อานิสงส์ถวายน้ำดื่มแด่พระพุทธเจ้า

View this page in: English

การมุ่งไปสู่อายตนนิพพานเป็นวัตถุประสงค์หลักของทุกๆชีวิต ไม่ว่าจะเป็นพระราชามหากษัตริย์ พระเจ้าจักรพรรดิ เป็นเศรษฐีมหาเศรษฐีหรือยาจกวนิพก รวมถึงสรรพสัตว์ทั้งหลายที่มีวิญญาณครอง ล้วนมีวัตถุประสงค์อย่างเดียวกันทั้งนั้น คือ ปรารถนาความสุขความบริสุทธิ์หลุดพ้น

สรรพสัตว์ทั้งหลายที่เกิดมาในโลกนี้ จึงต้องเพียรพยายามทำตนให้บริสุทธิ์ หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ มุ่งหน้าสู่อายตนนิพพานให้ได้ การที่จะทำเช่นนี้ได้ก็ต้องหมั่นทำใจหยุดใจนิ่งจนกระทั่งเข้าถึงธรรมกาย จึงจะไปสู่อายตนนิพพานได้

มีวาระพระบาลีที่ปรากฏอยู่ใน ตติยนาวาวิมาน ความว่า

“เตน เม ตาทิโส วณฺโณ เตน เม อิธมิชฺฌติ
อุปฺปชฺชนฺติ จ เม โภคา เย เกจิ มนโส ปิยา

เพราะบุญที่ข้าพเจ้าทำแล้วนั้น วรรณะของข้าพเจ้างดงามเช่นนี้ เพราะบุญนั้น ความปรารถนาทุกอย่างจึงสำเร็จ และโภคะทุกอย่างที่น่ารักจึงเกิดขึ้นแก่ข้าพเจ้า”

ถ้อยคำแห่งความภาคภูมิใจนี้ เปล่งออกจากปากของเทพธิดาตนหนึ่ง ผู้มีใจรักมั่นอยู่ในบุญ และได้ประสบกับผลแห่งบุญอย่างเกินควรเกินคาด เป็นพยานยืนยันว่า ผลแห่งบุญนั้นอำนวยให้เกิดมหาสมบัติอันน่าอัศจรรย์ใจทีเดียว การที่เราได้รับรู้รับทราบเรื่องราวอันเป็นมงคลนี้ เป็นสิ่งที่ควรอย่างยิ่งที่จะตระหนักและรักในการบำเพ็ญบุญ ต้องมีกำลังใจไม่สิ้นสุดในการสั่งสมบุญบารมี เมื่อมหากุศลอันใดก็ตามผ่านเข้ามา เราก็ควรที่จะรีบไขว่คว้าเป็นเจ้าของบุญนั้นให้ได้

* ในสมัยหนึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้า เสด็จจาริกไปในชนบทพร้อมกับพระภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ เสด็จไปจนถึงหมู่บ้านของพวกพราหมณ์ชื่อ ถูณะ ซึ่งอยู่ในอาณาเขตของแคว้นโกศล ข่าวการเสด็จมาของพระผู้มีพระภาคเจ้า ได้แพร่สะพัดไปทั่วเขตการปกครองของหมู่บ้านนั้น

ในสมัยนั้นยังเป็นยุคเริ่มต้นของการเผยแผ่ ข่าวที่มีผู้เลื่อมใสแล้วออกบวช ขอถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เป็นสรณะ ได้กระจายไปทั่วชมพูทวีป พราหมณ์คหบดีชาวถูณะที่เป็นผู้ปกครอง เป็นคนมิจฉาทิฏฐิ ไม่มีความเลื่อมใสและยังมีความตระหนี่ พอทราบข่าวการเสด็จมาของพระบรมศาสดา แทนที่จะดีอกดีใจกลับคิดว่า พระสมณโคดมเดินทางผ่านหมู่บ้านของเรา ถ้าหากได้พักอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านของเราสัก ๒ หรือ ๓ วัน ก็จะทำให้ชาวบ้านเชื่อถือถ้อยคำ เมื่อเป็นอย่างนี้ธรรมเนียมประเพณีของพวกเรา ก็จะถูกทำลายเป็นแน่

