เล่าเรื่อง พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ
โดย พระเดชพระคุณพระเมธีรัตโนดม
เจ้าคณะจังหวัดลพบุรี
โดย พระเดชพระคุณพระเมธีรัตโนดม
เจ้าคณะจังหวัดลพบุรี
เรียนท่านเจ้าคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์
ผม พระเมธีรัตโนดม เจ้าคณะจังหวัดลพบุรี ผมขอชื่นชมท่านเจ้าคุณจากใจนะครับว่า ท่านเจ้าคุณบรรยายธรรมได้ดีมากๆครับ พูดได้ถูกต้อง เก็บเอาเรื่องต่างๆที่ผมเล่าไปปะติดปะต่อได้ครบถ้วนเลยครับ ถ้าให้ผมไปพูด ก็พูดได้ไม่ดีเท่าท่านเจ้าคุณหรอกครับ ท่านเจ้าคุณเข้าใจยกตัวอย่างอะไรต่ออะไรขึ้นมา ผมยังคิดไม่ถึงว่าท่านเจ้าคุณจะพูดได้ถึงขนาดนี้ ท่านเจ้าคุณพูดแล้วเห็นภาพชัดเจนเลยครับ
ท่านเจ้าคุณบรรยายได้ละเอียดจริงๆ ท่านเจ้าคุณสามารถอธิบายเรื่องประหยัดของหลวงพ่อได้แจ่มแจ๋วเลยครับ ท่านเจ้าคุณพูดได้ดี ถ้าให้ผมพูดผมก็พูดไม่ได้อย่างท่านเจ้าคุณ เดี๋ยวนี้เมื่อถึงเวลาหนึ่งทุ่มผมจะนั่งหน้าจอเลยครับ รอชมรายการของท่านเจ้าคุณ หากติดงานก็เขียนหนังสือไปด้วยฟังท่านเจ้าคุณไปด้วยครับ
การปั้นรูปก็เหมือนกัน ท่านเจ้าคุณปั้นองค์หลวงพ่อได้เหมือนจริงๆ ท่านเจ้าคุณปั้นได้เหมือนนักปั้นอาชีพเลยครับ ทั้งๆที่บวชมานาน แต่ท่านเจ้าคุณมีฝีมือถึงขนาดนี้ แสดงว่าท่านเจ้าคุณมีสมาธิสูงมาก จึงปั้นได้ถึงขนาดนี้ ปั้นได้เหมือนจริงๆ ผมดูแล้วต้องคนมีสมาธิสูง คนที่ควบคุมจิตได้ดีเยี่ยม จึงจะทำได้ถึงขนาดนี้ ท่านเจ้าคุณเก่ง ผมยอมรับว่าท่านเจ้าคุณเก่งจริงๆ วันนี้ ผมมีเกร็ดเกี่ยวกับหลวงพ่อมาเล่าให้ฟังนะครับ หลวงพ่อ...ท่านนั้นจะมีวิธีการทำให้เราพระ-เณรรักการปฏิบัติธรรม ให้เราอยากปฏิบัติธรรมด้วยตัวเราเอง โดยหลวงพ่อ...ท่านพูดว่า ใครอยากเรียนเก่ง ต้องฝึกสมาธิ ทำสมาธิแล้วจะเรียนเก่ง ความจำจะดี
เรื่องนั่งสมาธินี่ หลวงพ่อ...ท่านชอบมาก และท่านจะดีใจเมื่อเห็นสามเณรเล็กๆไปนั่งสมาธิกัน โดยท่านจะแสดงอาการยิ้มนิดๆ แล้วแนะนำว่า “เณรนั่งดีๆนะ นั่งตั้งตัวตรง อย่าพิงฝา ตั้งกายให้ตรง ทำใจให้ดี วิชชานี้จะช่วยนะ เป็นวิชชาวิเศษ ทำให้เรียนดี ถ้าใครทำสมาธิได้ จะเรียนได้ จะสอบได้ ชีวิตอนาคตจะสดใส” หลวงพ่อ...ท่านพูดอย่างนี้ พวกผมถึงอยากจะนั่งสมาธิกัน คือ อยากจะเรียนเก่ง แล้วก็สนใจไปฝึกทุกวันๆที่โบสถ์ พวกผมที่เรียนอยากจะเป็นมหาอยู่แล้ว อยากเรียนเก่งก็ไปปฏิบัติธรรมทุกๆวัน
หนึ่งทุ่มจะไปนั่งในโบสถ์กับหลวงพ่อ ปฏิบัติธรรมกัน การปฏิบัติธรรมในโบสถ์นั้นจะมีทั้งพระ เณร แม่ชี เข้าไปในโบสถ์นั้น ก็นั่งคนละฝั่ง คนไหนได้วิชชาธรรมกายจะอยู่ใกล้ๆหลวงพ่อ แล้วท่านจะสอนวิธีปฏิบัติตามฐานทั้งเจ็ด ที่เราเคยเรียนมา แล้วท่านจะเน้นศูนย์กลาง จุดกึ่งกลางกายเหนือสะดือ 2นิ้วมือ ให้เพ่งตรงนั้น หยุดตรงนั้น “หยุดเป็นตัวสำเร็จ” หลวงพ่อ...ท่านพูดอย่างนี้…
