จดหมายจาก ท่านแทพุง ซือนิม พระภิกษุมหายานชาวเกาหลี

ทบทวนฝันในฝันวันที่ 6 มิถุนายน พ.ศ.2555

จดหมายจาก ท่านแทพุง ซือนิม
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ

กระผม แทพุง ซือนิม เป็นพระภิกษุมหายาน ชาวเกาหลี อายุ 53 ปี บวชมาได้ 30 พรรษาแล้วครับ เมื่อวันวิสาขบูชา เป็นวันที่ผมได้มาวัดพระธรรมกายเป็นครั้งที่ 2 ในชีวิตครับ

ท่านแทพุง ซือนิม
เจ้าอาวาสวัดแทกั๊ก จงซา

สิ่งที่ทำให้ผมบินข้ามน้ำข้ามทะเล มาวัดพระธรรมกายโดยตรง เป็นเพราะเหตุการณ์ตั้งแต่ก่อนบวช ผมรู้สึกว่าชีวิตไม่เจอความสุขอะไรเลย ผมจึงลองไปใช้ชีวิตบนเขา คนเดียว เพื่อนั่งเฉยๆ ไม่คิดอะไร อยู่กับตัวเองนานถึง 6 ปี แล้วผมก็ได้รู้ว่านี่แหล่ะคือความสุข ต่อมาผมนั่งเห็นแสงสว่างเป็นวงๆ ค่อยๆขยายใหญ่ขึ้นจากข้างในตัวของผม จนออกมานอกตัว และใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ผมรู้สึกเย็นและสงบมาก หลังจากได้รับประสบการณ์จากสมาธิ ทำให้ผมอยากทราบว่า นี่คือประสบการณ์อะไร ผมจึงไปสอบถามชาวเกาหลีด้วยกัน ก็ไม่มีใครเข้าใจในสิ่งที่ผมพูดเลยครับ ผมจึงออกเดินทางไป ญี่ปุ่น อินเดีย ศรีลังกา เนปาล แต่ก็ไม่มีใครตอบผมได้เลย

มาเยือนวัดพระธรรมกายเป็นครั้งแรก
ในงานวันคุ้มครองโลก วันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2554

กระทั่งวันหนึ่ง ในเดือน เมษายน พ.ศ. 2555 เพื่อนพระภิกษุชาวเกาหลีของผม บอกว่า กำลังจะเดินทางไปวัดพระล้านองค์ที่เมืองไทย เพราะมีทั้งพระและฆราวาสมาหลายแสนคน พอผมได้ยินปุ๊บ ผมก็ตัดสินใจเปลี่ยนตั๋ว จากที่กำลังจะบินไปจีน เปลี่ยนเพื่อบินมาเมืองไทยด้วยทันทีครับ

ครั้งแรกในชีวิตที่มาถึงวัดพระธรรมกาย ในวันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2555 ผมก็ตกตะลึงกับภาพที่เห็นอยู่เบื้องหน้า กับภาพพระภิกษุและผู้คนเป็นแสนๆ แต่กลับไม่วุ่นวาย ทุกอย่างดูสงบมาก ผมคิดทันทีว่า วัดนี้ต้องมีอะไรดีแน่ๆ จนกระทั่งตอนบ่าย ผมก็ได้ยินเสียงพระรูปหนึ่งนำนั่งสมาธิครับ แม้ผมไม่เข้าใจความหมายเลย แต่น้ำเสียงของท่านนั้นทำให้ผมรู้ว่า นี่ล่ะใช่เลย!!?? ความสุขที่ผมค้นหามานาน แล้วผมก็ได้ทราบว่าเมื่อนั่งสมาธิไปมากเข้า จะพบความสว่างภายในตัวเอง ผมถึงกับร้อง...อ๋อ และรู้แล้วที่เราดั้นด้นหาผู้ที่จะตอบคำถามที่คาใจนั้นอยู่ที่นี่เอง

มาเยือนวัดพระธรรมกายเป็นครั้งที่ 2
ในงานวันวิสาขบูชา วันที่ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2555

พอได้กลับไปเกาหลีครั้งนั้น ผมนำซีดีทั้งหมดจากวัดพระธรรมกายมาเปิดฟัง แต่ฟังไม่รู้เรื่องเลยสักแผ่นครับ แต่มีอยู่แผ่นหนึ่ง ผมสัมผัสได้ถึงน้ำเสียงของผู้พูด ที่ต้องการให้ผู้ฟังมีความสุขสงบ ผมเอามาเปิดทุกวัน และนำมาเป็นแผ่นประจำตัวผมตลอดไป (ผมมาทราบทีหลังว่า คือแผ่นนำนั่งสมาธิของหลวงพ่อธัมมชโยครับ) พอผมทราบข่าวงานวันวิสาขบูชา ที่วัดพระธรรมกาย ผมไม่ลังเลที่จะบินตรง...เพื่อมาร่วมงานทันทีครับ พอมาถึงปุ๊บก็เป็นช่วงที่พระรูปเดิมที่ผมเริ่มคุ้นเคยจากแผ่นซีดี กำลังนำนั่งสมาธิอีกแล้ว ผมนั่งหลับตาตามเสียงนั้นทันที แม้ผมยังคงไม่เข้าใจความหมายเหมือนเดิม จนท่านพูดคำว่า “สัมมา อะระหัง” พอสิ้นสุดคำนี้ปุ๊บ ผมรู้สึกเหมือนตัวของผมถูกดูดตกลงไปที่พื้นด้านล่างทันที แล้วอยู่ๆก็เหมือนตัวถูกยืดขึ้นไปบนสุด เป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่ครั้งแรกในชีวิตครับ

สถานที่ปฏิบัติธรรม ใจกลางเมืองปูซาน
ที่ท่านแทพุง ซือนิม ขอให้หมู่คณะของเรา ไปจัดปฏิบัติธรรมได้เลย

ผมอยากให้มีเสียงนำนั่งของท่านผู้นี้ เป็นภาษาเกาหลีมากที่สุดเลยครับ เพราะเป็นน้ำเสียงที่ใส นุ่มนวล อบอุ่นมาก เป็นอะไรที่ยิ่งกว่าการได้ยินทางประสาทสัมผัสทางหู ขนาดยังไม่รู้ความหมาย ยังรู้สึกได้รับพลังพิเศษ ตอนนี้ผมได้รู้แล้วว่า เสียงของท่านผู้นั้น คือบุคคลที่อยู่เบื้องหน้าผม ในโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาแห่งนี้เองครับ

หลวงพ่อครับ ผมอยากฝึกนั่งสมาธิกับหลวงพ่อครับ ผมอยากให้คนเกาหลีได้เข้าถึงความสุขกันมากๆ แม้จะต้องใช้เวลานานสักเท่าไร และตอนนี้ผมเตรียมที่ สำหรับจัดปฏิบัติธรรมอยู่ใจกลางเมืองปูซาน ซึ่งเป็นเมืองสำคัญและเจริญที่สุดในภาคใต้ของเกาหลี จึงกราบขอนิมนต์พระภิกษุจากวัดพระธรรมกาย ไปจัดนั่งสมาธิได้ตลอดเวลาเลยครับ

                        กราบคารวะมาด้วยความเคารพอย่างสูงครับ
                                              แทพุง ซือนิม
                                  เจ้าอาวาสวัด แทกั๊ก จงซา