วิบากกรรมเจ้าของบ่อนการพนัน

Case study

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

ออกอากาศครั้งแรก วันที่ 24 มีนาคม พ.ศ.2546

เจ้าของ Case Study เรื่องนี้ เป็นนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ที่ขยันสร้างบารมี เริ่มต้นชีวิตด้วยความยากลำบาก เกิดในครอบครัวที่เป็นเจ้าของบ่อนการพนันไพ่นกกระจอกเล็กๆ ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่และครอบครัว อยู่ใกล้พ่อไม่ได้ ถ้าอยู่ใกล้พ่อจะทะเลาะกันอยู่เรื่อยๆ ต้องให้คนอื่นเอาไปเลี้ยงดู

เมื่อเรียนจบก็ทำธุรกิจซื้อขายที่ดิน ประสบความสำเร็จจนเข้าตลาดหุ้น แต่งงานมีครอบครัว มีลูกหนึ่งคน ตอนนี้อายุ ๑๓ - ๑๔ ขวบแล้ว ถึงแต่งงานแล้ว ก็ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน จันทร์ถึงพฤหัสไปอยู่บ้านแม่ของตัวเอง ศุกร์ถึงอาทิตย์ไปอยู่บ้านแม่ของลูก

เป็นกัลยาณมิตรพาภรรยามาวัด หลังจากนั้นก็ชวนทางบ้านให้ปิดบ่อน เลิกขายหวย โดยตัวเองจะหาเลี้ยงเพราะมีรายได้ดีจากหุ้น ซึ่งทางบ้านเห็นด้วยแต่เรื่องหวยยังพอมีอยู่บ้าง พยายามแนะนำคุณพ่อให้เลิกดื่มสุรา แต่ก็ยังเลิกไม่ได้

ต่อมาเจอปัญหาเรื่อเศรษฐกิจเรื่องรายรับรายจ่ายทางบ้านที่สำคัญเป็นเรื่องของครอบครัว เป็นเหตุให้เจ้าของ Case Study ทุกข์มากถึงกับช็อค มีอาการเบลอ

เพื่อนสหธรรมิกพรรคพวกกันที่วัดเห็นแล้วสงสารหาทางช่วยกันทุกวิถีทาง แต่ดูแล้วเบลอเหมือนคนขาดสติอย่างรุนแรง จึงหาวิธีการไปส่งโรงพยาบาลให้หมอแก้ไข ระหว่างทางเขาดิ้นโวยวายไปตลอดทางว่าจะพาผมมาตายหรืออย่างไง จริงๆ แล้วทุกคนที่พาไปล้วนมีความรักปรารถนาดีเพราะเจ้าของ Case Study เป็นคนน่ารัก คนดี เป็นยอดนักสร้างบารมี มีนิสัยเกรงใจคน ชอบช่วยเหลือคนและทำหน้าที่ผู้นำบุญ

แพทย์ให้อยู่ในห้องพิเศษตามลำพัง ไม่ให้ไปอยู่รวมกับคนไข้อื่น มีบุรุษพยาบาลคอยดูแลใกล้ชิด กระทั่งเช้า บุรุษพยาบาลเห็นว่าเจ้าของ Case Study เหมือนจะรู้สึกตัวเป็นปกติ เจ้าของ Case Study บอกว่าอยากเข้าห้องน้ำ บุรุษพยาบาลเห็นว่า อาการดีขึ้นแล้วจึงบอกว่า เข้าเถอะแต่ไม่ต้องล็อคกลอนประตูเผื่อว่าเป็นอะไรไปจะได้เข้าไปช่วยทัน เขาตอบว่าได้ครับ เดี๋ยวผมจะเปิดประตูเอาไว้ ๓ นาทีผ่านไป บุรุษพยาบาลเกิดสังหรณ์ใจ เข้าไปในห้องน้ำ พบเจ้าของ Case Study หน้าเขียว และเสียชีวิต โดยใช้สายฝักบัวรัดคอตัวเอง บุรุษพยาบาลพยายามช่วยปั๊มหัวใจ แต่ก็ไม่ทันการ เพราะเจ้าของ Case Study ได้เดินทางออกจากร่างกายไปแล้ว เสียชีวิตในวันคล้ายวันเกิดครบรอบ ๓๗ ปี เมื่อวันศุกร์ที่ ๒๑ มีนาคม ๒๕๔๖

