ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ.2553 ช่วงที่ 2.1
ผลการปฏิบัติธรรมพระธรรมทายาทนานาชาติ รุ่นที่ 8
(ระหว่างวันที่ 23 กรกฎาคม – 31 กรกฎาคม พ.ศ.2553)
International Dhammadayada Ordination Program
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
รับชมวีดีโอ จุดเริ่มต้นของคำตอบแห่งชีวิต คลิกที่นี่
นับจากพระธรรมทายาทนานาชาติทั่วโลก มารวมตัวกันเพื่อค้นหาคำตอบของชีวิต ด้วยการออกบวชร่วมกับพระไทยจากทั่วประเทศแล้ว ทุกรูปต่างใช้เวลาอย่างคุ้มค่า ด้วยการปฏิบัติธรรมเข้าถึงความสุขภายในกันอย่างเต็มที่ ณ สวนพนาวัฒน์ จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งมีรายงานผลการปฏิบัติธรรมมาถวายคุณครูไมใหญ่ ดังนี้
พระยูโฮว วฑฺฒโก
จากประเทศสิงคโปร์ อายุ 30 ปี (เจ้าของกิจการ)
ท่านมาบวชกับเพื่อนๆกลุ่มนักธุรกิจชาวสิงคโปร์ ท่านมีความขยันขันแข็งในการปฏิบัติธรรมมาก ในวันอาทิตย์ที่ผ่านมาซึ่งเป็นวันโกน ช่วงเย็นหลังจากสวดมนต์ฟังธรรมเสร็จแล้ว ท่านก็เริ่มนั่งสมาธิตั้งแต่สองทุ่ม พอถึงเวลาเลิก ทุกรูปก็แยกย้ายกลับกุฏิ แต่ท่านไม่ลุกไปไหน ยังคงนั่งสมาธินิ่ง หลังตรง อยู่บนอาสนะพื้นธรรมดาที่ไม่มีพนักพิง จนกระทั่งเวลาตีหนึ่ง พระเพื่อนในกลุ่มที่มาจากสิงคโปร์ด้วยกัน ก็สงสัยว่า...ทำไม ท่านไม่กลับมาที่พักสักที...หายไปไหน จึงออกมาตามหาพระเพื่อนประมาณ 3-4-รูป ปรากฏว่าไปพบอยู่ที่ห้องปฏิบัติธรรม ท่านกำลังนั่งสมาธิอยู่รูปเดียวในความมืด มีเพียงแสงจากพระประธานที่เปิดส่ององค์พระเท่านั้น พระเพื่อนที่มาตามหาเลยสมัครใจกันนั่งสมาธิเป็นเพื่อนอยู่ใกล้ๆ ตั้งแต่ตีหนึ่งถึงตีสี่
พระยูโฮว (แถวหน้าซ้าย) วันแรก...วันอาทิตย์ที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ.2553
นั่งสมาธิที่ห้องปฏิบัติธรรม ตั้งแต่สองทุ่มถึงตีห้า
โดยพระเพื่อนที่ตามหา ได้ร่วมนั่งสมาธิด้วย
พอตีสี่กว่าๆ พระเพื่อนเห็นว่า ท่านยังไม่ลุกไปไหน พระเพื่อนจึงไปบอกพระอาจารย์ให้ทราบว่า พระยูโฮว วฑฺฒโก นั่งสมาธิไม่ขยับ ไม่ลุกไปไหนเลย พระอาจารย์ก็รีบไปดูและสามารถเก็บภาพไว้ได้ จนกระทั่งเวลาตีห้า พระอาจารย์ต้องตัดสินใจสะกิดท่าน เพราะหมู่คณะกำลังจะมาสวดมนต์ทำวัตรเช้าแล้ว พระยูโฮว วฑฺฒโก ก็เลยลุกขึ้นมา ตอนแรกก็ลุกแทบไม่ไหว เพราะว่านั่งติดต่อกันเกือบสิบชั่วโมง พอพระพี่เลี้ยงถามในเวลาต่อมาว่า “เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมถึงนั่งไม่ลุกเลย”_ท่านก็ตอบว่า “ผมสบายดี นั่งแล้วสว่างเหมือนมีพลังภายใน ทำให้มีความสุขอยากจะนั่งสมาธิต่อไปเรื่อยๆครับ”
วันที่สอง...วันจันทร์ ที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ.2553
พระยูโฮว นั่งสมาธิในกุฏิ ตั้งแต่สามทุ่มถึงเก้าโมงเช้า
