ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 29 มีนาคม พ.ศ.2555
ปรโลกนิวส์ โชคดีได้เกิดเป็นพ่อพระ ตอนที่ 5
ปรโลกนิวส์ โชคดีได้เกิดเป็นพ่อพระ ตอนที่ 5
สะเก็ดข่าวสั้นทันปรโลก โชคดีได้เกิดเป็นพ่อพระ ตอนที่ 5
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ
ตัวลูกได้รับการบรรจุให้เป็นหนึ่งในคณะทูตที่จะต้องเดินทางไปทำหน้าที่เจริญสัมพันธไมตรี
กับแคว้นของพระราชาผู้มีศิลปะในหัวใจ
คำตอบข้อที่ 2.13 ภายหลังจากที่ตัวลูก ได้กลับบ้านไปพบกับทุกคนในครอบครัวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตัวลูกก็ได้เดินทางกลับมาประจำการอยู่ที่กองทัพ และด้วยความที่ตัวลูก ได้รับการบรรจุให้เป็นหนึ่งในคณะทูตที่จะต้องเดินทางไปทำหน้าที่เจริญสัมพันธไมตรีกับแคว้นของพระราชาผู้มีศิลปะในหัวใจ ซึ่งเป็นแคว้นพันธมิตรที่ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของแคว้นพระราชาองค์ที่ออกบวช ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้ตัวลูกต้องเดินทางไปมาระหว่างแคว้นทั้งสองอยู่เป็นประจำ
เมื่อเหตุการณ์ไม่สงบสุขเกิดขึ้นตัวลูกจึงได้รับคำสั่งให้กลับมาประจำการ
อยู่ที่แคว้นของพระราชาองค์ที่ออกบวช
คำตอบข้อที่ 2.14 ในเวลาต่อมาในระหว่างที่ตัวลูก กำลังทำหน้าที่เจริญสัมพันธไมตรีอยู่ที่แคว้นของพระราชาผู้มีศิลปะในหัวใจอยู่นั้น ก็ได้เกิดมหาสงครามระหว่างแคว้นของพระราชาองค์ที่ออกบวชกับแคว้นกันชนฝั่งทิศใต้ขึ้น เมื่อเหตุการณ์ไม่สงบสุขเกิดขึ้นเช่นนี้ตัวลูก จึงได้รับคำสั่งให้กลับมาประจำการอยู่ที่แคว้นของพระราชาองค์ที่ออกบวช ซึ่งในช่วงภาวะสงครามนั้น ตัวลูกก็ได้ทำหน้าที่ประสานงานและอัพเดตข้อมูลต่างๆ ให้ทางแคว้นของพระราชาผู้มีศิลปะในหัวใจได้รับทราบอยู่เป็นระยะๆ เพื่อจะได้เตรียมการขอกำลังเพิ่มเติมหากเกิดภาวะฉุกเฉิน ซึ่งตัวลูกในภพชาตินั้น ก็ได้ทุ่มเททำหน้าที่นี้ได้เป็นอย่างดี จนกระทั่งภาวะสงครามระหว่างแคว้นได้สงบลง
หลังจากที่สงครามระหว่างแคว้นได้สงบลงพระราชาผู้เป็นที่รักยิ่งของมหาชนทั้งหลาย
ก็ได้ทรงตัดสินพระทัยสละราชสมบัติออกผนวช
คำตอบข้อที่ 2.15 ภายหลังจากที่สงครามระหว่างแคว้นได้สงบลงแล้วพระราชาผู้เป็นที่รักยิ่งของมหาชนทั้งหลายก็ได้ทรงตัดสินพระทัยสละราชสมบัติออกผนวช ซึ่งทันทีที่ตัวลูก ได้รู้ข่าวการออกผนวชของพระราชา ด้วยความที่ตัวลูกยังไม่ค่อยมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับพระพุทธศาสนาอย่างเต็มที่ ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้ตัวลูกถึงกับอึ้งและตะลึงอย่างแรง พร้อมกับมีคำถาม เกิดขึ้นมาในใจด้วยว่า “ ทำไมพระราชาผู้ที่เพียบพร้อมในทุกสิ่งทุกอย่าง ถึงได้ตัดสินพระทัยสละราชสมบัติออกผนวชในพระพุทธศาสนา ” เมื่อความสงสัยได้เกิดขึ้นมาในใจของตัวลูกเช่นนั้น ตัวลูกจึงอยากที่จะหาคำตอบของเรื่องนี้ให้ได้ ด้วยเหตุนี้เองตัวลูกจึงได้หาโอกาสไปฟังธรรมกับพระเถระ
