ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ.2555
Case Study กรณีศึกษากฎแห่งกรรม
ปรโลกนิวส์ ตอน รุมสกรัม ทำร้ายเธอ ตอน 1- 2
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ
Case Study กรณีศึกษากฎแห่งกรรม
ปรโลกนิวส์ ตอน รุมสกรัม ทำร้ายเธอ ตอน 1- 2
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ
คำถาม เธอเสียชีวิตแล้วไปไหนคะ
เธอก็ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวต่อโรคร้ายและมรณภัยที่กำลังจะเกิดขึ้น
คำตอบ ภายหลังจากที่ลูกบุญธรรมได้ทราบว่า “ตัวเธอเองป่วยเป็นโรคมะเร็ง” เธอก็มีความรู้สึกลึกๆ อยู่ภายในใจว่า “อาการป่วยของเธอในครั้งนี้ มีความรุนแรงและหนักกว่าในทุกๆ ครั้งที่ผ่านมาอีกทั้ง ตัวเธอเองยังรู้สึกอีกว่า ตัวเธอคงจะมีโอกาสหายจากโรงมะเร็งนี้ได้ยาก แล้วตัวเธอก็คงจะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ได้อีกไม่นาน” แม้ว่าตัวเธอจะมีความรู้สึกเช่นนั้นเกิดขึ้นมาในใจก็ตาม แต่ตัวเธอก็ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวต่อโรคร้ายและมรณภัยที่กำลังจะเกิดขึ้นเลย
เธอได้เร่งสั่งสมบุญทุกๆ บุญอย่างเต็มที่เต็มกำลังรักษาใจให้อยู่ในบุญอย่างตลอดต่อเนื่อง
ตรงกันข้าม ตัวเธอกลับมีความรู้สึกเสียดายว่า “ตัวเธอยังสร้างบารมีได้น้อยไป และตัวเธอน่าจะมีเวลาสร้างบารมีได้นานกว่านี้” เมื่อเป็นเช่นนี้ ตัวเธอจึงได้เร่งสั่งสมบุญทุกๆ บุญอย่างเต็มที่เต็มกำลัง แล้วก็พยายามรักษาใจของตัวเองให้อยู่ในบุญให้ได้อย่างตลอดต่อเนื่อง อีกทั้ง ตัวเธอยังหมั่นนึกถึงบุญแล้วก็ประพฤติปฏิบัติธรรมควบคู่ไปกับการรักษาสุขภาพของตัวเธอเองอีกด้วย ด้วยเหตุดังที่ได้กล่าวมาแล้วนี้เอง จึงส่งผลทำให้ตัวเธอมีอาการป่วยด้วยโรคมะเร็งน้อยกว่าคนอื่นๆ
ช่วงเวลาก่อนที่จะเสียชีวิตเธอก็ได้ทำตามหลักวิชชา
ด้วยการนึกทบทวนบุญทุกๆ บุญที่ตัวเธอได้เคยสั่งสมเอาไว้
และเมื่อถึงช่วงเวลาก่อนที่ตัวเธอจะเสียชีวิต ตัวเธอก็ได้ทำตามหลักวิชชาที่ได้ศึกษาเรียนรู้มาจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ด้วยการนึกทบทวนบุญทุกๆ บุญที่ตัวเธอได้เคยสั่งสมเอาไว้อย่างเต็มที่เต็มกำลัง แม้ว่าในตอนนั้น ร่างกายของเธอจะเจ็บปวดทุกข์ทรมานด้วยโรคมะเร็งก็ตาม แต่ถึงกระนั้น ตัวเธอก็ไม่รู้สึกหวั่นไหว ได้พยายามประคองใจนึกถึงบุญและนึกถึงดวงแก้วใสๆ เอาไว้ที่ศูนย์กลางกายอยู่ตลอดเวลา เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงทำให้ใจของเธอมีความผ่องใสสว่างไสวในระดับหนึ่ง และเมื่อกายหยาบของเธอทนต่อความเจ็บปวดทุกข์ทรมานไม่ไหว ตัวเธอก็ได้หมดสติลง แล้วกายละเอียดของเธอก็ได้หลุดออกมาจากกายหยาบ มายืนอยู่ข้างๆ ร่างของเธอ
หลังจากกายละเอียดได้หลุดออกมาจากกายหยาบแล้ว
เธอก็ได้เห็นร่างของตัวเองนอนนิ่งอยู่จึงทำให้เธอรู้ทันทีว่าเธอเองได้เสียชีวิต
หลังจากที่กายละเอียดของเธอได้หลุดออกมาจากกายหยาบแล้ว เธอก็ได้เห็นร่างของตัวเองนอนนิ่งอยู่บนเตียง และเมื่อเธอมองดูไปรอบๆ เตียงเธอก็ได้เห็นลูกๆ และคนในครอบครัวกำลังร้องไห้เสียใจกับการจากไปของตัวเธออยู่ เมื่อเธอได้เห็นเหตุการณ์รอบตัวเธอเป็นเช่นนั้น ด้วยความที่เธอเตรียมตัวและเตรียมใจมาอย่างดีตั้งแต่ก่อนที่ตัวเธอจะเสียชีวิต ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้เธอรู้ตัวได้ในทันทีว่า “ตัวเธอเองได้เสียชีวิตไปแล้วนั่นเอง.”
