“จากหญ้าปล้อง...สองข้างทาง...สู่เส้นทาง...สร้างวัดไทย”
โจฮันเนสเบิร์ก เป็นเมืองที่สวยงามอร่ามตา สองข้างทาง มีแต่ภูเขา หากใครได้มาเที่ยวที่นี่ จะพบว่า ถนนทุกสายไม่มีที่ราบให้เห็นเลย ไม่ว่าจะขับรถไปทางไหน สิ่งที่เห็นก็มีแต่ “ขึ้นเนิน” กับ “ลงเนิน” จึงเหมาะสำหรับผู้ที่ต้องการฝึกขับรถ เพราะถ้า “สอบผ่าน” เนินนับหมื่นของเมืองนี้ไปได้ รับรองได้ว่า คุณจะสามารถขับรถที่เมืองไหนก็ได้ในโลก
เมืองโจฮันเนสเบิร์ก มาจากคำสองคำ คือ คำว่า “จอห์น” บวกกับคำว่า “เบิร์ก” คำว่า “เบิร์ก” (Burg) หมายถึง เมืองที่สูงตระหง่านเป็นป้อมปราการ หรือ “ที่ดอน” เมืองนี้จึงแปลว่า “ที่ดอนของนายจอห์น” นอกจากนี้ เขตที่ตั้งของศูนย์ปฏิบัติธรรมของเรา ก็อยู่ที่ย่าน “แรนด์เบิร์ก” แปลว่า “ภูเขาทอง” ทำให้รู้สึกลึกๆว่า อยู่แถวนี้แล้ว น่าจะรวย ???
เมื่อมี “ที่ดอน” ก็ต้องมี “ที่ลุ่ม” ก็เหมือนกับ ชีวิต คนเรา...ถ้า “บุญ” ยังไม่เต็มเปี่ยม ชีวิตก็จะ “ลุ่มๆ ดอนๆ” เหมือน มหานครโจฮันเนสเบิร์ก และเมื่อมี “ขึ้นเนิน” ก็ต้องมี “ลงเนิน” เป็นธรรมดา ทำให้ชื่อสถานที่แถวนี้มีคำว่า “เดล” (Dale) ซึ่งแปลว่า “ลงเนิน” มากมาย ตัวอย่างเช่น ย่าน “โอลิฟเดล” (Olivedale) แปลว่า “ลุ่มมะกอก” ก็ห่างจากศูนย์ปฏิบัติธรรมออกไปเพียง 1นาที เท่านั้นเอง
สำหรับ Scoop พิเศษ จาก South Africa วันนี้ เราให้ชื่อว่า “จากหญ้าปล้อง...สองข้างทาง...สู่เส้นทาง...สร้างวัดไทย” ซึ่ง “สองข้างทาง” ได้สร้างแรงบันดาลใจอันอัศจรรย์ ในการหาทุนทรัพย์ ในการสร้าง “วัดไทย” แห่งแรกของทวีปแอฟริกา แต่ก่อนจะไปถึงตรงนั้น สองข้างทาง ที่เราขับรถผ่าน เราได้เห็น บ้านหลังเล็กๆ “เบียดเสียด” กันซึ่งก็ยังไม่น่าแปลกใจ แต่พอเรามองโฟกัสไปที่ “หลังคาบ้าน” เรากลับเห็นภาพแบบนี้
สังเกตดูว่า “อะไร” อยู่ “บนหลังคา” เป็นใคร ใครก็...“ตะลึง” เพราะว่า สิ่งที่อยู่บน “หลังคา” นั้นคือ...
1.ก้อนอิฐ
2.ก้อนหิน
3.ท่อนไม้
และแม้กระทั่ง...4.ยางล้อรถยนต์ที่ใช้แล้ว
สาเหตุที่ หลังคา มีสภาพอย่างนี้ ก็เพราะว่า...
1.(บ้านบางหลัง) “ไม่มี” คาน
2.(บ้านบางหลัง) “ไม่มี” จั่ว (จั่ว... คือ “ค้ำฟ้า”)
3.(บ้านบางหลัง) “ไม่มี” ตะปู (สำหรับ ตอก-ยึด หลังคา)
และเมื่อ ลมแรงพัดมา “หลังคา” ก็จะ ปลิว และสาเหตุที่ “ไม่มี” สามอย่างข้างต้นนี้ ก็เพราะว่า “ยากจน” และสาเหตุที่ยากจน ก็เพราะทำทานมา “ไม่มากพอ” นั่นเอง
ภาพที่เห็นเหล่านี้ ทำให้นึกถึงเมืองไทยทันที ซึ่งไม่ได้หมายความว่า Homesick แต่กลับระลึกถึง “ผู้มีบุญ” ที่อยู่ เมืองไทย ที่กำลังสนุกสนาน บุญบันเทิง กับการสร้าง “โมดูล” ทำบุญสร้าง “หลังคา” มหารัตนวิหารคด แถมยังจะร่วมประกอบพิธี “เทคอนกรีตเสาค้ำฟ้า” ใน “วันครูวิชชาธรรมกาย” อีกด้วย เราจึงได้ข้อคิดในใจว่า. . .
ถ้าหาก วันนั้น...เขาได้ ทำบุญ สร้าง “หลังคา” ได้สร้าง “วัดวาอาราม”
ในวันนี้...บ้านของเขา ก็จะสวยงาม และสะดวกสบายกว่านี้ และ “หลังคาบ้าน” ของเขาก็จะไม่พิกล อย่างนี้
เสร็จจากแวะชม “โมดูลหลังคา” ตำหรับแอฟริกาแล้ว เราก็เดินทางมาถึงทุ่งหญ้าปล้อง ที่เหลืองอร่ามเรืองรอง เหมือนปูลาดด้วยทองคำ เราก็ลงมือเกี่ยวหญ้ากัน สิ่งที่ไม่มี “มูลค่า” ทางเศรษฐกิจ ได้กลายเป็นสิ่งที่เปี่ยมล้นไปด้วย “คุณค่า” ทางจิตใจ เมื่อได้มาอยู่ในมือของ “ผู้มีบุญ”
ส่วนขั้นตอนการนำหญ้าปล้อง มาทำเป็น “ต้นผ้าป่า” สร้างวัดนั้น...
Desktop Version
