ผลการปฏิบัติธรรมจากมองโกเลีย Peace in Mongolia

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ.2555

 

 

ผลการปฏิบัติธรรมจากมองโกเลีย

Peace in Mongolia 

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

 

 

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูงครับ

 

        กระผมพระอิศเรศ อิสฺสโร พระลูกชายจากศูนย์ปฏิบัติธรรมมองโกเลีย ขอรายงานตัวครับ

 

 

พระอิศเรศ อิสฺสโร หัวหน้าศูนย์ปฏิบัติธรรมมองโกเลีย

 

        หลวงพ่อครับ หลังจากที่ได้มีการเปิดศูนย์ปฏิบัติธรรมมองโกเลียอย่างเป็นทางการ เมื่อวันที่ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2555 ที่ผ่านมา ทางศูนย์ปฏิบัติธรรมได้จัดให้มีการสวดมนต์นั่งสมาธิตลอดต่อเนื่องจนถึงปัจจุบัน โดยไม่ขาดเลยแม้แต่วันเดียว และยังจัดคอร์สสมาธิระยะยาวรุ่นละ 1 เดือน ตั้งแต่เดือนกรกฎาคมเป็นต้นมา รวมได้ 5 รุ่นแล้ว ซึ่งคนที่นี่มีบุญกันมากจริงๆ ครับ เพียงแค่เขาได้ยินเสียงเพลงแผ่เมตตา ที่เปิดโดยลำโพงตัวเล็กๆ นอกหน้าต่างชั้นสองของห้องปฏิบัติธรรม เขาก็หยุดฟัง แล้วก็ตัดสินใจเดินตามเสียงขึ้นมาถึงห้องปฏิบัติธรรมอย่างง่ายดาย เมื่อทราบข่าวคอร์สสมาธิ ก็ตัดสินใจสมัครเข้าร่วมทันทีเลยครับ

 

 

 

เพียงแค่ได้ยินเสียงจากลำโพงตัวเล็ก ๆ นอกหน้าต่างชั้นสองของห้องปฏิบัติธรรม ชาวมองโกเลียก็เดินตามเสียงขึ้นมาถึงห้องปฏิบัติธรรมอย่างง่ายดาย

 

        ในแต่ละรุ่นก็มีชาวมองโกเลียให้ความสนใจเข้ามานั่งสมาธิเป็นจำนวนมาก ซึ่งมีทั้งเด็ก นักศึกษา ผู้ใหญ่ และวัยชรา เมื่อมีคนมานั่งสมาธิมากขึ้นทำให้ห้องปฏิบัติธรรมแน่นมากครับ ถึงแม้อากาศข้างนอกจะเหน็บหนาวติดลบกว่าสิบองศา แต่บรรยากาศภายในห้องปฏิบัติธรรมกลับอบอุ่นไปด้วยผู้คนมากมายจนที่ไม่พอจะนั่ง ทำให้ในเดือนตุลาคมจึงเริ่มแบ่งออกเป็น 2 คอร์ส คือ คอร์สสำหรับนักศึกษาและสำหรับคนทั่วไป คนส่วนใหญ่ประมาณ 90% นั่งสมาธิเป็นครั้งแรกในชีวิต แต่ไม่น่าเชื่อว่าพวกเขาสามารถทำใจหยุดใจนิ่งได้เร็ว และเห็นดวงแก้ว เห็นองค์พระที่กลางกายได้ง่ายมากเลยครับ

 

 

สวดมนต์ นั่งสมาธิร่วมกันทุกวันไม่ขาดเลย

 

 

 

กิจกรรมตักบาตรประจำทุกวันอาทิตย์ เพื่อนำอาหารที่ได้มาเลี้ยงนักเรียนสมาธิในคอร์ส

 

 

 