เธอนำใจมาวางไว้ที่ศูนย์กลางกาย แล้วก็นึกถึงดวงแก้วใสๆ
เมื่อเธอรู้ตัวว่า “ตัวเองได้เสียชีวิตไปแล้ว”ด้วยความรักความผูกพันของคนที่เป็นแม่นี้เอง จึงทำให้ตัวเธอรู้สึกเสียใจที่ต้องจากลูกๆ ทุกคนไปแบบไม่หวนคืนกลับมา จากนั้น กายละเอียดของเธอก็ได้เดินเข้าไปปลอบประโลมลูกๆ ทุกคนด้วยความรักและห่วงใย จนกระทั่งเมื่อเวลาผ่านไปได้สักระยะหนึ่ง ตัวเธอก็เริ่มได้สติและคิดได้ว่า “ เธอไม่ควรที่จะมามัวเศร้าโศกเสียใจเช่นนี้ และเธอก็ควรที่จะทำตามหลักวิชชาที่ได้ศึกษาเรียนรู้มาอย่างดีจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ” เมื่อกายละเอียดของเธอคิดได้เช่นนั้น เธอจึงเริ่มนำใจกลับมาวางไว้ที่ศูนย์กลางกาย แล้วก็นึกถึงดวงแก้วใสๆ เหมือนอย่างที่ตัวเธอเคยนึกถึงก่อนที่จะเสียชีวิต
ทันใดนั้นเองกายละเอียดของเธอได้แว้บไปยังวัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซี
หลังจากที่กายละเอียดของเธอได้นึกถึงดวงแก้วใสๆ ไปได้สักพักหนึ่ง ใจของเธอก็เริ่มคลายจากความห่วงกังวลในเรื่องราวต่างๆ ลงไปได้ ซึ่งก็ส่งผลทำให้ ใจของเธอมีความผ่องใสและสว่างไสวมากขึ้น เมื่อใจของเธอมีความผ่องใสและสว่างไสวมากขึ้นแล้วเธอก็นึกอยากที่จะไปยังบุญสถานที่เธอเคยไปสั่งสมบุญอยู่เป็นประจำ และในทันใดนั้นเอง กายละเอียดของเธอก็ได้แว้บไปยังบุญสถานแห่งนั้นในทันทีซึ่งบุญสถานที่ว่านั้น ก็คือ วัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซี นั่นเอง
เธอได้มานั่งสมาธินึกทบทวนบุญ, นึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่, นึกถึงพระเถระ
ที่เธอเคารพรักและนึกถึงคุณยายอาจารย์ฯ อยู่ในห้องปฏิบัติธรรม
เมื่อกายละเอียดของเธอได้แว้บมาอยู่ที่วัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซีแล้ว เธอก็ได้มานั่งสมาธินึกทบทวนบุญ, นึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่, นึกถึงพระเถระ ที่เธอเคารพรัก และนึกถึงคุณยายอาจารย์ฯ อยู่ในห้องปฏิบัติธรรม นอกจากกายละเอียดของเธอ จะนั่งสมาธินึกทบทวนบุญทุกๆ บุญอยู่ที่ห้องปฏิบัติธรรมของวัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซีแล้ว ตัวเธอยังคอยอนุโมทนาบุญกับท่านเจ้าภาพทุกๆ คนที่ได้เดินทางมาทำบุญที่วัด ซึ่งก็ส่งผลทำให้ ใจของเธอมีความผ่องใสสว่างไสวมากขึ้นไปเรื่อยๆ และยิ่งกายละเอียดของเธอได้เห็นพระภิกษุที่วัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซี ได้ตั้งใจทำหน้าที่เป็นเนื้อนาบุญและเป็นแสงสว่างให้กับญาติโยมทั้งหลายแล้ว ตัวเธอก็ยิ่งรู้สึกปลื้มปีติเบิกบานใจเป็นอย่างมาก
กายละเอียดไปร่วมพิธีฟังสวดพระอภิธรรมด้วยจิตที่เลื่อมใสและปลื้มปีติใจในบุญเป็นอย่างมาก
และเมื่อถึงเวลาประกอบพิธีบำเพ็ญกุศลสวดพระอภิธรรมสรีระร่างของตัวเธอเอง กายละเอียดของเธอก็จะแว้บไปร่วมพิธีฟังสวดพระอภิธรรมด้วยจิตที่เลื่อมใสและปลื้มปีติใจในบุญเป็นอย่างมาก หลังจากเสร็จพิธีฟังสวดพระอภิธรรมแล้ว กายละเอียดของเธอก็จะแว้บกลับมานั่งสมาธินึกทบทวนบุญต่อ อยู่ในห้องปฏิบัติธรรมของวัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซีเหมือนเช่นเดิม ซึ่งตัวเธอก็ได้ทำเช่นนี้อยู่เป็นประจำทุกวันจนกระทั่งเมื่อกำลังบุญได้ช่องมาหล่อเลี้ยงใจของเธออย่างเต็มที่ จึงส่งผลทำให้ เทวรถพร้อมด้วยเหล่าบริวารอันเป็นทิพย์มารอคอยต้อนรับตัวเธออยู่ที่ด้านหน้าวัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซี
