ผลการปฏิบัติธรรม พระธรรมทายาทเปา อนุพโล

 

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผม พระธรรมทายาทเปา อนุพโล อายุ 20-ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรม วัดภูถ้ำทอง จังหวัดอุบลราชธานี ครับ กระผมเป็นชาวเมืองสองคอน แขวงสะหวันนะเขต ประเทศลาว แต่กระผมพูด เขียน และอ่านภาษาไทยได้คล่อง กระผมเพิ่งเรียนจบชั้น ม.6-หมาดๆ กำลังวางแผนจะเรียนต่อ แต่แม่ก็มาขอก่อนว่า “ปีนี้บวชเป็นพระให้แม่นะ”-แล้วพอดีพี่ชายที่นับถือกันมาหาคนไปบวชในโครงการเข้าพรรษาหนึ่งแสนรูปทั่วไทย พอรู้ว่าแม่อยากให้กระผมบวช ก็เลยมาชวนให้บวชในโครงการนี้ครับ ใจจริงแล้ว กระผมก็ไม่ได้อยากบวชเลย แต่เมื่อเป็นคำขอร้องของแม่ กระผมก็ตกลง กระผมคิดว่า “แม่ทำอะไรเพื่อเรามาก็เยอะ เราน่าจะทำอะไรเพื่อแม่สักครั้ง”

 

        พอเข้าโครงการ กระผมก็ได้เรียนรู้อะไรเยอะเลย อย่างเรื่องบุญ-เรื่องบาป...เป็นอย่างไรกระผมก็ไม่เคยรู้มาก่อน แต่พอมาบวชแล้วถึงได้เข้าใจ แล้วกระผมก็ดีใจมากๆที่ได้รู้ว่า แท้จริงแล้ว...เราเกิดมาเพื่อสร้างบารมี กระผมคิดว่าไหนๆเรามาบวชทั้งที ก็ต้องตั้งใจ เอาดีให้ได้ ดังนั้นไม่ว่าพระอาจารย์สอนอะไร กระผมก็จะตั้งใจเรียนและเอาไปฝึกฝน อย่างเรื่องการนั่งสมาธิก็เหมือนกัน สองวันแรก กระผมนั่งแทบไม่ได้เลย หลับตาทีไร ก็คิดโน่นคิดนี่ มีแต่ความคิดอยู่เต็มหัว แล้วนั่งได้ไม่นาน ปวดโน่นปวดนี่ เมื่อยไปทั้งตัว พระอาจารย์ก็สอนให้ภาวนาสัมมาอะระหัง วางใจนิ่งๆที่ศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด กระผมก็ลองทำดู

 

 

        จนวันที่สามของการอบรม กระผมนั่งหลับตาเบาๆ ภาวนาสัมมาอะระหัง ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ก็รู้สึกเหมือนไม่คิดอะไร ไม่ฟุ้งซ่าน ข้างในมันเงียบมาก อยู่ๆก็เห็นดวงกลมๆมีแสงนวลๆเป็นดวงเล็กๆเท่าลูกมะนาว ลอยอยู่ในกลางท้อง พอมองไปเฉยๆ สักพัก...ดวงนั้นก็ค่อยๆใสขึ้น ใสจนมองทะลุได้ ตอนนั้นใจนิ่ง เรียบ แล้วอยู่ดีๆก็มีองค์พระผุดขึ้นมาจากดวงแก้ว เป็นองค์จิ๋วๆเท่าปลายนิ้วก้อย ใสมาก แป๊บเดียวก็ขยายใหญ่ ใหญ่กว่าภูเขาอีกนะครับ ตอนนั้นกระผมคล้ายๆเหมือนจะไม่รับรู้...แต่ว่ารู้ แล้วก็เห็นองค์พระแบบเดียวกัน ผุดซ้อนขึ้นมาเรื่อยๆ ในตัวกระผมก็มี เท่ากับตัวกระผมก็มี แล้วก็ใหญ่กว่าตัวกระผมก็มีครับ

 

        พอลืมตาแล้ว รู้สึกสบายใจ มีความสุขมาก พอมองไปที่กลางกาย องค์พระก็ยังอยู่ เป็นองค์จิ๋วๆ นั่งนิ่งๆ แล้วในกลางองค์พระก็มีดวงแก้วกลมๆใสๆอยู่ด้วย เห็นชัดมากครับ และไม่ว่าจะทำอะไร ก็จะรู้สึกว่ามีท่านอยู่ในกลางกายเสมอ กระผมรู้สึกประทับใจในองค์พระมาก องค์พระทำให้กระผมแจ่มใส มีความสุข แล้วทุกวันนี้...ท่านก็ยังอยู่กับกระผม เป็นองค์ใสๆ ไม่ใหญ่ ไม่เล็ก นั่งอยู่กลางกายกระผมแบบพอดีๆครับ

 

 

        กระผมปลื้มมากที่สามารถเห็นองค์พระแบบนี้ได้ แต่ที่ปลื้มมากกว่ากระผมก็คือ...โยมพ่อ-โยมแม่ เพราะเวลาท่านมาเยี่ยมทีไรก็จะพูดแต่ว่า ปลื้มใจ ดีใจที่กระผมบวชให้ แถมยังบอกอีกว่า “ให้บวชไปนานๆนะ อย่าเพิ่งสึก”-หลวงพ่อครับ ทีแรกกระผมกะว่าจะบวชแค่เจ็ดวัน แต่นี่ผ่านมากว่าสามเดือนแล้ว กระผมรู้สึกเหมือนเพิ่งผ่านมาแค่สามวัน ทำไม...ช่วงเวลาที่มีคุณค่าและมีความสุขถึงผ่านไปเร็วขนาดนี้ กระผมจึงคิดว่างานนี้ต้องต่อเวลา กระผมจะอยู่เป็นพระพี่เลี้ยงโครงการอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน และจะบวชเป็นพระลูกชายของหลวงพ่อแบบวันต่อวันไปนานๆครับ

 

        กระผมชอบดูรายการของหลวงพ่อ ชอบฟังทุกเรื่องที่หลวงพ่อเล่า ดูเท่าไหร่ๆก็ไม่เบื่อ ดูแล้วมีกำลังใจ สนุกมากๆครับ และเวลาที่หลวงพ่อชวนพระธรรมทายาทว่า “จงเป็นสมภาร”-กระผมก็คิดนะครับ คิดอยากจะเป็นให้ได้อย่างคำของหลวงพ่อ แล้วก็พร้อมลุยแล้ว แต่ยังไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มอย่างไร กราบขอความเมตตาหลวงพ่อให้แนวทางแก่กระผมด้วยครับ กระผมขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่จัดโครงการดีๆอย่างนี้ขึ้นมา กระผมขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง อยู่เป็นผู้นำในการทำความดีอย่างนี้ตลอดไปนะครับ

 

พระธรรมทายาทเปา อนุพโล