เล่าเรื่อง พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ
โดย พระเดชพระคุณพระเมธีรัตโนดม
เจ้าคณะจังหวัดลพบุรี
เรียน ท่านเจ้าคุณ พระราชภาวนาวิสุทธิ์
ผม พระเมธีรัตโนดม เจ้าคณะจังหวัดลพบุรี มีประสบการณ์ที่ผมเคยได้พบเห็นใกล้ชิด พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำภาษีเจริญ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) มาเล่าสู่กันฟังครับ สำหรับวันนี้เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับบรรยากาศของวัดปากน้ำในยุคนั้นนะครับ
เรื่องการอยู่กับ หลวงพ่อ (จากนี้ไปผมขอใช้สรรพนามเรียกพระเดชพระคุณพระมงคลเทพมุนี หลวงปู่วัดปากน้ำว่า หลวงพ่อ นะครับ เพราะคุ้น) หลวงพ่อเป็นพระมหาเถระที่มีเมตตาสูงมาก คือ เมื่อคราวที่ท่านรับพระรับเณรอยู่วัดปากน้ำ ท่านตั้งใจที่จะส่งเสริมเต็มที่ จะมาเท่าไรก็รับหมด
ผมไปอยู่วัดปากน้ำปี พ.ศ.2498 สมัยนั้น หลวงพ่อ...ท่านสร้างโรงเรียนปริยัติธรรมขึ้นมาหลังหนึ่ง สามชั้น เป็นโรงเรียนที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดธนบุรี สมัยนั้นฝั่งธนฯไม่มีหรอกครับ ใครจะมาทำได้อย่างนั้น เงินเป็นล้านๆ แล้ววัดก็อยู่ในสวน มีแต่ป่าต้นมะพร้าวทั้งนั้น หลวงพ่อสามารถสร้างโรงเรียนได้เป็นเงิน 3ล้านในสมัยนั้นนะครับ หลังใหญ่ที่สุดในฝั่งธนบุรี...ไม่มีใครเท่า พระ-เณรเยอะที่สุด...ไม่มีใครเท่า แล้วก็อยู่สบายที่สุด...ไม่มีใครเท่าอีก พระ-เณร 500-600รูปไม่ต้องบิณฑบาต หลวงพ่อ...ท่านเลี้ยงได้หมด
หลวงพ่อ...ท่านตั้งใจที่จะส่งเสริมให้พระเณรได้เรียนฝ่ายปริยัติ ส่วนฝ่ายปฏิบัติท่านสอนเอง ในที่ปีผมไปอยู่ที่นั่น เป็นปีแรกที่หลวงพ่อเปิดสำนักเรียน เปิดโรงเรียน ผมเรียกว่าเป็นนักเรียนรุ่นแรกของวัดปากน้ำ ในสมัยนั้นหลวงพ่อจะให้กำลังใจดีมาก ท่านส่งเสริมการเรียนอย่างดียิ่ง ยิ่งเป็นสามเณรเล็กๆ หลวงพ่อจะให้ความเมตตาเป็นพิเศษนะครับ
เริ่มจากการฉันข้าว หลวงพ่อจะจัดสามเณรเล็กๆนั่งใกล้ๆท่าน ท่านจะคอยดูอาหาร และท่านจะคอยส่งภัตตาหารให้สามเณรวงโน้นวงนั้น แล้วท่านก็คอยสนับสนุนสามเณรให้ตั้งใจศึกษาเล่าเรียน คนไหนสอบได้เปรียญ 3ประโยค สมัยนั้นเรียกสามเณร ปอ ถ้ามี ปอ นำหน้าเวลาประกาศชื่อ แสดงว่าเป็นเปรียญ 3ประโยค หลวงพ่อจะจัดที่ฉันไว้ให้ต่างหากเป็นพิเศษว่า สามเณรเปรียญนั่งฉันตรงนี้ ส่วนสามเณรและพระที่ปฏิบัติธรรมได้ดวง ได้วิชชาธรรมกาย ท่านจะจัดที่นั่งต่างหาก ท่านให้เกียรติอย่างนี้ครับ ทำให้พระ-เณรตั้งใจเรียนกันดีมาก
แล้วผมก็หาทางไปทำงานช่วยท่าน อยากให้หลวงพ่อรัก เพราะเราไม่มีที่
พึ่ง อยากให้หลวงพ่อรักเมตตาเรา ผมก็ไปทำงานตรงที่หลวงพ่อรับแขก ไปช่วยเก็บกระโถนเทบ้าง กวาดพื้นบ้าง ไปเก็บดอกมะลิบ้าง เวลาใครไปหาหลวงพ่อต้องมีดอกมะลิไปด้วย เพราะหลวงพ่อบอกว่า ดอกมะลิเป็นดอกไม้บริสุทธิ์ สีก็สวย กลิ่นก็สะอาด สีขาวกลิ่นหอม ท่านถือว่าดอกมะลิเป็นดอกไม้บูชาพระ
