ผลการปฏิบัติธรรม อุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน รุ่นห้าแสนคน

 

        ลูกชื่อ กัลยาณมิตรสุณิษา วงษ์วิทยา อายุ 30ปี ตัวแทนอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนจากศูนย์ปฏิบัติธรรมวัดราชโอรสารามวรวิหารเจ้าค่ะ ลูกเข้าวัดตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 สั่งสมบุญกับหมู่คณะอย่างสม่ำเสมอ และดูดีเอ็มซีเป็นประจำ ลูกมาบวชครั้งนี้เป็นครั้งที่สองแล้วค่ะ ครั้งแรกบวชอยู่ระเบียงสาม วัดพระธรรมกาย แต่ครั้งนี้ลูกมาบวชที่วัดราชโอรสฯ วัดของพระอุปัชฌาย์และพระศีลาจารย์ค่ะ ลูกเคยเห็นท่านแต่ในดีเอ็มซี จึงอยากมาเจอตัวจริงๆ อยากฟังท่านสอนธรรมะ ซึ่งก็ไม่ผิดหวังเลยค่ะ เพราะท่านเทศน์สอนดีมาก สนุกมาก ทุกถ้อยคำมีคุณค่ามากค่ะ และที่วัดราชโอรสฯบรรยากาศดี สะอาด สงบ เหมาะกับการปฏิบัติธรรมจริงๆค่ะ

 

        วันแรกที่นั่งสมาธิ ก็มือตื้อมืดมิดมืดสนิทอย่างเป็นปกติค่ะ แต่พอวันที่สองของการอบรม ก็เริ่มมองเห็นแสงสว่างอยู่ตรงหน้า และรู้สึกเย็นๆในกลางท้อง พอมองไปในกลางความสว่าง ก็เห็นลูกแก้วเป็นดวงกลมๆลอยอยู่ พอมองไปนิ่งๆก็เห็นองค์พระนั่งอยู่ในลูกแก้วด้วย ตอนนั้นยังเห็นไม่ค่อยชัด เหมือนมีหมอกบางๆบังอยู่ แต่เห็นได้ตลอดเวลา ลูกรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก มันอิ่มๆ มีแต่ความสงบ

 

        พอเข้าสู่วันที่สามของการอบรม ในช่วงค่ำลูกนั่งสมาธิอีก ลูกนั่งอย่างตั้งใจ แต่ไม่ได้คิดว่าจะต้องเห็นอะไร ตอนนั้นรู้สึกว่าใจมันสบายๆ ลูกจึงสวดบทสรรเสริญพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ สวดบทสรรเสริญคุณของพระธรรมกาย สวดสรรเสริญพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ และคุณยายอาจารย์ โดยนึกให้เสียงนั้นดังออกมาจากกลางท้อง บางทีมีความฟุ้งเกิดขึ้นก็จะนึกให้มีแผ่นเหล็กแผ่นใหญ่ๆหล่นลงมาทับความฟุ้ง ก็ได้ผลค่ะ ทำไปสักพักใจก็เริ่มนิ่ง ตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเราหายไป มีแต่ความรู้สึกเย็นๆในกลางท้อง ลูกมองเห็นภาพเป็นผืนน้ำกว้างใหญ่ และมีแสงสว่างระยิบระยับ สักพักก็เห็นดวงแก้วกลมใสเป็นดวงเล็กๆสว่างมาก ตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเบาสบาย นั่งมองดวงสว่างได้ไม่นานพระอาจารย์ก็กล่าว...สัพเพฯ ลูกก็คิดว่าทำไมวันนี้เลิกนั่งเร็วจัง เพิ่งจะนั่งได้ห้านาทีเอง แต่พอดูนาฬิกาถึงรู้ว่าเวลาได้ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงกว่าๆแล้ว

 

        แต่หลังจากวันนั้น ลูกนั่งได้ไม่สบายเท่าไหร่ เพราะมีอาการไม่ค่อยสบาย และพยายามเค้น นึก อยากได้ประสบการณ์เดิม จนปวดคิ้ว ปวดตา ปวดหัว ปวดไปหมดเลยค่ะ จนถึงวันที่ 22 เมษายน ที่ผ่านมา ขณะที่กำลังนั่งรถเพื่อเดินทางมาวัดพระธรรมกาย เมื่อทานข้าวเช้าบนรถแล้ว พี่เลี้ยงก็ให้นั่งสมาธิบนรถ พอหลับตาลูกก็บอกกับตัวเองว่า “วันนี้เราจะไม่วิ่งตามดวงแก้วแล้วนะขอนั่งเฉยๆดีกว่า”

 

 

 

        ลูกจึงนั่งไปเรื่อยๆ ลูกร้องเพลง ง่ายๆสบายๆ อยู่ในใจ ร้องไปร้องมาอย่างสบายอารมณ์ได้สามรอบ รู้สึกว่าใจมันโล่งๆเคลิ้มๆนิ่งๆ มีความรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว แล้วตัวก็หายไปไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน แล้วอยู่ๆก็เห็นดวงแก้วกลมใส เป็นดวงเล็กๆ พอมองไปในดวงแก้ว ลูกเห็นหลวงพ่อชัดมากอยู่ในนั้น แต่ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นองค์พระแก้วใส มีสีฟ้าคราม พอดูไปเรื่อยๆดวงแก้วก็ขยายใหญ่ขึ้นใหญ่กว่าตัวลูก แล้วก็เห็นคุณยายอาจารย์ฯอยู่ในนั้น ตอนนั้นไม่คิดอะไรเลย ได้แต่มองไปเฉยๆ แล้วก็ได้ยินเสียงดังออกมาจากในกลางกายว่า “ถึงวัดพระธรรมกายแล้ว ให้กราบพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯที่อยู่ในวิหารก่อน” ลูกจึงลืมตาขึ้น และเห็นว่ารถกำลังเลี้ยวเข้าวัดจริงๆ

 

        เดี๋ยวนี้ เวลาเอาใจมาแตะที่กลางท้องทีไรจะรู้สึกเย็นๆเหมือนกินน้ำแข็งเข้าไป ใจจะสบายๆ และถ้าใจนิ่งดีก็จะเห็นดวงแก้วกลมๆใสๆอยู่ในศูนย์กลางกายได้เสมอ ลูกอยากให้ทุกคนได้นั่งสมาธิ เมื่อจบโครงการแล้วลูกจะไปทำหน้าที่ชักชวนชายแมนแมนทั้งที่รู้จักและไม่รู้จักให้มาบวชพระในรุ่นเข้าพรรษากันเยอะๆค่ะ

 

        ลูกขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่เมตตาทำให้ลูกได้สั่งสมบุญใหญ่มาตลอด ขอถวายบุญทุกๆบุญ รวมทั้งบุญที่ได้จากการบวชในครั้งนี้แด่หลวงพ่อ ขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรงหายป่วยเป็นปลิดทิ้ง และขอติดตามสร้างบารมีกับหลวงพ่อไปจนถึงที่สุดแห่งธรรมนะเจ้าค่ะ