พิธีจุดโคมวิสาขประทีปเป็นพุทธบูชา ครั้งแรก ณ ดินแดนพุทธภูมิ

 

 

 

 

        การจัดงานครั้งนี้ มีขึ้นที่มหาวิทยาลัยปริกัมมะ เขตเมืองแคสตี้ ซึ่งมี คุณวิกรม พัชพูติ ผู้อำนวยการมหาวิทยาลัยเป็นพ่องานด้านสถานที่ ซึ่งก่อนเริ่มงาน คุณวิกรมและคุณพ่อ(รัฐมนตรีบาบันเรา พัชพูติ)ได้เดินตรวจงาน ดูความพร้อมของสถานที่ด้วยตัวท่านเอง เป็นที่สังเกตว่า ผู้มาร่วมงานส่วนใหญ่ต่างใส่ชุดสีขาวเหมือนนัดกันมา คุณวิกรมบอกเคล็ดลับว่า ตอนประชาสัมพันธ์ได้แจ้งว่า ถ้าไม่ใส่ชุดขาวจะไม่ให้เข้างาน

 

 

 

 

        เมื่อถึงช่วงพิธีกรรม แม้จะมีคนมากมายอยู่ในพื้นที่ แต่เมื่อถึงเวลานั่งสมาธิพวกเขากลับเงียบได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ จนคนอินเดียถึงกับพูดว่า นี่แหละ...สันติภาพที่แท้จริงได้เกิดขึ้นตอนนี้แล้ว เพราะใครๆต่างก็รู้ว่าอินเดียไม่เคยเงียบ แต่พอทำสมาธิพวกเขาสามารถทำร่วมกันได้อย่างสงบ

 

 

 

 

 

 

 

        มาถึงช่วงเวลาแห่งความประทับใจ นั่นคือ การจุดโคมลาน พร้อมกับบทเพลงแสงเทียนภาษาฮินดี ทุกคนต่างกล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า สวยงามมากๆ จนกลายเป็นไฮไลท์ของงานนี้เลย แล้วต่อด้วยการปล่อยโคมลอย ทีมงานพบว่า ลมแรงมาก ไม่แน่ใจว่าจะปล่อยได้ไหม แต่ก็ตัดสินใจปล่อยโคมลอยชุดแรกไปก่อนห้าดวง อย่างกับเป็นโคมพิเศษ ทุกคนบอกว่า ถ้าคนนี้ทำได้ ฉันก็ต้องทำได้ ทุกคนจึงเฮโลกันมาจุดโคม เราจึงได้เห็นสปิริต ออฟ อินเดีย ว่าทุกคนมีใจจะมาร่วมกิจกรรม สุขขะกาดิเฮ่จริงๆ

 

 

 

 

        เบื้องหลังการทำงาน ต้องบอกว่า สู้กันจนวินาทีสุดท้าย แม้กระทั่งแขกวีไอพีทั้งหลาย อยู่บนเวทีแล้วก็ยังสั่งงาน ประสานงานเพื่อจะนำองค์พระองค์ใหญ่ของคุณครูไม่ใหญ่ออกมาให้ได้ แม้ว่าสุดท้ายจะไม่ได้ก็ตาม แต่ก็ทำให้เราเห็นถึงความตั้งใจและความทุ่มเทของพวกเขา แม้กระทั่งตอนที่อ่านสาสน์ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ โดยประธานสงฆ์อ่านเป็นภาษาอังกฤษก่อน จากนั้นจะแปลเป็นภาษาฮินดี โดย คุณซีม่า สาโรช ซึ่งเธอได้นำมาซ้อมอ่านอย่างตั้งอกตั้งใจ จนคุณแม่ คือ คุณกัลปาน่า สาโรช มาเห็น แล้วถามว่า...

 

“ซีม่า...เธอกำลังทำอะไรอยู่”

เธอตอบว่า “กำลังซ้อมอ่านสาสน์ของหลวงพ่ออยู่”

คุณกัลปาน่า สาโรช บอกว่า “ใครบอกว่านี่คือหน้าที่ของเธอ มันเป็นหน้าที่ของฉันต่างหาก”

 

 

        คุณกัลปาน่า สาโรช กล่าวว่า งานนี้ถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว แต่ครั้งหน้าจะต้องยิ่งอภิมหาความสำเร็จ ส่วน คุณวิกรมได้กล่าวว่า “ขอขอบคุณมูลนิธิธรรมกาย ปีหน้าผมอยากจัดงานอย่างนี้อีก ขอให้มูลนิธิธรรมกายมาช่วยจัดทุกครั้ง และตั้งใจที่จะขอพระภิกษุมาแนะนำสมาธิอย่างเป็นทางการที่ประเทศอินเดีย เพื่อให้กลุ่มนักศึกษาของผมได้นั่งสมาธิ หนึ่งชั่วโมงทุกวันไม่ให้ขาดเลย”

 

 

        ในที่สุด แม้งานจะเสร็จแต่ความสำเร็จไม่จบลงง่ายๆ ขณะที่ทีมงานก้มหน้าก้มตาเก็บงานกัน คุณวิกรมก็มาแจ้งว่า ตอนนี้งานลอยโคมดังไปทั่วประเทศอินเดียแล้ว ข่าวได้เผยแพร่ออกไปทางทีวีแห่งชาติ และบนหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ ผู้คนตื่นเต้นกันใหญ่ ซึ่งต้องขอยกนิ้วให้บรรดาสต๊าฟซึ่งมีทั้งชาวพุทธและฮินดูที่ได้ทุ่มเทจนงานสำเร็จ

 

        ทุกคนสัมผัสได้ว่า ชาวอินเดียซาบซึ้งใจอย่างมาก บางคนถึงกับน้ำตาไหลเมื่อมีโอกาสเห็นพระภิกษุ และได้กราบพระภิกษุสงฆ์ที่พื้น พร้อมกับพูดเป็นภาษาที่แปลได้ว่า “พระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งของเรา พระธรรมเป็นที่พึ่งของเรา พระสงฆ์เป็นที่พึ่งของเรา”

 

 

        ก่อนที่จะเดินทางกลับ ขณะที่รถของประธานสงฆ์ คือ พระอาจารย์ไพบูลย์ ธัมมวิปุโล กำลังเคลื่อนตัว ชาวบ้านที่ขายผลไม้อยู่แถวนั้น ก็รีบคว้าผลไม้และรีบวิ่งตามรถมา ทีมงานก็นึกว่า สงสัยต้องควักเงินแล้ว พอมาถึง ก็ถามเขาว่าราคาเท่าไหร่ เขาบอกว่า “ไม่ใช่...ฉันไม่ได้มาขาย แต่ฉันอยากจะถวายพระ” ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีมากแสดงว่าพวกเขาอยากเห็นพระ อยากรู้จักพระพุทธศาสนามากกว่าที่เป็นอยู่ การมาจัดงานครั้งนี้ จึงเป็นดั่งของขวัญที่ล้ำค่า นำความปลื้มปีติใจให้เกิดขึ้นอีกครั้งบนแผ่นดินพุทธภูมิของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า