นักชกฉายา “ไอ้หมัด 13 วิ” ปลื้มปีติได้มาบวช

 

    กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

    กระผม ธรรมทายาทสุนันท์ แสงเพชร์ อายุ 32ปี ว่าที่พระรุ่นแสนรูป ณ ศูนย์อบรมวัดปู่เจ้า อำเภอศรีประจันต์ จังหวัดสุพรรณบุรี ขอกราบรายงานตัวครับ กระผมเป็นอดีตนักมวยรุ่นน้องของรัตนพล ส.วรพิน มีชื่อในสังเวียนในการชกว่า เอกรัฐ ส.วรพิน ฉายาไอ้หมัด13วิ ฉายานี้มีที่มาจากความแรงของหมัดครับ ที่กระผมสามารถน็อคคู่ต่อสู้ได้ในเวลาเพียง 13วินาทีแรกที่ขึ้นเวที คู่ชกยังไม่ทันจะเดินเข้ามุมก็ต้องล้มฟาดกลางเวทีแล้วครับ กระผมถูกจัดเป็นนักมวยอันดับ5ของเวทีราชดำเนินและเวทีลุมพินี และยังได้มีโอกาสไปชกมวยสากลในต่างประเทศอีกหลายครั้ง เช่น ญี่ปุ่น อินโดนีเซีย ออสเตรเลีย และฝรั่งเศสครับ

 

    ฟังดูแล้วเหมือนชีวิตของกระผมจะสวยงาม มีชื่อเสียง และมีความสุขดีนะครับ แต่ในความเป็นจริงแล้ว ชีวิตของกระผมลอกแบบพิมพ์เดียวกันกับรุ่นพี่รัตนพลของกระผมเลยครับ คือ ขึ้นสุด-ลงสุด กว่ากระผมจะมีวันนี้ วันที่ชีวิตมีความสุขที่สุด ได้สมปรารถนา เข้ามาบวชในร่มเงาบวรพุทธศาสนา กระผมก็ต้องผ่านชีวิตทุลักทุเลสาหัสสากรรจ์ นี่ถ้าไม่ใช่เพราะความตั้งใจอยากบวชในวันที่หนีตายแทบเอาชีวิตไม่รอด ก็คงไม่มีกระผมในวันนี้อย่างแน่นอนครับ

 

    ชีวิตของกระผมในวัยเด็กนั้นลำบากมากๆ กระผมมีพี่น้องเจ็ดคน ทั้งเจ็ดคนไม่มีใครได้เรียนหนังสือเลย กระผมจึงตัดสินใจหนีออกบ้านตั้งแต่อายุ 12ปี เพื่อตามหาความฝันที่จะได้เป็นนักชกชื่อดังเหมือนอย่าง รัตนพล ส.วรพิน กระผมออกเดินทางจากกาญจนบุรีมาตามหาพี่รัตนพล นักชกแชมป์โลกที่มาชกป้องกันตำแหน่งที่จังหวัดสระบุรี ทันทีที่เจอกัน กระผมก็ขอสมัครเป็นนักมวยรุ่นน้องทันที พี่รัตนพลก็รับกระผมมาอยู่ในความอนุเคราะห์ครับ แต่กระผมเป็นเด็กตัวเล็ก จึงไม่มีโอกาสได้ฝึกมวย ได้แต่คอยมองดูเทรนเนอร์สอนเทคนิคการต่อยมวย ออกวิ่งตามไปให้น้ำนักกีฬาและมีหน้าที่เพียงทำความสะอาดห้อง ซักเสื้อผ้า คอยนวดให้พี่รัตนพลเท่านั้น

 

