ผลการปฏิบัติธรรม พระศุธัญติยะ ปุณฺณฉนฺโท

 

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผม พระธรรมทายาทศุธัญติยะ ปุณณฉนฺโท อายุ 26-ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรมวัดศาลาลำดวน จังหวัดสระแก้ว ครับ ก่อนมาบวชกระผมทำงานเป็นช่างเชื่อม ช่างเหล็ก ก็เป็นประเภทเช้าขยันทำงาน ตกเย็นเจ้านายเลี้ยงเหล้า กลับบ้านตีสองตีสามเป็นประจำ จนแม่ทนไม่ไหวบอกว่า “ถ้ากลับดึกก็ไม่ต้องเข้าบ้าน” กระผมก็เลยกลับเช้าเสียเลยครับ

 

        เช้าวันหนึ่ง ขณะที่กระผมกำลังจะออกไปทำงาน มีพี่ท่านหนึ่งเข้ามาถามกระผมว่า “น้องจะบวชหรือเปล่า”_เมื่อถามมาสั้นๆ กระผมก็ตอบไปสั้นๆว่า “บวช”_คือ พอได้ยินคำว่า บวช ก็รู้สึกมีความสุข แล้วกระผมก็ยังไม่เคยบวชเลยครับ พอตอบไปแล้วพี่ท่านนั้นจึงค่อยอธิบายให้ฟังว่า มาชวนบวชในโครงการเข้าพรรษา ด้วยเหตุผลอย่างนั้นอย่างนี้ครับ

 

        กระผมเคยฝึกนั่งสมาธิแบบภาวนาพุทธโธ แล้วก็นั่งเองแบบเงียบๆ ไม่ต้องมีการนำนั่ง พอมาเข้าโครงการมีพระอาจารย์นำนั่ง ตอนแรกจิตมันก็เลยสับสน กระผมคิดว่า เอ…นั่งสมาธิ มันต้องเงียบๆสิ แต่กระผมก็พยายามทำตามนะครับ แล้วก็เริ่มรู้สึกดีขึ้น ตอนฝึกน้อมใจไปที่ศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด น้อมอย่างไรก็ไปไม่ได้ มันติดอยู่ตรงหน้า ผ่านไปเกือบสองอาทิตย์ กระผมก็ลองนึกให้มีแสงเทียนอยู่ตรงหน้า นั่งดูไปเรื่อยๆ รู้สึกเปลวเทียนนิ่งไม่กระตุก สักพักก็เปลี่ยนเป็นดวงไฟมีรัศมีแบบพระจันทร์ทรงกลด

 

 

 

        แล้วกระผมก็ลองกำหนดดวงไฟนี้ไปตามฐาน สักพักก็เข้าได้ จากฐานที่หนึ่งไปหยุดตรงฐานที่เจ็ดพอดี กระผมเห็นดวงไฟมีขนาดเท่าลูกส้ม เห็นแบบมัวๆตลอดการนั่ง พอหมดเวลา กระผมก็หาเวลานั่งต่อ พอหลับตาไม่นานก็เห็นดวงไฟอยู่ในท้องแบบเดิมอีก ก็น้อมใจมองเข้าไปข้างในลึกๆ อยู่ๆก็เห็นเป็นลูกแก้ว เล็กมากๆเท่าปลายเข็ม มีความสว่างในตัวเอง พอน้อมใจเข้าไปเรื่อยๆ ลูกแก้วก็ใหญ่ขึ้นเท่าลูกส้ม เป็นสีขาวขุ่นๆไม่ใส

 

        กระผมเห็นลูกแก้วอย่างนั้นอยู่สี่วัน แล้วก็ลองคิดว่า “ถ้ามีองค์พระอยู่ข้างในจะเป็นยังไงนะ”_ไม่ทันไร กระผมก็เห็นเป็นองค์พระจริงๆ แต่เห็นลางๆ พอมองไปนิ่งๆ ภาพองค์พระก็ชัดขึ้น เป็นพระปางมารวิชัยสีใสๆ และมีดวงแก้วหุ้มพระไว้ กระผมก็คะเนเอาว่าตรงกลางนั้นน่าจะเป็นสะดือของพระ แล้วก็ยกขึ้นมาอีกสองนิ้วมือ เป็นฐานที่เจ็ด พอมองเข้าไป จิตก็ไปหยุดตรงนั้นเลยครับ