เมื่อได้ฟังธรรมจากพระเถระแล้วตัวลูกก็ไม่รอช้าได้รีบตัดสินใจออกบวชตามพระเถระในทันที
คำตอบข้อที่ 2.16 และเมื่อตัวลูกได้ฟังธรรมจากพระเถระแล้ว ตัวลูกก็เกิดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตขึ้นมาในทันที เช่น คนเราเกิดมาทำไม ตายแล้วจะไปไหน หรืออะไรคือเป้าหมายของชีวิต แล้วจะต้องทำอย่างไร เพื่อที่จะไปให้ถึงเป้าหมายของชีวิต เป็นต้น หลังจากตัวลูกได้เรียนรู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตแล้ว ตัวลูกก็ไม่รีรอและก็ไม่รอช้าได้รีบตัดสินใจออกบวชตามพระเถระในทันที
เมื่อออกบวชเป็นพระภิกษุแล้วตัวลูกสามารถทรงจำธรรมะได้อย่างแม่นยำ
และมีความแตกฉานในธรรมะเป็นอย่างมากจึงทำให้ตัวลูก มีลูกศิษย์ลูกหาเยอะแยะมากมาย
คำตอบข้อที่ 2.17 เมื่อตัวลูกออกบวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนาแล้ว ตัวลูกก็ได้ตั้งใจฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะ เป็นพระแท้ และก็ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนธรรมะได้เป็นอย่างดี และด้วยความที่ตัวลูกเป็นคนเฉลียวฉลาดรอบรู้และมีความจำที่ดีเยี่ยมนี้เอง จึงทำให้ตัวลูกสามารถทรงจำธรรมะได้อย่างแม่นยำและมีความแตกฉานในธรรมะเป็นอย่างมาก ไม่ใช่เพียงเท่านั้น ตัวลูกยังสามารถเทศนาธรรมได้อย่างไพเราะจับจิตจับใจและเป็นที่ประทับใจของมหาชนทั้งหลายอีกด้วย ด้วยเหตุที่กล่าวมาแล้วทั้งหมดนี่เองจึงทำให้ตัวลูก มีลูกศิษย์ลูกหาเยอะแยะมากมาย
ด้วยความที่ตัวลูก เน้นเรื่องของการศึกษามากกว่าการปฏิบัติจึงเป็นผลทำให้
ผลการปฏิบัติธรรมของตัวลูกในช่วงแรกๆ นั้นยังไม่ค่อยก้าวหน้าเท่าที่ควร
คำตอบข้อที่ 2.18 แต่ด้วยความที่ตัวลูก เน้นเรื่องของการศึกษามากกว่าการปฏิบัติ กอปรกับตัวลูกก็ไม่ค่อยได้ให้ความสำคัญกับเรื่องของการนั่งสมาธิมากสักเท่าไหร่ ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะตัวลูกคิดว่า “ เรื่องของการนั่งสมาธินั้น ถ้าเราจะนั่งเมื่อไหร่ก็นั่งได้ ” ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้ตัวลูก ไม่ค่อยได้นั่งสมาธิ และก็ไม่ได้หมั่นประคองใจเอาไว้ที่ศูนย์กลางกาย ซึ่งก็เป็นผลทำให้ ผลการปฏิบัติธรรมของตัวลูกในช่วงแรกๆ นั้นยังไม่ค่อยก้าวหน้าเท่าที่ควร
วันหนึ่งตัวลูกไปเยี่ยมผู้ป่วยท่านหนึ่งตัวลูกก็ได้สอนให้เขาได้ทำตามหลักวิชชา
จนกระทั่งผู้ป่วยท่านนี้หมดลมหายใจไปในที่สุด
