ปู๊น...ปู๊น...ลงรถไฟที่หัวลำโพงมาบวชกันเถอะจ้า

 

        ลูกชื่อ กรรณิการ์ ปานแดง อายุ 54ปี ส่วนสามีของลูกชื่อ อุบล บุญมา เป็นผู้นำบุญภาคแปดเจ้าค่ะ ลูกและสามีเป็นคนที่รักบุญมาก มากถึงขนาดละทิ้งกิจการขายข้าวแกงที่กำลังขายดิบขายดีที่จังหวัดกาญจนบุรี มาสร้างบุญอย่างเต็มที่ โดยมีสเต็ปและคอนเซ็ปต์ชีวิตว่า อยากสร้างบุญทุกลมหายใจ จะได้ไปดุสิตบุรี รีบทำหัวใจให้เฟรซชี่ สร้างบารมีบ่ต้องเกรงใจ จากนั้นสามีก็ผันชีวิตมาเป็นนายหน้าขายที่ดิน โดยปัจจุบันทำงานกับบริษัทซื้อขายบ้าน เพื่อเราทั้งสองจะได้เอาเวลาที่เหลือ มาทำหน้าที่ผู้นำบุญชวนคนบวชได้อย่างเต็มที่ค่ะ

 

 

 

        หลวงพ่อคะ...การทำหน้าที่ของลูก เราทำกันเป็นทีมค่ะ ซึ่งทีมของเรามีกันประมาณสิบคน แต่ละคนก็ทั้งสวยทั้งหล่อ แถมเก่งและดีกันทั้งนั้น จากนั้นพวกเราจึงผนึกกำลังกันไปตั้งบูธชวนบวชที่สถานีรถไฟหัวลำโพง พอไปถึง เราก็ไปดูทำเลตั้งบูธกันก่อน โดยการเลือกทำเลทองที่ผู้คนผ่านมากที่สุด จัดตั้งเป็นจุดปฏิบัติการจุดที่หนึ่ง ตำแหน่งนั้นก็คือด้านนอกประตูทางเข้า และจุดปฏิบัติการที่สอง เราก็เลือกตั้งบูธบริเวณที่ขายตั๋วรถไฟ ซึ่งสองจุดนี้ ไม่ว่าจะอย่างไร...คนก็ต้องมาใช้บริการ

 

 

        จากนั้น เราก็เปิดเครื่องเสียง ประชาสัมพันธ์สปอตชวนบวช ประชันกับเสียงหวูดรถไฟ ประชันจนสร้างความสนใจให้ชายแมนแมนหันมามองเราเป็นจำนวนมาก จากนั้นทีมงานทุกคนก็ไม่รอช้า พลิกโอกาสให้เป็นโอกาสที่ยิ่งกว่า กระจายตัวประกบชวนบวชกันแบบถึงลูกถึงคน ตัวอย่างเช่น ชายแมนแมนคนหนึ่งเดินผ่านบูธของเรา แบบไม่ได้ตั้งใจ แต่ลูกก็ลุกพรวดไปชวนบวชทันที ซึ่งชายแมนแมนคนนี้ เขาก็ไม่ได้สนใจจะบวชอะไรหรอกค่ะ แถมยังไม่ชอบวัด และไม่เข้าใจวัดเป็นอย่างมาก อีกทั้งยังยิงคำถามเจ็บๆให้ลูกคันใจว่า บวชฟรีมีที่ไหน ลูกก็ตอบไปว่า มีเจ้าภาพทำบุญให้ เขาก็ไม่เชื่ออีก แถมยังซักฟอกลูกในเรื่องที่เขาไม่เข้าใจวัดอย่างดุเด็ดเผ็ดมัน อย่างกับอภิปรายไม่ไว้วางใจ

 

 

 

        แรกๆลูกอธิบายอย่างไรเขาก็ไม่ฟัง แต่ลูกก็พยายามใจเย็นตอบเขาทุกข้อ จนเวลาปาเข้าไปเป็นชั่วโมงๆ จนลูกพูดมาจนถึงประโยคที่ว่า “ทุกวันนี้มีแต่วัดร้างเกือบจะหกพันวัดแล้ว วัดแต่ละวัดก็มีพระไม่ถึงห้ารูป จะรับกฐินก็ไม่ได้ หากเป็นอย่างนี้...มากเข้าๆ พระพุทธศาสนาก็อยู่ไม่ได้ นับวันจะยิ่งเสื่อมเหมือนประเทศอินเดีย และที่พูดให้คุณฟังมาตั้งเยอะนี่นะ ก็อยากจะให้คุณมาบวช เพื่อสืบทอดพระพุทธศาสนา”