เจ้าของ Case Study เป็นนักเรียนอนุบาลฝันในฝันมาฟังที่บ้านคุณยายอาจารย์หรือดูทางอินเตอร์เนตเป็นประจำ มาวัดเป็นประจำทุกอาทิตย์ ครูไม่ใหญ่เห็นเวลาขึ้นมาถวายปัจจัย วันอาทิตย์ต้นเดือนจะพาภรรยาและลูกสาวมาเป็นประจำ งานบุญใหญ่จะพาคุณแม่และน้องชายมาร่วมงานเสมอ ทำบุญกับทางวัดทุกอย่าง มากบ้างน้อยบ้างอย่างเต็มกำลัง เป็นสิ่งที่น่าชื่นชมน่าอนุโมทนา

เรื่องราวดูมีแต่ทำดี ไม่น่าจะรีบเดินทางไกลในวัยเพียง ๓๗ ปี ด้วยวิธีการที่ฆ่าตัวเองพอตายเสร็จ ก็เบลอๆ สับสน ส่วนหนึ่งในใจมีความทุกข์หดหู่ใจมาก ขาดความมั่นใจในตัวเอง กลุ้มและเครียดมาก สับสนปนกับนึกถึงเรื่องฝันในฝันว่า เราฆ่าตัวตายแล้วจะไปตกนรกหรือไม่
ก่อนจะตาย เตรียมตัวพร้อมหมด สั่งครอบครัว เตรียมรูป ถ้าตายแล้วให้ใช้รูปนี้ หุ้นมีเท่าไรโอนให้ลูก ให้ครอบครัว ทางแพทย์เคยบอกว่า ผู้ป่วยมักจะสมปรารถนา ถ้าเตรียมตัวตายมาอย่างดี

ตายแล้วจิตเศร้าหมอง แต่ไม่อยากให้ผู้ที่มีชีวิตอยู่เศร้าตาม กำลังสับสนอยู่ในวันแรก ๆ อีกใจหนึ่งคิดถึงวัด ตะเกียกตะกายมาวัด เพราะว่ารักวัด รักบุญ รักครูไม่ใหญ่ด้วย อยู่หน้าเจดีย์บ้าง มานั่งคอตกหน้าบ้านคุณยายอาจารย์บ้าง เมื่อวันอาทิตย์ก็ไปยืนอยู่แถวๆ ที่พระนั่งกันอยู่ ห่าง ๆ คน ไม่กล้าเข้าใกล้ มีความรู้สึกกลัว ยังมีสัญญาติดเป็นกายมนุษย์อยู่ ทั้งที่รู้ว่าตัวตายแล้ว กลัวถูกจับไปส่งโรงพยาบาล กลัวว่าจะไปไม่ดี สับสนยืนเก้ๆ กังๆ ไม่ยอมนั่ง

