พระมหาเจดีย์ทัตตชีโว

พระมหาเจดีย์ทัตตชีโว

เรื่อง : โสตฺถิโก ภิกฺขุ

พระมหาเจดีย์ทัตตชีโว

ว่าด้วยเรื่องพระมหาเจดีย์ทัตตชีโวกับคุณครูไม่เล็ก

     เมื่อวันที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2557 ที่ผ่านมา คณะศิษย์วัดพระธรรมกายและกัลยาณมิตรทั่วโลกได้รับความเมตตาจากคุณครูไม่ใหญ่ พระเทพญาณมหามุนี (หลวงพ่อธัมมชโย) ให้มีโอกาสสั่งสมบุญใหญ่กันอีกครา

      ในการสถาปนา “พระมหาเจดีย์ทัตตชีโว” ขึ้นที่ศูนย์อบรมเยาวชนกาญจนบุรี ริมแม่น้ำแควน้อยจังหวัดกาญจนบุรี เพื่อบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพร้อมทั้งเป็นสถานที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ และเพื่อประกาศคุณของพระราชภาวนาจารย์ (เผด็จ ทตฺตชีโว) คุณครูไม่เล็กผู้เป็นครูบาอาจารย์ของพวกเราทั้งหลายผู้บุกเบิกวัดพระธรรมกายและอุทิศชีวิตตนทำงานเพื่อพระพุทธศาสนาอย่างต่อเนื่องมากว่า 40 ปี โดยไม่ขาดแม้แต่วันเดียว ความเมตตาของคุณครูไม่ใหญ่ในครั้งนี้ ก็เพื่อตอบแทนคุณครูไม่เล็กที่ทุ่มเททุกอย่าง รับงานแทบทุกเรื่องในวัดพระธรรมกายเพื่อปลดภาระกังวลให้คุณครูไม่ใหญ่มีเวลานั่งหลับตาอย่างเต็มที่

ความไม่ธรรมดาของพระมหาเจดีย์ทัตตชีโว

     การเกิดขึ้นของพระมหาเจดีย์นี้นับว่าเป็นเรื่องไม่ธรรมดา เหตุก็เพราะ...

     1. โดยชื่อของเจดีย์แปลว่า “มหาเจดีย์แห่งการอุทิศชีวิต” ส่วนการที่จะเรียกเจดีย์องค์ไหนว่า “มหาเจดีย์” ได้นั้น มีเหตุผลหลักอย่างน้อย 3 ประการ คือ 1) โดยขนาด 2) โดยคุณค่า 3) ด้วยบุญ

     พระมหาเจดีย์ทัตตชีโวนี้ โดยขนาดก็ไม่ได้ใหญ่โตนัก คือมีความสูงอยู่ที่ 15 เมตรโดยประมาณเท่านั้น แต่หากว่ากันโดยคุณค่าของเจดีย์ที่สร้างไว้เพื่อ 1) บูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า 2) ใช้เป็นสถานที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ 3) ใช้ปักหลักเป็นสัญลักษณ์ของพระพุทธศาสนา 4) เพื่อยกย่องบุคคลท่านหนึ่งซึ่งอุทิศชีวิตของตนเพื่องานพระศาสนา 5) เพื่อใช้เป็นพุทธสถานในการฝึกฝนอบรมสร้างศาสนทายาทสืบทอดพระศาสนาให้ยืนยาวต่อไปในอนาคต รวมทั้งด้วยบุญมหาศาลที่บรรดากัลยาณมิตรลูกศิษย์ของวัดพระธรรมกายทั่วโลกรวมใจกันสร้างขึ้นเพื่อบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและบูชาธรรมครูบาอาจารย์ ก็คู่ควรที่จะเรียกเจดีย์นี้ว่าเป็นมหาเจดีย์คู่พระพุทธศาสนา อีกองค์หนึ่งได้

