ผลการปฏิบัติธรรม อุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน รุ่นหนึ่งแสนคน

 

        หนูชื่อกัลยาณมิตรสุภาวดี รักประสิทธิ์ หรือ น้องเฟรด์ อายุ 16ปี แต่ก่อนหนูเป็นเด็กอารมณ์ร้อน ถ้าใครพูดอะไรไม่ตรงใจก็จะชอบเถียง ดื้อ และไม่เชื่อฟังผู้ใหญ่ แต่หนูโชคดีมีบุญที่ได้เกิดเป็นลูกของคุณแม่ เพราะคุณแม่ชอบพาหนูเข้าวัดปฏิบัติธรรมตั้งแต่เป็นเด็ก แม้จะดื้อบ้าง ซนบ้าง แต่พอมาทำบุญบ่อยๆ และได้นั่งสมาธิเยอะๆ นิสัยของหนูก็เปลี่ยนไป เพราะหนูได้พบกับแสงสว่างภายใน เห็นองค์พระได้ชัดใสสว่างในศูนย์กลางกาย ตั้งแต่นั้นมา ผู้ใหญ่จะตักเตือนอะไร หนูจะรับฟังดีๆไม่เถียงเลยค่ะ

 

        หนูชอบศึกษาเรื่องราวของคุณยายอาจารย์เป็นพิเศษ ตั้งแต่ได้รู้จักคุณยายอาจารย์จากประวัติและรูปภาพ หนูก็รักคุณยายมากและมีท่านอยู่ในดวงใจเสมอ คุณยายอาจารย์เป็นยิ่งกว่าฮีโร่ เพราะท่านเป็นต้นบุญต้นแบบของหนูค่ะ หนูชอบสั่งสมบุญ ชอบนั่งสมาธิ โดยจะหาเวลานั่งทุกวัน วันละ 3-4ชั่วโมง และไม่ว่าจะทำอะไรก็จะตรึกถึงองค์พระตลอดเวลา สมาธิทำให้หนูเป็นคนดี มีจิตใจดี อารมณ์เบิกบาน และมีสติปัญญามากขึ้นด้วยนะคะ

 

        เมื่อคุณแม่ของหนูมาเป็นพี่เลี่ยงอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน รุ่นหนึ่งแสนคน ก็ได้ชวนให้หนูมาสมัครบวชด้วย หนูอยากบวชอยู่แล้ว ยังเคยคิดเลยว่า ถ้าเป็นผู้ชายก็จะบวชไปวันต่อวัน แบบไม่ลังเลเลย แต่เป็นผู้หญิงจึงมาบวชใจ โดยเข้าอบรมอยู่ที่วัดห้วยตองสัก จังหวัดเชียงใหม่ค่ะ

 

        การมาบวชเป็นอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน ทำให้หนูได้เรียนรู้อะไรมากมาย ทั้งความมีระเบียบวินัย ความสามัคคี มารยาท ความรู้ทางพระพุทธศาสนา ได้ศึกษาเกี่ยวกับหลักธรรมการดำเนินชีวิต และได้นั่งสมาธิมากขึ้น แต่ตอนแรกที่เข้าโครงการเป็นช่วงปรับตัว ปรับกิจวัตรกิจกรรม หนูจึงยังนั่งสมาธิได้ไม่ดีเท่าไหร่ เพราะนั่งกี่ทีๆก็จะเผลอหลับ จนหนูแปลกใจตัวเอง ก็หนูไม่เคยนั่งสมาธิแล้วหลับมากขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ

 

