บวช คือหนทางสว่างที่แท้จริงของชีวิต

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 10 มีนาคม  พ.ศ.2555  
บวช คือหนทางสว่างที่แท้จริงของชีวิต 

 

 

พลิกชีวิตด้วยบุญบวช

ตอน บวช คือหนทางสว่างที่แท้จริงของชีวิต

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

 

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผมพระธรรมทายาท วาทิต  กุสลจิตฺโต อายุ 26 ปี  ว่าที่พระพี่เลี้ยงประจำศูนย์อบรมวัดห้วยตองสัก อ.จอมทอง จ.เชียงใหม่ครับ

 

 

พระธรรมทายาท  วาทิต   กุสลจิตฺโต

 

        ก่อนมาบวช ผมเป็นคนที่ชอบไขว่คว้าหาประสบการณ์ ด้วยการเปลี่ยนงานไปเรื่อยๆ ผมทำงานเป็นหลายอย่าง ตั้งแต่เป็นช่างซ่อมเบาะรถยนต์ เป็นช่างอิเล็กทรอนิกส์ในเหมืองแร่ จนกระทั่งเป็นเด็กคลุมผ้าใบรถบรรทุกครับ ผมเปลี่ยนงานบ่อย จนดูเหมือนคนไม่มีหลักแหล่ง หนำซ้ำยังเป็นประเภทชอบดื่มเหล้าเข้าสังคม คือเห็นคนในที่ทำงานดื่มก็ดื่มตาม แล้วก็ดื่มมาเรื่อยๆ ดื่มไปทั้งที่จริงๆแล้วก็ไม่รู้ว่าจะดื่มไปทำไมครับ ผมปล่อยเวลาในชีวิตให้ผ่านไปวันๆ โดยไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วชีวิตต้องการอะไร แล้วยิ่งโต ก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองใช้ชีวิตได้แย่ลงทุกวันเลยครับ

 

        วันหนึ่งโยมแม่โทรมาหาผม บอกว่า “ได้ยินเสียงรถประกาศชวนบวชผ่านหน้าบ้าน ได้ยินแล้วก็นึกถึงลูกชาย อยากให้ลูกชายบวช” แล้วท่านก็ถามว่า “ลูกชายจะบวชมั๊ย” ผมก็รับคำทันทีว่า “บวช” เพราะในใจผมคิดอยากบวชให้โยมพ่อโยมแม่อยู่แล้วครับ ทีแรกผมกะว่าจะบวชที่วัดแถวบ้านสัก 7 วัน แต่พอมาเจอโครงการแสนรูป ก็เลยตั้งใจบวชรวด 1 พรรษาเลยครับ

 

        หลวงพ่อครับ โครงการบวชแสนรูปนี้ดีจริงๆครับ เพราะตั้งแต่ที่ผมได้บวช ชีวิตผมก็เปลี่ยนแปลงดีขึ้นทุกวันผมรู้สึกว่าตัวเองดูมีหลักมีการ มีเหตุมีผลมากขึ้น แล้วการที่หลวงพ่อเมตตา มาสอนพระธรรมทายาททุกวัน ที่ห้องแก้วสารพัดนึก ก็ทำให้จิตใจของผมอ่อนโยน แม้ผมจะจดจำคำสอนของหลวงพ่อเป็นประโยคๆไม่ได้ แต่ขอให้หลวงพ่อรับรู้ว่า ทุกๆคำสอน ได้หลอมรวม ซึมซาบ ทำให้ผมเป็นพระธรรมทายาทวาทิต ที่มีหัวใจรักในพระพุทธศาสนา และอยากช่วยหลวงพ่อพิทักษ์รักษาพระพุทธศาสนาให้คงอยู่นานๆครับ แล้วจากความตั้งใจเดิมที่จะบวชแค่ในพรรษา ก็กระเถิบๆต่อเวลามาเรื่อยๆจนกระทั่งได้เดินธุดงค์ธรรมชัย สถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ การที่ผมได้เห็นศรัทธาของญาติโยมมาโปรยกุหลาบตลอดเส้นทาง ทำให้ผมประทับใจมาก ปลื้มใจจนอยากที่จะฝึกฝนอบรมตนเองให้เป็นพระแท้ ให้ดียิ่งๆขึ้นไป แล้วก็ปลื้มจนไม่คิดที่จะลาสิกขาครับ