    แล้ววันหนึ่งโอกาสดีก็มาถึงกระผม เมื่อค่ายมวยขาดนักมวยที่จะส่งชกเวทีราชดำเนิน กระผมจึงถูกส่งไปชกขัดตาทัพไปก่อน มีพี่เลี้ยงไปกับกระผมหนึ่งคน พี่เลี้ยงก็เมา ไม่สนใจติวให้กระผม เพราะมั่นใจว่าถึงอย่างไรกระผมก็แพ้แน่นอน พอขึ้นเวที กระผมซึ่งไม่เคยหัดมวยมาก่อนก็เดินหน้าเข้าไปหาคู่ต่อสู้อย่างองอาจ ด้วยเกรงว่าถ้าเขาต่อยมาแล้วกระผมไม่รู้จะหลบทางไหน กระผมจึงตัดสินใจชิงปล่อยหมัดออกไปเต็มเหนี่ยวสามครั้งติด ทันใดนั้น คู่ต่อสู้ก็ล้มลง น็อคทันทีเลยครับ กระผมจึงพลิกล็อคได้ชัยชนะและเป็นที่มาของฉายา “ไอ้หมัด13วิ”

 

    จากนั้นมา กระผมเริ่มมีชื่อเสียง มีงานเข้า และมีรายได้ แต่ชีวิตสุขสบายอยู่ไม่นานก็เริ่มตกต่ำ ไม่ค่อยมีงาน รายได้จึงไม่พอกับค่าใช้จ่าย ครั้งสุดท้ายที่กระผมเดินทางไปชกที่ต่างประเทศ ทันทีที่ไปถึง การชกก็ถูกยกเลิก กระผมโดนไล่ออกจากโรงแรมก่อนวันที่ต้องเดินทางกลับ ไม่มีที่พัก ไม่มีเงิน และไม่สามารถสื่อสารกับใครได้ กระผมเดินออกจากโรงแรมด้วยน้ำตานองหน้า น้อยใจในโชคชะตาชีวิต

 

    อีกครั้งหนึ่ง กระผมถูกนักเลงท้องถิ่นตามยิงหมายจะเอาชีวิต ต้องอุ้มลูกสาวอายุสี่ขวบ กระโดดลงมาจากชั้นสองของบ้าน ลูกสาวหัวแตก กระผมอุ้มลูกวิ่งเข้าไปหลบในสวน เอาตัวฝังอยู่ในโคลน เอาใบบอนมาคลุมหัวและปิดปากลูก กระผมกลัวมากและคิดว่าคงไม่รอดแน่ ได้แต่อธิษฐานจิตในใจให้ความดีที่เคยทำมาทั้งหมดมาคุ้มครอง ถ้ากระผมและลูกรอดชีวิตคราวนี้กระผมจะขอบวช และอยากบวชไปตลอดชีวิตครับ

 

    แปลกมากครับ กระผมรอดมาได้ด้วยปาฏิหาริย์ คนตามล่าถือปืนยืนห่างจากกระผมเพียงเมตรกว่า แต่มองไม่เห็นกระผม พอเช้ากระผมจึงออกมาได้ แต่ลูกสาวก็สลบไปเพราะความหนาว ต้องนำส่งโรงพยาบาล ความคิดที่อยากจะบวชจึงอยู่ในใจของกระผมตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา จากนั้นกระผมต้องย้ายถิ่นหลบภัยมาอยู่ที่จังหวัดสุพรรณบุรี มีอาชีพรับจ้างทั่วไป และเป็นครูสอนมวยไปด้วยครับ ลูกสาวของกระผมก็เป็นแชมป์มวยเยาวชนภาคกลางตั้งแต่อายุแปดขวบครับ

 

    จนวันหนึ่ง ภรรยาของกระผมเห็นป้ายไวนิลชวนบวชพระแสนรูป จึงรีบมาบอกกระผม กระผมดีใจมากรีบสอบถามรายละเอียดแล้วก็มาปรึกษากับภรรยาว่า จะบวชในโครงการนี้ เพราะตั้งแต่กระผมรอดชีวิตมาจากเหตุการณ์เฉียดตายครั้งนั้น กระผมก็รอคอยหาโอกาสที่จะบวชมานานแล้ว บวชคราวนี้กระผมมีความตั้งใจมากครับที่จะเอาบุญให้มากที่สุด อยากเติมบุญให้กับตัวเองและครอบครัว กระผมบอกกับภรรยาว่ากระผมอาจจะบวชไม่สึก ภรรยาก็บอกว่าไม่ต้องห่วง ดูแลตัวเองและลูกได้สบายมาก ถ้าบวชแล้วยังไม่อยากสึกก็บวชต่อได้เลย

