กรณีศึกษากฎแห่งกรรม วิบากกรรมฆ่าตัวตาย

 

        หลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพรักของลูกครับ ชีวิตของสัตว์โลกย่อมล้วนบ่ายหน้าไปสู่ความตายด้วยกันทั้งนั้น เราทุกคนล้วนต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น นี่เป็นสิ่งที่ลูกได้ยินและรู้แน่อยู่ในใจมาตลอดกว่าสิบปีที่ได้เข้ามาสร้างบารมีว่า สักวันหนึ่งการพลัดพรากจากบุคคลอันเป็นที่รักจะต้องมาเยือนตัวลูกอย่างแน่นอน แต่เมื่อถึงวันที่ความตายมาพรากเอาคนที่ลูกรักจากไป โอ...มันช่างเป็นประสบการณ์ชีวิตที่หนักหน่วง และรุนแรงต่อจิตใจของลูก เกินกว่าที่ลูกเคยคาดคิดหรือเตรียมใจเอาไว้จริงๆ

 

        เมื่อบ่ายวันศุกร์ที่ 5 มีนาคม พ.ศ.2553_ที่ผ่านมา ขณะที่กำลังติดต่อประสานงานเพื่อจัดงานตักบาตรพระในชุมชน และประชาสัมพันธ์โครงการบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนอยู่นั้น ลูกก็ได้ทราบข่าวที่ไม่อยากจะได้ยินเลยจากน้องสาวของลูกทางโทรศัพท์ว่า คุณแม่...ผู้ซึ่งเป็นที่รักของลูกอย่างที่สุด ท่านได้จากโลกนี้ไปเสียแล้ว ด้วยวิธีการกินยาฆ่าตัวตาย ขณะที่เพิ่งอายุได้ 62ปี 10เดือน เท่านั้น ทั้งๆที่เมื่อเช้า ลูกก็เพิ่งโทรศัพท์คุยกับท่าน แล้วบอกกับท่านว่า วันเสาร์ที่ 6 มีนาคม...นี้ ลูกจะกลับไปหาท่านที่จังหวัดชัยนาท ซึ่งเป็นบ้านเกิดของลูก ลูกเสียใจอย่างที่สุด ยืนร้องไห้อยู่ริมถนน

 

        คุณแม่ของลูก ท่านเป็นคนพื้นฐานจิตใจดี ท่านเป็นที่รักของหมู่ญาติ เพื่อนฝูงและชาวบ้าน ตัวท่านเองเคยรับราชการเป็นหมออนามัย เป็นคนมีจิตใจเด็ดเดี่ยว ไม่กลัวใคร แต่ก็เป็นคนมีน้ำใจ ชอบช่วยเหลือคนที่ตกทุกข์ได้ยาก แม้ว่าท่านจะเกษียณอายุราชการก่อนกำหนดมาแล้ว แต่ก็ยังมีชาวบ้านมาหาที่บ้านเพื่อขอให้ฉีดยาให้บ้าง มาขอคำปรึกษาหรือขอให้จ่ายยาให้บ้าง หรือถ้ามาเองไม่ได้ก็จะโทรมาหาคุณแม่ เพื่อให้คุณแม่ไปฉีดยาให้ที่บ้าน คุณแม่ก็จะไปทันที ทั้งๆที่ก็มีสถานีอนามัยอยู่ในบริเวณใกล้เคียง แม้แต่พระภิกษุสงฆ์ที่วัดแถวบ้าน ก็ได้คุณแม่นี่แหละช่วยรักษาเวลาที่ท่านอาพาธ คุณแม่จึงเป็นที่รักของคนทั่วไป

 

        คุณแม่เข้าวัดทำบุญตามประเพณีเหมือนอย่างชาวบ้านทั่วไป ทุกวันพระถ้าไม่ไปที่วัดเอง ก็จะมาทำสำรับกับข้าวให้คุณพ่อไปทำบุญที่วัดแทน คุณแม่ไม่ค่อยได้ทำบุญกับหมู่คณะ เพราะว่าท่านเชื่อข่าวเท็จของวัดที่เคยออกในสื่อเมื่อกว่าสิบปีที่แล้ว ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าเสียดายเป็นอย่างยิ่งครับ แต่ท่านก็ได้ร่วมทำบุญใหญ่ๆมาบ้างเล็กๆน้อยๆครับ ตามกำลังศรัทธาของท่าน เช่น บุญสร้างอาคาร 60ปี พระราชภาวนาวิสุทธิ์ บุญถวายไทยธรรม 30,000วัด ในงานสลายร่างคุณยายอาจารย์ เป็นต้น...ครับ

 

        บุญใหญ่อีกบุญที่ท่านเคยทำก็คือ บุญงานบวชพระลูกชายของท่าน ซึ่งก็คือผมเองครับ ซึ่งผมบวชเป็นการส่วนตัวเมื่อปี พ.ศ.2542_ในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ พอดี ซึ่งวันนั้นผมได้นิมนต์คณะสงฆ์มาเป็นเนื้อนาบุญให้กับคุณพ่อคุณแม่และหมู่ญาติ จำนวน 100รูปครับ ไม่มีการเลี้ยงเหล้าหรือรำวง แห่กลองยาวรอบโบสถ์ครับ และคุณแม่ก็ได้ลงมือทำอาหารหลายอย่างถวายคณะสงฆ์ทั้งหมดครับ