 

        แล้วอยู่ๆ ทั้งพระทั้งดวงแก้วก็ขยายใหญ่ขึ้น กระผมถึงได้รู้ว่าที่แท้ยังมีองค์พระและดวงแก้วซ่อนอยู่ในนั้นอีก ยิ่งมองเข้าไป ก็ยิ่งเห็นออกมาเป็นสายๆ พอองค์ที่หนึ่งขึ้นมาขยายใหญ่จนล้นตัว ก็มีองค์ที่สอง...ที่สาม ตามมาไม่หยุด และยิ่งมอง ยิ่งลึก ยิ่งเห็น ก็ยิ่งชัด ยิ่งสว่าง ไปเรื่อยๆ มีความสุขมากๆ รู้สึกเพลิดเพลินกับการได้เห็นพระ และภูมิใจว่า คนอย่างเราก็ทำได้ ตอนนั้นใจนิ่งมาก ไม่อยากลุกออกไปไหนเลย อยากมององค์พระไปนานๆ รู้สึกอิ่มบุญมากๆเลยครับ

 

        แล้วอยู่ๆวันหนึ่ง ขณะกำลังมองเข้าไปในตัวองค์พระ ก็ต้องแปลกใจ เพราะท่านเปลี่ยนไป กลายเป็นพระแก้วใสนั่งสมาธิครับ กระผมก็ไม่เข้าใจว่าท่านมาอยู่ในท่านั่งขัดสมาธิได้อย่างไร หรือว่ากระผมฟังพระอาจารย์พูดมากไปหรือเปล่า แต่ก็ดีใจมากที่เห็นแบบคนอื่นเขาเสียทีครับ ช่วงนี้เวลาน้อมใจเข้าหาฐานที่เจ็ดทีไร ก็จะเห็นแต่องค์พระกับดวงแก้วใสๆเป็นพวงๆ ข้างใน องค์พระสวย ใส สว่าง สบายตา และไม่ว่าจะหลับตาหรือลืมตา ท่านก็ยังอยู่ ยกเว้นตอนกระผมตั้งใจท่องมนต์อ่านหนังสือก็จะไม่เห็นครับ

 

        เดี๋ยวนี้กระผมใจเย็นขึ้น จะพูดอะไรก็ระวัง และจะพูดแต่เรื่องดีๆ กระผมเชื่ออย่างมากมายว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ชาตินี้มี ชาติหน้ามี ตอนนี้กระผมคิดว่าถ้าออกพรรษา รับกฐิน เดินธุดงค์แล้ว หากบุญยังส่งผล กระผมก็จะธุดงค์ต่อไปเพื่อพัฒนาวัดร้างครับ กระผมจะเอาคำสอนของพระพุทธเจ้าไปโปรดญาติโยม กระผมอยากให้ทุกคนมีสติ ได้พบกับความสุขที่แท้จริง

 

        กระผมกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูงครับ เวลาฟังหลวงพ่อสอนจะรู้สึกดีมาก ยิ่งตอนหลวงพ่อบอกว่า “ตรงนี้ถูกต้องจ้า”_“ตรงนี้ไม่ถูกนะ”_“เราก็ค่อยๆทำไปนะ”_ได้ยินแบบนี้กระผมจะมีความสุขมาก มีกำลังใจเพิ่มขึ้นเป็นกองเลย และกระผมก็จะเอาคำสอนของหลวงพ่อมาปรับใช้ตลอดเลยครับ กระผมขอถวายบุญนี้แด่หลวงพ่อ ขอให้หลวงพ่อมีความสุข มีอายุ วรรณะ สุข พละ ตอนนี้กระผมรู้และเข้าใจแล้วว่า พระแท้ คือ อะไร และเป็นกันได้อย่างไร กระผมจะตั้งใจเป็นพระแท้ให้ดีที่สุดครับ

 

พระศุธัญติยะ ปุณณฉนฺโท