ผลการปฏิบัติธรรม พระอุกฤษฏ์ ปีติวฑฺฒโน

 

        กระผม พระธรรมทายาทอุกฤษฏ์ ปีติวฑฺฒโน อายุ 23-ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย ระเบียงสองครับ วันหนึ่งกระผมไปเดินเที่ยวที่สนามหลวง ก็เห็นซุ้ม ดีเอ็มซีมาแจกใบปลิวชวนบวชพระแสนรูปทั่วไทย (รุ่นที่แล้ว)_แต่กระผมติดเรียน ก็เลยเอาใบปลิวไปดูเล่นๆ พอใกล้เข้าพรรษาก็คิดขึ้นมาอีกว่า เราน่าจะบวชให้พ่อกับแม่นะ กระผมก็เข้าไปดูในเว็บดีเอ็มซี ก็รู้ว่ามีการบวชเข้าพรรษา พอไปปรึกษาพ่อกับแม่ ท่านก็ว่าดี แถมยังบอกให้บวชที่ศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย จะได้อยู่ใกล้ๆหลวงพ่อ พวกเรารู้จักหลวงพ่อ เพราะที่บ้านมีช่องดีเอ็มซีครับ กระผมเตรียมตัวก่อนมาบวชหนึ่งเดือน ด้วยการสวดมนต์ทำวัตรเย็น บูชาเจดีย์ และฝึกนั่งสมาธิทุกวัน วันละ 30 นาทีด้วยนะครับ

 

        แต่พอมาเข้าโครงการจริงๆ ก็รู้สึกกดดันนิดหน่อยครับ ยอมรับเลยว่าที่นี่เคร่งมาก เป็นระเบียบมาก แต่ด้วยความเป็นลูกทหาร กระผมไม่อยากให้โยมพ่อโยมแม่ผิดหวัง และไม่อยากให้บุญหดหายไปด้วย จึงตั้งใจค่อยๆฝึกตัวไปทุกวัน ตอนแรกที่นั่งสมาธิก็มืดตึ๊ดตื๋อเลยครับ แต่กระผมก็จะหาเวลานั่งเพิ่มเติมในช่วงกลางคืนด้วย แล้วก็ไม่รู้เป็นอย่างไร...กระผมชอบไปนั่งที่บ้านคุณยายอาจารย์มากๆ แม้ยุงจะกัดก็ทนได้ ต่อมากระผมเปลี่ยนไปนั่งที่หน้าวิหารหลวงปู่ฯบ้างก็ยิ่งดีใหญ่เลย กระผมจะปล่อยใจให้ว่างๆ ไม่นึกนิมิต เพราะจะรู้สึกปวดหัว กระผมคิดว่าถ้าปล่อยใจให้สบายๆน่าจะได้ผลกว่า ตอนนั่งอยู่ลมนิ่งมาก กระผมก็นึกอธิษฐานขอพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯว่า “หลวงปู่ครับ กระผมอยากนั่งสมาธิอย่างสบายๆ ขอให้มีลมมาหน่อยเถอะครับ”_แล้วลมก็พัดมาเลย เย็นๆสบายๆทั้งคืน กระผมถึงเชื่อมั่นเลยว่าพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯยังอยู่ มีจริง ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ พอนั่งไปคราวนี้มัน...วืด ทีแรกนึกว่ากำลังจะตกจากแท่นที่นั่ง พอลืมตาดูก็ไม่ตก หลับตาอีกก็...วืดอีก เสียวตั้งแต่หัวถึงท้อง เหมือนนอนตกเตียงเลยครับ มีบางทีตกแรงมากแทบจะสิ้นใจเลย

 