 

        สุดท้ายนี้ ลูกกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ที่ได้เมตตา และกราบขอความเมตตาพระเดชพระคุณหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ ช่วยชี้ทางสว่างให้กับคุณแม่ของลูกด้วยครับ

 

 

คำถาม

1.วิบากกรรมหรือเหตุผลอะไรครับ ที่ทำให้คุณแม่ต้องตัดสินใจกระทำอัตวินิบาตกรรม ทั้งๆที่ท่านมักจะพูดกับเพื่อนๆหรือคนที่รู้จักอยู่เสมอๆว่า ท่านเกลียดคนที่ฆ่าตัวตาย ถ้ามีใครตายด้วยวิธีการนี้ ท่านจะไม่ไปงานศพโดยเด็ดขาด

 

        แต่กับลูกๆ เวลาที่ท่านน้อยอกน้อยใจ ท่านก็มักจะพูดประชดว่า เดี๋ยวจะฆ่าตัวตายให้ดูสักวัน เป็นเช่นนี้บ่อยๆ

 

คำตอบ

        เหตุที่ทำให้คุณแม่ตัดสินใจฆ่าตัวตาย ทั้งนี้เป็นเพราะวิบากกรรมชาติหนึ่ง เรื่องมีอยู่ว่า...ชาตินั้น คุณแม่ได้มีครอบครัว มีสามี แต่ต่อมาสามีของท่านในชาตินั้นได้ไปมีภรรยาน้อย คุณแม่จึงเกิดความรู้สึกน้อยใจในชีวิต และด้วยความน้อยใจในครั้งนี้เอง จึงทำให้ท่านตัดสินใจกินยาพิษฆ่าตัวตายเพื่อประชดสามี

 

 

        จึงกลายมาเป็นวิบากกรรมที่ตามส่งผลต่อเนื่อง มาหลายๆชาตินับจากนั้น ที่ท่านได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ผังนี้จะติดตัวมา ในเวลาที่มีเรื่องทุกข์ใจหรือไม่สบายใจ ผังนี้หรือวิบากกรรมนี้ก็จะบันดาลให้เกิดความน้อยใจ แล้วก็เก็บกด ไม่ยอมปล่อยวาง จนทำให้มีอาการหดหู่อยู่ตลอดเวลา ซึ่งตัวท่านก็จะไม่แสดงความรู้สึกออกมาให้ใครเห็น

 

        อีกทั้งมารวมกับกรรมในปัจจุบัน คือ อัธยาศัยท่านชอบคิดเล็กคิดน้อย เอาคำพูดของคนอื่นมาเก็บไปคิด หรือถ้ามีอะไรที่ไม่ได้ดังใจ ท่านก็จะเกิดความรู้สึกน้อยใจ และทำให้เกิดความคิดที่อยากจะฆ่าตัวตายอยู่บ่อยๆ จากเดิมที่เป็นเพียงแค่ระดับของความคิด พอคิดบ่อยๆก็เริ่มขยายออกมาเป็นคำพูด จากพูดบ่อยๆก็ขยายออกมาเป็นการกระทำ

 

        พอคิดบ่อยๆ ดวงบาปจะโต...โต...โต จากกลางกาย พอดวงบาปโตก็ขยายจากความคิดมาสู่คำพูด พอพูดบ่อยๆ ดวงบาปก็โตเพิ่มขึ้นขยายสู่การกระทำ 

 

        จนในที่สุด ท่านก็ตัดสินใจฆ่าตัวตายจริงๆ ทั้งๆที่รู้อยู่ว่าการฆ่าตัวตายนั้นไม่ดี แต่วิบากกรรมจากการที่ท่านเคยฆ่าตัวตายในอดีตชาติ ได้มาเป็นผังที่บีบบังคับและตัดรอน จนทำให้ท่านต้องมาฆ่าตัวตายอีกในชาตินี้

 

คำถาม

2.หลังจากที่ท่านสิ้นลมไปแล้ว ท่านมีสภาพเช่นไรครับ ท่านรู้ตัวในทันทีหรือไม่ว่า ท่านตายแล้ว ความรู้สึกของท่านในขณะนั้นเป็นอย่างไร บุญที่ท่านได้เคยกระทำไว้ตอนมีชีวิตได้ช่วยท่านไว้อย่างไรบ้างหรือไม่ครับ

 

คำตอบ

        ในช่วงที่คุณแม่ของลูกกำลังจะสิ้นลม ท่านก็มีความรู้สึกว่า ตัวท่านยังไม่อยากตาย และรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ท่านได้ทำลงไป ทั้งโศกทั้งเศร้าทั้งเสียใจ ใจก็หมองมาก อีกทั้งรู้สึกคิดถึงลูกๆของท่านเป็นอย่างมาก

 

