ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2557
ความรู้สึกของแม่เมื่อลูกชายบวชให้
ตอน เหมือนฝันที่เป็นจริง
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ
ลูกชื่อ กัลฯจิตภินันท์ อนันต์ไชยพร เจ้าค่ะ ลูกเข้าวัดพระธรรมกายครั้งแรก เมื่อประมาณ ปี พ.ศ. 2537 มาสร้างพระธรรมกายประจำตัว โดยมีเพื่อนเป็นกัลยาณมิตรชักชวนมาค่ะ ซึ่งลูกมีศรัทธาในคำสอนของวัดพระธรรมกายมากค่ะ เวลามีเรื่องทุกข์ใจอะไรก็จะขอให้หลวงปู่ช่วย และมีธรรมะของคุณครูไม่ใหญ่นำทางชีวิต ซึ่งช่วงที่ผ่านมาไม่มีสัญญาณ DMC ทำให้ไม่ได้ดูรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ชีวิตลูกเหมือนขาดอะไรไปเลยค่ะ แต่ตอนนี้ได้ดูคุณครูไม่ใหญ่อีกครั้งทำให้มีกำลังใจมากค่ะ หลวงพ่อคะ ตอนนี้ลูกก็เป็นแม่อีกคนหนึ่งที่กำลังมีความสุขและรู้สึกตัวเองมีบุญมาก เพราะลูกชายคนเดียวที่รักดั่งดวงใจตัดสินใจบวชให้ ในโครงการ 1 แสนรูป เข้าพรรษา ที่ศูนย์อบรมวัดพระธรรมกายค่ะ ถือเป็นของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิตของการเป็นแม่เลยค่ะ
กัลฯจิตภินันท์ อนันต์ไชยพร
คำกล่าวที่ว่า..ลูกเป็นดั่งแก้วตาดวงใจนั้น เป็นความจริงแสนจริงเจ้าค่ะ แล้วแม่ก็ทำทุกอย่างได้เพื่อลูก เริ่มตั้งแต่ตอนตั้งท้อง 9 เดือน ต้องยอมอดเปรี้ยว อดหวาน อดทานของที่ชอบ ต้องกินแต่ของมีประโยชน์ เวลาจะลุกจะนั่งก็ต้องค่อยๆ จะไปไหนมาไหนก็ต้องระวังเพื่อไม่ให้กระทบกระเทือนลูกในท้อง พอคลอดแล้วก็ตั้งใจเลี้ยงดูอย่างดี อย่างตัวลูกเอง..ถ้ามีอะไรดีๆอร่อยๆก็จะเก็บไว้ให้ลูกชายได้กินก่อนเสมอเลยค่ะ
แม้ว่าครอบครัวของลูกจะไม่สมูท เพราะตอนลูกชาย 3 ขวบ ลูกกับเทพบุตรข้างกายมีอันต้องแยกทางกัน จึงต้องเอาลูกชายไปฝากให้ปู่กับย่าช่วยเลี้ยง ใจหนึ่งก็กลัวมากค่ะว่าถ้าไม่ได้เลี้ยงเขาเองอย่างใกล้ชิด เขาจะรักเราไหม..? แต่ก็ต้องหักห้ามใจเพราะต้องมุมานะทำงาน จะได้มีเงินมีทองมากๆเก็บไว้เพื่ออนาคตของลูกชาย เขาจะได้ไม่ต้องลำบากค่ะ
มีครั้งหนึ่งตอนวัยรุ่น ลูกชายประสบอุบัติเหตุ ขาหัก 2 ท่อน ถ้าจะรักษาต้องเสียค่ารักษาพยาบาลเป็นแสนแต่ถ้าไม่รักษาลูกชายต้องพิการค่ะ ลูกก็เครียดมากเพราะตอนนั้นไม่มีเงินเลยขนาดเงินจะเติมน้ำมันรถก็ยังไม่มี แล้วจะหาจากไหนเป็นแสนๆจึงได้แต่นึกถึงบุญและอธิษฐานดังๆขอให้หลวงปู่ช่วย ขอให้ลูกชายหายเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถ้าเขาหายก็จะให้เขาบวชค่ะ แล้วบุญก็บันดาลให้ไปเจอหมอที่เชี่ยวชาญด้านกระดูกซึ่งเป็นคุณหมอที่รู้จักกัน เลยแนะนำให้ไปรักษาที่โรงพยาบาลของรัฐ ลูกจึงเสียค่ารักษาลูกชายไปแค่ 30 บาท ที่อัศจรรย์กว่านั้นคือกระดูกขาของลูกชายเชื่อมติดกันอย่างสนิทและตรงเป็นปกติมาก ได้ตามที่ขอหลวงปู่ไว้เป๊ะเลยค่ะ พอลูกชายหายป่วยลูกก็ขอให้เขาบวช แต่เขาก็ยังไม่ได้บวชเพราะติดเรียน ซึ่งลูกก็ขอมาเรื่อยๆ
จนปีนี้ลูกชายจบปริญญาตรีแล้วค่ะ นอกจากจะได้เกียรตินิยมอันดับ 1 เหรียญทอง จากมหาวิทยาลัยสยามแล้ว เขายังทำให้แม่ภูมิใจเป็นสองเท่าเมื่อเขาบอกว่าจะบวชให้ค่ะ แถมยังบอกว่า “เดี๋ยวผมจะไปเดินธุดงค์บนเส้นทางหลวงปู่ด้วย” เพราะลูกชายเคยไปล้างเท้าพระธุดงค์ที่มหาวิทยาลัยสยาม ทำให้เขามีแรงบันดาลใจที่ดี ลูกเองก็หวังอยากให้เขาได้เดินธุดงค์จริงๆค่ะ
ถ้าถามว่าปลื้มแค่ไหนที่ลูกชายบวชให้ บอกได้เลยว่า ยิ่งกว่าปลื้ม คือ ลูกชายบวชให้วันนี้..ถ้าต้องตายพรุ่งนี้ก็ไม่เสียดายชีวิตแล้วค่ะ และเมื่อวานลูกได้มาร่วมพิธีขอขมามอบบาตรและผ้าไตรให้นาคลูกชาย ลูกตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ เข้านอนตอนสองทุ่ม ตื่นสี่ทุ่ม ก็พยายามหลับมันก็ตื่นอีกตอนเที่ยงคืน ตีสอง แต่ไม่เพลียเลยตอนเช้าขับรถมาร่วมพิธีด้วยความเบิกบานใจ เหมือนฝันที่เป็นจริงเลยค่ะ ซึ่งบรรยากาศในห้องแก้วสารพัดนึก เต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจของบรรดาพ่อๆแม่ๆค่ะ บรรยากาศจะปลื้มขนาดไหน ไปติดตามประมวลภาพกันเลยจ้า
นาคธรรมทายาท ไวยกรณ์ ศุภบวรเสถียร
“ลูกชายที่ทำความฝันของแม่ให้เป็นจริง”
“ลูกชายที่ทำความฝันของแม่ให้เป็นจริง”
ลูกหวังว่าการที่ลูกชายมาบวชในครั้งนี้ จะทำให้เขาได้ศึกษาธรรมะอย่างลึกซึ้ง เพราะความรู้ทางธรรมเท่านั้นที่จะสามารถประคับประคองชีวิตให้ไปถึงฝั่งที่ดีได้ หลวงพ่อสอนว่าพระแท้ต้องเป็นอย่างไร ลูกก็อยากให้ลูกชายได้เป็นอย่างนั้น ให้ยึดมั่นในคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งลูกก็มั่นใจว่าลูกชายของลูกต้องทำได้ค่ะ
ลูกขอกราบขอบพระคุณในความเมตตาของหลวงพ่ออย่างสุดซึ้ง ที่จัดโครงการดีๆขึ้นมาทำให้ลูกชายของลูกมีโอกาสได้บวช นอกจากจะได้บุญแล้ว ยังมีโอกาสได้พัฒนาตัวเอง ลูกอยากให้เขาบวชได้นานๆ ไม่ต้องกังวลกับเรื่องทางบ้าน ไม่ต้องเป็นห่วงแม่ เพราะการที่ลูกบวช เป็นสิ่งมีค่าเพียงสิ่งเดียวที่แม่ต้องการจากลูกชายค่ะ
Desktop Version