นึกให้เห็นดวงให้ได้ ถ้าใครหยุดใจได้จะปรากฏเป็นดวงใสแจ่มโตเท่ากับแก้วตา ขยายขึ้นโตก็เท่ากับ ดวงจันทร์ ดวงอาทิตย์ ใสสะอาดเหมือนเพชรไม่มีขนแมว โตเท่ากับแก้วตา นี่เป็นคำพูดของหลวงพ่อ พวกผมจำกันได้ ท่านจะพูดอย่างนี้เสมอๆและทำให้เราอยากปฏิบัติธรรม ผมก็ฝึกอย่างนี้
ต่อมา ผมก็ใช้วิชชาของหลวงพ่อนี่แหละครับ แก้ปัญหาต่างๆ ยามเมื่อมีปัญหาวุ่นวายจิตใจฟุ้งซ่าน ใช้วิธีสมาธิของหลวงพ่อ ภาวนา...สัมมา อะระหัง นึกถึงดวงแก้ว นึกถึงองค์พระ ใจเรามันก็สงบได้ ที่มันฟุ้งซ่านมันจะค่อยๆสงบลง แม้กระทั่งนอน ถ้านอนไม่หลับ ผมจะนอนหงาย เอามือวางไว้บนอก นอนหลับตานึกถึงคำภาวนา...สัมมา อะระหัง แป๊บเดียวก็หลับแล้วครับ นี่มันช่วยได้อย่างนี้ครับ
ในสมัยที่ผมอยู่ที่วัดปากน้ำนั้น มีพระ เณร แม่ชี ลูกศิษย์ อยู่รวมกันแล้วพันกว่าคน แต่ก็ไม่มีเรื่องราวทะเลาะเบาะแว้งกันเลย เรื่องนี้น่าจะเป็นผลมาจาก หลวงพ่อ...ท่านมีวิธีสมานฉันท์ แต่ก่อนเราไม่รู้อะไรหรอก แต่ชอบนิทานของหลวงพ่อ
หลวงพ่อจะเล่านิทานอยู่เรื่องหนึ่ง ท่านพูดบ่อย นิทานเรื่อง สามสัตว์ สามสัตว์ก็มี ช้าง ลิง นกกระทา ท่านว่าอย่างนี้ ท่านเล่าว่า มีช้างตัวหนึ่งไปอาศัยต้นไทรต้นหนึ่งอยู่สุขสบาย เพราะอยู่ตัวเดียว เพราะไม่ต้องไปวุ่นวายกับใคร อยู่ต่อมาวันหนึ่งมีลิงน้อยตัวหนึ่งมาอาศัยอยู่ด้วย ก็เริ่มมีปัญหา เริ่มทะเลาะกัน เริ่มแย่งที่ เริ่มอะไรกัน สองสัตว์เริ่มทะเลาะกัน
อยู่ต่อมา มีนกกระทาตัวหนึ่งมาอาศัยที่ต้นไทรนั้น คราวนี้ทะเลาะกันใหญ่เลย สามสัตว์ไม่มีความสุข ก่อนนอนก็ทะเลาะกัน ก่อนจะไปหากินก็ทะเลาะกัน นี่หลวงพ่อเล่าให้ฟังนะครับ
อยู่ต่อมา สามสัตว์...เขาก็ประชุมกัน ประชุมหาหัวหน้า เราจะได้เชื่อฟังหัวหน้า หัวหน้าต้องมีอายุมาก เอาว่าสามสหายใครเกิดก่อนกัน โดยเอา ต้นไทรเป็นเครื่องตัดสิน เอ้า...พี่ช้างตัวโต พี่ช้างพูดสิ เห็นต้นไทรตั้งแต่เมื่อไร
ช้างก็พูดขึ้นว่า “ข้าพเจ้าเห็นต้นไทรเมื่อเป็นลูกช้างตัวน้อยๆ ไปหากินกับแม่ เดินมาตรงนี้ ต้นไทรนี้ยังอยู่ใต้ท้องข้าพเจ้ายังเล็ก ฉะนั้นข้าพเจ้าเห็นต้นไทรนี้ตั้งแต่ยังเล็กๆ เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าจะต้องเป็นพี่พวกท่าน”
ต่อมาก็ให้ลิงพูด พูดสิเห็นต้นไทรตั้งแต่เมื่อไร
ลิงก็พูดขึ้นว่า “เมื่อข้าพเจ้าเป็นลูกลิงตัวน้อยๆ มาถึงตรงนี้ต้นไทรนี้ยังเล็กๆอยู่เลย ข้าพเจ้ายังเด็ดยอดมาด้วยซ้ำ แสดงว่าข้าพเจ้าเกิดก่อนช้าง”