เธอรู้ได้ในทันทีว่าเธอจะต้องเตรียมเดินทางไปสู่เทวโลกแล้วจึงได้ก้มลงกราบพระประธาน
และกายละเอียดของเธอก็ได้แปรเปลี่ยนไปเป็นกายเทพธิดาสุดสวยโสภา
ทันทีที่ตัวเธอได้ลืมตาขึ้น ซึ่งในตอนนั้นกายละเอียดของเธอก็กำลังนั่งสมาธิอยู่ในห้องปฏิบัติธรรมของวัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซี ตัวเธอก็ได้เห็นเทวรถพร้อมด้วยเหล่าบริวารอันเป็นทิพย์ที่มีความสวยสดงดงามเป็นอย่างมากกำลังมารอต้อนรับตัวเธออยู่ เมื่อตัวเธอได้เห็นเช่นนั้น ตัวเธอก็เกิดความรู้สึกปลื้มปีติเบิกบานใจอย่างสุดๆ อีกทั้ง ตัวเธอยังรู้ได้ในทันทีว่า .“บัดนี้ถึงเวลาที่ตัวเธอจะต้องเตรียมเดินทางไปสู่เทวโลกแล้ว ” เมื่อเป็นเช่นนี้ ตัวเธอจึงได้ก้มลงกราบพระประธานในห้องปฏิบัติธรรมด้วยความนอบน้อม และทันทีที่ตัวเธอกราบพระประธานเสร็จเรียบร้อยแล้ว กายละเอียดของเธอก็ได้แปรเปลี่ยนไปเป็น “ กายเทพธิดาสุดสวยโสภา ” ในทันที
ท่านเทพธิดาสุดสวยได้นำเทวรถเวียนประทักษิณรอบวัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซี
เป็นจำนวนทั้งหมด 3 รอบ เพื่อนึกทบทวนบุญทุกๆ บุญ
หลังจากที่กายละเอียดของเธอได้แปรเปลี่ยนเป็นกายเทพธิดาสุดสวยแล้ว ตัวเธอก็ได้เดินแบบลอยๆ ไปยังเทวรถของเธอด้วยหัวใจที่พองโตและเต็มเปี่ยมไปด้วยความปลื้มปีติเบิกบานในบุญอย่างสุดๆ จากนั้น ท่านเทพธิดาสุดสวยก็ได้นำเทวรถของเธอเวียนประทักษิณรอบวัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซีเป็นจำนวนทั้งหมด 3 รอบ เพื่อนึกทบทวนบุญทุกๆ บุญที่ตัวเธอได้เคยสั่งสมเอาไว้ในสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่ ซึ่งบุญที่ตัวเธอมีความปลื้มมากเป็นพิเศษ นั่นก็คือ บุญที่ตัวเธอได้มีส่วนสำคัญในการช่วยบุกเบิกสร้างวัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซีนั่นเอง
ท่านเทพธิดาสุดสวยได้นำเทวรถของเธอแว้บมาที่วัดพระธรรมกายในทันที
หลังจากที่ท่านเทพธิดาสุดสวยได้นำเทวรถของเธอเวียนประทักษิณรอบวัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซีเสร็จเรียบร้อยแล้ว ตัวเธอก็ไม่รอช้าได้นำเทวรถของเธอแว้บมาที่วัดพระธรรมกายในทันที และเมื่อท่านเทพธิดาสุดสวยมาถึงที่วัดพระธรรมกายแล้ว ตัวเธอก็ได้มานั่งสมาธินึกทบทวนบุญต่อที่ด้านหน้ามหาธรรมกายเจดีย์ จนกระทั่งเมื่อถึงช่วงเวลาของโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ตัวเธอก็ได้เข้ามานั่งฟังธรรมะอยู่ในโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาด้วยความอะเลิร์ทเบิกบานเป็นอย่างมาก หลังจากที่พระเถระได้แสดงธรรมจบลงท่านเทพธิดาสุดสวยก็ได้กราบลาพระเถระด้วยใจที่ผ่องใสและเบิกบานอย่างสุดๆ
เทพธิดาสุดสวยได้นำเทวรถมาเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์เป็นครั้งสุดท้าย
แล้วก็ได้เดินทางกลับไปสู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตเสบียงในทันที
