ตาขำปากเป็ด

ความเชื่อกับความใช่

ตาขำปากเป็ด

คำถามจากทางบ้าน:

ลูกเคยทำของหาย คุณยายของลูกก็แนะนำว่า ถ้าของหายให้ตาขำปากเป็ดช่วยหาสิ ตาขำปากเป็ดเป็นกายละเอียด เขาสามารถหาของที่หายไปให้เจอได้ทุกอย่าง โดยการเรียกชื่อเขา ตาขำปากเป็ดๆ ไปเรื่อยๆ แล้วนึกภาพของที่หายไว้ในใจให้ชัด

ลูกก็ลองทำตามดู ปรากฏว่าหาเจอจริงๆบางทีเจอแบบไม่น่าเชื่อเช่น บางทีเราหาของที่หายไปบนชั้น มองหาแล้ว มองหาอีกไม่เจอ จนอารมณ์เสีย แต่พอบอกตาขำเท่านั้นแหละ ก็เหลือบไปเห็นของที่หายไปบนชั้นนั้นจริงๆ คุณยายเคยเล่าให้ฟังว่า บางคนทำแหวนเพชรหายไปตั้งนานมากแล้ว พอบอกตาขำปากเป็ด สักครู่เจอแหวนเพชรมาอยู่บนเตียงเลย

กรณีเจอของที่หายไปแล้ว ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนให้ตาขำ คือ ต้องเอามะขามเปียก ๑ เม็ด คลุกกับเกลือ แล้ววางไว้ให้ตาขำนอกชานบ้าน หรือที่โล่งแจ้ง แล้วบอกตาขำให้มารับไป ทำอย่างนี้เพื่อเป็นการตอบแทนที่ช่วยหาของให้ แต่ถ้าไม่ทำ ก็จะทำให้มีอาการปวดท้อง

ตาขำปากเป็ด มีจริงหรือไม่ เป็นใคร ทำไมต้องมาทำหน้าที่หาของหาย และชอบกินแต่มะขามคลุกเกลือด้วยคะ และการหาของด้วยวิธีนี้ดีหรือไม่ ควรเลิกไหมคะ

ที่นี่มีคำตอบ:

ตาขำปากเป็ด ไม่มีจริง เป็นเพียงนิทานพื้นบ้านที่ผู้เฒ่าผู้แก่แต่งขึ้นมา เพื่อให้คนที่กำลังหาของ แล้วอารมณ์กำลังไม่ดีนั้นให้ใจเย็นๆ อารมณ์ดีขึ้น พออารมณ์ดีขึ้น ก็จะหาของที่หายเจอ เพราะนึกถึงภาพของหายให้ชัด ด้วยใจสบาย แล้วนึกว่า เราไปลืมไว้ที่ไหน ค่อยๆ นึกไปเรื่อยๆ ส่วนเรื่องมะขามคลุกเกลือก็เป็นเรื่องที่ผูกเสริมเข้ามาทำให้เกิดความเชื่อมั่น น่าเชื่อถือยิ่งขึ้น แต่พอเราไม่ให้แล้วปวดท้องเพราะเรากังวล

การหาของด้วยวิธีนี้จะทำให้งมงาย ไม่เกิดประโยชน์อะไร สู้ใจเย็นๆ ค่อยๆ หา ค่อยๆ นึกว่า เราลืมไว้ตรงไหน จะดีกว่า วิธีแก้ไขที่ดี คือ จัดบ้านให้เรียบร้อย เวลาหยิบก็ง่าย หายก็รู้ ดูก็งาม ตามก็เจอ นี่คือวิธีแก้ของหาย

โดย คุณครูไม่ใหญ่

๒๗ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๗