ผลการปฏิบัติธรรม โครงการพระแสนรูป ช่วงที่ 1

 

        กระผม พระธรรมทายาทวาจิส ชาติชญฺโญ (กันทะวัง) อายุ 44ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากวัดเจดีย์ซาวหลัง อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง ผมเป็นอาจารย์อยู่ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต-ศูนย์ลำปาง สอนเกี่ยวกับการเมืองการปกครอง และผมก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบทำกิจกรรมเกี่ยวกับเด็กและเยาวชน ผมทำมาสิบกว่าปีแล้วครับ ด้วยทุนทรัพย์กำลังแรงใจของตัวเอง และทำการก่อตั้งโรงเรียนชีวิต (Long life learning center) ขึ้น โดยจะมีเยาวชนมารวมตัวกันครั้งละไม่ต่ำกว่า 1,000คน เพื่อมาเรียนรู้ทักษะการดำเนินชีวิต เรียนรู้เรื่องศิลปะ ศาสตร์แขนงต่างๆ นอกเหนือจากในตำราเรียน

 

 

 

        พอผมได้ยินข่าวว่า ที่วัดพระธรรมกายจะมีการรวมพลังเด็กดีวีสตาร์ห้าแสนคน ผมก็อยากมาเห็นกับตาว่า จะเป็นอย่างไร จึงขับรถจากลำปางมาเลยครับ พอเห็นแล้วก็เกิดความประทับใจมาก เด็กๆในวัยใสวัยซนมารวมตัวกันเต็มลานธรรม นั่งสมาธิกันเงียบกริบ ไม่วุ่นวายเลย ผมอึ้งมากว่า เป็นไปได้อย่างไร และพอรู้ว่าเป็นโครงการของหลวงพ่อ ผมก็ศรัทธามาก ผมว่าหลวงพ่อนี่ยิ่งกว่าซูเปอร์แมนเสียอีกนะครับ เพราะแต่ละโปรเจคเป็นโครงการในระดับโลกทั้งสิ้น

 

        วันนั้น ผมกลับบ้านไปด้วยความประทับใจ และไม่ลืมที่จะซื้อวีซีดีการ์ตูนบุญโต และเอาใบโบร์ชัวร์โครงการบวชพระแสนรูปติดมือกลับลำปางไปด้วย หลวงพ่อครับ...ผมมีลูกชายอายุหกขวบ พอเขาได้ดูการ์ตูนบุญโต อยู่ดีๆคืนนั้นก็เข้ามากราบเท้าพ่อกับแม่ แถมตอนเช้าก็มาปลุกให้ทุกคนในบ้านมาสวดมนต์ ผมเห็นอย่างนี้ก็อัศจรรย์ใจมาก ผมไม่เคยสอนอะไรอย่างนี้เลย ผมจึงตัดสินใจติดDMC ในทันที และทุกคนในบ้านก็กลายมาเป็นนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา และที่กล่าวมาทั้งหมด เป็นแรงบันดาลใจที่ทำให้ผมตัดสินใจบวชในโครงการหนึ่งแสนรูปครับ

 

        พอเข้าโครงการมาแล้ว ก็มีอะไรหลายอย่างที่ผมเพิ่งจะเคยทำเป็นครั้งแรก โดยเฉพาะการนั่งสมาธิครับ ตอนแรกผมนั่งแทบไม่ได้เลย เพราะมัวกังวลอยู่กับการจัดท่า ทำให้เนื้อตัวตึงไปหมด แถมปกติผมเป็นคนที่ทำอะไรฉับไว ไม่ชอบหยุดนิ่งจนเกือบจะเรียกว่าไฮเปอร์ก็ได้นะครับ พอต้องมานั่งนิ่งๆเฉยๆก็เลยได้ของแถมครับ คือ เป็นไข้ไปเลยสองวัน พอหายจากอาการป่วยก็มานั่งดูดวงแก้วกับองค์พระที่ตั้งอยู่บนหิ้งพระ แล้ววันนั้นพระอาจารย์ได้เปิดเสียงการนำนั่งสมาธิเป็นเสียงของหลวงพ่อ ผมก็ฟังตามอย่างสบายๆ แล้วก็เหมือนกับว่าหลวงพ่อเจาะจงบอกผมว่า อย่าไปกังวลกับท่าทาง ไม่ได้นั่งเอาท่า แต่ให้นั่งเอาธรรม ผมก็แปลกใจ เพราะผมเป็นอย่างนั้นจริงๆ ผมจึงทำตามที่หลวงพ่อบอก แล้วก็รู้สึกดีขึ้น ใจเบาสบายอย่างบอกไม่ถูก