        ผมจึงได้คัดเลือกผลการปฏิบัติธรรม ตัวแทนแต่ละรุ่นมาฝากคุณครูไม่ใหญ่ และลูกพระธัมฯ ทั่วโลกได้อนุโมทนาบุญกันครับ เริ่มจากตัวแทนรุ่นแรกกันเลย เธอชื่อ อิ๊กมูเริน อายุ 18 ปี

 

 

อิ๊กมูเริน เป็นอาสาสมัครช่วยงานวันวิสาขบูชา ปัจจุบันศึกษาอยู่คณะเคมีและเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยแห่งชาติมองโกเลีย

 

 

        เล่าว่า “ดิฉันไม่เคยนั่งสมาธิมาก่อนเลยแม้แต่เพียงครั้งเดียว เริ่มต้นด้วยการทำตัวเป็นเด็กที่ว่าง่าย ทำตามที่พระอาจารย์แนะนำ คือ ปรับกายและใจให้สบายๆ โดยที่ดิฉันจินตนาการไปว่า ตัวเองนั่งอยู่บนภูเขาที่โล่งๆ ว่างๆ รอบตัวเต็มไปด้วยทุ่งหญ้าและดอกไม้สวยๆ ทำให้ใจรู้สึกสบายมาก เหมือนอยู่คนเดียวในโลกเลยค่ะ หลังจากนั้นดิฉันก็ค่อยๆ นึกถึงดวงแก้วกลมๆ เล็กๆ น้อมดวงแก้วเข้าไปจากฐานที่ 1 จนถึงฐานที่ 7 จากนั้นดวงแก้วก็ค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้นไปเรื่อยๆ ร่างกายเบาสบายมากเหมือนไม่มีตัวตน ความอัศจรรย์ก็เกิดขึ้นในใจ มันเป็นความสงบสุขอย่างยิ่ง ช่วงนั้นใจนิ่งมาก ปากก็ยิ้มออกมาอย่างอัตโนมัติ บอกไม่ถูกจริงๆ ค่ะ เพราะไม่เคยเจอความสุขแบบนี้มาก่อนในชีวิต มันเป็นความรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย เหมือนมีใครมาคอยปกป้องคุ้มกัน คอยเป็นที่พึ่งที่แท้จริงให้กับเรา ทำให้อยากอยู่กับสิ่งนั้นตลอดเวลา ดิฉันจำวันนั้นได้อย่างดีไม่มีวันลืมเลยค่ะ คือวันที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 ตอนนี้ดิฉันรักการทำสมาธิมาก แม้ลืมตาอยู่ ก็ยังเห็นดวงแก้วที่กลางท้องและจะรักษาให้ดีเท่าชีวิตค่ะ”

 

ภาพวาดผลการปฏิบัติธรรมของ อิ๊กมูเริน

 

 

 

อิ๊กมูเริน(คนที่ใส่เสื้อขาวแขนยาวที่นั่งหันหน้ามา) รับบุญทำหน้าที่พี่เลี้ยงในคอร์สสมาธิรุ่นที่ 2

 

 

        ตัวแทนคอร์สสมาธิรุ่นที่ 2 เธอชื่อ ตุ๊บชินบายา อายุ 18 ปี

 

 

ตุ๊บชินบายา ปัจจุบันศึกษาอยู่คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งชาติประเทศมองโกเลีย

 

 

