เธอเล่าว่า “ลูกไม่มีดวงตาข้างหนึ่งแต่มีอีกข้างหนึ่งค่ะ ซึ่งก่อนหน้านี้ตาข้างเดียวที่มีอยู่ก็พอจะมองเห็นโลกใบนี้บ้าง แต่แบบเลือนรางเต็มที แต่เดี๋ยวนี้ตาของลูกบอดมืดสนิททั้งสองข้างถาวรเลยค่ะ และนับจากนั้น...ลูกก็ไม่เคยเห็นแสงสว่างและเห็นอะไรบนโลกใบนี้อีกเลย แต่พอลูกมาบวช ได้ฟังหลวงพ่อและพระอาจารย์นำนั่งสมาธิได้สามวัน ลูกก็เริ่มเห็นความสว่างแบบตะคุ่มๆ และพอวางใจนิ่งๆว่างๆไม่คิดอะไรเลยที่กลางท้องไปเรื่อยๆ อยู่ๆลูกก็เห็นดวงกลมสว่างใสขนาดเท่ากำปั้นเด็ก ลูกจึงไปถามแม่สุนีย์ ผู้นำบุญของศูนย์ว่า “ฉันเป็นคนตาบอดที่มองไม่เห็น แต่ทำไมฉันถึงเห็นความสว่างในท้องฉันได้”-ซึ่งมันทำให้ลูกมีความสุขมากค่ะ ทั้งนั่งนอนยืนเดิน ลูกเห็นดวงสว่างติดอยู่อย่างนี้ตลอด พอเห็นแล้วมันหายปวดเมื่อยร่างกายไปทุกส่วน ยิ้มได้ทั้งวัน อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยค่ะ

 

อุบาสิกาแก้วเฉลียว จันทร์คีรี (ตาบอดสนิทมาตั้งแต่กำเนิด)

ศูนย์อบรมโรงเรียนวัดบางศาลา จังหวัดอ่างทอง

 

 

 

        เธอเล่าว่า “ลูกมาบวช เพราะท่าน ผอ.ปาลิดา กุลรุ่งโรจน์ ชวนมาค่ะ ตั้งแต่เกิดลูกอยู่ในโลกแห่งความมืดมิดมาตลอดห้าสิบปี โดยที่ไม่เคยเห็นแสงเดือนแสงตะวันอะไรกับเขาเลยค่ะ แต่พอลูกมานั่งสมาธิ ฟังหลวงพ่อจากการถ่ายทอดสด และฟังพระอาจารย์ ลูกก็กำหนดจิตไว้ที่กลางท้อง จนกระทั่งเข้าวันที่สองของการนั่งสมาธิ ลูกก็เห็นดวงกลมขนาดเท่ากำปั้น เกิดขึ้นที่กลางท้อง มีความสว่างมากเหลือเกินค่ะ ซึ่งลูกก็ไม่รู้จะเปรียบเทียบกับอะไร เพราะเกิดมาก็ไม่เคยเห็นอะไร นอกจากความสว่างที่ว่านี่แหละค่ะ และพอวันที่สาม ดวงกลมๆขนาดเท่ากำปั้นนั้นก็กลายเป็นองค์พระขนาดเท่าฝ่ามือขึ้นมาค่ะ ลูกรู้ว่าเป็นองค์พระ เพราะลูกเคยเอามือจับพระพุทธรูปบนหิ้ง ก็เลยทำให้รู้ว่า...สิ่งที่เกิดขึ้นกลางท้องของลูกเหมือนองค์พระบนหิ้ง แต่องค์ที่ลูกเห็นมีความสว่างมาก สว่างจนลูกรู้สึกดีใจเหลือเกิน มีความสุขที่สุดอย่างบอกไม่ถูก”

 

อุบาสิกาแก้วเมตตา เจริญสุข

ศูนย์อบรมวัดหนองหงส์ จังหวัดจันทบุรี

 

 

 

        เธอเล่าว่า “ที่บ้านลูกทำนาเกลือค่ะ ลูกเคยฝึกสมาธิสายพุทโธมาก่อน วันแรกๆที่นั่งสมาธิ ลูกจะเห็นแต่ดวงสว่างอยู่ตรงกระหม่อมตลอดเวลา และไม่ว่าจะหลับตาสนิทแค่ไหนก็ยังเห็นดวงสว่างโพลง ลอยอยู่อย่างนี้ และไม่ว่าจะทำอย่างไรดวงสว่างนั้นก็ไม่ไปอยู่ในท้องสักทีค่ะ พระอาจารย์จึงแนะนำให้เคลื่อนดวงสว่างนั้น ไปตามฐานที่ตั้งของใจทั้งเจ็ดฐาน คือ ให้เคลื่อนดวงสว่างมาที่ปากช่องจมูกด้านซ้าย แล้วก็ขึ้นไปที่หัวตา มาที่กลางกั๊กศีรษะ แล้วก็เคลื่อนจนไปถึงฐานที่เจ็ด พอลูกค่อยๆปล่อยใจตาม ก็ปรากฏว่าได้ผลค่ะ คือ พอดวงสว่างของลูกเคลื่อนมาอยู่ที่ฐานที่เจ็ด ดวงก็สว่างโพลงเลยค่ะ และโตขึ้น จนลูกปีติและมีความสุขจนบอกไม่ถูกเลยค่ะ”

 

อุบาสิกาแก้วสุภาพร จงเจริญ

ศูนย์อบรมวัดบางบัวทอง จังหวัดนนทบุรี

 

