ทรมานรีดข่าวข้าศึกตากแดดตากฝน จึงเป็นไข้หวัดกลายพันธุ์

 

    ในพุทธันดรที่ผ่านมา ผู้นำบุญท่านนี้เคยรับราชการเป็นทหาร อยู่ในหน่วยทะลวงฟัน หรือหน่วยหน้ากล้าตายของพระราชองค์ที่ออกบวช และด้วยความที่ทหารหน่วยนี้ต้องทำหน้าที่บุกตะลุยฟาดฟันกับข้าศึก จึงเป็นเหตุทำให้เขาต้องฆ่าข้าศึกตายไปหลายคน ทั้งๆที่ในความเป็นจริงแล้ว เขาไม่อยากที่จะฆ่าใครเลย แต่ด้วยหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย และเพื่อรักษาชีวิตของตนเอง เขาจึงจำเป็นและจำใจต้องฆ่าข้าศึกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

 

 

    นอกจากนั้น ในเวลาที่กองทัพจับข้าศึกมาได้ ผู้นำบุญท่านนี้ก็จะเป็นหนึ่งในทีมรีดข่าว โดยจะจับข้าศึกมาทรมานด้วยวิธีการต่างๆ อาทิเช่น ในบางครั้งเขาก็จะจับข้าศึกไปมัดไว้กับหลักที่อยู่กลางแจ้ง เพื่อเค้นข้อมูล ถ้าข้าศึกคนใดไม่ยอมให้ข่าว ก็จะปล่อยให้ข้าศึกคนนั้นตากแดดตากฝนจนกว่าจะรับสารภาพ จนทำให้ข้าศึกได้รับความทุกข์ทรมานเป็นอย่างมาก บางคนถึงกับป่วยหนักปางตายไปเลยก็มี

 

 

    ด้วยวิบากกรรมจากการฆ่าข้าศึกตาย และจากการจับข้าศึกมาทรมาน เพื่อทำการรีดข่าว ในพุทธันดรที่ผ่านมา จึงส่งผลให้ในภพชาติปัจจุบัน ผู้นำบุญท่านนี้ต้องมาเสียชีวิตก่อนวัยอันสมควร ด้วยโรคหวัดกลายพันธุ์ โดยมีอาการปอดติดเชื้อ

 

    อันที่จริง...วิบากกรรมที่ผู้นำบุญท่านนี้ ได้ทำเอาไว้ในพุทธันดรที่ผ่านมา จะต้องส่งผลเร็วแรงกว่านี้มาก แต่เนื่องจากในช่วงกลางถึงช่วงบั้นปลายของชีวิตในพุทธันดรที่ผ่านมา เมื่อเขาได้เข้าวัด ทำบุญ และได้ฟังธรรม จากพระมหาเถระอดีตพระราชา เขาจึงได้ตระหนักถึงผลกรรมที่เขาได้ทำลงไป จากการฆ่าข้าศึกตายและจับข้าศึกมาทรมาน ด้วยเหตุนี้เขาจึงได้เร่งสร้างบุญทั้งทาน ศีล ภาวนา และหมั่นชักชวนคนให้มาทำความดี นับตั้งแต่วันที่เขาได้มาพบกับพระมหาเถระอดีตพระราชา เป็นต้นมา

 

 

    ด้วยผลแห่งบุญที่เขาได้สั่งสมเอาไว้ ในช่วงกลางถึงช่วงบั้นปลายของชีวิต จึงทำให้วิบากกรรมปาณาติบาตจากาการฆ่าข้าศึกตาย และจากการจับข้าศึกมาทรมานเพื่อทำการรีดข่าว เจือจางเบาบาง และส่งผลได้ไม่เต็มที่

 

    แต่ถึงอย่างไร ขึ้นชื่อว่าเป็นวิบากกรรม...มันก็ยังคงมีกำลัง และยังคอยหาช่องตามส่งผลอยู่ตลอดเวลา ดังนั้น เมื่อไหร่ที่กำลังบุญของเรายังน้อยกว่ากำลังแห่งวิบากกรรมที่เราทำเอาไว้ เมื่อนั้นมันก็พร้อมที่จะส่งผลต่อตัวเราได้ทุกเมื่อ ดังกรณีศึกษากฎแห่งกรรมของผู้นำบุญท่านนี้

 

 

    เพราะฉะนั้น ตราบใดที่พวกเราทุกคนยังอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม เราก็ต้องดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท และหมั่นสั่งสมบุญทุกๆบุญอยู่เป็นนิจ ทั้งทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนาจนได้เข้าถึงพระธรรมกาย ถ้าเราทำได้อย่างนี้เป็นอย่างน้อย กำลังแห่งวิบากกรรมที่เราเคยทำเอาไว้ก็จะอ่อนกำลังลง จนตามส่งผลไม่ทันในที่สุด กล่าวคือ สั่งสมบุญจนกำลังบุญของเราหนาแน่น และมีกำลังมาก จนไม่มีช่องว่างและไม่มีระหว่างให้วิบากกรรมวิบากมารได้ช่องส่งผล