ชีวิตของผมต้องชีวิตสมณะเท่านั้น

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2554
ผลการปฏิบัติธรรมนั่งสมาธิ

 

ผลการปฏิบัติธรรมของพระธรรมทายาท
รุ่นสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์
ตอน ชีวิตของผมต้องชีวิตสมณะเท่านั้น
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
 

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ

      กระผมพระคุปติ หาสธมฺโม อายุ 20 ปี จากศูนย์อบรมวัดบุณณาราม อ.ตากใบ จ.นราธิวาสปัจจุบันกำลังเข้ารับการอบรมเป็นพระนวกะพรรษา 1 อยู่ที่วัดพระธรรมกายระเบียง 3 ครับ

 

 

พระธรรมทายาทคุปติ หาสธมฺโม

     หลวงพ่อครับ ผมเป็นหนุ่มใต้มาจากจังหวัดนราธิวาสครับ ชีวิตของผมผูกพันกับวัดและพระมาตั้งแต่เด็กเลยครับเพราะบ้านของผมอยู่ใกล้วัด เรียนหนังสือก็เรียนโรงเรียนวัด แถมพอช่วงปิดเทอม โยมแม่ก็มักจะพาผมไปฝากไว้ที่วัดให้ได้บวช ซึ่งผมก็ได้บวชเณรมาถึง 3 ครั้งเลยครับและพอโตขึ้น ทันทีที่เรียนจบปวช..ใจของผมก็คิดอยากจะบวชซึ่งผมก็ได้มีโอกาสเข้ามาบวชในรุ่นพระพี่เลี้ยงของโครงการบวชพระ1แสนรูปรุ่นเข้าพรรษา.ที่ศูนย์อบรมวัดบุณณาราม  จ.นราธิวาสครับ 

      พอเข้ามาบวชแล้วและได้ฝึกนั่งสมาธิ ผมก็รู้สึกได้ถึงความเบาสบายแต่ก็ยังไม่เห็นอะไรเลยครับ จนกระทั่งได้มีโอกาสมานั่งที่ห้องแก้วสารพัดนึกกับหลวงพ่อประสบการณ์ภายในของผมก็เรียกได้ว่าก้าวกระโดดเลยครับ เพราะจากที่เคยไม่เห็นอะไร ก็มาเริ่มเห็นเป็นแสงสว่างที่สว่างมากๆ จนผมนึกว่ามีคนเปิดไฟ ซึ่งพอนั่งไปๆสักพักนึง ก็รู้สึกว่าตัวเองเหมือนโดนดูดลงไปข้างในจนไม่ได้ยินเสียงรอบข้างเลยครับโดยจังหวะนั้นผมรู้สึกว่าตัวเบาสบายมากๆ แล้วผมก็เห็นองค์พระผุดขึ้นมาจากกลางท้องครับ องค์พระมีขนาดเท่าผลส้มและมีรัศมีออกมารอบๆเป็นวงซ้อนๆ กันหลายๆ วงซึ่งพอนั่งดูองค์พระต่อไปอีกสักพัก จู่ๆก็เห็นมีดวงแก้วผุดขึ้นมาแทนที่ครับ ดวงแก้วมีขนาดประมาณผลแอปเปิ้ล อีกทั้งยังมีความใสเหมือนเพชรและสว่างจ้ามากเหมือนพระอาทิตย์ยามเที่ยงวันเลยครับระหว่างที่มองดวงแก้วไปนั้น ผมก็ได้ประคองใจโดยท่องสัมมาอะระหัง ไปเรื่อยๆ ด้วยครับ ซึ่งพอลืมตาแล้ว ผมก็ยังเห็นดวงแก้วชัดใสแจ๋วเท่ากับตอนหลับตาอีกด้วยครับ หลวงพ่อครับ ตั้งแต่ผมได้มาบวชอยู่กับหลวงพ่อผมก็เจอแต่เรื่องปลื้มๆ ครับ อย่างเช่น การได้เดินธุดงค์บนกลีบกุหลาบซึ่งผมไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลยในชีวิต ก็เป็นสิ่งที่ทำให้ผมปลื้มใจมากๆ เลยครับ เวลาที่เห็นโยมโปรยกลีบกุหลาบไปร้องไห้ไปผมเองก็อดไม่ได้ที่จะปลื้มใจตามโยมไปด้วยจนน้ำตาคลอเบ้า วันนั้นเป็นวันที่ผมตั้งใจว่าผมจะทำตัวให้เป็นที่ตั้งแห่งศรัทธาให้ดีที่สุด ผมจึงได้ตรึกดวงแก้วและท่องสัมมาอะระหังตั้งแต่ก้าวแรกไปจนถึงก้าวสุดท้าย ด้วยความปรารถนาที่อยากจะให้โยมทุกๆ คนได้บุญกลับบ้านกันไปอย่างเต็มที่ครับ 