 

        แล้วผมก็เห็นว่ามีองค์พระบ้าง ดวงแก้วบ้าง แวบไปแวบมาอยู่ตรงหน้าผม ตอนนั้นผมยังนึกถึงศูนย์กลางกายไม่เป็น ผมนึกไม่ออกจริงๆว่า องค์พระจะมาอยู่ท่าไหนในท้องเรา ผมจึงนั่งอย่างนั้นไปก่อน วันต่อมาพระอาจารย์เปิดวีซีดีเกี่ยวกับหลวงปู่ (พระเดชพระคุณพระมงคลเทพมุนี สด จนฺทสโร ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย) ผมเห็นหลวงปู่ชี้ภาพตามฐาน ผมจึงหลับตาและนึกตามทันที แล้วก็เห็นว่า องค์พระค่อยๆเลื่อนลงมาตามฐาน จนถึงในกลางท้องเหนือสะดือสองนิ้วมือ และหยุดนิ่งอยู่ตรงนั้นไม่เคลื่อนต่อ

 

        ผมก็นั่งมองศูนย์กลางกายไปเรื่อยๆ แล้วผมก็เห็นองค์พระค่อยๆชัดขึ้น สว่างขึ้น องค์พระใสมากๆ ใสกว่าเพชร ใสกว่าคริสตัล มีเกศดอกบัวตูม องค์ใหญ่ประมาณหนึ่งคืบ มีแสงสว่างนวลๆ ตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเราหายไป ใจเบามาก และมีความสงบเกิดขึ้นมาอย่างมากมายมหาศาล ผมเกิดอาการปีติขึ้นมาอย่างจับใจ มันเป็นความรู้สึกที่เกินคำบรรยาย ในทางโลกผมเคยได้รับรางวัลต่างๆมากมาย มีเกียรติ มีสติปัญญา ประสบความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่หลายต่อหลายครั้ง ก็ว่าสุดยอดแล้วนะครับ แต่เทียบไม่ได้เลยกับความสุขที่เกิดจากสภาวธรรมภายใน

 

        เดี๋ยวนี้แค่หลับตาผมจะนึกถึงองค์พระได้ง่ายมากๆ เหมือนกำลังนึกถึงไอศกรีมรสสตอเบอร์รี่ พอนึกปั๊บก็เห็นองค์พระใสๆที่ศูนย์กลางกายได้ทันที และยิ่งนั่ง (สมาธิ) องค์พระก็ยิ่งชัด ตอนนี้ชัดมากเท่ากับลืมตาเห็นเลยครับ แต่ก่อนผมคิดว่าทรัพย์สินเงินทอง บ้าน รถ และที่ดิน เป็นสิ่งสำคัญสำหรับมนุษย์ แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่า บุญต่างหากที่สำคัญที่สุดครับ และสำหรับโครงการอุบาสิกาแก้ว...หน่ออ่อน โยมสีกา โยมพี่สาว และโยมแม่ของผม ก็พากันมาสมัครบวชเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

 

        หลวงพ่อครับ...แม้ผมจะไม่ได้บวชระยะยาว แต่ชีวิตต่อจากนี้ไป ผมจะอุทิศให้กับพระพุทธศาสนา จะช่วยงานหลวงพ่ออย่างเต็มที่เต็มกำลัง จะไม่ให้ตกบุญเลยแม้แต่บุญเดียวครับ