        วันหนึ่ง นั่งๆอยู่ก็ตกอีก แต่คราวนี้ได้เห็นแสงขาวๆกลมๆ ค่อยๆขึ้นมาจากกลางท้องด้วย แต่ยังไม่ทันไร พระเพื่อนก็มาเขย่าตัวอย่างแรง ชวนให้กลับไปที่เต็นท์ เพราะใกล้เช้าแล้ว กลัวจะไปรับบุญไม่ทันครับ

 

        ก่อนนั่งสมาธิทุกครั้ง กระผมจะนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ขอให้ท่านช่วยให้จิตใจ ใส สะอาด มีความสุข แล้วกระผมก็ปล่อยวาง ทำหน้าสบายๆ ทำจิตใจให้ร่าเริงที่สุด คิดว่าเราไม่มีอะไรในชีวิต เหมือนเราเกิดมาใสๆสบายๆ แล้วก็ปล่อยให้ตัวเองอยู่ในความมืด ภาวนาสัมมาอะระหังไป สักพักกระผมก็ลืมคำภาวนา แล้วหูก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย เพราะพระเพื่อนบอกว่าตอนนั้นมาเรียกกระผมตั้งนาน กระผมก็ไม่ขยับ สงสัยว่ากระผมจะนั่งดี ก็เลยนั่งด้วยกันกับกระผมเลยครับ

 

 

 

        พอทำใจนิ่งๆ อยู่ๆก็มีแสงสว่างหน่อยๆเป็นแสงขาวๆส่องมาตรงหน้า จากนั้นก็สว่างจนเต็มร่างของกระผมเลย กระผมรู้สึกสบายใจมากๆ แล้วก็เห็นดวงขาวๆกลมๆเท่ากำปั้นเด็ก ลอยไปลอยมาอยู่ตรงหน้า ส่ายไปส่ายมาไม่หยุดนิ่ง กระผมก็งงๆว่า...มันคืออะไร พอปล่อยไม่สนใจ ก็หายไปเลยครับ แล้วอยู่ดีๆก็มาเห็นในกลางท้องอีก เป็นดวงขาวๆนวลๆไม่ใส กระผมก็นึกถึงคำของหลวงพ่อที่บอกว่า “อย่าเพ่งอย่าจ้อง”_พอมองไปธรรมดาๆ ดวงนั้นก็ขยายออก แล้วก็เห็นเป็นดวงแก้วใสๆขนาดเท่ากำปั้นเด็กขึ้นมาจากข้างในนั้น ดวงนั้นใสมาก เห็นชัดมาก กระผมก็ยิ้มออกมาเลย มันมีความสุขมาก สุขแบบไม่เคยเป็นมาก่อนเลยครับ

 

        พอดวงขยาย แสงสว่างก็มากขึ้น กระผมปล่อยสบายๆ ดวงแก้วก็กระจายตัวกว้างออกไปเรื่อยๆ กระผมจำที่พระเพื่อนบอกว่า ถ้าเห็นดวงแก้วไม่นานจะเห็นองค์พระ กระผมก็ดูที่ดวงแก้วอยู่นานมากๆก็ไม่เห็นมีพระเลย ดูไปพักใหญ่ๆก็เลยเลิกคิดปล่อยเฉยๆ อยู่ๆก็เห็นองค์พระขนาดเท่านิ้วโป้งนั่งซ้อนอยู่ข้างใน พอมองนิ่งๆ ท่านก็ขยายตัวออกจากดวงแก้วอย่างช้าๆ เป็นอย่างที่หลวงพ่อบอกจริงๆ ถ้าอยากเห็นจะไม่ขึ้นมา แต่พอไม่อยากเห็นกลับขึ้นมาเอง

 

 

 