พอคิดอย่างนี้ก็พากันวางแผนเพื่อที่จะทำทุกวิถีทางที่ไม่ให้พระศาสดา ประทับอยู่ที่หมู่บ้านของตน ทำการขัดขวางทุกวิถีทาง เช่น พากันนำเรือที่เขาจอดไว้ที่ท่าน้ำออกไปไม่ให้ข้ามฝั่งมา เครื่องอำนวยความสะดวกในเรื่องความเป็นอยู่ก็ถูกเก็บและทำลายจนเกือบหมดสิ้น แม้แต่บ่อน้ำทุกๆ บ่อที่อยู่ในอาณาบริเวณนั้น ก็ถูกถมเหลือไว้เพียงบ่อเดียวเพื่อพวกของตนเอง บ่อที่เหลือก็ช่วยกันเอาหญ้าและฟางถมจนเต็มปากบ่อ ด้วยความตั้งใจว่า จะไม่ให้พระพุทธองค์ได้ดื่มน้ำเลยแม้แต่หยดเดียว จะได้ไม่ต้องมาอยู่อาศัยที่หมู่บ้านนี้ แม้แต่ในสมัยก่อน ความกลัวว่าตนเองจะสูญเสียผลประโยชน์แล้วสร้างบาปอกุศลอย่างนี้ก็มีเกิดขึ้นอยู่เรื่อยๆ ทุกยุคทุกสมัย

พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบความคิดที่วิปริตของคนเหล่านั้น ทรงดำริว่า การที่พวกพราหมณ์เหล่านั้นทำบาปอกุศลอย่างนี้ไม่สมควรเลย เราจะทำให้ทุกๆ คนเป็นสัมมาทิฏฐิ จะได้กลับใจมาสร้างบุญ ทรงเปี่ยมไปด้วยมหากรุณาอันไม่มีประมาณ พร้อมกับภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ ทรงเหาะข้ามแม่น้ำเสด็จไปถึงหมู่บ้านถูณะ ทรงแวะประทับนั่งเหนืออาสนะที่จัดไว้ ณ โคนไม้แห่งหนึ่ง สมัยนั้นหญิงทาสีเป็นจำนวนมากที่เทินหม้อน้ำเดินผ่านพระผู้มีพระภาคเจ้าและภิกษุสงฆ์ แต่ก็ไม่มีใครสนใจเลย เนื่องจาก ผู้ปกครองหมู่บ้านได้สั่งเอาไว้ว่า ถ้าเห็นสมณโคดมที่ใดห้ามเข้าไปสักการะ และห้ามถวายสิ่งของทุกๆ อย่าง แม้จะมาถึงประตูเรือนก็ห้ามให้อาหาร ด้วยความที่กลัวต่อการถูกลงโทษจึงไม่มีทาสีคนใดกล้าขัดขืน

นางทาสีคนแล้วคนเล่าเดินผ่านก็ยังไม่เจอใครที่กล้าสวนกระแสมาทำความดี จนกระทั่งมีนางทาสีผู้เป็นภริยาของพราหมณ์คนหนึ่ง เทินหม้อน้ำเดินมาถึงสถานที่นั้น ได้พบพระผู้มีพระภาคเจ้าและภิกษุสงฆ์ นางคิดว่า พระคุณเจ้าเหล่านี้เหน็ดเหนื่อยกับการเดินทางไกล เมื่อเนื้อนาบุญมาถึงที่แล้ว เราจะนิ่งเฉยอยู่ได้อย่างไร แม้ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ทั้งหมดต่างก็พากันตกลงใจที่จะไม่ให้ของอะไรกับหมู่ภิกษุสงฆ์ แต่โอกาสแห่งการสร้างบุญนี้ไม่ใช่จะหาได้ง่ายๆ และเนื้อนาบุญก็มีตั้งมากมาย หากเราไม่รีบตักตวงบุญในวันนี้ก็ไม่รู้ว่า ทั้งชีวิตของเราจะมีโอกาสได้สร้างบุญใหญ่อย่างนี้อีกหรือเปล่า นางตรองด้วยปัญญา เพียงครู่เดียวเท่านั้นก็ตัดใจทันทีว่า

เอาเถิด วันนี้เรายอมตาย แต่จะไม่ยอมปล่อยโอกาสทองนี้ให้หลุดลอยไป หากเราไม่รีบทำบุญในวันนี้ ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้ที่พึ่งแก่ตนเอง และหลุดพ้นจากความยากลำบากไปได้ เราจะถวายน้ำดื่มกับพระศาสดาและภิกษุสงฆ์ แม้ว่าชาวบ้านจะรุมประชาทัณฑ์เราถึงตายก็ยอม เราขอเอาบุญก่อน อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดไป เมื่อนางคิดอย่างนี้ก็ลดหม้อน้ำลงจากศีรษะ ประคองวางด้วยมือทั้งสองข้าง เข้าไปหาพระศาสดาถวายบังคมแล้วนิมนต์ให้เสวยน้ำดื่ม