        เล่าว่า “ดิฉันได้เริ่มนั่งสมาธิ ด้วยการนึกถึงดวงแก้วดวงเล็กๆ มาอยู่ที่ปากช่องจมูกข้างซ้าย แล้วค่อยๆ เคลื่อนดวงแก้วไปทีละฐาน เมื่อเคลื่อนไปถึงฐานที่ 7 ดวงแก้วก็ขยายกว้างออกไป ทำให้ดิฉันเห็นองค์พระแก้วใสที่อยู่กลางกายได้ชัดใสสว่างมาก รู้สึกมีความสงบเหมือนได้นั่งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติและภูเขาที่สวยงาม ได้ยินเสียงนกร้องเพราะๆ และมีหิมะตกลงมาพร้อมกับสายลมที่พัดผ่านไปเรื่อยๆ รู้สึกเย็นสบายมาก ซึ่งทั้งหมดนี้มาพร้อมกับความสุขอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ทำให้ดิฉันได้รู้ว่า ปัญหาต่างๆ ที่ผ่านมา เราเสียเวลาไปแสวงหาทางออกข้างนอกตัว โดยที่ไม่เคยพบกับทางออกที่แท้จริงเลย ทั้งๆ ที่คำตอบทั้งหมดนั้นอยู่ในองค์พระที่กลางกายของตัวเราเอง ตอนนี้ดิฉันรู้สึกว่าดวงแก้วและองค์พระอยู่กับฉันตลอดเวลาเลย หลังจากจบคอร์สรุ่นที่ 2 ดิฉันก็ได้มาช่วยพระอาจารย์ทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงในคอร์สสมาธิรุ่นที่ 3 ด้วยนะคะ เพราะอยากให้ทุกคนที่มานั่งสมาธิได้พบกับประสบการณ์ภายในอย่างที่ดิฉันได้พบมากๆ เลยค่ะ”

 

 

ภาพวาดผลการปฏิบัติธรรมของ ตุ๊บชินบายา

 

 

 

ตุ๊บชิน รับบุญเป็นพี่เลี้ยงกลุ่ม ในสมาธิคอร์สรุ่นที่ 3

 

 

        ตัวแทนคอร์สสมาธิรุ่นที่ 3 เธอชื่อ ซันตันจิจึก อายุ 21 ปี

 

 

ซันตันจิจึก ปัจจุบันศึกษาอยู่คณะวิศวกรรมไฟฟ้า มหาวิทยาลัยแห่งชาติประเทศมองโกเลีย

 

 

        เล่าว่า “ครั้งแรกที่ได้มานั่งสมาธิ ดิฉันรู้สึกง่วงและปวดขาสุดๆ ทำใจให้นิ่งไม่ได้เลย แต่ในใจก็คิดว่าเราต้องทำได้ หลังจากนั้นเมื่อได้นั่งสมาธิครั้งต่อๆ มา ใจก็เริ่มนิ่งมากขึ้น รู้สึกโล่ง โปร่ง เบาสบาย ไม่มีความคิดอะไรอยู่ในใจเลย จนมาถึงการนั่งสมาธิในครั้งที่ 6 ซึ่งได้พบกับประสบการณ์ที่ยากจะลืมเลือน ตอนนั้นดิฉันนั่งสมาธิ แล้วจินตนาการว่า เรากำลังนั่งอยู่บนภูเขาคนเดียวในท่ามกลางความมืด และมีสายลมพัดเย็นสบาย พร้อมกับนึกถึงดวงแก้วใสๆ มาไว้ที่กลางท้อง เมื่อใจนิ่งมากเข้า ดิฉันก็เห็นดวงแก้วค่อยๆ เปล่งแสงออกมาจากข้างใน และมีดวงแก้วดวงใหม่ผุดซ้อนขึ้นมา แล้วขยายกว้างออกไป รู้สึกเหมือนกำลังมีอะไรหลุดออกไปจากร่างกายของดิฉัน ทำให้รู้สึกมีความสุขมาก ใจบริสุทธิ์มาก ความเครียดที่เคยมีก็หายไปหมดเลย แม้แต่ตอนออกจากสมาธิแล้วดิฉันก็ยังสามารถเห็นดวงแก้วอยู่ที่กลางท้องได้ค่ะ”

 

 

ภาพวาดผลการปฏิบัติธรรมของ ซันตันจิจึก

 

 

 

ภาพหมู่ ของคอร์สสมาธิรุ่นที่ 3 เฉพาะคนที่มาครบทุกครั้งไม่เคยขาด