ตอนนี้ ใจเริ่มนิ่งขึ้น เริ่มคลายตัวจากความสับสน เริ่มนั่งบ้างแล้ว อันนี้เป็นวิบากกรรมที่ติดมาจากภพในอดีต เคยเป็นเจ้าของบ่อนการพนันในวัยต้นของชีวิต เจริญรุ่งเรืองเสียด้วย ผู้มาเล่นพอเล่นกันไม่มีเงินก็ให้ยืมเงิน ยืมในวงจากเจ้าของบ่อน เล่นเพื่อหวังจะได้คืน ตอนแรกหวังรวย เล่นยิ่งเล่นยิ่งเจ๊ง เมื่อเจ้าของบ่อนอยากได้คืน ผู้มาเล่นไม่มีใช้คืน จึงส่งนักเลง เหมือนปัจจุบันนี้เลย ไปขู่ฆ่าบ้าง บางคนขู่เขาก็คืน บางคนขู่เขาไม่คืนก็ไปฆ่า บางคนก็ไปฆ่าตัวตายด้วยการผูกคอตาย เขาผูกเองบ้าง บังคับให้เขาผูกบ้าง ครอบครัวเขาก็บ้านแตกสาแหรกขาด สามี ภรรยา บุตร พ่อ แม่ ทะเลาะกัน เดือดร้อนกันหมด ด้วยกรรมนั้นทำให้มาเกิดในครอบครัวที่เปิดบ่อน แล้วครอบครัวก็บ้านแตกสาแหรกขาด

ในชาตินั้น ต่อมาได้เจอหมู่คณะของเรา เกิดกุศลศรัทธาเลิกบ่อน เลิกทำสิ่งไม่ดี ทำแต่บุญกุศล สั่งสมบุญจนกระทั่งใจใส ละจากชาตินั้นก็ไปสู่สุคติโลกสวรรค์ ส่วนกรรมที่ทำเอาไว้ก็คอยภพปัจจุบันนี้

ตอนนี้ทำใจให้สงบ ให้นิ่งๆ แล้วนึกถึงบุญเอาไว้ให้ดี ยังมีเวลาเหลืออยู่ เราละโลกวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ วันนี้วันจันทร์ ๔ วันยังเหลืออีก ๓ วัน ถ้าลูกทำใจได้จะไม่เจอกับไอ้นุ่งหยักรั้งสีแดงที่จะมาเชิญไปทัศนาจร เราจะข้ามขั้นตอนได้ ถ้าหากทำใจไม่ได้ภายใน ๓ วันนี้ มีสิทธิ์ไปยมโลก ต้องไปเปิดดูบัญชีบุญบัญชีบาป แล้วเขาคงจะส่งกลับมาเกิดในโลกมนุษย์ มาฆ่าตัวตายอีกหลายร้อยชาติ เราไปอยู่บนสุคติโลกสวรรค์ก่อน ลืมไปเลยกับสิ่งที่เกิดขึ้น ทิ้งให้หมดจากใจ นึกถึงบุญ นึกถึงความดีที่เราทำเอาไว้ตั้งมากมาย ไม่ว่าจะเป็นบุญเศรษฐีถาวรให้คุณพ่อคุณแม่และตัวเองเป็นประจำทุกเดือน บุญโคมประทีป บุญไทยธรรม ๓,๐๐๐ วัด บุญสร้างมหาธรรมกายเจดีย์ และบุญทุกบุญที่เคยทำมา ให้นึกถึงบุญทั้งหมดนี้ไว้

วิบากกรรมเหมือนกับระเบิดเวลา หลีกเลี่ยงไม่ได้ บาปอกุศลกรรมอย่าไปทำ ทำแต่สิ่งที่ดีๆ เอาไว้ ถ้าอยากหมดกรรมต้องเข้าถึงพระธรรมกาย เข้าถึงวิชชาธรรมกาย ผังเหล่านี้ถึงจะล่มสลายหายไปหรือไปเจอพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจะสอนให้เข้าถึงธรรมกาย บารมีเต็มเปี่ยมก็หลุดจากผังนี้

ตอนนี้ก็ให้หมู่ญาติตัดความโศกเศร้าเสียใจ คับแค้นใจ ร่ำพิไรรำพันออกไป เพราะว่าไม่เป็นประโยชน์ต่อตัวเอง ต่อผู้ที่ละโลก ทำใจให้สงบ ให้หยุดนิ่งระลึกนึกถึงบุญที่ทำเอาไว้ กับที่กำลังจะทำใหม่แล้วอุทิศส่วนกุศลไปให้