คำตอบข้อที่ 2.19 จนกระทั่งอยู่มาวันหนึ่งตัวลูก ก็ได้มีโอกาสไปเยี่ยมผู้ป่วยท่านหนึ่งที่กำลังอยู่ในขั้นโคม่า และเมื่อตัวลูกได้ไปพบกับผู้ป่วยท่านนี้แล้วตัวลูกก็ได้สอนให้เขาได้ทำตามหลักวิชชา นั่นก็คือการนึกทบทวนบุญหรือความดีที่ตัวเขาได้เคยสั่งสมมาตลอดชีวิต แล้วก็ให้เขาได้ทำสมาธิ เพื่อที่ตัวเขาจะได้รักษาใจให้ใสๆ ให้ได้อยู่ตลอดเวลา ซึ่งตัวลูกก็ได้ทำหน้าที่เป็นยอดกัลยาณมิตรให้กับผู้ป่วยท่านนี้ได้อย่างดีเยี่ยม จนกระทั่งผู้ป่วยท่านนี้หมดลมหายใจไปในที่สุด
ตัวลูกได้ข้อคิดว่าหากตัวเราต้องตายไปในตอนนี้ตัวเราเองก็คงจะตายเปล่า
เพราะยังไม่เคยได้รู้จักกับความสุขที่แท้จริงภายในที่เกิดจากใจหยุดนิ่งเลย
คำตอบข้อที่ 2.20 ซึ่งหลังจากที่ผู้ป่วยท่านนี้ได้เสียชีวิตไปแล้ว ตัวลูกก็ได้ข้อคิดว่า “ ความตายนั้นไม่มีนิมิตหมาย และที่ผ่านๆ มาตัวเราก็มัวแต่ทำหน้าที่เทศน์สอนคนอื่นมาโดยตลอด แต่ตัวเราเองกลับลืมที่จะให้ความสำคัญกับชีวิตของตัวเราเอง และถ้าตัวเรายังไม่มีที่พึ่งให้กับตัวเองเช่นนี้ แล้วตัวเราจะเป็นที่พึ่งให้กับคนอื่นได้อย่างไร ซึ่งถ้าหากตัวเราต้องตายไปในตอนนี้ตัวเราเองก็คงจะตายเปล่า เพราะตั้งแต่เกิดมาจนกระทั่งมาถึงวันนี้ตัวเราก็ยังไม่เคยได้รู้จักกับความสุขที่แท้จริงภายในที่เกิดจากใจหยุดนิ่งเลย จะรู้ก็แต่เพียงทฤษฎีและงานภายนอกทั่วๆ ไปเท่านั้น เหมือนเรารู้แค่เพียงกระพี้ หรือเปลือกนอกของธรรมะเท่านั้น แต่ยังไม่รู้ไปถึงแก่นแท้หรือเนื้อแท้ของธรรมะภายใน
เมื่อได้คิดจึงคิดได้จึงได้ตั้งใจนั่งธรรมะอย่างเต็มที่เต็มกำลังแล้วก็หมั่นประคอง
และรักษาใจเอาไว้ที่ศูนย์กลางกายอยู่ตลอดเวลา
คำตอบข้อที่ 2.21 ซึ่งแม้แต่ผู้ที่บวชมาภายหลังรวมถึงญาติโยมสาธุชนทั้งหลายที่ตัวเราได้สอนธรรมะให้กับพวกเขา พวกเขาก็ได้เข้าถึงความสุขภายในและพระธรรมกายภายในกันตั้งเยอะแยะมากมายแล้ว แต่ตัวเราเองนี่ซิเป็นผู้ที่สอนธรรมะให้กับพวกเขาแท้ๆ กลับยังไม่ได้เข้าถึงอะไรกับเขาเลย ” เมื่อตัวลูกได้คิดจึงคิดได้เช่นนี้ตัวลูกจึงได้ตั้งใจนั่งธรรมะอย่างเต็มที่เต็มกำลัง แล้วก็หมั่นประคองและรักษาใจเอาไว้ที่ศูนย์กลางกายอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นเวลาสรงน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน ฉันภัตตาหาร หรือทำกิจวัตรกิจกรรมอะไรก็ตาม ตัวลูกก็จะตรึกนึกถึงธรรมะภายในควบคู่กันไปด้วย
เมื่อได้หมั่นประกอบความเพียรอย่างถูกหลักวิชชาตัวลูกก็ตกศูนย์เข้าไปสู่ภายใน
จนทำให้ตัวลูกสามารถเข้าถึงดวงธรรมภายในกลางกาย
คำตอบข้อที่ 2.22 เมื่อตัวลูกได้หมั่นประกอบความเพียรอย่างถูกหลักวิชชาเช่นนั้น ในไม่ช้าตัวลูกก็สามารถวางใจได้อย่างถูกส่วนพอเหมาะพอดี แล้วใจของตัวลูกก็ตกศูนย์เข้าไปสู่ภายใน จนทำให้ตัวลูกสามารถเข้าถึงดวงธรรมภายในกลางกายที่มาพร้อมกับความสุขและความบริสุทธิ์ได้ในที่สุด และเมื่อตัวลูก ได้เข้าถึงดวงธรรมภายในกลางกายแล้ว ตัวลูกก็ได้หมั่นประคองใจรักษาธรรมะเอาไว้อยู่ตลอดเวลา ซึ่งตัวลูกก็สามารถทำภารกิจทั้งภายนอกและภายในควบคู่กันไปได้เป็นอย่างดี คือ กายภายนอกก็ทำหน้าที่เทศน์สอนธรรมะไป แต่ใจภายในก็เห็นดวงธรรมภายในกลางกายได้อยู่ตลอดเวลา เป็นต้น