     2. นับตั้งแต่ที่คุณครูไม่ใหญ่ดำริให้มีการสร้างพระมหาเจดีย์นี้ขึ้น การจำลองแบบออกแบบ การเตรียมสถานที่ การวางแผนการก่อสร้าง ตลอดไปจนถึงการเตรียมขั้นตอนพิธีกรรมในพิธีโปรยทรายและตอกเสาเข็มมหามงคลเป็นปฐมเริ่มบนพื้นที่ก่อสร้างองค์เจดีย์ ใช้เวลาเตรียมการเสร็จสิ้นภายใน 7 วันเท่านั้น และต้องสร้างให้เสร็จภายใน ๓ เดือนเพื่อให้ทันฉลองวาระที่คุณครูไม่เล็กมีอายุเต็ม 74 ปี ในวันที่ 21 ธันวาคม ที่จะถึงนี้

     เหตุที่ต้องเร่งทำให้เสร็จภายในระยะเวลา 3 เดือนนี้ มีนัยสำคัญแฝงอยู่ คือในยุคนี้อายุขัยเฉลี่ยของมนุษย์ คือ 75 ปี ดังนั้นต้องปรารภเหตุสร้างบุญใหญ่ให้แก่คุณครูไม่เล็กโดยการสร้างเจดีย์เป็นสัญลักษณ์ปักหลักฝึกคนสร้างทายาทเพื่อสืบต่ออายุพระศาสนา ด้วยผลบุญในครั้งนี้ ท่านจะได้แข็งแรง มีอายุขัยยืนยาว สามารถสั่งสอนอบรมคนทำงานให้พระศาสนาต่อไปอีกนาน ๆ

     3. ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว คุณครูไม่เล็กมักจะบอกเสมอว่า ด้วยความที่เป็นคนชอบเสาะแสวงหาเหตุผลต่าง ๆ มาประกอบการกระทำของตนอยู่ตลอด รวมไปถึงความห่วงหน้าพะวงหลัง คิดไปข้างหน้าอยู่เป็นประจำด้วยความห่วงใยหมู่คณะ ทำให้ท่านไม่ค่อยปลื้มอะไรง่าย ๆ แม้ในระหว่างพิธีกรรมในงานบุญใหญ่ แต่บุญในครั้งนี้นับตั้งแต่ท่านได้ทราบข่าวว่าคุณครูไม่ใหญ่ปรารภเหตุจะสร้างเจดีย์บูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าโดยใช้ชื่อท่านเป็นชื่อเจดีย์ ท่านก็ยิ้ม แล้วยกมือพนมจรดศีรษะด้วยสีหน้าและแววตาที่ปลาบปลื้มในความเมตตาของครูบาอาจารย์ พร้อมกับเปล่งวาจาออกมาว่า “จะหาครูบาอาจารย์ที่ไหนที่ทำแบบนี้ให้แก่ลูกศิษย์ได้อีก”

     ในวันประกอบพิธีโปรยทรายและตอกเสาเข็มมงคล ใบหน้าของท่านก็เจือด้วยรอยยิ้มอยู่ตลอด ท่านบอกว่าที่ปลื้มไม่ใช่เพราะว่ามีคนมาช่วยปลดกังวลให้ แต่เป็นเพราะได้เห็นความร่วมแรงร่วมใจกันเตรียมงานของบรรดาลูก ๆ, พิธีกรรมที่ศักดิ์สิทธิ์ สั้นกระชับ รัดกุม, ความกตัญญู, ความเรียบร้อย และความอดทนต่อความยากลำบากของบรรดาลูกศิษย์ที่มาร่วมงานในวันนั้น

     หลังจากเสร็จพิธี ในระหว่างเดินทางกลับ ท่านนั่งหลับตารักษาใจมาตลอดเส้นทางตั้งแต่ศูนย์ฝึกอบรมฯ มาจนถึงวัดพระธรรมกายแล้วมานั่งตรึกนึกถึงบุญที่เกิดขึ้นต่อไปจนถึง 1 นาฬิกา ของวันใหม่ เพื่อให้ทุกคนที่มีส่วนร่วมในการสร้างพระมหาเจดีย์องค์นี้ได้บุญกับท่านอย่างเต็มที่

     เมื่อถามถึงความรู้สึกหลังจากเสร็จพิธีท่านตอบว่า “ที่ทุ่มเทฝึกคนมาตลอด 40 กว่าปีที่ผ่านมานั้น ไม่สูญเปล่า”