จากนั้นท่านเทพธิดาสุดสวยก็ได้นำเทวรถของเธอมาเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์เป็นครั้งสุดท้าย แล้วเธอก็ได้เดินทางกลับไปสู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตเสบียงในทันที เมื่อท่านเทพธิดาสุดสวยได้ไปถึงที่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตเสบียงแล้ว ตัวเธอก็เกิดความรู้สึกตื่นตาตื่นใจกับทิพยสมบัติต่างๆ ที่อยู่รอบตัวเธอเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะทิพยวิมานของท่านเทพธิดาสุดสวยนั้น จะมีลักษณะเป็นวิมานทองขนาดใหญ่ที่มีประกายเป็นเพชร แลดูสวยงามและวิจิตรตระการตามากๆ อีกทั้ง เหล่าบริวารอันเป็นทิพย์ของเธอยังมีจำนวนที่เพิ่มมากขึ้นอย่างตลอดต่อเนื่องอีกด้วย
ด้วยความที่ตัวเธอเป็นผู้ที่มีส่วนสำคัญในการช่วยบุกเบิกสร้างวัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซี
ทำให้เหล่าบริวารอันเป็นทิพย์ของเธอมีจำนวนที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
สำหรับสาเหตุที่ทำให้เหล่าบริวารอันเป็นทิพย์ของเธอมีจำนวนที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ นั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะ ด้วยความที่ตัวเธอเป็นผู้ที่มีส่วนสำคัญในการช่วยบุกเบิกสร้างวัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซีนี้เอง จึงทำให้บุญในตัวของเธอมีปริมาณที่เพิ่มขึ้นอยู่ตลอดเวลา แม้ว่าตัวเธอจะละจากโลกนี้ไปแล้วก็ตาม แต่วัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซี ซึ่งเป็นบุญสถานที่เธอได้สร้างเอาไว้นั้นก็ยังคงอยู่ ดังนั้น เธอจึงมีส่วนร่วมในบุญทุกๆ บุญที่เกิดขึ้นภายในวัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซีอยู่ตลอดเวลานั่นเอง
ท่านเทพธิดาสุดสวยรู้สึกว่าการได้เกิดมาสร้างบารมีร่วมกับหมู่คณะ
เป็นสิ่งที่มีคุณค่ามากที่สุดในชีวิตของเธอ
ภายหลังจากที่ท่านเทพธิดาสุดสวย ได้ไปอยู่บนสวรรค์ชั้นดุสิตบุรีวงบุญพิเศษ เขตเสบียงแล้ว ท่านเทพธิดาสุดสวยก็ได้กราบขอบพระคุณพระเถระ และพระอาจารย์ที่วัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซีในทำนองที่ว่า “ กราบขอบพระคุณพระเถระและพระอาจารย์ทุกๆ รูปเป็นอย่างยิ่ง ที่ได้เมตตาชี้แนะหนทางสว่างและเป้าหมายในการดำเนินชีวิตให้กับเธอ อีกทั้ง ยังได้เมตตามอบบุญใหญ่ให้ตัวเธอได้มีส่วนร่วมในการสร้างวัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซีอีกด้วยซึ่งบุญนี้ถือว่าเป็นบุญใหญ่ที่ตัวเธอนึกถึงครั้งใด ตัวเธอก็จะรู้สึกปลาบปลื้มปีติใจในทุกๆ ครั้ง ตัวเธอรู้สึกดีใจและภาคภูมิใจเป็นอย่างมากที่ได้เกิดมาสร้างบารมีร่วมกับหมู่คณะ ซึ่งตัวเธอรู้สึกว่าการได้เกิดมาสร้างบารมีร่วมกับหมู่คณะเป็นสิ่งที่มีคุณค่ามากที่สุดในชีวิตของเธอ ”
ท่านเทพธิดาสุดสวยก็ได้ฝากสารมาว่าขอขอบคุณเพื่อนกัลยาณมิตรทุกๆ คน
ที่คอยช่วยเหลือเกื้อกูลเธอมาโดยตลอด