ผมก็ทำหน้าที่เก็บดอกไม้ที่เขาถวายหลวงพ่อ มาตากแดดให้แห้งแล้วก็บดให้ละเอียด เพราะว่าดอกมะลินั้น หลวงพ่อจะให้นำมาเป็นเกสรผสมพระของขวัญนะครับ นี่คือหน้าที่ของผม ส่วนเพื่อนของผมมีหน้าที่เก็บเส้นผมของท่าน หลวงพ่อจะปลงผมทุกๆเดือน โดยจะต้องมีหนังสือพิมพ์รองปูพื้นไว้ เพื่อจะเก็บเส้นผมทุกเส้นไว้ แล้วมาผสมกับพระของขวัญ พวกเราอยู่กับหลวงพ่ออย่างสนุกสนานอย่างนี้แหละครับ
หลวงพ่อ...ท่านเป็นพระมหาเถระที่เอาใจใส่พระเณรในวัดนะครับ ท่านจะเดินตรวจตลอด ถึงเวลากลางคืน ท่านจะเดินตรวจพระ-เณรอยู่กันอย่างไร ทุ่มสองทุ่มหลวงพ่อจะเดินตรวจโดยที่เราไม่ค่อยรู้กัน เพราะหลวงพ่อจะไปเงียบๆ เช้ามืดก็เหมือนกัน ตีห้าหลวงพ่อจะออกตรวจวัดดูพระดูเณร มีอยู่วันหนึ่ง ผมนั่งท่องหนังสืออยู่ที่เสาไฟฟ้าหน้ากุฏิ อยู่ๆหลวงพ่อเดินมา
ท่านก็ถามว่า “เณร เณรอยู่ที่ไหนนี่”
ผมก็ชี้...เรียนท่านว่า “ผมอยู่ที่โรงงานนั้นขอรับ”
(โรงงานนั้นคือที่ที่พวกนายช่างเขาสร้างไว้ เป็นที่ทำงานของนายช่างที่มาสร้างโรงเรียน)
ท่านก็ถามว่า “ไม่มีที่อยู่เหรอ”
“มีอยู่ตรงนั้นขอรับ”
ท่านก็นิ่งนะ แล้วท่านไม่พูดอะไร
อยู่ต่อมาไม่กี่วันนะครับ หลวงพ่อก็สั่งให้สร้างกุฏิให้เณรอยู่เป็นกุฏิ 2แถว มุงแฝก เรียกว่าทำกันแบบอยู่ได้ เราก็ดีใจว่าอยู่กุฏิสบาย หลวงพ่อ...ท่านมีเมตตาสูงมาก ท่านอนุเคราะห์ทั้งอาหาร ทั้งที่อยู่ ให้เรามาตลอด ท่านเคยกล่าวว่า “ตั้งใจเรียนกันนะ อยู่นี่ต้องเรียน ไม่เรียนไม่ได้ เรียนอย่างใดอย่างหนึ่ง เรียนปริยัติก็ได้ เรียนปฏิบัติก็ได้ ถ้าใครเรียนทั้ง 2อย่างเลยยิ่งดี”
แล้วท่านก็ให้กำลังใจ ท่านกล่าวว่า “การศึกษาทำคนให้เป็นคน ต้องตั้งใจเรียนแล้วจะสร้างฐานะของเราให้ดีขึ้น ต้องเรียน ทางศาสนาก็มี ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ แล้วแต่บุญวาสนา คนไหนจะเรียนได้อย่างไรก็แล้วแต่บุญวาสนา แต่ต้องเรียน” ท่านให้โอกาสกับเราอย่างนี้ครับ
หลวงพ่อ...ท่านเป็นพระมหาเถระที่ทรงคุณวิเศษน่าอัศจรรย์ครับ ผมได้พบเห็นกับตัวผมเอง จากการได้รับใช้ช่วยงานเวลาท่านรับแขก ซึ่งเรื่องราวอานุภาพของท่านนั้น ผมจะได้กล่าวในคราวต่อไปครับ
สุดท้ายนี้ ผมทราบมาว่าท่านเจ้าคุณจะหล่อรูปเหมือนหลวงพ่อด้วยทองคำ ผมเองก็อยากมีส่วนร่วมด้วยกับบุญใหญ่ครั้งนี้เพื่อบูชาธรรมหลวงพ่อ ผมจึงได้ร่วมบุญมากับพระอาจารย์ผู้ประสานงานที่ศูนย์อบรมเยาวชนลพบุรีครับ ท่านจะได้นำมาถวายท่านเจ้าคุณในวันอาทิตย์ต้นเดือนที่จะถึงนี้ครับ (วันอาทิตย์ที่ 7 กันยายน พ.ศ.2551)
ผมอำนวยพรให้ท่านเจ้าคุณ พระราชภาวนาวิสุทธิ์ ให้มีอายุมั่นขวัญยืน และขอให้ท่านได้หายจากโรคาพาธทั้งหลาย เพื่อที่จะได้เป็นหลักของพระศาสนา ต่อสู้กับภัยพาล คุ้มครองป้องกันให้ศาสนาของเราเจริญรุ่งเรืองสืบต่อไปได้ อันนี้ก็ต้องขอบใจท่านธัมมชโย ท่านมีความเสียสละอย่างยิ่งทั้งๆที่ป่วย แต่ท่านก็ยังทำงานมาตลอด ท่านก็ศิษย์วัดปากน้ำคนหนึ่งเหมือนกับผม อยู่ด้วยกัน ใกล้ๆกันด้วย ผมก็เห็นท่านมาตลอดครับ
พระเมธีรัตโนดม
เจ้าคณะจังหวัดลพบุรี
Desktop Version