     ด้วยความระลึกนึกถึงพระคุณของครูบาอาจารย์ที่ให้ความรู้มา ความเมตตาของคุณครูไม่ใหญ่ และความร่วมแรงร่วมใจของลูกศิษย์ ทำให้ท่านหายจากความเป็นคนที่ปลื้มอะไรยากในวันสถาปนาพระมหาเจดีย์นี้เอง

แผ่นดินแห่งการเสาะแสวงหา

     คุณครูไม่เล็กเคยบอกว่า “คนเราวัยหนุ่มมองไปข้างหน้า วัยชรามองไปข้างหลัง” พออายุมากขึ้นก็นึกถึงบ้านเกิดและผู้มีพระคุณที่ทำให้มีวันนี้ เลยคิดอยากจะทำอะไรเพื่อตอบแทนแผ่นดินเกิดและอุทิศบุญแก่ทุกคนที่ช่วยเพาะบ่มความดีให้ โดยเฉพาะครูที่สอนให้ท่านรู้จักการนั่งสมาธิอย่างจริงจังท่านหนึ่งคือหลวงพ่อบุญธรรมแห่งวัดถ้ำเขาแหลม

     สถานที่ก่อสร้างพระมหาเจดีย์ทัตตชีโวอยู่ไม่ไกลจากถ้ำที่ท่านเคยไปฝึกสมาธิในสมัยที่ยังศึกษาอยู่ที่โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ท่านเล่าให้ฟังว่า ในยุคนั้นการเดินทางเป็นไปอย่างยากลำบาก การที่จะไปถ้ำเขาแหลมในฤดูน้ำหลาก ต้องอาศัยเรือข้ามฟากแม่นำแม่กลองจากท่าชุกโดน ใกล้กับวัดไชยชุมพลชนะสงครามแล้วเดินเท้าต่อไป ในช่วงฤดูแล้งที่ระดับน้ำไม่ลึกนัก ก็อาศัยเดินลุยสลับกับการว่ายข้ามในช่วงที่ระดับน้ำลึก

     หลวงพ่อบุญธรรมเคยบอกท่านว่า “เผด็จอย่าเลิกนะ ฝึก (สมาธิ) ต่อไป อีกหน่อยพระพุทธศาสนาไปถึงไหน ชื่อของเธอจะไปถึงนั่น” และหลวงพ่อบุญธรรมนี้เองที่เป็นคนแรกที่สอนให้ท่านทราบว่า “ในกลางท้องของคนเราทุกคนมีพระอยู่” คำพูดนี้เป็นการปูพื้นฐานให้ท่านในเบื้องต้น ก่อนจะมาฝึกสมาธิเพื่อเข้าถึงพระธรรมกายกับคุณครูไม่ใหญ่และคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูงในภายหลัง

     พวกเราถือว่าเกิดมามีบุญที่ได้มาเจอครูอาจารย์ที่ดี ไม่ต้องไปเสาะแสวงหาเหมือนที่คุณครูไม่เล็กเคยทำมา ดังนั้นต้องตระหนักในสิ่งเหล่านี้ให้มาก เจอครูดีแล้วต้องตั้งใจฝึกฝนตรึกตรองทำตามคำสอนสั่งที่ท่านมอบให้ทุกครั้งที่โอกาสอำนวยต้องหมั่นสั่งสมบุญร่วมกับท่าน ดังที่พวกเราได้รวมใจกันสถาปนาพระมหาเจดีย์ทัตตชีโว มหาเจดีย์แห่งการอุทิศชีวิตเพื่อพระศาสนานี้ ซึ่งนอกจากจะได้บูชาธรรมคุณครูไม่เล็กแล้ว ก็ยังได้ร่วมบุญกับคุณครูไม่ใหญ่อีกด้วย ด้วยผลบุญนี้ ต่อไปไม่ว่าต้องเกิดมาอีกกี่ภพกี่ชาติ จะได้คิดได้ตามติดทำทัน ตามคำสอนของครูบาอาจารย์และจะได้เกิดมาเจอพระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกาย ไปทุกภพทุกชาติ ตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม

ร่วมจารึกชื่อที่พระมหาเจดีย์ทัตตชีโว / แผนที่การเดินทาง

ประมวลภาพพิธีโปรยทรายและตอกเสาเข็มมงคล