 

        แต่หลวงพ่อครับ พอผมมาเข้าอบรมเป็นพระนวกะ เพื่อเตรียมตัวเป็นว่าที่พระพี่เลี้ยง ผมก็เกิดอาการเกือบจะม้วนเสื่อกลับบ้านครับ เพราะการอบรมเข้มมากคุณภาพคับกล่องเลยครับ ทำให้รู้ว่ากว่าจะได้เป็นพระพี่เลี้ยงนั้นต้องฝึกตัวเองเพิ่มขึ้นเป็นหลายเท่า แต่ผมก็ผ่านการอบรมมาได้ เพราะมีโยมแม่คอยให้กำลังใจครับ โยมแม่มักพูดกับผมว่า ไม่อยากให้พระลูกชายสึก แล้วก็ชอบเปรยๆว่า ขอให้พระลูกชายอดทน อย่าท้อ ให้ตั้งใจบวชให้ดีอย่าเกเร ให้เชื่อฟังพระอาจารย์ให้มากๆ ผมรู้สึกว่าโยมแม่ท่านสุขใจที่ผมยังบวชต่อ เพราะเวลาที่ผมมีโอกาสได้เจอโยมแม่ทีไร โยมแม่เป็นต้องปลื้มจนน้ำตาไหลทุกทีเลยครับ ยิ่งตอนผมเอาใบวุฒิบัตรการเดินธุดงค์ธรรมชัย ไปให้ท่านอนุโมทนาบุญ ก็ดูว่าท่านจะภูมิใจกับพระลูกชายมากๆเลย ทำให้ผมรู้สึกว่าตลอดชีวิต 26 ปี ที่ผ่านมา ช่วงเวลาที่ทำให้โยมแม่มีความสุขที่สุด คงเป็นช่วงเวลาที่ผมได้บวชเป็นพระธรรมทายาทครับ ซึ่งผมก็พยายามทำหน้าที่พระลูกชายที่แสนดี ด้วยการชวนท่านทำบุญทุกบุญกับหลวงพ่อ ทั้งบุญทอดกฐิน ทอดผ้าป่า บุญหล่อหลวงปู่ทองคำ แล้วในวันที่ 22 เมษายน ที่จะถึงนี้ ผมก็ชวนโยมแม่ให้มาวัดพระธรรมกาย ให้มาร่วมงานบุญวันคุ้มครองโลก โยมแม่จะได้มาหล่อหลวงปู่ทองคำด้วยตัวเองครับ ผมอยากให้โยมแม่มีบุญเป็นที่พึ่ง เพราะบุญเท่านั้นที่อยู่เบื้องหลังความสุข ในชีวิต โยมแม่ของผมจะได้มีความสุขข้ามภพข้ามชาติ และเลิกลำบากสักทีครับ

 

        หลวงพ่อครับ ตอนนี้ผม, พระอาจารย์ และผู้นำบุญ จ.เชียงใหม่ กำลังลุยชวนบวชกันอยู่ครับ ซึ่งผมก็ลุยเต็มที่ เพราะถ้าวันนั้น ไม่มีคนไปประกาศชวนบวชที่หน้าบ้าน ผมก็คงไม่ได้มาบวช คงไม่มีโอกาสได้รู้จักเป้าหมายชีวิตที่แท้จริง ดังนั้นวันนี้ผมจึงทุ่มชวนบวชแบบไม่กลัวอุปสรรค และอยากบอกลูกพระธัมฯทุกคน ให้ชวนบวชกันให้เต็มที่ไปเลยนะครับ เพราะการชวนบวชคือการมอบแสงสว่างนำทางชีวิตให้กับผู้คน เป็นบุญใหญ่ที่ไม่ควรพลาดครับ

 

        สุดท้ายนี้ ผมกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่จัดโครงการบวชดีๆอย่างนี้ขึ้น ทำให้ผมได้มาพบกับแสงสว่างในชีวิต ผมขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง อยู่เป็นผู้นำในการสร้างบารมีตลอดไปครับ