 

 

        เธอเล่าว่า “ลูกเป็นแฟชั่นดีไซน์เนอร์ เพิ่งรู้จักวัดพระธรรมกาย และเพิ่งมาบวชครั้งแรกค่ะ ก่อนที่ลูกจะมาบวช ลูกเคยเห็นรูปพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำฯ และได้ยินเรื่องราวความศักดิ์สิทธิ์ของท่าน แต่อยู่ๆก่อนที่ลูกจะมารู้เรื่องโครงการบวช พอหลับตาทีไรก็จะเห็นแต่ภาพพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯติดๆกันอย่างนี้อยู่สามวัน จากนั้นก็มีเหตุให้ลูกได้มาบวชในครั้งนี้ค่ะ ซึ่งพอลูกได้มานั่งสมาธิ ลูกก็เห็นแต่ภาพพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ทั้งนั่งนอนยืนเดิน ตลอดเวลา จนกระทั่งเข้าวันที่สี่ของการนั่งสมาธิ พอลูกมองภาพพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯที่กลางท้องไปเรื่อยๆ อยู่ๆองค์พระก็ผุดขึ้นสวนซ้อนภาพพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯขึ้นมาเลยค่ะ องค์พระนั้นสว่างมากๆ จากนั้นท่านก็ขยายคลุมตัวลูก ใหญ่กว่าตึกอีกค่ะ และพอลูกมองกลางท้องท่านต่อไปอีก องค์ใหม่ก็ผุดขึ้นมาอีก ลูกสบายใจ ปลื้มจนน้ำตาไหลเลยค่ะ และลูกก็เห็นองค์พระอย่างนี้ จนกระทั่งวันเดินทางมาเข้าพิธีรับสไบแก้ว ซึ่งในขณะรับสไบแก้ว องค์พระก็ขยายคลุมตัวลูกตลอดเลยค่ะ ลูกปีติยิ่งกว่าปีติ เหมือนเราไม่ใช่ตัวเองเลย...

 

 

 

        แม้ในวันที่ 25-ธันวาคม จะเป็นวันคริสต์มาส แต่ลูกว่า...น่าจะเป็นวันพุทธมาสมากกว่าค่ะ เพราะลูกมีความรู้สึกว่า หลวงพ่อเป็นยิ่งกว่าซานตาครอสอีกค่ะ เพราะหลวงพ่อให้ของขวัญแก่อุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนเป็นล้านคน อีกทั้งลูกยังรู้สึกว่าเป็นของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิต และดีที่สุดในโลกเท่าที่ลูกเคยรับมาตลอดชีวิตเลยค่ะ”

 

ศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย (ระเบียง 2)

 

 

 

        แม้อุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนวัดพระธรรมกาย จะต้องรับบุญเตรียมงานในการต้อนรับอุบาสิกาแก้วล้านอย่างมาก แต่ก็มีผลการปฏิบัติธรรมดีมากไม่แพ้ศูนย์อื่น ตัวอย่างเช่น อุบาสิกาแก้วพร้อมพรรณ ลีนะวัต เธอเล่าว่า “ลูกเป็นสถาปนิกค่ะ ลูกเข้าวัดพระธรรมกายครั้งแรก...ก็มาบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน รุ่นห้าแสนคน โดย อุบาสิกาแก้วประทานพร ยอดปัญญา เป็นคนชวนค่ะ ลูกติดใจ...ครั้งนี้ก็เลยมาบวชอีก ก่อนนั่งสมาธิลูกจะนึกถึงที่หลวงพ่อถามว่า “ยิ้มกันรึยังจ๊ะ”-แล้วลูกก็จะยิ้มค่ะ พอยิ้มแล้วร่างกายมันสบายผ่อนคลายไปหมด จากนั้น ลูกก็นึกถึงดวงแก้วที่กลางท้อง ลูกจะนึกทุกอิริยาบถ ประดุจดวงแก้วนั้น คือ อวัยวะส่วนหนึ่งในร่างกายเรา พอทำอย่างนี้ตลอดเวลา เวลามานั่งสมาธิในรอบใจเราจะนิ่งเร็วมาก แล้วลูกก็จะต่อสมาธิไปได้เลย คือ ดวงแก้วก็จะขยายผุดซ้อนขึ้นดวงแล้วดวงเล่า บางทีก็เป็นองค์พระซ้อนขึ้นมาสลับกับดวงแก้ว แล้วดวงแก้วก็ขยายจนคลุมตัวลูก แต่ดวงที่อยู่ตรงกลางจะสว่างที่สุด...

 

 

 

        ยิ่งในวันที่รับสไบแก้วด้วยแล้ว ดวงแก้วของลูกยิ่งสว่างมากเป็นพิเศษ และขยายคลุมตัวลูกทั้งตัวตลอดเวลาในขณะที่เดินไปรับสไบแก้ว แล้วตัวลูกก็ใสสว่างอยู่กลางดวงแก้ว โดยเฉพาะตัวสไบแก้ว...ใสสว่างมากๆเลยค่ะ ลูกมีความสุขมากที่สุดเลยค่ะ ปลื้มจนน้ำตาไหล ปีติ อยากแต่จะนั่งสมาธิ ซึ่งลูกก็ได้ตัดสินใจอยู่ธุดงค์ปีใหม่เรียบร้อยแล้วค่ะ

 

 

************************