ตัวลูกคอยทำหน้าที่เป็นยอดกัลยาณมิตรแนะนำให้โยมพ่อโยมแม่
และน้องสาวของตัวลูกได้รู้จักกับการนั่งสมาธิ
คำตอบข้อที่ 2.23 นอกจากตัวลูกจะทำหน้าที่เป็นพระอาจารย์เทศน์สอนธรรมะให้กับญาติโยมได้เป็นอย่างดีแล้ว ตัวลูกยังทำหน้าที่ของพระลูกชายและพระพี่ชายได้อย่างดีเยี่ยมอีกด้วย โดยตัวลูกจะคอยทำหน้าที่เป็นยอดกัลยาณมิตรแนะนำให้โยมพ่อโยมแม่และน้องสาวของตัวลูก ได้รู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต พร้อมทั้งสอนให้ทุกคนในครอบครัวได้รู้จักกับการนั่งสมาธิที่จะทำให้เข้าถึงความสุขที่แท้จริงภายในอีกด้วย
ในที่สุดทุกคนในครอบครัวก็มีความศรัทธาในพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายเป็นอย่างมาก
น้องสาวของตัวลูกจึงตัดสินใจตามพระพี่ชาย เข้ามารับบุญช่วยงานที่วัด
คำตอบข้อที่ 2.24 ซึ่งในช่วงแรกๆ นั้น โยมพ่อโยมแม่และน้องสาวของตัวลูก ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่ตัวลูกแนะนำมากนัก แต่ตัวลูกก็ไม่ได้ย่อท้อและก็ไม่ได้หวั่นไหวได้ตั้งใจทำหน้าที่เป็นกัลยาณมิตรให้กับทุกคนในครอบครัวเรื่อยมา ซึ่งก็ทำให้ทุกคนในครอบครัวของตัวลูกเกิดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งในที่สุด ทุกคนในครอบครัวของตัวลูกก็มีความศรัทธาในพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายเป็นอย่างมาก และด้วยความที่น้องสาวของตัวลูก มีความศรัทธาในพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายเป็นอย่างมากนี้เอง จึงทำให้เธอได้ตัดสินใจตามพระพี่ชาย เข้ามารับบุญช่วยงานที่วัดใหม่ของพระเถระ
ตัวลูกได้รับมอบหมายจากหมู่คณะให้ทำหน้าที่ไปเผยแผ่ธรรมะที่แคว้นของพระราชาผู้มีศิลปะในหัวใจ
คำตอบข้อที่ 2.25 ในเวลาต่อมาด้วยความที่ตัวลูก มีความคุ้นเคยกับแคว้นของพระราชาผู้มีศิลปะในหัวใจ หรือแคว้นพันธมิตรที่ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของแคว้นพระราชาองค์ที่ออกบวช มาตั้งแต่ก่อนที่ตัวลูกจะบวชนี้เอง จึงทำให้ตัวลูกได้รับมอบหมายจากหมู่คณะให้ทำหน้าที่ไปเผยแผ่ธรรมะที่แคว้นดังกล่าว ส่วนตัวน้องสาวของลูกก็ได้ขออนุญาตติดตามไปรับบุญช่วยงานเผยแผ่ธรรมะที่แคว้นดังกล่าวด้วยเช่นกัน ซึ่งคณะพระภิกษุและทีมงานเผยแผ่ธรรมะที่แคว้นของพระราชาผู้มีศิลปะในหัวใจก็ได้ทุ่มเททำหน้าที่กันอย่างเต็มที่เต็มกำลัง จนทำให้พระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายได้แผ่ขยายทั่วทั้งแคว้นของพระราชาผู้มีศิลปะในหัวใจและแคว้นใกล้เคียง อีกทั้งยังมีวัดสาขาและเหล่ากัลยาณมิตรเกิดขึ้นอย่างมากมายอีกด้วย
