รุกขเทวาใส่บาตรพระธรรมทายาทรุ่นแสนรูป

 

        กระผม พระกิตติพันธ์ คุณธโช พระรุ่นกองพลแสนรูป ระเบียงสอง ขอกราบรายงานตัวครับ กระผมมีความภาคภูมิใจและปีติใจมากครับ ที่ได้เป็นหนึ่งในพระแสนรูปรุ่นแรกของโลก และประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตของการเดินธุดงค์ธรรมชัย แบบอจินไตย ก็เป็นความประทับใจที่กระผมขอจดจำไปชั่วชีวิตเลยครับ

 

        กระผมได้เดินธุดงค์จากวัดพระธรรมกาย ไปยังจังหวัดปทุมธานี ที่วัดบางบุญสิงห์ กระผมและเพื่อนๆรวม 50รูป ก็มีกิจวัตร คือ การเดินบิณฑบาตทุกเช้า เหมือนเพื่อนสหธรรมิกที่อื่นๆ ท่านรองเจ้าอาวาสให้พวกเราแบ่งสายกันเพื่อบิณฑบาตโปรดญาติโยมได้ทั่วถึง สายที่กระผมได้ไปมีท่านรองเจ้าอาวาสเป็นผู้นำครับ รวมแล้วมีกันทั้งหมดเพียงหกรูป น้อยกว่าสายอื่นๆ วันนั้นเป็นเช้าวันพระที่ 21 กุมภาพันธ์ ที่กระผมจดจำไม่มีวันลืมเลยครับ

 

 

 

        ก่อนเดินบิณฑบาต ท่านรองเจ้าอาวาส...ท่านก็บอกกับพวกเราพระธุดงค์ว่า ถ้าเจออะไรอย่าทัก ให้เฉยๆนิ่งๆ ตอนนั้นกระผมก็ไม่ทันได้คิดอะไรครับ รับฟังท่านเฉยๆ แต่เช้าวันนั้น เมื่อกระผมได้ออกไปบิณฑบาต ระหว่างทางใกล้ๆกับต้นโพธิ์ก็มีสิ่งที่สะดุดใจกระผมอย่างมาก เพราะมีผู้หญิงคนหนึ่งมาตั้งโต๊ะรอใส่บาตร ตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง ประมาณตีห้านิดๆ เป็นเจ้าภาพผู้ใจบุญคนแรกในวันนั้นเลยครับ แถมเธอยังเตรียมอาหารตักบาตรไว้ทั้งหมดหกชุด ราวกับรู้ว่า พระจะมาบิณฑบาตกันทั้งหมดหกรูป

 

        กระผมก็เหลือบสายตาสังเกตว่า ผู้หญิงผู้ใจบุญคนนี้หน้าตาเป็นอย่างไร พอมองไปที่ดวงตาของเธอ กระผมก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาทันทีแบบไม่ทราบสาเหตุเลยครับหลวงพ่อ ตาของเธอกลมโต นิ่ง และไม่กระพริบเลย ผิวพรรณของเธอก็ขาวผุดผ่อง ผมยาวสลวย แต่งกายด้วยชุดขาวสุภาพ ใส่เสื้อขาวแขนยาว เธอค่อยๆบรรจงใส่ข้าวสวยหนึ่งถุง ไข่เป็ดต้มหนึ่งฟอง และแกงอีกหนึ่งถุง พอพระปิดฝาบาตรและเดินไปได้ 4-5วา เพื่อนสหธรรมิกของกระผมที่เดินเป็นรูปสุดท้าย ก็หันมาสะกิดกระผมเบาๆ แล้วบอกว่า “ดูสิ หายไปหมดแล้ว ทั้งคน ทั้งโต๊ะ”

 