เอ้า...ต่อไปนกกระทาซิ เห็นต้นไทรตั้งแต่เมื่อไร
นกกระทาก็บอกว่า “สมัยข้าพเจ้าเป็นลูกนก แม่พาไปหากินในป่าแห่งนู้น ไปกินแล้วบินผ่านมาตรงนี้ ข้าพเจ้าปวดท้องก็ถ่ายไว้ตรงนี้ ต้นไทรนี้เกิดเพราะมูลของข้าพเจ้าเอง แต่ก่อนยังไม่มีต้นไทร”
สามสัตว์...เขาก็ยอมรับ ถ้าอย่างนั้น ให้นกกระทาเป็นพี่ใหญ่ ต่อมาลิงและช้างต้องเป็นคนสุดท้าย นี่เขาแต่งตั้งกันเอง จากนั้นมา สามสัตว์ก็อยู่ร่วมกันอย่างสันติสงบสุข เช้าออกไปหากินลิงก็นั่งหลังช้าง นกกระทาก็นั่งบนไหล่ลิง สามสัตว์ก็ไปหากินในป่า เย็นกลับมาพักที่ต้นไทรนั้น อยู่กันอย่างสงบไม่ทะเลาะเบาะแว้งกันอีกต่อไป
หลวงพ่อ...ท่านเล่าให้ฟังอย่างนี้แล้วสนุก แล้วหลวงพ่อเล่าบ่อย ไม่ใช่เล่าครั้งเดียว หลวงพ่อ...ท่านเล่าให้พวกเราฟังบ่อยๆ พูดบ่อยๆ จนเราจำได้ เรื่องความสามัคคี วัดปากน้ำสมัยที่ผมไปอยู่นั้น เรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันนั้นไม่มีเลย ต่างเคารพเชื่อฟังกัน ตามวัยวุฒิ ตามคุณวุฒิ เคารพเชื่อฟัง สามเณรทุกรูปไปอยู่วัดปากน้ำนั้น จะต้องอยู่ในปกครองของพระองค์ใดองค์หนึ่ง อยู่อิสระไม่ได้ การอยู่ก็เป็นเขตกั้น ตั้งแต่หน้าวัดไปเป็นเขตแม่ชี ห้ามพระ-เณรไปทางโน้น โบสถ์มาถึงนี่เป็นเขตพระ-เณร ห้ามแม่ชีมาทางนี้ อยู่กันคนละฝั่ง ก็อยู่กันอย่างสันติ นี้เป็นเรื่องความสามัคคี
ตั้งแต่ผมอยู่วัดปากน้ำมานี่ ไม่ปรากฏว่าพระ-เณรทะเลาะกัน อยู่กันอย่างสงบเงียบเรียบร้อย ถึงจะอยู่กันเป็นร้อยๆ อยู่กันอย่างแออัด แต่เราก็อยู่กันอย่างพี่อย่างน้อง ทุกคนเป็นคนด้อยโอกาสทั้งนั้น เรายากจน หลวงพ่อ...ท่านบอกว่า ให้ตั้งใจเรียน การเรียนจะสร้างตัวเราเอง สร้างคนให้เป็นคน เราจะเป็นคนดีต่อไป จะมีวิชชา จะมีความรู้ จะร่ำรวย อยู่ที่การตั้งใจศึกษาเล่าเรียน
ก่อนจะจบท่านก็จะบอกว่า “ตั้งใจเรียนกันนะ ไปเรียนหนังสือกันนะ” พวกเราก็เรียนกันอย่างสนุกสนาน วัดปากน้ำอยู่กันอย่างนี้
ผมมีความสุขมากครับ ที่ได้อยู่ใกล้ชิดคอยรับใช้หลวงพ่อ และมีความสุขมากทุกครั้งที่ท่านเจ้าคุณได้เล่าเรื่องของท่านผ่านทาง DMC เนื่องด้วยเรื่องราวของท่านนั้น ผ่านมานานกว่า 50ปี ความจำของผมได้เลือนๆไป จดหมายฉบับนี้คงจะเป็นฉบับสุดท้าย ที่ได้กล่าวถึงเรื่องราวของท่าน ผมขออนุโมทนากับท่านเจ้าคุณ ที่ได้เปิดโอกาสให้ผมได้เล่าเกร็ดเล็กๆน้อยๆของหลวงพ่อ
ท้ายนี้ ผมขออวยพรให้ท่านเจ้าคุณมีสุขภาพพลานามัยที่แข็งแรง หายทุกข์หายโศก หายโรคหายภัย อยู่เผยแผ่วิชชาธรรมกายของหลวงพ่อ ไปได้นานเท่านานนะครับ
พระเมธีรัตโนดม
เจ้าคณะจังหวัดลพบุรี
Desktop Version