ในช่วงกลางวัน ท่านก็ยังร่วมกิจกรรมต่างๆได้ตามปกติ จากนั้น ในวันถัดมาซึ่งเป็นวันอาสาฬหบูชา พระจันทร์เต็มดวง ท่านก็นั่งสมาธิยาวต่อเนื่องไปอีกอยู่ในกุฏิ ท่านสมัครใจด้วยตนเอง ไม่ได้มีใครมาบังคับ พระเพื่อนรูปอื่นเห็นก็ยังเกรงใจไม่กล้าส่งเสียงดัง พระเพื่อนก็แอบไปบอกพระอาจารย์อีก พระอาจารย์ก็ยังไม่กล้าเรียก เพราะกลัวจะสะดุด แม้ตอนฉันเช้า ท่านก็ไม่ออกมาฉัน สรุปว่าท่านนั่งสมาธิตั้งแต่สามทุ่มถึงเก้าโมงเช้า รวม 12-ชั่วโมง พระอาจารย์จึงแนะนำว่า คืนที่สามนี้ไม่ต้องนั่งข้ามคืนแล้ว เนื่องจากท่านไม่ได้จำวัดมาสองคืนแล้ว เดี๋ยวจะไม่ไหว ท่านก็ทำตามที่พระพี่เลี้ยงแนะนำ และเมื่อคืนนี้ซึ่งเป็นคืนสุดท้าย ท่านก็ใช้วันเวลาที่มีอยู่นี้อย่างคุ้มค่า ด้วยการทำความเพียรตลอดทั้งคืน เพราะซาบซึ้งใจอยากตอบแทนคุณวัดพระธรรมกาย
“ผมเห็นองค์พระใสสว่างมาก มองได้จากทุกมุมมองเลยทีเดียว”
ท่านกล่าวว่า “เมื่อผมเริ่มนั่งสมาธิ วิธีการที่ผมใช้ในการรวมใจ คือ ผมจะมองหาจุดที่ระหว่างกึ่งหลับกึ่งตื่น หลังจากนั้นผมก็นำใจไปวางไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด เมื่อเข้าไปแล้วก็รู้สึกว่างๆโล่งๆ แต่ความรู้สึกจากร่างกายไม่มีความเกี่ยวข้องอีกต่อไป เมื่อผมไปถึงจุดนั้นแล้วก็รู้สึกว่าเหมือนจิตวูบตกลงไปในท่ออย่างรวดเร็ว ใช้ระยะเวลาพอประมาณ หลังจากนั้น จิตก็เริ่มกลับมานิ่งเหมือนเดิม มีแสงปรากฏขึ้นเป็นจุดเล็กๆ แต่สว่างมาก และเป็นแสงที่นุ่มนวล เมื่อผมรักษาแสงนี้ไว้ได้นาน องค์พระก็ปรากฏขึ้น เริ่มจากองค์เล็กๆและค่อยๆมีแสงสว่างปรากฏขึ้น จากนั้นองค์พระก็เริ่มขยายมากขึ้น ผมเริ่มกำหนดจิตไว้ในกลางองค์พระ แสงจากองค์พระก็เริ่มสว่างมากขึ้นๆ จนมาคลุมตัวผมหมดเลย ผมรู้สึกเบิกบานใจ มีความสุข สดชื่น กระปรี้กระเปร่า ไม่มีอะไรสามารถมากระทบใจผมได้เลย”
ภาพวาดผลการปฏิบัติธรรมของ พระปีเตอร์ ฐิตสทฺโธ
พระปีเตอร์ ฐิตสทฺโธ จากประเทศนอร์เวย์
ท่านเล่าว่า “ผมสามารถนั่งสมาธิได้ดีมากครับ สามารถวางใจนิ่งๆที่ศูนย์กลางกาย และนึกถึงภาพองค์พระภายในศูนย์กลางกายของผมได้ ขณะที่หยุดนิ่งสักพัก ทุกสิ่งทุกอย่างหยุดลงเหมือนกับเวลาได้หยุดเดิน ผมรู้สึกว่าตัวผมหายไป เหมือนกับทุกสิ่งทุกอย่างว่างเปล่า เหลือเพียงแต่ศูนย์กลางกายของผมเอง แล้วตอนนั้นเอง ผมได้เห็นหลุมดำๆภายในตัวที่ศูนย์กลางกาย ก็มีความรู้สึกว่าถูกดูดเข้าไปในหลุมนั้น เหมือนกับว่าผมกำลังจะตกเหว เป็นความรู้สึกที่น่ากลัว และหวาดเสียวมากครับ ทำให้ผมไม่กล้าปล่อยใจลง ผมควรจะทำอย่างไรต่อไปดีครับ”
พระเฮมันตะ เวปุลฺโล จากอินเดีย
ตอนนี้ พระธรรมทายาท ภาคภาษาอังกฤษ ตั้งใจอยู่ต่ออีก 8-รูป ภาคภาษาจีน ตั้งใจอยู่ต่ออีก 3-รูป นับเป็นการยืนยันได้ว่า การบวชสามารถทำให้ได้พบกับความสุขภายในที่ตนรอคอยมานาน ได้พบวันเวลาที่มีแต่การสร้างคุณค่า ซึ่งหาไม่ได้จากการใช้ชีวิตแบบใดในโลก
Desktop Version