        เมื่อภายในใจของท่านหมอง ด้วยความทุกข์ใจและโศกเศร้าเสียใจดังกล่าว จึงทำให้คตินิมิตของท่านในตอนนั้นมืด แต่ยังโชคดีที่ภาพสุดท้ายก่อนที่ท่านจะเสียชีวิต แวบหนึ่ง...ท่านได้เห็นภาพในช่วงที่ลูกชายของท่านได้บวชเป็นพระ แต่อย่างไรก็ตาม ก็ได้แค่ผ่อนหนักเป็นเบา คือ แทนที่ท่านจะต้องไปรับกรรมอยู่ในมหานรก ท่านถูกดูดไปรับกรรมอยู่ในอุสสทนรกแทน

 

 

        ซึ่งในขณะนี้ ท่านกำลังได้รับความทุกข์ทรมานเป็นอย่างมาก เพราะท่านกำลังโดนนายนิรยบาล เอาหัวจุ่มลงไปในน้ำกรดร้อนสีดำ และเมื่อน้ำกรดร้อนเริ่มกัดกินละลาย ทำให้ท่านทุกข์ทรมานเจ็บปวดมาก ดิ้นทุรนทุราย ทำให้ร่างของท่านพลัดตกลงไปในบ่อน้ำกรดร้อน ร่างกายก็ถูกน้ำกรดสีดำร้อน ค่อยๆกัดกินละลายอวัยวะต่างๆจนตายในที่สุด เมื่อตายแล้วร่างของท่านก็จะเกิดขึ้นมาใหม่ อยู่บริเวณขอบบ่อน้ำกรดร้อนสีดำ จากนั้นท่านก็จะถูกนายนิรยบาลจับทรมานจนตายเช่นนี้ไปเรื่อยๆ

 

คำถาม

3.ในวันอาทิตย์ต้นเดือนที่ 7 มีนาคม พ.ศ.2553_ที่ผ่านมา ลูกขับรถจากจังหวัดชัยนาทมาร่วมพิธีบูชาข้าวพระที่วัดพระธรรมกาย พร้อมทั้งทำบุญสร้างองค์พระเพิ่มเติมจนเต็มองค์ จากที่เคยสะสมไว้ก่อนหน้านี้อยู่แล้ว โดยจารึกชื่อคุณแม่ และทำบุญบูชาข้าวพระโดยชื่อผู้ทำบุญก็เป็นชื่อคุณแม่ ท่านได้รับหรือสามารถรับได้ในทันทีหรือไม่ครับ รวมทั้งบุญอื่นๆที่หมู่ญาติและสัมพันธชนได้ทำให้ในวันนั้น และวันต่อๆมา ท่านได้รับหรือไม่ครับ ท่านมีสภาพเปลี่ยนไปหรือไม่อย่างไร

 

คำตอบ

        เนื่องจากในตอนนี้ ท่านกำลังรับกรรมอยู่ในอุสสทนรก จึงทำให้ท่านยังไม่ได้รับบุญที่ตัวลูกส่งไปให้ ดังนั้นคงต้องรอให้วิบากกรรมของท่านเบาบาง จนเหลือไปรับกรรมอยู่ในยมโลกเสียก่อน  เมื่อนั้นท่านจึงจะได้รับบุญที่ตัวลูกส่งไปให้ท่าน แต่อย่างไรก็ตาม ลูกก็ควรจะสั่งสมบุญและอุทิศบุญส่งไปให้ท่านอยู่เรื่อยๆ

 

คำถาม

 

4.พี่สาวของลูกพี่ลูกน้องของลูกบอกว่า มีญาติที่จังหวัดนครสวรรค์เห็นคุณแม่ไปยืนร้องไห้ที่หน้าบ้านหลังจากที่ท่านเสียชีวิตไปแล้ว และตัวพี่สาวเองก็ได้ยินเสียงคนร้องไห้จากนอกบ้านในขณะที่กำลังอาบน้ำ กับตอนที่นั่งฟังพระเทศน์อยู่บนศาลาในวันฌาปนกิจ

 

        เพื่อนผู้หญิงของลูกคนหนึ่ง มาร่วมงานศพของคุณแม่ในวันจันทร์ที่ 8 มีนาคม ซึ่งเป็นคืนสุดท้ายของการสวดพระอภิธรรม เธอบอกว่า ตอนเช้ามืด เธอได้ยินเสียงผู้หญิงมานอนหายใจเหมือนกำลังจะขาดใจอยู่ข้างๆ และได้ยินเสียงร้องว่า ช่วยด้วย...ช่วยด้วย

 

        ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริงหรือไม่ครับ และใช่คุณแม่ของผมหรือไม่ครับ

 

คำตอบ

        สิ่งที่ทุกคนได้ยินหรือได้เห็นนั้น เป็นเพียงอุปาทานที่เกิดจากความผูกพัน หรือจิตนิวรณ์ ที่แต่ละคนมีกับคุณแม่ของลูก ด้วยเหตุดังกล่าวจึงทำให้หลายๆคนเกิดอาการตาฝาดหรือหูแว่ว ดังที่ได้กล่าวมาข้างต้น