        องค์พระท่านขยายจนเกือบเต็มหน้าตัก ท่านนั่งหลังตรง นิ้วมือของท่านยาวมาก กระผมว่านิ้วของกระผมยาวแล้วนะครับ แต่นิ้วของท่านยาวกว่า หน้าอูมๆเหมือนกระผมเลย ผิวท่านใสละเอียดเนียนสว่างมากๆ กระผมเห็นเกศเป็นรูปดอกบัวตูมใสๆ ใสมาก มีประกายเพชรด้วย แต่พอเกศดอกบัวตูมขึ้นมายันตรงลูกกระเดือกแถวๆคอ อยู่ๆก็เกิดฟุ้งขึ้นมา ท่านก็หายไป พอลืมตามาก็เกือบตีสี่ เลยชวนพระเพื่อนเดินกลับที่พัก กระผมกับพระเพื่อนยังถามกันว่า นั่งเป็นอย่างไรเห็นอย่างเดียวกันไหม พระเพื่อนก็บอกว่า แปลกดี เริ่มต้น เราเห็นไม่เหมือนกันแต่เวลาจบ จบเหมือนกัน กระผมมีความสุขมาก ใจเต็มร้อย ให้นั่งยันเช้าทุกวันก็นั่งได้สบายๆครับ แล้วกระผมก็นึกให้โยมพ่อโยมแม่ได้บุญกับกระผมทุกครั้งครับ

 

 

        เวลานั่งสมาธิถ้าใจสบาย ก็จะเห็นองค์พระใสๆขยายขึ้นมาจนเท่าตัว แล้วถ้าใจหยุดนิ่งดีก็จะเห็นท่านอย่างนั้นนานจนเลิกนั่ง แม้ลืมตาแล้วก็ยังรู้สึกว่ามีองค์พระขนาดเท่าฝ่ามืออยู่ตรงกลางท้องตลอดเวลา แม้กระผมจะนึกถึงดวงแก้วแต่พอมองไปก็เห็นเป็นองค์พระเหมือนเดิม เพียงแต่ภาพของท่านจะไม่ชัดเท่ากับตอนนั่งหลับตา

 

        ทุกวันนี้กระผมอารมณ์ดี เดินไปไหนทำอะไรก็ยิ้มได้เอง กระผมกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่เปิดโอกาสให้กระผมได้มาบวช เมื่อวันอาทิตย์ก่อน กระผมกับพระเพื่อนได้ขึ้นไปถวายปัจจัยบูชาธรรมหลวงพ่อด้วยนะครับ ได้เห็นหลวงพ่อใกล้ๆปลื้มมาก หลวงพ่อเหมือนซูเปอร์ไซย่า (พระเอกการ์ตูนญี่ปุ่น)_มีแสงทองๆออกมารอบตัวด้วย หลวงพ่อผ่องมาก ใสมาก ดูสะอาดไม่มีตำหนิเลย หลวงพ่อเก่งมากๆที่ทำให้พระพุทธศาสนารุ่งเรืองได้ขนาดนี้

 

        หลวงพ่อครับ ตอนนี้กระผมกำลังสองจิตสองใจ ไม่รู้จะเอาอย่างไรดีครับ คือ ใจหนึ่งก็อยากไปเป็นทหาร เพราะได้ไปสมัครและผ่านการคัดเลือกแล้วครับ ส่วนอีกใจหนึ่งกระผมก็อยากบวชศึกษาวิชชาธรรมกาย อยากช่วยงานหลวงพ่อ อยากให้คนทั้งโลกได้รู้จักการนั่งสมาธิ เข้าใจเรื่องบุญกุศล กระผมจะเลือกทางไหนดีครับ ระหว่างทหารทางโลกกับทหารทางธรรม จะมีข้อดีข้อเสียต่างกันอย่างไรครับ

 

        สุดท้ายนี้ กระผมขอให้หลวงพ่อมีอายุยืนยาว มีสุขภาพแข็งแรง อยู่เป็นกำลังใจให้พระธรรมทายาทและพุทธศาสนิกชนทั่วโลกไปนานๆ เพราะแค่เห็นหลวงพ่อ กระผมก็มีกำลังใจแล้วครับ

 

พระอุกฤษฏ์ ปีติวฑฺฒโน