ตัวลูกได้ทุ่มเททำหน้าที่เทศน์สอนธรรมะควบคู่ไปกับการประพฤติปฏิบัติธรรม
จนได้บรรลุธรรมเข้าถึงพระธรรมกายภาย
คำตอบข้อที่ 2.26 ในระหว่างที่ตัวลูก ทำหน้าที่เผยแผ่ธรรมะอยู่ที่แคว้นของพระราชาผู้มีศิลปะในหัวใจนั้น ตัวลูกก็ไม่ได้ประมาทในชีวิต ได้ใช้เวลาทุกอนุวินาทีเป็นไปเพื่อการสั่งสมบุญสร้างบารมีอย่างเต็มที่เต็มกำลัง และตัวลูกได้ทุ่มเททำหน้าที่เทศน์สอนธรรมะควบคู่ไปกับการประพฤติปฏิบัติธรรมเรื่อยมา จนกระทั่งในที่สุดวันแห่งความสมปรารถนาก็ได้เกิดขึ้นกับตัวลูก คือการได้บรรลุธรรมเข้าถึงพระธรรมกายภายในที่ชัด ใส สว่างนั่นเองหลังจากที่ตัวลูก ได้เข้าถึงพระธรรมกายภายในแล้ว ตัวลูกก็ตั้งใจทำหน้าที่เผยแผ่พระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายได้อย่างดีเยี่ยมไปจนกระทั่งหมดอายุขัย และเมื่อตัวลูกหมดอายุขัยแล้วตัวลูกก็ได้เดินทางกลับสู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ได้อย่างสง่างาม
น้องสาวของลูได้ตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรมจนสามารถเห็นดวงสว่างที่ศูนย์กลางกายหลังจากหมดอายุขัย
ก็ได้เดินทางกลับสู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์
คำตอบข้อที่ 2.27 ส่วนตัวน้องสาวของลูก เธอก็ได้ตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรมจนสามารถเห็นดวงสว่างที่ศูนย์กลางกายได้ และเมื่อเธอได้เห็นดวงสว่างที่ศูนย์กลางกายแล้วเธอก็ได้ประคองใจรักษาดวงสว่างนี้เอาไว้ได้จนกระทั่งหมดอายุขัย หลังจากที่น้องสาวของตัวลูก หมดอายุขัยและละจากโลกนี้ไปแล้วเธอก็ได้เดินทางกลับสู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ได้ในที่สุด
ทุกชีวิตก็ล้วนตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรมทั้งสิ้น
คำตอบข้อที่ 2.28 จากเรื่องราวสะเก็ดข่าวสั้นทันปรโลกที่เราได้ศึกษาเรียนรู้กันมานี้ก็สอนให้เราได้รู้ว่า “ ไม่มีอะไรใหม่ในสังสารวัฏ และทุกชีวิตก็ล้วนตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรมทั้งสิ้น ดังนั้นเราจะต้องดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท ด้วยการประพฤติดีปฏิบัติชอบตามหลักคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เช่น ทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา เป็นต้น ถ้าเราทำได้เช่นนี้ ชีวิตการสร้างบารมีของเราก็จะได้อยู่รอดปลอดภัยในเส้นทางการสร้างบารมีไปตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม”
สำหรับเรื่องราวสะเก็ดข่าวสั้นทันปรโลกก็คงต้องจบลงพอสังเขปเพียงเท่านี้ เอวํ ก็มีด้วยประการละฉะนี้
Desktop Version
