ผลการปฏิบัติธรรม อุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน (ต่างประเทศ)

 

        ทหารหญิงจักรพรรดิ คนแรก ได้แก่ กัลยาณมิตรวรรณา เบิร์กเล่ย์ เล่าว่า “ลูกมักจะตรึกถึงองค์พระ พอเอาใจวางไว้ที่ศูนย์กลางความสว่างในกลางองค์พระ ก็จะรู้สึกว่าตัวเองลอยขยายใหญ่ขึ้นเป็นหนึ่งเดียวกับองค์พระ และมีความสุขมาก ก่อนจะรับผ้าสไบแก้ว ลูกได้เอาใจจดศูนย์กลางกายและรู้สึกเหมือนมีแรงดึงดูดจากศูนย์กลางกาย ขยายแผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่าง ออกไปเป็นชั้นๆ ขณะที่มือของลูกรับผ้าสไบแก้ว ก็อธิษฐานจิตว่า...ขอผ้าสไบศักดิ์สิทธิ์นี้ เมื่อได้คล้องศีรษะแล้ว ให้ลูกมีธรรมะละเอียดสุดละเอียด มีญาณทัสนะรู้เห็นแม่นยำ มีร่างกายที่แข็งแรง ให้ได้สร้างบารมีอย่างทับทวีคูณ...ขณะนั้นเอง เมื่อลูกกำลังสวมผ้าสไบ ก็หลับตาเห็นตัวเองใสๆ ใส่ผ้าสไบอยู่ในศูนย์กลางกายด้วย แต่มีร่างกายที่สวยกว่า สาวกว่า มีความรู้สึกว่าเป็นสาวรอบสองค่ะ

 

        หลังผ่านแปดวันของการอบรม เมื่อลูกกลับมาถึงบ้าน ได้มานึกดูว่า ความรักทางโลกมีแต่หวานๆเปรี้ยวๆ สุกๆดิบๆ แต่ความรักในองค์พระ ทำให้ลูกรู้สึกว่า ได้พบรักที่แท้จริง มองท่านทีไร ท่านก็จะยิ้มให้อยู่ตลอดเวลา ตอนนี้ ลูกมีความสุขมาก แล้วก็คิดถึงหลวงพ่อมากๆด้วย ลูกอยากบอกหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ว่า อยากจะหาโอกาสไปกราบหลวงพ่อที่เมืองไทยนะคะ และกราบถวายบุญนี้ แด่มหาปูชนียาจารย์เป็นปฏิบัติบูชาเจ้าค่ะ”

 

        ทหารหญิงจักรพรรดิ คนที่สอง ได้แก่ กัลยาณมิตรวนิดา จิรวรางกูร เล่าว่า “เมื่อลูกออกจากบ้านมาบวชอุบาสิกาแก้ว ก็ไม่มีความคิดกังวลใจอะไรเลย เวลาที่ปฏิบัติธรรมก็ทำใจนิ่งที่กลางท้อง สักพักก็เห็นแสงสว่างสีขาว ความสว่างเหมือนกับแสงพระอาทิตย์ตอนสักสิบโมงเช้า พระอาจารย์...ท่านแนะนำให้ทำใจนิ่งๆเฉยๆ ดูต่อไปเรื่อยๆ ลูกก็ไม่ตื่นเต้น ทำตามพระอาจารย์ และแล้วแสงสว่างนั้นก็ค่อยๆ...สว่างขึ้นๆ เหมือนกับพระอาทิตย์ตอนเที่ยงวัน เป็นดวงกลมๆขยายกว้างไปทั่วห้องปฏิบัติธรรม ตัวก็ขยายใหญ่ เบาสบาย

 

 

 

        ลูกมีความสุขมากๆ มีน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวค่ะ และลูกก็ขอสมัครเป็นทหารหญิงจักรพรรดิ ในรุ่นห้าแสนคน แห่งวัดพระธรรมกายซีแอตเติ้ล เป็นคนแรกแล้วค่ะ”

 

 

 

        ทหารหญิงจักรพรรดิ คนที่สาม ได้แก่ กัลยาณมิตรปิ่นทิพย์ โภคยสุพัสตร์ กล่าวว่า “ลูกไม่เคยนั่งปฏิบัติธรรมได้นานถึงสี่ชั่วโมงครึ่ง แต่ในการบวชครั้งนี้ แม้ว่าคนจะลุกออกไปแล้ว ลูกก็ไม่อยากจะลุก เพราะใจสงบนิ่งมาก ตัวลอย เบาสบาย ไม่สุขไม่ทุกข์ อยากจะอยู่กับความนิ่งๆเฉยๆอย่างนั้นนานๆ โดยเฉพาะตอนที่จะจุดโคมธัมมจาริณีประทีป ก็ทำใจนิ่งๆเฉยๆที่กลางท้อง และได้เห็นความสว่างภายในที่ศูนย์กลายกายเหมือนดวงประทีป ก่อนที่จะได้นั่งประจำโคม ทำให้ลูกเห็นความสว่างจากภายในและความสว่างจากโคมประทีปพร้อมๆกันเลยทีเดียว”