        แล้วในช่วงที่กำลังกึ่งหลับกึ่งตื่น ก็บอกกับตัวเองว่า เราอยากนั่งสมาธินะ จะปล่อยให้หลับขนาดนี้ไม่ได้แล้ว เราต้องตั้งใจไม่ย่อหย่อน หนูจึงลืมตาขึ้นและมองไปที่องค์พระแก้วใสที่ตั้งอยู่บนหิ้งพระ แล้วก็หลับตาใหม่ ทำอย่างนี้อยู่สองครั้ง เพื่อน้อมใจให้หยุดนิ่งในศูนย์กลางกาย พอใจเริ่มนิ่งก็เห็นองค์พระอยู่ในดวงแก้วใสๆได้ทันทีอย่างเป็นอัตโนมัติแบบที่เคยเห็น แต่เพื่อความมั่นใจหนูก็ยังลืมตาขึ้น และมององค์พระที่อยู่ด้านหน้าอีกเป็นครั้งที่สาม เพื่อให้มีสติไม่เผลอหลับ

 

        คราวนี้ พอหลับตาปุ๊บก็ได้ยินเสียงก้องกังวานออกมาจากในศูนย์กลางกายว่า สัมมาอะระหังๆ หนูจึงภาวนาตามเสียงนั้นไปเรื่อยๆ ตอนนั้นใจนิ่งมาก หนูเห็นองค์พระในดวงแก้วได้สว่างและใสมากขึ้นกว่าทุกครั้ง แล้วหนูก็นึกอาราธนาพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ให้มาอยู่ในศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด พอนึกปุ๊บก็เห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯเป็นองค์สีทอง อยู่ในศูนย์กลางกายแบบพอดีๆ พอมองไปเรื่อยๆ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯก็ขยายใหญ่ขึ้นจนคลุมตัวหนู คลุมอาคารปฏิบัติธรรม คลุมวัด คลุมจังหวัดเชียงใหม่ และใหญ่ไปแบบไม่มีที่สิ้นสุดจนเลยท้องฟ้าออกไป ในขณะนั้นองค์พระและดวงแก้วก็ยิ่งใสขึ้น สว่างมากขึ้น เหมือนพระอาทิตย์เที่ยงวัน

 

 

 

        การได้มาบวชรักษาศีลแปด ในโครงการอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน ทำให้หนูนั่งสมาธิได้นิ่งขึ้น มีประสบการณ์ภายในชัดเจนขึ้น หนูเห็นดวงแก้วและองค์พระได้ชัดมาก ร้อยเปอร์เซ็นต์ โดยจะนึกให้เล็กหรือใหญ่ก็ได้ หนูมีความสุขมาก เป็นความสุขที่พิเศษที่สุดที่จะหาจากที่ไหนไม่ได้เลยในโลก เวลาจะคิดหรือทำอะไรแล้วหาคำตอบไม่ได้ ก็จะมองไปที่กลางองค์พระก็จะได้คำตอบ และมีทางออก หรือถ้ามีเรื่องกังวลใจ พอมองไปที่องค์พระก็จะหายเครียดไม่กังวลเลยค่ะ องค์พระเป็นที่พึ่งที่วิเศษที่สุดในชีวิตของหนู

 

 

 

        หนูอยากให้ทุกคนนั่งสมาธิ และเปิดโอกาสให้ตัวเองมาบวชในโครงการอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน ห้าแสนคน จะได้มาฝึกฝนอบรมตนเองให้ดียิ่งขึ้น เพราะไม่ว่าจะเป็นเด็ก ผู้ใหญ่ หรือคนชรา ก็มาบวชและสั่งสมบุญสร้างบารมีได้เหมือนกัน แล้วโครงการนี้ก็ให้อะไรดีๆมากมายมากกว่าที่คิดเอาไว้ ส่วนตัวหนูเองก็จะควงคู่คุณแม่มาบวชในโครงการหน้าอีกอย่างแน่นอน และได้สมัครเป็นพี่เลี้ยงเรียบร้อยแล้วค่ะ

 

        หนูขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง หนูอยากบอกหลวงพ่อว่า หนูรักและศรัทธาหลวงพ่อมาก หนูจะหมั่นสั่งสมบุญ และจะนั่งสมาธิทุกวัน ขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง อายุยืนทะลุสองร้อยซาวปี๋ไปเลยนะเจ้าคะ