        กระผมก็สะกิดต่อ แล้วพวกเราก็หันมามองดูเธอด้วยความประหลาดใจไปตามๆกัน พวกเราจึงพร้อมใจกันเปิดฝาบาตร แล้วก็แน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่า เมื่อสักครู่นี้ที่มาตักบาตรเรา ไม่ใช่มนุษย์แน่นอน เพราะจากข้าวสวยหนึ่งถุง ไข่ต้มหนึ่งฟองกับแกงหนึ่งถุง ได้อันตรธาน เหลือเพียงข้าวสารหนึ่งถุงเท่านั้น พวกเราทุกคนจึงตื่นเต้นกันมาก มีแต่ท่านรองเจ้าอาวาสเท่านั้นครับ ที่ท่านนิ่งๆ แล้วก็บอกว่า “ธรรมดา”

 

 

 

        หลวงพ่อครับ ก่อนหน้านี้ กระผมเคยได้ฟังหลวงพ่อพูดเรื่องชาวลับแล พูดเรื่องเทวดา กระผมก็คิดนะครับว่า มันน่าจะมีจริง แต่กระผมไม่เคยคิดครับว่า กระผมจะมีโอกาสได้เจอด้วยตัวเอง จากรูปพรรณสัณฐานที่เจอ กระผมและเพื่อนสหธรรมิกคาดกันว่า เธอน่าจะเป็นเทพธิดาที่อยากมาเอาบุญกับพระแสนรูปอย่างพวกเราครับ เพราะพวกเรามั่นใจว่า ระหว่างช่วงบวชเป็นพระกองพลแสนรูปนี้ พวกเราตั้งใจฝึกฝนตนเองกันอย่างเต็มที่

 

        ตัวกระผมเอง พอรู้ข่าวบวชแสนรูปจากพี่สาว ก็นั่งรถจากเชียงรายมาสมัครบวชแสนรูปที่วัดพระธรรมกายทันทีเลยครับ เพราะอยากมาบวชที่ต้นแหล่ง มันขลังดีครับ กระผมเข้ามาเขียนใบสมัครวันที่ 16 มกราคม พ.ศ.2553 เป็นวันแรกที่กระผมเข้าวัดพระธรรมกายครั้งแรก แล้วก็ตั้งใจฝึกฝนอบรมตนเองทุกรูปแบบเพื่อให้เป็นพระแท้ อุทิศบุญบวชให้พ่อแม่และเป็นเนื้อนาบุญให้กับญาติโยมครับ

 

        หลวงพ่อครับ กระผมยังเก็บข้าวสารที่กระผมได้จากหญิงต่างภพไว้อยู่เลยครับ พอแกะถุงออกมา ข้าวสารนี้ก็มีกลิ่นหอมอ่อนๆคล้ายดอกมะลิ กระผมนับได้ 2,887เม็ดครับ ไม่รู้ว่าเท่าจำนวนอายุของเธอหรือเปล่า กระผมกะว่าจะเก็บข้าวสารนี้ไว้เป็นที่ระลึกว่า ครั้งหนึ่งสมัยที่เราบวชรุ่นแสนรูป เทพธิดาก็ยังอยากมาเอาบุญกับเราเลยครับ

 

        กระผมตั้งใจว่า แม้จะเหลือเวลาอีกไม่นานของการบวชอยู่ในเพศสมณะ แต่ก็จะทำทุกอนุวินาทีที่เหลืออยู่ให้เกิดบุญสูงสุดครับ จบโครงการไปแล้ว กระผมก็จะไปติดจานดาวธรรมให้ที่บ้าน รักษาศีลห้าให้ได้ตลอดชีวิต และจะทำให้ครอบครัวของกระผมเป็นครอบครัวธรรมกาย ที่จะคอยเป็นกำลัง เป็นแขนเป็นขา ช่วยเหลืองานพระศาสนาอย่างเต็มที่ครับ

 

        สุดท้ายนี้ กระผม ขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูงครับ ที่ทำให้กระผมได้มีโอกาสได้ศึกษาธรรมะ ได้ประพฤติปฏิบัติธรรม และมีเป้าหมายชีวิตว่า เราเกิดมาเพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง แสวงบุญ สร้างบารมีครับ

 

ลูก...พระกิตติพันธ์ คุณธโช