 

    ตอนนี้ กระผมได้เข้าโครงการมาหลายวันแล้ว กระผมสนุกกับการเรียนรู้ธรรมะและวัฒนธรรมชาวพุทธมากครับ กระผมได้รับเลือกให้เป็นรองหัวหน้ากลุ่ม ช่วยพระอาจารย์ดูแลความเป็นอยู่ของเพื่อนๆ ตอนเช้ากลุ่มของกระผมได้รับบุญล้างจานและขัดห้องน้ำ กระผมได้เรียนรู้วิธีการทำความสะอาดที่สะอาดมากๆครับ ตามแบบอย่างคุณยายอาจารย์ นี่ขนาดพวกกระผมยังไม่ได้บวช ก็ยังรู้สึกว่าตัวเองได้บุญมากจากการอบรม ได้สวดมนต์ ถือศีลแปด นั่งสมาธิ ทำความสะอาดที่พักอาศัย ทุกอย่างเป็นบุญทั้งนั้น

 

    ช่วงนี้ กระผมนั่งสมาธิเห็นแสงสว่างและมีความสุขมากครับ ปัญหาของกระผมมีอยู่อย่างเดียว คือ ความเมื่อยครับ เพื่อนๆธรรมทายาทบางคนอายุ 60หรือ70ปี ก็มีอาการปวดเข่าปวดขาครับ ตกเย็นพระอาจารย์จึงให้พวกเราได้ออกกำลังกายยืดเส้นยืดสายคลายปวดกัน กระผมจึงได้รับบุญพิเศษเป็นผู้นำออกกำลังกายประจำโครงการครับ แกว่งแขน ยืดขา หมุนเอวกัน สนุกสนานมากครับ

 

    ตกเย็น กระผมก็ได้ชมการถ่ายทอดสด รายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทำให้กระผมเริ่มเข้าใจว่า ทำไมที่วัดพระธรรมกายถึงมีพระเยอะ พระเดชพระคุณหลวงพ่อเทศน์สนุกมากเลยครับ ใช้ภาษาที่เข้าใจง่ายๆ ฟังแล้วเห็นภาพเลยครับ ตัวอย่างเช่น พระเดชพระคุณหลวงพ่อบอกว่า คนที่ติดบุหรี่ ไม่ได้ติดจริงๆหรอก ถ้าติดจริงๆแล้ว ตอนนอนทำไมไม่สูบ ตอนอาบน้ำทำไมไม่สูบ นี่ไม่ติดจริง ถ้าจะเลิกก็เลิกได้ แค่ขยายเวลาที่ไม่สูบออกไปอีก ฟังแล้วเห็นภาพเลยครับ จริงด้วยครับ ถ้าจะเลิกก็เลิกได้อย่างที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อว่า อ้าปากก็ไม่ติดแล้ว

 

    สุดท้ายนี้ กระผม ลูกธรรมทายาทสุนันท์ แสงเพชร์ ขอกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่ได้เมตตาให้มีโครงการบวชพระแสนรูปขึ้น โดยบวชฟรีไม่มีค่าใช้จ่าย ทำให้คนจนก็มีโอกาสพบแสงสว่างจากพระธรรมได้ กระผมและเพื่อนๆธรรมทายาทวัดปู่เจ้าทุกคน จะตั้งใจฝึกฝนอบรมตนเองอย่างเต็มที่ เพื่อให้เป็นพระแท้อย่างแน่นอนครับ