ด้วยบุญที่ทำมาจากในอดีตกับปัจจุบัน ใจที่รักการสร้างบารมี รักวัด รักครูไม่ใหญ่ รักหมู่คณะ ทำให้กายละเอียดตะเกียกตะกายมาได้ แวบถึง แม้ไม่มีเทวรถมาอย่างอลังการ มายืนคอตกซบเซาไม่กล้าเข้าใกล้หมู่คณะ เพราะสับสนด้วยความคิด กลัวตกนรก วิตกกังวล ทุกข์ใจเรื่องครอบครัว อยากสร้างบุญอีก สับสนวนไปวนมา ซึม เซ็ง เครียด เบื่อ กลุ้ม
เหมือนพระจันทร์วันเพ็ญที่ออกมาจากหมู่เมฆ เมื่อความสับสนวุ่นวายอันตรธานไป กายก็เรืองรองขึ้น ค่อยๆ สว่าง เหมือนกับแสงนีออน สว่างเรื่อยๆ ตอนนี้นั่งธรรมะทั้งคืน คืนของกายละเอียดอดีตมนุษย์เอามาเทียบกับตอนเป็นมนุษย์ไม่ได้ มนุษย์มันยาว ตอนนี้เห็นบุญทุกขั้นตอนของตัวแล้ว สว่างเจิดจ้า กายเปลี่ยนเป็นกายทิพย์แล้ว มีเครื่องประดับประดา สวยสดงดงาม เทวรถขนาดกลางสีทองพร้อมด้วยบริวารจำนวนหนึ่ง มาคอยอยู่ที่หน้ามหาธรรมกายเจดีย์

มีความพร้อมทีเดียว แต่อย่าพึ่งไปนะลูก อยู่ต่อไปอีก สัก ๒ วัน ๓ วัน นั่งไปก่อนให้สว่างไสว เพราะโอกาสจะอยู่ใกล้ชิดพี่น้องวงธรรมะอย่างนี้ มันยาก ถ้าไปซะแล้วจะมาอยู่อย่างนี้ยาก ตอนนี้อยู่ตรงนี้ไปก่อน แล้วนั่งธรรมะไป ให้ใจใสๆ พี่น้องวงธรรมะทั่วโลก เขาจะกลั่นจิตกลั่นใจส่งความรัก และปรารถนาดีด้วยบุญกุศลที่เกิดจากธรรมะปฏิบัติที่สว่าง ฌาปนกิจร่างเสียก่อน เวียนประทักษิณสัก ๓ รอบ ระลึกนึกถึงบุญ แล้วค่อยเดินทางไป
ตอนนี้ใจของเทพบุตรใหม่สดใสมาก เขาลืมไปแล้วว่าเมื่อไม่กี่วันในเมืองมนุษย์ยัง ทุกข์ใจมาก หดหู่ เศร้า ซึม เซ็ง เครียด เบื่อ กลุ้ม สับสน วิตกกังวล เทพบุตรใหม่ขอบคุณซาบซึ้งในทุก ๆ คนที่ส่งบุญให้ และอยากจะไปดุสิตบุรี คิดอยู่ตลอดเลยตอนนี้ ปลื้มเห็นบุญแล้ว กำลังบุญก็เพียงพอ

เทพบุตรใหม่ตั้งความปรารถนาที่จะไปดุสิตบุรีตั้งแต่ตอนเป็นมนุษย์ ตอนเป็นอดีตมนุษย์ปรารถนาหนักแน่นเรื่อยๆ กำลังบุญถึงด้วย เพราะว่าบุญทุกๆ บุญทำถูกหลักวิชชา ถูกอู่แห่งทะเลบุญ ถูกทักขิไณยบุคคล ไม่น่าเชื่อเลยจากหดหู่ เศร้าหมอง หวาดเสียว ใกล้อบาย เปลี่ยนแปลงได้เพราะว่าได้ศึกษาหลักวิชชา และสั่งสมบุญมา รวมทั้งได้พี่น้องวงธรรมะที่ดีทำให้ร้ายกลายเป็นดี คืนนี้ควรนั่งธรรมะกับพี่น้องวงธรรมะด้วยความปีติเบิกบาน

