แม่ค้าแผงลอย รวยเงินล้าน หัวใจสะท้านโลก

 

        ลูกชื่อ สุกัญญา ศุทธวัตไชยพงศ์ หรือ ลูกจ้อ ไม่ใช่ลูกท้อนะคะ อายุ 51-ปี มาวัดครั้งแรกตั้งแต่สมัยเริ่มสร้างโบสถ์ยุคแรกๆ ราวปี พ.ศ.2522_ลูกเติบโตมาพร้อมกับวัดพระธรรมกาย ปัจจุบันมีอาชีพเป็นแม่ค้าแผงลอย ขายพวงกุญแจแฮนด์เมดที่ผลิตจากไอเดียสุดบรรเจิดของลูกเองค่ะ ที่ทำงานของลูกก็ไม่ยึดติดที่ใดที่หนึ่ง มีเครือข่ายทั่วไปตามแหล่งชุมชน เช่น ตามตลาดนัด ตามออฟฟิศ โดยอาศัยเพียงโต๊ะแค่ตัวเดียว ลูกก็สามารถเปิดกิจการได้แล้วค่ะ

 

 

 

        หลวงพ่อคะ แม้ลูกจะเป็นเพียงแค่แม่ค้าแผงลอยธรรมดา แต่ลูกก็มีความฝันค่ะ ด้วยความที่ลูกมาวัดพระธรรมกายมานาน ได้เห็นคนนั้นคนนี้ทำบุญแล้วก็รวยเอา...รวยเอา มีเงินมาทำบุญมากมาย ลูกก็ได้แต่เฝ้ามองตาปริบๆ ฝันอยากจะรวยและได้ทำบุญเยอะๆเหมือนคนอื่นบ้าง บางครั้งลูกก็แอบสงสัยว่า เราก็เข้าวัดมานาน แต่ทำไมบุญไม่ส่งผลให้เรารวยกับเขาสักที จนวันหนึ่ง ลูกได้มีโอกาสฟังสัมมนา แล้วสะดุดกับถ้อยคำของคุณสอง วัชรศรีโรจน์ ที่บอกว่า “ถ้าคุณกล้าทำสิ่งมหัศจรรย์ สิ่งมหัศจรรย์ก็จะเกิดขึ้นกับคุณ”

 

        ลูกกลับมาพิจารณาตัวเอง ก็พบว่า ที่ผ่านมาเวลาทำบุญ ทำแล้วก็ปลื้มเพียงแค่ระดับหนึ่งว่า...เออ เราได้ทำแล้วนะ ลูกย้อนนึกถึงสมัยที่ลูกมาวัดตอนแรกๆ ตั้งแต่ยังเป็นนิสิตจุฬาฯ ลูกได้มีโอกาสเจอคุณยายอาจารย์ ท่านมักจะชวนลูกทำบุญเป็นประจำ ทุกครั้งที่เจอกัน หลวงพ่อคะ...ลูกขอสารภาพว่า บางครั้งลูกก็แอบหลบคุณยาย เพราะความที่ลูกยังคิดไม่เป็นและไม่ค่อยมีสตางค์มาทำบุญ พอลูกมาเล่าให้เพื่อนฟังหลังจากผ่านมาแล้วหลายปี เพื่อนกลับบอกว่า “เออดีนี่...คุณยายชวนเธอทำบุญ คุณยายไม่เห็นเคยชวนฉันทำบุญเลย ชวนแต่นั่งสมาธิ”

 

