เอาบุญมาช่วย Call Upon Merit For Help

เอาบุญมาช่วย

คำสอนคุณยาย ภาษาอังกฤษ

เรื่อง เอาบุญมาช่วย

บทความภาษาอังกฤษสั้นๆ จากคำสอนยาย

จากหนังสือ : "คำสอนยาย”

บทความภาษาอังกฤษจากคำสอนยาย

บทความภาษาอังกฤษสั้นๆ จากคำสอนยาย:

เอาบุญมาช่วย

Call Upon Merit For Help

All good work takes good planning.

When I build the Buddhajakka Center,

I had to plan everything very carefully.

I knew building an alms house (refectory) at the Buddhajakka Center was possible

by example of the Most Venerable Luang Por Wat Paknam,

who had built a large alms house capable of feeding many monks at his temple.

His accomplishment brought him a lot of joy and a lot of merit.

Even after his death, it still continues to give him plenty of merit.

I resolved that when I build a temple, I too would create a similar alms house,

and to my joy, I was able to do so.

I was not the only one who had attempted to build such an alms house.

Others, like Khun Yai Thongsuk,

who was an excellent teacher and was more proficient in giving

sermons than even many educated monks,

tried to establish one but she found it too difficult.

When I set my task, I thought of my merits. When I meditated,

I called upon my merits to come help me.

And I finally succeeded through the support of my merits.

Every success in life is the result of the merits we possess.

One who possesses greater merits will rule over one who possesses less.

Everything relies on merit. So we should set about making more and more of it as we possibly can.

I think about my merits and how it governs my life, and without it I cannot be happy.

Everything around me is complete because I reflect on my merits,

and when I meditate I reach out for good resources and good people to come help me complete the mission.

When you meditate, you too, should reflect on your merits.

Khun Yai Chand Khonnokyoong
from the book : "Khun Yai's Teachings-Wisdom from an Enlightened Mind”
1 March 2524 B.E.

เอาบุญมาช่วย

งานทุกอย่างยายวางแผนมาตลอด แม้การสร้างศูนย์พุทธจักรฯ ยายก็วางแผน
ต้องทำให้ดี ดีทุกอย่าง แล้วยายก็ตั้งโรงทานขึ้นมาได้
ที่ยายตั้งได้ เพราะยายดูตัวอย่างจากหลวงพ่อวัดปากน้ำ เห็นหลวงพ่อวัดปากน้ำท่านเลี้ยงพระ เลี้ยงคนได้มาก
ท่านทำได้ ท่านมีความสุข ท่านได้บุญมาก
แม้ท่านจะละโลกแล้ว ท่านก็ยังได้บุญอยู่ทุกวัน
ยายก็อยากได้บ้าง คิดว่าเมื่อมีสำนักแล้ว จะตั้งโรงทานให้ได้
แล้วยายก็ตั้งได้จริงๆ เมื่อทำได้ ยายก็ดีใจ

คนอื่นๆ เขาก็อยากตั้งเหมือนกัน แต่ตั้งไม่สำเร็จ
เพราะเป็นของยาก ขนาดคุณยายทองสุก ท่านไปสอนที่ไหนๆ ท่านเทศน์เก่ง เก่งขนาดที่ว่า
พระมหาเปรียญประโยคสูงๆ สู้ไม่ได้ ท่านเก่งขนาดนี้ ท่านยังตั้งโรงทานไม่สำเร็จ เพราะยากอย่างนี้

ยายนึกอยากจะตั้ง ยายก็นึกถึงบุญเป็นใหญ่
เวลานั่งเข้าที่ ก็อธิษฐานเอาบุญมาช่วยทำ
ในที่สุดก็สำเร็จได้ด้วยบุญ
คนมีบุญมาก จะปกครองคนมีบุญน้อย
ทุกอย่างต้องอาศัยบุญอย่างเดียว
มนุษย์เป็นเพียงหุ่น
ต้องพยายามหาบุญให้มากๆ
เอาบุญประคองทุกอย่าง
ไม่เช่นนั้นก็อยู่อย่างมีความสุขไม่ได้
ทุกสิ่งทุกอย่างบริบูรณ์อย่างนี้
เพราะยายนึกถึงบุญ นั่งธรรมะเอาสมบัติ
ตามคนให้มาช่วยอยู่เรื่อยๆ ให้ได้คนดีๆ มาช่วยงาน
พวกเรานั่งธรรมะต้องนึกถึงบุญ

คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง
จากหนังสือ : "คำสอนยาย” 1 มีนาคม พ.ศ. 2524

บทความภาษาอังกฤษ แปลโดย DTC Center

บทความภาษาอังกฤษอื่นๆ