ทานของสัตบุรุษ

แรงบันดาลใจจากพระไตรปิฎก
ณ ป่าประดู่ลาย

ทานของสัตบุรุษ

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัปปุริสทาน 5 ประการนี้คือ

1. สัตบุรุษย่อมให้โดยเคารพ
2. ให้โดยอ่อนน้อม

3. ให้ด้วยมือตนเอง

4. ให้ของไม่เป็นเดน
5. เห็นผลที่จะมาถึงให้

(ทานของอสัตบุรุษในทางตรงกันข้าม)

อสัปปุริสทานสูตร เล่ม 36 หน้า 312

อานิสงส์ทานของสัตบุรุษ

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัปปุริสทาน 5 ประการนี้ คือ

1. สัตบุรุษย่อมให้ทานด้วยศรัทธา

(ทำให้มั่งคั่ง มีทรัพย์มาก มีโภคะมาก และเป็นผู้มีรูปสวยงาม น่าดู น่าเลื่อมใส ประกอบด้วยผิวพรรณงามยิ่งนักในที่ที่ทานนั้นเผล็ดผล (บังเกิดขึ้น))

2. ย่อมให้ทานโดยเคารพ

(ทำให้มั่งคั่ง มีทรัพย์มาก มีโภคะมาก และเป็นผู้มีบุตร ภรรยา ทาส คนใช้หรือคนงาน เป็นผู้เชื่อฟัง เงี่ยโสตลงสดับคำสั่งตั้งใจใคร่รู้ ในที่ที่ทานนั้นเผล็ดผล)

3. ย่อมให้ทานโดยกาลอันควร

(ทำให้มั่งคั่ง มีทรัพย์มาก มีโภคะมาก และ ย่อมเป็นผู้มีความต้องการที่เกิดขึ้นตามกาลบริบูรณ์ ในที่ที่ทานนั้นเผล็ดผล)

4. เป็นผู้มีจิตอนุเคราะห์ให้ทาน

(ทำให้มั่งคั่ง มีทรัพย์มาก มีโภคะมาก และเป็นผู้มีจิตน้อมไปเพื่อบริโภคกามคุณ 5 สูงยิ่งขึ้น ในที่ที่ทานนั้นเผล็ดผล)

5. ย่อมให้ทานไม่กระทบตนและผู้อื่น

(ทำให้มั่งคั่ง มีทรัพย์มาก มีโภคะมาก และย่อมเป็นผู้มีโภคทรัพย์ไม่มีภยันตรายมากแต่ที่ไหนๆ คือ จากไฟ จากน้ำ จากพระราชา จากโจร จากคนไม่เป็นที่รัก หรือจากทายาทในที่ที่ทานนั้นเผล็ดผล)

สัปปุริสทานสูตร เล่ม 36 หน้า 314

พระไปบ้านไหนบุญใหญ่ก็เกิด

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บรรพชิตผู้มีศีลทั้งหลาย ย่อมเข้าไปหาสกุลใด พวกมนุษย์ในสกุลนั้นย่อมประสบบุญเป็นอันมากโดยฐานะ 5 ประการ คือ

1. จิตของพวกมนุษย์ย่อมเลื่อมใสเพราะเห็นท่าน สมัยนั้น สกุลนั้นชื่อว่าปฏิบัติปฏิปทาที่ยังสัตว์ให้เป็นไปพร้อมเพื่อสวรรค์

2. พวกมนุษย์ย่อมลุกรับ (ต้อนรับ) กราบไหว้ให้อาสนะ (ที่นั่ง) สมัยนั้น สกุลนั้นชื่อว่าปฏิบัติปฏิปทาที่ยังสัตว์ให้เป็นไปพร้อมเพื่อเกิดในสกุลสูง

3. พวกมนุษย์ย่อมกำจัดมลทินคือความตระหนี่ สมัยนั้นสกุลนั้นชื่อว่าปฏิบัติปฏิปทาที่ยังสัตว์ให้เป็นไปพร้อมเพื่อความเป็นผู้มีศักดิ์ใหญ่ (เกียรติยศสูง)

4. พวกมนุษย์ย่อมจัดของถวายตามสติกำลัง สมัยนั้น สกุลนั้นชื่อว่าปฏิบัติปฏิปทาที่ยังสัตว์ให้เป็นไปพร้อมเพื่อความเป็นผู้มีโภคทรัพย์มาก

5. พวกมนุษย์ย่อมไต่ถาม สอบสวน ย่อมฟังธรรม สมัยนั้นสกุลนั้นชื่อว่าปฏิบัติปฏิปทาที่ยังสัตว์ให้เป็นไปพร้อมเพื่อความเป็นผู้มีปัญญามาก

กุลสูตร เล่ม 36 หน้า 440

เหตุทำให้ศาสนาเสื่อม

ดูก่อนกิมพิละ เมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว พวกภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ในธรรมวินัยนี้

1. เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงในศาสดา
2. เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงในธรรม
3. เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงในสงฆ์
4. เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงในสิกขา
5. เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงกันและกัน

กิมพิลสูตร เล่ม หน้า 446