        หลวงพ่อคะ มาถึงวันนี้ ลูกเข้าใจแล้วว่า คุณยายคงเล็งเห็นความตึ๋ง (หนืด)...ไม่ใช่ความตั๋ง ที่ฝังรากลึกอยู่ในใจของลูกมานานแสนนาน คุณยายจึงอาศัยจิตอนุเคราะห์ชวนลูกทำบุญ เพื่อลูกจะได้เปลี่ยนฐานะจากคนเคยรวยไปเป็นคนรวยจนเคยบ้าง เมื่อลูกได้คิด ลูกก็เลยคิดได้ แล้วก็เริ่มปรับปรุงอัธยาศัยให้รักการให้ทานแบบเอาชีวิตเป็นเดิมพัน กล้าทำบุญแบบไม่กั๊กไว้เผื่ออนาคต เพราะลูกมั่นใจว่า ทุกอย่าง...บุญจะจัดสรรเองอย่างลงตัว

 

        เริ่มจากปี พ.ศ.2549_ลูกได้มีโอกาสทำบุญกฐินแบบปิดบัญชีไปห้าหมื่นบาท พอปี พ.ศ.2550_เงินก็งอกมาให้ลูกได้ทำบุญเพิ่มขึ้นอีกสิบเท่าเป็นห้าแสนบาท ลูกเริ่มติดใจและปลื้มใจกับการได้ทำบุญอย่างเต็มที่ จนปี พ.ศ.2552_ผู้ประสานงานก็มาเปรยๆว่า ลูกน่าจะเป็นประธานกฐินได้นะ ด้วยความที่ลูกเป็นคนปากไว ลูกก็ชิงตอบไปทันทีว่า “เพ้อเจ้อหรือ พี่เป็นแค่แม่ค้ากระจอกๆ จะให้พี่ทำบุญเป็นล้านได้อย่างไร”_แม้ปากจะพูดไปแบบนั้น แต่ใจลูกกลับคิดอีกอย่าง ลูกคิดว่าห้าเอส เรายังทำได้ ทำไมหนึ่งเอ็ม เราจะทำไม่ได้

 

        ในปีนั้น ลูกได้ไปจองเปิดบูธแฟร์ขายสินค้าที่เมืองทองธานี ครั้งแรกลูกก็อธิษฐานว่า...ขอให้ลูกได้ทำเลบูธล็อคหัวมุม จะได้มีหน้าร้านขายเยอะๆ แต่พอลูกจับฉลากได้บูธด้านใน ลูกก็เริ่มหวั่นนิดๆ กลัวยอดขายจะได้ไม่ทะลุตามเป้า แต่ก็เฝ้าเพียรอธิษฐานจิตกับมหาปูชนียาจารย์ไม่ขาด จากนั้นอยู่ดีๆ ก่อนหน้าเปิดบูธสองวัน ก็มีสายด่วนจากเจ้าหน้าที่โทรศัพท์มาบอกกับลูกว่า เขาจะเปิดหน้าบูธของลูกให้ทะลุได้สองทาง ลูกอัศจรรย์ใจมาก พร้อมเชื่อมั่นเต็มที่ว่าครั้งนี้ลูกต้องได้ทำหนึ่งเอ็มแน่ๆ พอถึงวันที่ลูกไปเปิดบูธ ก็เกิดเหตุอัศจรรย์ขึ้นจริงๆ ลูกค้ามืดฟ้ามัวดินพากันมารุมซื้อพวงกุญแจดีไซน์สุดเก๋ ราคา 55-บาทขาดตัว ที่บูธของลูกราวกับแจกฟรี ขนาดช่วยกันขายห้าคนก็ยังขายแทบไม่ทัน จนร้านอื่นๆต้องเดินมาดูด้วยความประหลาดใจว่า ทำไมร้านของลูกถึงขายดิบขายดีขนาดนี้ แต่ลูกก็ขายดีจนไม่มีเวลาที่จะบอกกับเขาว่า “เธอก็ทำบุญเหมือนฉันสิจ๊ะ”

 

