ผลการปฏิบัติธรรม อุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน รุ่นหนึ่งแสนคน

 

        ลูกชื่อ กัลยาณมิตรภัทราพร เขียนบุญเจริญ มีตำแหน่งเป็นศึกษานิเทศก์ของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาอ่างทองเจ้าค่ะ ลูกรู้จักวัดพระธรรมกายครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ.2551_โดยท่านผอ.ปาลิดา กุลรุ่งโรจน์ ซึ่งในตอนนั้นท่านรับตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาอ่างทอง ได้ริเริ่มให้มีการเลี้ยงภัตตาหารเพลที่สำนักงานเขต ในโครงการทำบุญวันเกิดให้กับคณะครูและผู้บริหารเป็นประจำทุกเดือน นอกจากนี้ลูกยังได้มีโอกาสขึ้นไปปฏิบัติธรรมที่สวนพนาวัฒน์ และได้รู้จักโครงการเด็กดีวีสตาร์ ซึ่งเป็นโครงการที่ทำให้เด็กๆมีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นอย่างชัดเจนและรวดเร็ว ส่วนตัวลูกเองก็มีโอกาสได้สั่งสมบุญมากขึ้นเป็นลำดับ

 

        ลูกรู้สึกโชคดีเหลือเกินค่ะ ที่ได้มีโอกาสเข้าคอร์สปฏิบัติธรรมอย่างต่อเนื่อง ทำให้มีผลการปฏิบัติธรรมที่ก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ จากตอนแรกที่มืดตื้อมืดมิด หาศูนย์กลางกายไม่เจอ พอฝึกนั่งไปเรื่อยๆความมืดก็จางลง และสามารถวางใจนิ่งๆที่ศูนย์กลางกายได้ เมื่อหลวงพ่อเชิญชวนให้ลูกผู้หญิงมาบวชในโครงการอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน รุ่นหนึ่งแสนคน ลูกก็ได้สมัครมาเป็นหนึ่งในแสนคนแรกของโลกทันที และเข้าอบรมที่ศูนย์อบรมวัดแสนสุข จังหวัดอ่างทอง โครงการนี้ดีมากๆ ทำให้ลูกรู้ถึงแก่นอันแท้จริงของพระพุทธศาสนามากยิ่งขึ้น

 

        วันหนึ่ง หลังจากสวดมนต์ทำวัตรเย็นเสร็จ ลูกก็นั่งสมาธิไปตามปกติ โดยวางใจเอาไว้ที่กึ่งกลางท้อง ขณะนั้นมีลมพัดมาเย็นสบาย ทำให้รู้สึกเหมือนกับว่ากำลังนั่งอยู่ในที่โล่งๆว่างๆ ตอนแรกลูกเห็นแต่ความมืด ต่อมาความมืดก็หมุนวนเป็นวงกลม แล้วค่อยๆขยายออกเป็นความสว่าง โดยค่อยๆสว่างขึ้นเรื่อยๆตามวงที่ขยายออกไป พอวางใจไปนิ่งๆ ก็เห็นองค์พระปรากฏขึ้นมา ตอนนั้นเห็นท่านได้เป็นช่วงๆ ชัดมากบ้าง ชัดน้อยบ้าง

 

        เมื่อจบโครงการแล้ว ลูกก็ได้ขึ้นมาปฏิบัติธรรมต่อที่สวนพนาวัฒน์ จังหวัดเชียงใหม่ วันนั้นลูกนั่งโดยนึกว่ามีดวงแก้วกลมใสอยู่ในศูนย์กลางกาย และปล่อยอารมณ์ให้ผ่อนคลาย ทำร่างกายให้สบายไปทุกส่วน ลูกนั่งอยู่ประมาณ 20นาที ตอนนั้นใจนิ่งมาก อยู่ๆก็มีดวงแก้วผุดขึ้นมาตรงกลางท้อง พอมองไปที่ดวงนั้นก็รู้สึกว่าใจเราเยือกเย็น และมีอารมณ์ที่เบาสบายมากอย่างบอกไม่ถูก เมื่อประครองใจให้นิ่งๆ และแตะใจไปตรงกลางดวง ลูกก็เห็นดวงแก้วเป็นจุดเล็กๆที่พุ่งขึ้นมาแล้วขยายออกไป

 

        สักพักก็เห็นเป็นองค์พระเล็กๆผุดขึ้นมา ตอนแรกจะยังเห็นไม่ชัด แต่เมื่อวางใจนิ่งๆ องค์พระก็ค่อยๆใหญ่ขึ้น จนมีขนาดเท่ากับพระประธานในห้องปฏิบัติธรรม จากนั้นก็ค่อยๆขยายใหญ่ขึ้นอีก แล้วก็เล็กลง สลับกันไปอยู่อย่างนี้ ตอนนั้นลูกไม่คิดอะไรเลย ได้แต่ประครองใจเบาๆให้หยุดนิ่งอย่างเดียว จนสามารถเห็นองค์พระได้ชัดมากๆยิ่งกว่าลืมตาเห็น ลูกมีความสุขมาก เป็นความปลื้มใจ ปีติใจและอิ่มเอิบใจสุดๆเลยค่ะ ลูกบอกกับตัวเองว่า “เราพบแล้ว ธรรมะภายในเป็นอย่างนี้เอง มีอยู่ในตัวเราจริงๆ”

 

        ลูกอยากแผ่ขยายความสุข และบุญกุศลนี้ไปให้กับทุกๆคนบนโลกนี้ และอยากให้ทุกคนได้นั่งสมาธิ ได้พบกับความสุขภายในอย่างนี้ทุกคนเลยค่ะ

 

        ลูกขอเชิญชวนผู้หญิงทุกคน ให้มาบวชในโครงการอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน ห้าแสนคน จะได้รู้ว่าความสุขที่แท้จริง และแก่นสารสาระในชีวิตที่เราควรแสวงหานั้น คือ อะไร และครั้งนี้ลูกก็ได้ทำหน้าที่ประสานงานไปยังโรงเรียนต่างๆในจังหวัดอ่างทอง ให้เชิญชวนคุณครู นักเรียน รวมทั้งผู้ปกครอง ให้มาบวช ซึ่งก็ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี และวันที่ 16 เมษายน...นี้ จังหวัดอ่างทองก็จะเป็นอีกหนึ่งจังหวัดที่จะสว่างไสวเต็มไปด้วยสตรีหน่ออ่อนผู้มีบุญ

 

        ลูกๆขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่ดำริให้มีโครงการดีๆต่างๆมากมาย โดยเฉพาะที่เปิดโอกาสให้ผู้บริหารการศึกษา คณะครู ได้มาปฏิบัติธรรม จนได้พบกับความสุขที่แท้จริง ลูกจะขอใช้แรงกายแรงใจช่วยงานพระพุทธศาสนา ฟื้นฟูศีลธรรมโลก ให้กลับมารุ่งเรืองให้ดีที่สุดอย่างเต็มความสามารถเจ้าค่ะ

 

กัลยาณมิตรภัทราพร เขียนบุญเจริญ