ให้เทพบุตรใหม่เลิกห่วง เลิกกังวล ให้ตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรม แต่ละคนต่างมีบุญมีกรรมเป็นของตัว เราตายแล้ว เขาก็อยู่กันได้ ตามกำลังบุญ กำลังกรรมของเขา ทำความเพียรกันไปอย่างเดียว เมื่อเทพธิดาในเมืองมนุษย์ยืนยันว่าจะทำแต่สิ่งที่ดีงามก็น่าชื่นชมอนุโมทนา และเลยบอกว่าตอนนี้เป็นทั้งพ่อทั้งแม่ ตั้งใจเลี้ยงลูกสาวคนเดียว ตอนนี้อายุ ๑๓, ๑๔ กำลังจะเป็นวัยรุ่น ให้เป็นบัณฑิตนักปราชญ์ เป็นคนดีที่โลกต้องการ เป็นยอดนักสร้างบารมี เหมือนอย่างที่พ่อเขาทำเป็นต้นบุญต้นแบบเอาไว้ ให้ลูกสาวตั้งใจดูแลแม่ให้ดี ต่างคนต่างต้องเป็นภาระซึ่งกันและกัน ทำตัวให้ดีตั้งใจเรียนหนังสือ เป็นคนดี มีศีล มีธรรม มีความกตัญญูกตเวที เป็นยอดนักสร้างบารมี ก็บอกลูกสาวไปเพราะฉะนั้นเทพบุตรไม่ต้องเป็นห่วง
เทพบุตรตั้งใจประพฤติธรรมกันต่อ ตอนนี้นั่งแล้วไม่เมื่อย ไม่เหมือนมนุษย์นั่งแล้วเมื่อย นั่งทั้งวันทั้งคืนของเมืองมนุษย์ ตอนช่วงนี้นั่งได้นิ่งสบาย ให้เพียรต่อไปนะลูก เอาให้เข้าถึงพระธรรมกายให้ได้ ถ้าถึงพระธรรมกายแล้ว วิบากกรรมหนักก็จะเบา เบาก็จะหาย แก้ไขรื้อผังกันไปได้

ตอนนี้ท่านเทพบุตรใหม่ใจสงบ ใจสบาย อยู่ในบุญนิ่งแล้วตอนนี้ สงบนิ่ง เริ่มสว่างแต่ยังไม่ถึงปฐมมรรค วันเสาร์ค่อยไปเผาซากที่อาศัยสร้างบารมี ไปดูหมู่ญาติพี่น้องวงธรรมะเขาไปร่วมงานกัน แล้วกลับมาเวียนประทักษิณครบ ๓ รอบ นึกถึงบุญได้ ใจสบายแล้วก็ไปดุสิตบุรี เนื่องจากว่าสร้างบารมียังอ่อนอยู่ น้อยอยู่ ถ้าไปแถวนั้นก็แค่อยู่ในวง อยู่ชายๆ เขา เหมือนชายป่า ไม่ได้อยู่ในป่าลึก ก็ยังดียังติดกลุ่มเพราะมีเวลาสร้างบารมีน้อย

ที่ต้องมาฆ่าตัวตายแล้วไม่ไปอบายเพราะประกอบเหตุหลายอย่าง คือ
๑. ตะเกียกตะกายมาวัด มาเจดีย์
๒. มีเชื้อเก่าที่เคยสั่งสมบุญจากในอดีต
๓. ปัจจุบันก็สั่งสมบุญด้วย
๔. อยู่ในยุคเปิดโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
๕. แรงใจรวมใจของลูกพระราชฯ ทั่วโลก พี่น้องวงธรรมะ
จึงหลุดจากภาวะอันนี้ไปได้ เปลี่ยนจากหมองมาเป็นใส แล้วยังได้ไปดุสิตบุรีด้วย เหลือเชื่อแต่ก็เป็นความจริง