จากนั้น ท่านเทพธิดาสุดสวยก็ได้ฝากสารแห่งความรักและความคิดถึงมาถึงเพื่อนๆ กัลยาณมิตรที่วัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซี ในทำนองที่ว่า...“ ขอขอบคุณเพื่อนกัลยาณมิตรทุกๆ คนที่คอยช่วยเหลือเกื้อกูลเธอมาโดยตลอด ตัวเธอรู้สึกดีใจและอบอุ่นใจเป็นอย่างมากที่ได้สร้างบารมีร่วมกับทุกๆ คน ซึ่งตัวเธอรู้สึกว่าเพื่อนกัลยาณมิตรทุกๆ คนเป็นเหมือนคนในครอบครัวที่ได้มาสร้างบารมีร่วมกัน ตัวเธออยากให้เพื่อนกัลยาณมิตรทุกๆ คนตั้งใจสั่งสมบุญทุกๆ บุญอย่างเต็มที่เต็มกำลัง และก็ขอให้ทุกๆ คนทำบุญด้วยใจที่ใสๆ และให้มีความปลื้มปีติใจในทุกๆ ครั้งที่สั่งสมบุญ
ท่านเทพธิดาสุดสวยอยากให้เพื่อนกัลยาณมิตรทุกๆ คนได้ช่วยกันดูแลและรักษา
วัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซีให้เจริญรุ่งเรืองยิ่งๆ ขึ้นไป
ตัวเธออยากให้เพื่อนกัลยาณมิตรทุกๆ คนได้ช่วยกันดูแลและรักษาวัดพระธรรมกายนิวเจอร์ซีให้เจริญรุ่งเรืองยิ่งๆ ขึ้นไป เพื่อที่จะได้รองรับเพื่อนนักสร้างบารมีที่จะตามมาในภายหลัง และเธอก็อยากให้ทุกๆ คนได้คอยทำหน้าที่เป็นกัลยาณมิตรให้แก่กันและกันเพื่อที่ทุกๆ คนจะได้อยู่ในเส้นทางการสร้างบารมีไปได้ตราบจนกระทั่งหมดอายุขัยและที่สำคัญ ขอให้เพื่อนกัลยาณมิตรทุกๆ คนตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระธรรมกายภายในให้ได้ เพื่อที่ทุกๆ คนจะได้มีที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงให้กับตัวเอง และก็ขอให้หมั่นอธิษฐานจิตตั้งผังอยู่เสมอว่า ขอให้ได้สร้างบารมีร่วมกับมหาปูชนียาจารย์และหมู่คณะไปทุกภพทุกชาติ และเมื่อถึงคราวที่จะต้องละจากโลกนี้ไป ก็ขอให้ได้กลับไปสู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ได้อย่างสง่างามเพราะตัวเธออยากให้ทุกๆ คนได้มาอยู่ด้วยกันที่ดุสิตบุรีแห่งนี้ ซึ่งเป็นที่ที่มีแต่ความสวยสดงดงามและวิจิตรตระการตาเป็นอย่างมาก ”
ท่านเทพธิดาสุดสวยอยากให้ลูกๆตั้งใจสั่งสมบุญกันเอาไว้ให้มากๆ
ทุกคนได้มาอยู่ด้วยกันที่ดุสิตบุรีแห่งนี้
จากนั้น ท่านเทพธิดาสุดสวย ก็ได้ฝากสารแห่งความรักและความคิดถึงมาถึงลูกๆของเธอในทำนองที่ว่า... “ ตัวเธออยากให้ลูกๆ ของเธอทุกคนตั้งใจสั่งสมบุญกันเอาไว้ให้มากๆ ให้หมั่นเข้าวัด ฟังเทศน์ ฟังธรรม แล้วก็ตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรมอย่างเต็มที่ แล้วก็ขอให้ทำตามคำสอนที่ตัวเธอได้เคยสอนเอาไว้ในสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่ เพื่อที่ลูกๆ ทุกคนจะได้มีบุญและธรรมะเป็นที่พึ่งให้กับตัวเอง และตัวเธอก็อยากให้ลูกๆ ทุกคนสมัครสมานสามัคคีกัน ให้คอยช่วยเหลือเกื้อกูลและเป็นกัลยาณมิตรให้แก่กันและกันเพื่อที่ลูกๆ ทุกคนจะได้สั่งสมบุญสร้างบารมีได้อย่างตลอดต่อเนื่องตราบจนกระทั่งหมดอายุขัยซึ่งตัวเธอเองก็อยากให้ลูกๆ ทุกคนได้มาอยู่ด้วยกันที่ดุสิตบุรีแห่งนี้ ”
เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งตับเพราะวิบากกรรมปาณาติบาตกับเศษกรรมสุรา
สำหรับสาเหตุที่ทำให้เธอต้องมาเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งตับนั้นทั้งนี้ก็เป็นเพราะวิบากกรรมปาณาติบาตที่ตัวเธอได้เคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ในหลายภพหลายชาติที่ผ่านๆ มาได้ช่องตามมาส่งผลร่วมกับเศษกรรมสุราที่ตัวเธอได้เคยเกิดเป็นผู้ชาย แล้วก็ดื่มน้ำเมาในหลายๆ ภพหลายๆ ชาติก่อนๆ
ในภพชาติดังกล่าวเธอได้ประกอบอาชีพเพาะปลูกพืชผลทางการเกษตร