 

 

 

        พอเขาฟังประโยคนี้จบ เขาก็ตอบลูกกลับมาว่า “คุณน่าจะบอกผมอย่างนี้ตั้งแต่แรก ผมตัดสินใจบวชงวดนี้ด้วยคนก็แล้วกัน” พอลูกฟังดังนั้น ขณะที่กำลังเริ่มหมดแรงพูด ก็รู้สึกหัวใจพองโตที่ไม่เสียแรงเปล่า เพราะเขายอมตัดสินใจเขียนใบสมัครบวชเดี๋ยวนั้นเลยค่ะ

 

 

 

        การชวนบวช ทีมของพวกเราเริ่มพัฒนาฝีมือขึ้นไปเรื่อยๆ จากช่วงชวนบวชเจ็ดพันรูปเจ็ดพันตำบล เราชวนบวชกันได้แค่เก้าคน ต่อมาบวชพระแสนก็ชวนกันได้เก้าสิบคน ตอนบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน รุ่นห้าแสน ก็ชวนกันได้ 120คน ส่วนบวชรุ่นเข้าพรรษานี้ เขียนใบสมัครกันแล้ว 172คน แต่หากนับผู้ที่จะสมัครบวชแต่ยังไม่เขียนใบสมัครก็ราว 200กว่าคนแล้วเจ้าค่ะ

 

        ต่อไป.. ผู้สื่อข่าวบุญสว่าง ขอนำเข้าสู่บรรยากาศโดยรวมของการทำหน้าที่ในจังหวัดสุพรรณบุรีกันบ้าง การทำหน้าที่ในจังหวัดนี้คึกคักสุดเหวี่ยง ที่กล้าพูดอย่างนี้ เพราะกลยุทธการชวนบวชของที่นี่แรงของจริง เพราะได้นำแชมป์โลก รัตนพล ส.วรพิน มาเป็นหัวหอกในการประชาสัมพันธ์ ขึ้นรถแห่โบกไม้โบกมือกันอย่างเกรียวกราว แถมมีขบวนดุริยางค์นำหน้าเพิ่มความอลังการสุดๆ ตามด้วยขบวนอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนจำนวนมากที่มาช่วยกันประกาศลั่นรอบเมืองว่า ให้มาฟังเดี่ยวไมโครโฟน แต่ไม่ใช่ของพี่โน้ส...อุดม แต้พานิช เป็นเดี่ยวชวนบวชของรัตนพล ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ชาวบ้านแตกตื่น แห่กันมาฟังสัมมานาชวนบวชครั้งใหญ่ ซึ่งจัดกันที่โรงพยาบาลด่านช้าง จนผู้คนทะลักล้นห้องออกมา เรียกได้ว่างานนี้ทำให้กระแสชวนบวชของจังหวัดได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก ซึ่งขนาดศูนย์อบรมวัดบรรหารแจ่มใส วัดเดียว ยอดสมัครบวชก่อนสัมมนาใหญ่ ก็พุ่งไปเกือบ 60คนแล้ว

 

 

 

        ส่วนวัดสามชุกและวัดหนองหลวง ยอดวิ่งไล่กันมาอย่างสูสี ได้วัดละเกือบ 30คนพอๆกัน ซึ่งพระอาจารย์หัวหน้าศูนย์ทุกรูป ฝากกราบเรียนหลวงพ่อว่า รู้สึกคุ้มและโชคดีที่สุดในโลกที่ได้เกิดมาเป็นลูกหลวงพ่อ เพราะไม่เคยปลื้มจากการสร้างคนได้ถึงขนาดนี้ จึงขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่ออย่างสุดซึ้ง ที่ให้โอกาส ดังนั้น จึงขอฉวยโอกาส...คว้าบุญใหญ่อย่างไม่เกรงใจ