        พอผ่านไปครบเจ็ดวัน ลูกก็มานั่งนับเงิน นับเท่าไหร่ก็ไม่หมดสักที จนลูกถึงกับรำพึงกับคุณแม่ว่า “นี่ใครแอบเอาเงินมาใส่กระป๋องเราหรือเปล่า”_นับไปนับมาด้วยความอัศจรรย์ในผลแห่งบุญ ลูกได้เงินมาถึงหนึ่งล้านหนึ่งแสนบาท ลูกตื่นเต้นดีใจสุดๆ รีบเตรียมปัจจัยหนึ่งเอ็มไปถวายหลวงพ่อ เพื่อสร้างอาคาร 100-ปี คุณยายอาจารย์ ทันทีด้วยความปลื้มสุดชีวิตค่ะ

 

 

 

        หลังจากได้ทำบุญทอดกฐิน เพื่อสร้างอาคาร 100-ปี คุณยายอาจารย์เมื่อปีที่แล้ว บุญก็พลิกชีวิตลูกอย่างน่าอัศจรรย์ ยอดขายเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง มีออร์เดอร์ล็อตใหญ่ๆเข้ามาไม่ขาด การงานที่เคยเหนื่อยมากเงินน้อย เดี๋ยวนี้กลับกลายเป็นเหนื่อยน้อยลงแต่ได้เงินมากขึ้น และที่สำคัญ...ร่างกายของลูกที่เคยเจ็บป่วยกระเสาะกระแสะ พลังบุญก็ได้ชุบร่างกายของลูกให้กลับแข็งแรงมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้ลูกมีความสุขสดชื่นตลอดเวลาเลยค่ะ

 

        หลวงพ่อคะ ก่อนหน้านี้ เวลาหลวงพ่อถามว่า “ทำไมยังไม่ยอมรวยกันสักที”_ลูกมักอุทธรณ์ในใจว่า “ลูกก็ยอมแล้ว ยอมรวยมาตั้งนานแล้ว แต่ไม่เห็นมันจะรวยสักที”_ผ่านมา 30-ปีจวบจนถึงวันนี้ ลูกกลับเข้าใจและพอจะมีอารมณ์รวยกับเขาแล้วค่ะ ลูกเพิ่งถึงบางอ้อว่า “ถ้าไม่กล้ารวยแล้วจะรวยได้อย่างไร”_ที่ผ่านมาลูกปล่อยให้ความตระหนี่มีชัยเหนือใจลูก แต่ตอนนี้ลูกยอมรวยแล้วค่ะ และพร้อมที่จะดำเนินรอยตามมหาเศรษฐีผู้ใจบุญทั้งหลาย ที่ล้วนผ่านบทพิสูจน์ของความเป็นผู้กล้าทำสิ่งมหัศจรรย์ด้วยกันทั้งสิ้น

 

        สำหรับปีนี้ ซึ่งเป็นปีสำคัญครบรอบ 101-ปี คุณยายอาจารย์ คุณยายที่ครั้งหนึ่งในความทรงจำของลูก แม้แต่ผ้าขี้ริ้วของท่านยังสะอาดกว่าเสื้อที่ลูกใส่อยู่เลยค่ะ ปีนี้ลูกจึงขอเดินหน้าลุยรวยอย่างไม่หยุดยั้ง เพื่อตอกย้ำผังมหาเศรษฐีผู้ใจบุญให้ติดแนบแน่น โดยเฉพาะอาคาร 100-ปี คุณยายอาจารย์ สุดยอดสถาปัตยกรรมแห่งการเผยแผ่ธรรมะไปทั่วโลก บุญใหญ่ที่ลูกจะจดจำและปลื้มปีติใจไปจนถึงวาระสุดท้ายแห่งชีวิต

 

        ลูกขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่เมตตามอบบุญใหญ่รื้อผังจนข้ามชาติให้ลูก จากนี้ไป...ลูกจ้อ...ท้อไม่เป็น จะขอลุยหน้าสร้างบารมีแบบเอาชีวิตเป็นเดิมพันสะบั้นหั่นแหลกเลยค่ะ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

สุกัญญา ศุทธวัตไชยพงศ์