เรื่องก็มีอยู่ว่า ในภพชาติดังกล่าวได้เกิดเป็น “ กุลธิดาสุดสวย ” อยู่ในครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง เมื่อตัวเธอเจริญวัยขึ้น เธอก็ได้พบรักและแต่งงานกับกุลบุตรหนุ่มสุดหล่อคนหนึ่ง ซึ่งตัวเธอและสามีของเธอ ก็ได้ประกอบอาชีพเพาะปลูกพืชผลทางการเกษตร แล้วก็นำส่งเข้าไปขายในตัวเมือง
วันหนึ่งลูกชายของเธอได้ขออนุญาตไปเที่ยวงานเทศกาลประจำปี
เมื่อกาลเวลาผ่านไป ตัวเธอก็ได้มีลูกชายและลูกสาวซึ่งตัวเธอก็ตั้งใจเลี้ยงดูลูกๆ ของเธอเป็นอย่างดีเรื่อยมา จวบจนกระทั่งอยู่มาวันหนึ่งลูกชายของเธอ ก็ได้ขออนุญาตเธอไปเที่ยวงานเทศกาลประจำปีที่จัดขึ้นในหมู่บ้านใกล้เคียง ซึ่งตัวเธอก็ได้อนุญาตให้ลูกชายของเธอไปเที่ยวงานเทศกาลดังกล่าวกับเพื่อนๆ ของเขา โดยที่ตัวเธอไม่ได้รู้สึกสังหรณ์ใจแม้แต่นิดเลยว่า การตัดสินใจของตัวเธอในครั้งนี้จะมีผลตามมาอย่างไร
มีกลุ่มวัยรุ่นเจ้าถิ่นที่มีนิสัยอันธพาลมาหาเรื่องกลุ่มลูกชายของเธอ
ด้วยการพูดจาเหน็บแนมดูถูกต่างๆ นานา
เมื่อลูกชายของเธอและเพื่อนๆ ของเขาได้เดินทางไปถึงงานเทศกาลประจำปีของหมู่บ้านใกล้เคียงแล้ว พวกเขาก็ได้เดินเที่ยวชมมหรสพและร้านค้าต่างๆ อย่างสนุกสนานเพลิดเพลิน ซึ่งในระหว่างนั้นเอง ก็ได้มีกลุ่มวัยรุ่นเจ้าถิ่น ที่มีนิสัยอันธพาลและชอบหาเรื่องคนอื่นเขาไปทั่ว เดินปะปนอยู่ในงานนั้นด้วย และทันทีที่หัวหน้าแก๊งอันธพาลได้เห็นหน้าลูกชายของเธอและเพื่อนๆ ของเขา หัวหน้าแก๊งคนนั้นก็เกิดอารมณ์หงุดหงิดขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล เมื่อเป็นเช่นนี้ หัวหน้าแก๊งอันธพาลจึงเริ่มหาเรื่องกลุ่มลูกชายของเธอด้วยการพูดจาเหน็บแนมดูถูกต่างๆ นานา และเมื่อหัวหน้าแก๊งเริ่มพูดจาหาเรื่องเช่นนั้น พวกลูกน้องในแก๊งต่างก็พากันเฮโลระดมพูดจาทับถมและเหน็บแนมพวกกลุ่มลูกชายของเธอด้วย
ในที่สุด ทั้งสองฝ่ายก็ถึงขั้นทะเลาะวิวาทแล้วก็ลงไม้ลงมือกันเพื่อนๆ ลูกชายได้พากันวิ่งหนี
เอาตัวรอดไปจนหมด เหลือแต่ลูกชายของเธอคนเดียวเท่านั้น ที่ถูกรุมจนน่วม
เมื่อลูกชายของเธอและเพื่อนๆ ของเขา ถูกพวกแก๊งอันธพาล พูดจาเหน็บแนมดูถูกมากเข้า มากเข้าพวกเขาก็เกิดอาการสุดจะทน แล้วพวกเขาก็เริ่มพูดจาด่าว่าและโต้ตอบพวกแก๊งอันธพาลไปด้วยความโกรธ และเมื่อต่างฝ่ายต่างก็แรง จึงทำให้การโต้วาทะปะคารมของทั้งสองฝ่ายทวีความรุนแรงมากขึ้นไปเรื่อยๆ จนกระทั่งในที่สุด ทั้งสองฝ่ายก็ถึงขั้นทะเลาะวิวาทแล้วก็ลงไม้ลงมือกัน แต่ด้วยความที่กลุ่มลูกชายของเธอ ไม่ได้มีความช่ำชองในการต่อสู้เท่ากับแก๊งอันธพาลกลุ่มนี้ จึงทำให้กลุ่มลูกชายของเธอโดนอัดเสียมากกว่าได้อัดและเมื่อเพื่อนๆ ลูกชายของเธอเห็นท่าไม่ค่อยดีเช่นนั้น พวกเขาจึงได้พากันวิ่งหนีเอาตัวรอดไปจนหมด เหลือแต่ลูกชายของเธอคนเดียวเท่านั้น ที่ถูกรุมจนน่วม
ทันทีที่พวกแก๊งอันธพาลได้เดินจากไปเพื่อนๆ ลูกชายก็ได้กลับมาช่วยกันพยุงร่างลูกชายของเธอ
แล้วก็รีบนำร่างของลูกชายกลับไปส่งที่บ้านในทันที
