พระธุดงค์ คือ ที่ตั้งแห่งศรัทธาของสาธุชน

 

 

 

 

        ดังนั้น ไม่ว่าพุทธบุตรจะก้าวไปทางไหน ก็จะมีศรัทธาสาธุชนมาคอยต้อนรับเป็นอย่างดีแบบไม่ขาดสาย หลายคนเห็นพระธุดงค์ปุ๊บก็ชวนกันมานั่งพนมมือรับ บางคนก็มาเอาบุญใหญ่ด้วยการตั้งกระติกน้ำเย็นๆรอถวายพระธุดงค์ บางคนก็ถวายน้ำดื่มกันเป็นขวดๆ บางคนที่ตั้งตัวไม่ทันก็ถวายปัจจัยแทน เรียกว่ามีอะไรที่ถวายพระธุดงค์ได้ ก็ถวายหมดไม่มีกั๊กกันเลย

 

 

 

        เมื่อพระธุดงค์เดินทางมาถึงจุดหมายแรก คือ วัดอุทุมพร ก็มีชาวบ้านทั้งเด็ก ทั้งผู้ใหญ่ มาคอยต้อนรับ และจัดพิธีล้างเท้าพระธุดงค์ขึ้น โดยฝ่ายหญิงทำการโปรยดอกไม้ไปบนทางเดินที่พระธุดงค์จะต้องเดินผ่าน ฝ่ายชายก็ทำการล้างเท้าและเช็ดเท้าให้พระ เป็นบรรยากาศที่แสนจะอบอุ่นและเต็มไปด้วยความศักดิ์สิทธิ์ หลายคนมีอาการปีติใจจนมีน้ำซึมๆออกมาที่ขอบตา พระธุดงค์เองก็ปลื้มในความศรัทธาของญาติโยม และญาติโยมต่างก็ปลื้มในความสงบสง่างามของพระธุดงค์

 

 

        วัดอุทุมพร เป็นวัดที่มีพื้นที่ค่อนข้างกว้าง มีเสนาสนะสมบูรณ์ ทั้งโบสถ์ วิหาร หอระฆัง ศาลาการเปรียญ แต่สภาพโดยรวมเหมือนไม่ได้รับการใช้งานมาเป็นแรมปี และที่สำคัญวัดนี้มีนกพิราบเยอะมากๆ จึงถ่ายมูลไปทั่วบริเวณ ทำให้เสนาสนะชำรุดและทรุดโทรม เมื่อได้เห็นสภาพวัดเป็นอย่างนี้ กลับยิ่งทำให้พระธุดงค์มีกำลังใจที่ฮึกเหิม ทุกรูปจึงไม่รอช้าต่างช่วยกันพัฒนาวัดในทันที โดยทำอย่างเต็มที่ทุกซอกทุกมุม ทำด้วยความมุ่งมั่นเพื่อให้วัดกลับมาสะอาดและสวยงามอย่างเดิม

 

        ท่านเจ้าอาวาส อายุ 70ปี ท่านดีใจมากที่เห็นคณะพระธุดงค์มาที่วัดของท่าน และมาช่วยท่านพัฒนาวัดจนสะอาดเอี่ยม ท่านกล่าวกับพระธุดงค์ด้วยความสุขใจว่า “หลวงพ่อปีติใจเหลือเกินที่วันนี้ได้มีโอกาสต้อนรับคณะพระธุดงค์ ตั้งแต่บวชมา ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่หลวงพ่อได้มีโอกาสต้อนรับพระเยอะๆแบบนี้ แล้วก็มีแต่พระหนุ่มๆทั้งนั้น ดีเหลือเกินจะได้มาเป็นกำลังให้พระพุทธศาสนา มาช่วยกันทำให้พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองนะ หลวงพ่อเห็นภาพแบบนี้แล้วปลื้มใจ พลอยทำให้หลวงพ่อมีพลังแรงใจไปด้วย บวชกันนานๆนะ”

 

        ในช่วงค่ำ ชาวบ้านก็พากันมาร่วมสวดมนต์ทำวัตรเย็น นั่งสมาธิ ไปพร้อมๆกับพระธุดงค์ แถมอยู่เข้าโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ผ่านช่องดีเอ็มซี จนจบอีกด้วย เมื่อถึงเวลาที่พระธุดงค์จะต้องเดินธุดงค์ไปยังวัดต่อไป ชาวบ้านก็พากันมาส่งด้วยความอาลัยอาวรณ์ หลายคนก็ถึงกับเปรยออกมาว่า “หลวงพี่จะไปกันแล้วหรือคะ ไปกันหมดเลย จะไม่ได้พบกันอีกแล้วหรือจ้าคะ” แล้วทุกคนก็นั่งพนมมือส่งพระธุดงค์ไปจนลับสายตา

 