พระบรมศาสดาทรงเห็นจิตที่เลื่อมใสของนาง จึงทรงอนุเคราะห์กรองน้ำล้างพระหัตถ์และพระบาทแล้วเสวยน้ำดื่ม ทันใดก็บังเกิดเหตุอันอัศจรรย์ น้ำในหม้อนั้นไม่พร่องเลยแม้แต่นิดเดียว นางเห็นอย่างนั้นก็ถวายแก่ภิกษุทั้งหลายจนครบทุกรูป น้ำในหม้อของนางก็ยังเต็มเปี่ยมบริบูรณ์เหมือนเดิม

เมื่อภิกษุฉันเสร็จแล้ว นางก็ทูนหม้อน้ำนั้นเดินกลับไปบ้าน สามีทราบข่าวที่นางทำอย่างนั้น รู้สึกโกรธมากจึงทุบตีนางจนสิ้นชีวิต พอละจากโลกนี้ไปแล้ว ด้วยอานิสงส์ที่ทำในครั้งนั้นก็ได้ไปเกิดในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ มีมหาวิมานที่สวยงามมาก ทิพยสมบัติอันโอฬารได้อุบัติขึ้นรองรับทันที

ฝ่ายพระศาสดาตรัสเรียกพระอานนท์มารับสั่งว่า “อานนท์ตักน้ำให้เราหน่อยเถิด” พระเถระกราบทูลว่า “ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้าบ่อน้ำถูกพวกพราหมณ์ถมหมดแล้วพระเจ้าข้า” แม้กราบทูลอย่างนั้นพระศาสดาก็รับสั่งให้ทำตาม พระเถระจึงถือบาตรของพระศาสดาเดินบ่ายหน้าไปที่บ่อน้ำที่ถูกถมแล้ว ทันใดนั้นเอง น้ำในบ่อก็เอ่อล้นขึ้นมาเอง สิ่งที่อยู่ในบ่อได้หายไป จำนวนน้ำทะลักออกมาเพิ่มขึ้นจนน้ำท่วมหมู่บ้าน

พวกพราหมณ์เห็นเหตุนั้นก็ตกใจ พากันเดินทางมาขอขมาพระบรมศาสดา พอกล่าวคำขอขมาเสร็จ น้ำท่วมนั้นก็หายไปอย่างอัศจรรย์ ยิ่งเกิดความเลื่อมใสจึงพากันจัดแจงถวายมหาทานครั้งใหญ่ ในขณะเดียวกันเทพธิดาตนนั้น เมื่อพิจารณาเห็นมหาสมบัติของตน จึงลงมาเฝ้าพระศาสดาในวันนั้นเหมือนกัน พระศาสดาจึงสนทนากับเทพธิดา และทรงยกย่องในความกล้าหาญทำความดีของนางท่ามกลางบริษัท ทำให้มหาชนเกิดความปีติและเชื่อมั่นในผลแห่งบุญที่ได้ทำไป

เราจะเห็นว่า คนมีบุญมีปัญญา กล้าคิด กล้าพูด กล้าทำความดีก่อนใคร จึงได้สมบัติใหญ่ในสุคติโลกสวรรค์ มหานาวาวิมานอันสวยงามวิจิตรและทิพยสมบัติอันไม่มีประมาณก็ได้บังเกิดขึ้น ใครก็ตามที่สร้างบารมีอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพันอย่างนี้ มหานิสงส์อันใหญ่หลวงก็จะบังเกิดขึ้น

พวกเราก็เช่นกัน จงสร้างบารมีอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพัน เมื่อเราตั้งใจจะทำความดีอะไรแล้ว จงทำให้เต็มที่ อย่ากลัวต่ออุปสรรค อย่าวิตกกังวล ให้มั่นใจในบุญเต็มเปี่ยม บุญจะได้ติดตัวเราไปทุกภพทุกชาติ เราจะได้เอาสมบัตินี้ไปใช้ในการสร้างบารมีให้ไปถึงที่สุดแห่งธรรมพร้อมๆ กัน

พระธรรมเทศนาโดย: พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)

* มก. เล่ม ๔๘ หน้า ๗๔