และเมื่อพวกแก๊งอันธพาลเจ้าถิ่นรุมลูกชายของเธอกันอย่างเต็มที่แล้ว พวกเขาก็ได้จากไปด้วยความรู้สึกที่สะใจตามอัธยาศัยของคนอันธพาล ทันทีที่พวกแก๊งอันธพาลได้เดินจากไป เพื่อนๆ ลูกชายของเธอ ซึ่งหนีเอาตัวรอดไปหลบซุ่มตามมุมตึกและซอกหลืบละแวกนั้น ก็ได้กลับมาช่วยกันพยุงร่างลูกชายของเธอ แล้วก็รีบนำร่างของลูกชายของเธอ ที่สะบักสะบอมกลับไปส่งที่บ้านในทันทีแม้จะช้าไปหน่อยแต่ว่า เพื่อนก็ไม่ทิ้งกัน ทันทีที่ตัวเธอได้เห็นสภาพอันยับเยินของลูกชายสุดรักแล้วตัวเธอก็เกิดความรู้สึกตกใจเป็นอย่างมากจนแทบหัวใจสลาย และเมื่อตัวเธอได้สอบถามจนทราบความจริงแล้ว เธอก็รู้สึกหรือโกรธพวกแก๊งอันธพาลกลุ่มนั้นอย่างสุดๆ
เมื่อความโกรธครอบงำจิตใจของเธอเธอจึงได้สั่งให้พวกคนงาน
ไปจัดการแก้แค้นแทนลูกชายของเธอ
เมื่อความโกรธได้เข้ามาครอบงำจิตใจของเธอเช่นนั้น ตัวเธอจึงได้สั่งให้พวกคนงานในสวน ไปจัดการแก้แค้นแทนลูกชายของเธอ โดยให้พวกเพื่อนลูกชายของเธอ เป็นคนพาไปชี้ตัวการที่เป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ เมื่อพวกคนงานเห็นสภาพลูกชายของเจ้านาย และรู้เรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นแล้ว พวกเขาต่างก็รู้สึกโมโหและรู้สึกโกรธแก๊งอันธพาลกลุ่มนั้นไปตามๆ กัน แล้วพวกเขาก็ไม่รอช้าได้รีบตรงดิ่งไปงานเทศกาลประจำปีของหมู่บ้านใกล้เคียงนั้น พร้อมกับพวกเพื่อนลูกชายของเธอในทันที
พวกคนงานและพวกเพื่อนลูกชายของเธอได้พากันรุมหัวหน้าแก๊งจอมเก๋า
ส่งผลทำให้ หัวหน้าแก๊งเสียชีวิตด้วยอาการตับแตก
หลังจากที่พวกคนงานและพวกเพื่อนลูกชายของเธอ ได้ไปถึงงานเทศกาลประจำปีของหมู่บ้านใกล้เคียงแล้ว พวกเขาก็ได้คอยดักซุ่มเพื่อรอเล่นงานหัวหน้าแก๊งจอมเก๋าคนนั้น และเมื่อได้จังหวะในช่วงที่งานมหรสพเลิกทันทีที่พวกชาวบ้านและพวกลูกน้องในแก๊งอันธพาลกลุ่มนั้นได้พากันแยกย้ายกันกลับบ้าน
ในช่วงจังหวะนี้เอง พวกคนงานและพวกเพื่อนลูกชายของเธอ ก็ได้พากันกรูออกมาจากที่ดักซุ่ม แล้วก็ร่วมกันรุมหัวหน้าแก๊งจอมเก๋าคนนั้น ด้วยความโกรธแค้นอย่างสุดๆ และด้วยความที่พวกคนงานและเพื่อนๆ ลูกชายของเธอเหล่านั้นได้ลงมือลงไม้กันอย่างหนักหน่วงแบบจัดเต็มนี้เอง จึงส่งผลทำให้ หัวหน้าแก๊งจอมเก๋าคนนั้นเกิดอาการตับแตกและบอบช้ำไปทั่วบริเวณลำตัว แล้วในที่สุด ตัวเขาก็เสียชีวิตด้วยอาการตับแตกในเวลาต่อมา
ทันทีที่ตัวเธอ ได้ทราบว่าหัวหน้าแก๊งเสียชีวิตตัวเธอก็รู้สึกเสียใจและก็รู้สึกผิดบาปเป็นอย่างมาก
ทันทีที่ตัวเธอ ได้ทราบข่าวว่า “ หัวหน้าแก๊งที่เป็นตัวการสำคัญในการทำร้ายร่างกายลูกชายของเธอถูกรุมสกรัมจนตับแตกแล้วก็เสียชีวิต” ตัวเธอก็รู้สึกเสียใจและก็รู้สึกผิดบาปเป็นอย่างมาก เพราะจริงๆ แล้ว ตัวเธอไม่ได้ต้องการให้พวกคนงานไปจัดการหัวหน้าแก๊งคนนั้นจนถึงขั้นเสียชีวิตเพียงแต่ตัวเธอต้องการสั่งสอนหัวหน้าแก๊งคนนั้นเท่านั้น ซึ่งหลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น ตัวเธอก็ได้เริ่มตั้งใจเข้าวัด ฟังธรรม และปฏิบัติธรรมอย่างเต็มที่เต็มกำลังเรื่อยมาจนกระทั่งหมดอายุขัย แม้ว่าตัวเธอจะรู้สึกผิดบาปกับการกระทำของตัวเองแล้วก็ตั้งใจสั่งสมบุญอย่างเต็มที่เต็มกำลังเรื่อยมาก็ตาม แต่ถึงกระนั้นวิบากกรรมปาณาติบาตดังกล่าวมันก็ได้ถูกเซ็ตเป็นผังสำเร็จติดตามตัวเธอนับตั้งแต่ภพชาตินั้นเป็นต้นมาจวบจนกระทั่งมาถึงในภพชาติปัจจุบันนี้
เมื่อวิบากกรรมปาณาติบาตดังกล่าวได้ช่องตามมาส่งผลร่วมกับเศษกรรมสุรา
