม,พระอาจารย์และทีมงานอุบาสิกาแก้วจังหวัดเชียงราย กำลังลุยชวนบวชแบบเอาชีวิตเป็นเดิมพันครับ เพราะแม้จะต้องลุยเข้าไปถึงในป่า หรือต้องเดินไปตามไหล่เขาที่ลาดชันเสี่ยงอันตราย แต่เพื่อเข้าไปตามแมนแมนในหมู่บ้านบนดอยให้มาบวชผมก็ไม่ท้อไม่ถอยครับ เพราะผมอยากให้แมนแมนมาบวชเยอะๆจะได้มีโอกาสเปลี่ยนแปลงตัวเองจากผู้ไม่รู้ให้กลายเป็นผู้รู้ เหมือนที่ผมเคยได้รับโอกาสจากการบวชในโครงการของหลวงพ่อครับ

 

        และวันนี้โยมแม่ของผมก็มีเรื่องราวความปลื้มใจมากราบรายงานหลวงพ่อด้วยครับ

 

 

โยมพ่อชะโอด และโยมแม่ระวาย ศรีแย้ม

 

        โยมชื่อ ระวาย ศรีแย้ม อายุ 66 ปี เป็นโยมแม่ของพระอนุศักดิ์เจ้าค่ะ โยมมีลูกหลายคนค่ะ แต่มีความเป็นห่วงพระอนุศักดิ์มากที่สุด เพราะเป็นคนเดียวที่ยังไม่มีครอบครัวแล้วยังชอบคบคนง่ายๆ ใครชวนไปไหนก็ไป เพื่อนชวนไปขายปาท่องโก๋ก็ไป ชวนไปทำถนนก็ไป  ชวนไปทำงานต่างประเทศก็ไปทำให้โยมเป็นห่วงไปซะทุกอย่างพอโยมรู้ว่าจะมีโครงการบวชแสนรูป หัวใจของคนเป็นแม่ก็อยากให้ลูกชายบวชค่ะ ตอนแรกที่ชวนท่านบวช ท่านก็ยังนิ่งๆ พอโยมพ่อมาช่วยกันพูด ท่านก็ยอมบวชให้ ทำให้โยมและโยมพ่อของท่านดีใจที่สุดเลยค่ะ พอได้เห็นท่านบวชเป็นพระแล้ว ดูงาม ดูปฏิบัติตัวเป็นพระได้เคร่งดีโยมที่เป็นแม่ก็ปลื้มจนบอกไม่ถูกเลย โยมต้องกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูงค่ะ ที่ทุ่มเทสอนลูกชายของโยมให้เป็นคนดี  เพราะมีหลวงพ่อแนะนำแท้ๆเลยค่ะ จึงทำให้ชีวิตท่านดีขึ้น โยมต้องกราบอนุโมทนาบุญกับหลวงพ่อด้วยค่ะแล้วตั้งแต่ที่พระอนุศักดิ์มาบวชแล้ว ก็ทำให้โยมมีโอกาสได้เข้าวัดทำบุญมากขึ้นโยมขอฝากพระอนุศักดิ์ไว้กับหลวงพ่อด้วยนะเจ้าคะ ฝากหลวงพ่อสอนสั่งได้ตามสบายเลยค่ะ และอยากฝากบอกพระลูกชายว่าโยมแม่อยากให้พระบวชไปเรื่อยๆ ถ้าบวชแล้วบุญสูง จะสึกมาทำไม ไม่ต้องสึกนะถึงแม้โยมแม่จะคิดถึงแต่ก็ไม่เป็นห่วงพระเลยโยมแม่ขออนุโมทนาบุญด้วย