        ในระหว่างที่พระธุดงค์กำลังมุ่งหน้าไปสู่วัดมณีวรรณ ซึ่งเป็นจุดหมายที่สองของการเดินธุดงค์ในครั้งนี้ พุทธบุตรทุกรูปก็ไม่ลืมที่จะตรึกถึงดวงแก้วและองค์พระไปด้วย ระหว่างทางก็มีครอบครัวหนึ่ง ขับรถมาพบคณะพระธุดงค์โดยบังเอิญ ด้วยความศรัทธาจึงจอดรถ และพากันลงมานั่งตรงขอบทาง พนมมือรับพระธุดงค์จากองค์แรกไปจนถึงองค์สุดท้าย แล้วก็ขับรถตามหลังคณะพระธุดงค์มาจนถึงวัดมณีวรรณ

 

        พอไปถึงวัด ก็เห็นชาวบ้านเป็นจำนวนมากมาคอยต้อนรับคณะพระธุดงค์ และประกอบพิธีล้างเท้าพระ ครอบครัวที่ขับรถตามมา จึงเอาน้ำสะอาดมาร่วมล้างเท้าพระด้วย และเปิดเผยความในใจว่า “ผมอยู่มาจนอายุจะ 60แล้วนะ ก็เพิ่งจะเคยเห็นพระธุดงค์เยอะๆแบบนี้ ท่านเดินกันอย่างพร้อมเพรียงดูองอาจสง่างามมาก เห็นแล้วมันทนไม่ได้ ต้องขับรถตามมาดูว่าท่านจะธุดงค์ไปที่ไหน แล้วรู้ไหมครับ ตั้งแต่เกิดมา ครั้งนี้ก็เป็นครั้งแรกในชีวิตของผมเลยนะที่ได้ล้างเท้าพระธุดงค์แบบนี้ เป็นอะไรที่ปลื้มสุดๆเลยครับ”

 

 

 

        ในช่วงบ่าย คณะพระธุดงค์ก็ไม่รอช้า ช่วยกันพัฒนาวัดในทันที ตอนแรกที่คะเนด้วยสายตา ก็คาดว่าคงต้องใช้เวลาหลายวันถึงจะทำเสร็จ แต่ด้วยหัวใจเกินล้านของพระธุดงค์ที่ช่วยกันทำอย่างขยันขันแข็ง ทำกันอย่างรวดเร็วจนตากล้องเก็บภาพแทบไม่ทัน ทุกรูปช่วยกันพัฒนาวัดไปจนถึงช่วงค่ำ จนวัดสะอาด...เนี๊ยบไปทุกซอกทุกมุม และสิ่งที่สร้างความฮือฮา ทำให้ชาวบ้านตื่นตัวเป็นอย่างมาก คือ เมื่อคณะพระธุดงค์ออกบิณฑบาต โดยเดินเป็นสายเดียวกว่า 50รูป เป็นภาพที่ทำให้ทุกคนที่ได้เห็นถึงกับอึ้ง...

 

        พอหายอึ้ง ก็พากันวิ่งไปเอาภัตตาหารออกมาใส่บาตรเพิ่ม บางบ้านตอนแรกเตรียมข้าวออกมาใส่บาตรแค่หนึ่งขัน แต่พอเห็นพระธุดงค์มาเป็นสายยาวๆก็เกิดอาการปีติ วิ่งกลับเข้าไปในบ้าน เปลี่ยนจากขันข้าวเป็นยกหม้อข้าวออกมาแทน ไปถึงบ้านที่ทำขนมเปี๊ยะขาย แม่ค้าก็จัดแจงนำขนมเปี๊ยะที่เพิ่งจะทำเสร็จใหม่ๆที่เตรียมไว้ขาย เอามาใส่บาตรก่อน วันนั้นพระธุดงค์ก็เลยได้รับขนมเปี๊ยะไปทั้งหมด 50ชิ้น และชาวบ้านก็ยังถามกันต่อๆว่า “พรุ่งนี้พระธุดงค์จะมาบิณฑบาตอีกไหม แล้วจะมากันกี่รูป ฉันจะได้เตรียมของใส่บาตรให้ครบทุกรูป โอ๊ย...มันดีใจอะไรอย่างนี้ ฉันไม่เคยใส่บาตรกับพระเยอะๆแบบนี้มาก่อน มันปลื้มใจจริงๆเลยจ้า”

 

        การเดินธุดงค์ของพระธรรมทายาท ภาคฤดูร้อน รุ่นที่38ในครั้งนี้ ทำให้พุทธบุตรได้รู้ถึงคุณค่าของความเป็นพระแท้ และยังได้ปลูกฝังความรักความศรัทธาในพระพุทธศาสนา ให้ฝังแน่นอยู่ในจิตใจของญาติโยมอีกด้วย