จึงส่งผลทำให้ตัวเธอต้องมาเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งตับ
แม้ว่าในภพชาติปัจจุบันนี้วิบากกรรมดังกล่าว หรือวิบากกรรมปาณาติบาตที่ตัวเธอได้สั่งให้ลูกน้องไปทำร้ายหัวหน้าแก๊งอันธพาลจนเสียชีวิต จะเบาบางเจือจางลงไปมากแล้วก็ตาม แต่มันก็ยังคงมีกำลังและคอยหาช่องตามมาส่งผลอยู่ตลอดเวลา และเมื่อวิบากกรรมปาณาติบาตดังกล่าวสบโอกาสได้ช่องตามมาส่งผลร่วมกับเศษกรรมสุราที่ตัวเธอได้เคยเกิดเป็นผู้ชายแล้วก็ดื่มน้ำเมาในหลายๆ ภพหลายๆ ชาติก่อนๆ จึงส่งผลทำให้ตัวเธอต้องมาเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งตับเหมือนอย่างที่เป็นอยู่นี้นั่นเอง ซึ่งในความเป็นจริงแล้วเธอจะต้องมีอาการเจ็บปวดทุกข์ทรมานด้วยโรคมะเร็งมากมายกว่านี้หลายเท่านัก แต่ด้วยผลแห่งบุญที่ตัวเธอได้ตั้งใจสั่งสมเอาไว้อย่างเต็มที่เต็มกำลัง ในภพชาติปัจจุบันนี้เองจึงทำให้ ตัวเธอไม่ต้องเจ็บปวดทุกข์ทรมานเหมือนอย่างที่ควรจะเป็นนั่นเอง
ทุกชีวิตล้วนตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรมทั้งสิ้น
และเมื่อเราทำกรรมใดไว้ เราก็จะต้องเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น
จากเรื่องราวสะเก็ดข่าวสั้นทันปรโลกที่เราได้ศึกษาเรียนรู้กันมานี้ ก็สอนให้เราได้รู้ว่า “ ทุกชีวิตล้วนตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรมทั้งสิ้นและเมื่อเราทำกรรมใดไว้ เราก็จะต้องเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น สมดังพุทธพจน์ที่ว่า
กัมมุนา วัตตะตี โลโก
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
ดังนั้น เราจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องศึกษาเรียนรู้เรื่องกฎแห่งกรรมให้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งเพื่อที่เราจะได้ดำเนินชีวิตได้อย่างถูกต้องและดีงามด้วยความไม่ประมาท โดยการตั้งใจสั่งสมบุญสร้างบารมี และประพฤติดีปฏิบัติชอบตามหลักคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เช่น ทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา เป็นต้น ซึ่งหลักคำสอนเรื่องกฎแห่งกรรมนี้ก็มีเฉพาะในพระพุทธศาสนาเท่านั้น ถ้าเราทำได้เช่นนี้ ชีวิตการสร้างบารมีของเราจะได้อยู่รอดปลอดภัยและมีชัยชนะในเส้นทางการสร้างบารมีไปตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม”
สำหรับเรื่องราวสะเก็ดข่าวสั้นทันปรโลก ก็คงต้องจบลงพอสังเขปเพียงเท่านี้
เอวํ ก็มีด้วยประการละฉะนี้
บุคคลที่ปรากฏในเรื่องราวต่อไปนี้ มีตัวตนจริงในปัจจุบัน ประสบชะตากรรมขึ้นลงตามกระแสของวัฏฏะและกฎแห่งกรรม (ชมตัวอย่างบทสัมภาษณ์จากรายการชีวิตในสังสารวัฏ) ผู้อ่าน-ผู้ชมก็อย่าเพิ่งเชื่อหรือปฏิเสธในทันที ควรศึกษาหลักธรรมในพระพุทธศาสนา แล้วค่อยนำไปเป็นอุทธาหรณ์ในการดำเนินชีวิตต่อไป
"วิชชาธรรมกาย" เป็นความรู้ดั้งเดิมในพระพุทธศาสนา เมื่อปฏิบัติแล้วสามารถไปรู้ไปเห็นเรื่องราวกฎแห่งกรรม การเวียนว่ายในภพภูมิต่างๆ ตรงตามพระธรรมคำสอนในพระไตรปิฎก วิชชาธรรมกายจึงเป็นหลักฐานยืนยันการตรัสรู้ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งทันสมัยตลอดกาล (อกาลิโก)
Desktop Version