 

 

ภาพวาดจากประสบการณ์ภายในของ
พระคุปติ หาสธมฺโม

       พอมาถึงวันที่พระเถระท่านเดินธุดงค์รุ่นบุกเบิก สถาปนาฯ ผมก็ได้มีโอกาสไปดูท่านใกล้ๆ ด้วยครับ เพราะผมอยากเห็นว่าท่านสว่างไสวกันอย่างไร ซึ่งพอได้เห็นว่าทุกรูปล้วนแต่มีความสงบเสงี่ยมสง่างามและสว่างไสว ก็ทำให้ผมปลื้มใจอย่างที่สุดครับ โดยระหว่างที่มองท่านเดินตั้งแต่รูปแรกจนถึงรูปสุดท้าย ผมก็ได้เอาใจจรดไว้ที่ศูนย์กลางกายกลางองค์พระของผมไปด้วยครับ นอกจากความปลื้มที่ได้เห็นท่านเดินแล้วผมก็ยังมีความปลื้มที่ผมไม่อาจลืมได้ก็คือ การที่ผมได้ไปรับบุญเด็ดกลีบกุหลาบที่ห้องจักรแก้วในคืนก่อนวันที่ท่านจะเดินกันครับ ซึ่งในวันนั้นผมก็ได้เจอกับหลวงพ่อแล้วก็ได้มีโอกาสได้เข้าไปประคองหลวงพ่อทั้งขาขึ้นและขาลงบันไดด้วยครับ ซึ่งผมปลื้มปีติใจเป็นที่สุดเลยครับโดยระหว่างที่ผมประคองหลวงพ่อ ผมก็ได้ประคองธรรมะภายในของผมไปด้วยครับ ผมปลื้ม ปลื้มหลวงพ่อที่สุดเลยครับ

 

 

พระคุปติ หาสธมฺโมในท่า Peace Position

 

      สำหรับการเดินธุดงค์ฯ ที่จะมาถึงอีกไม่กี่วันนี้ ผมขอสัญญาว่าผมจะทำให้ดีที่สุด โดยจะทำให้ทุกๆ ย่างก้าวไม่เป็นเพียงย่างแก้ว แต่จะทำให้เป็นย่างเพชรเพื่อหลวงพ่อครับ หลวงพ่อทำให้ผมมีกำลังใจอยากบวชต่อไปเรื่อยๆ และแม้ว่าวันหนึ่งผมจะต้องกลับไปอยู่ที่จังหวัดนราธิวาสซึ่งเป็นพื้นที่สุ่มเสี่ยง ผมก็มีความมั่นใจว่าผมจะปลอดภัย เพราะมีหลวงพ่อเป็นที่พึ่งครับ ซึ่งผมจะขอบวชช่วยงานหลวงพ่อต่อไปอีกเรื่อยๆ แบบชาติต่อชาติยังไงผมขอบารมีของหลวงพ่อเมตตาช่วยคุ้มครองผมด้วยนะครับ