กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        ลูกชื่อ พรสวรรค์ ทัศวงษ์ อายุ 41-ปี ตัวแทนอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน จากศูนย์อบรมวัดโคนอน เขตภาษีเจริญ กรุงเทพมหานครฯค่ะ ลูกมีอาชีพเป็นช่างเย็บกระเป๋า แต่หลายปีที่ผ่านมาไม่ค่อยมีลูกค้า ลูกเลยเครียด จึงหาทางออกด้วยการดื่มเหล้า-ดื่มเบียร์ ตื่นมาก็ดื่ม ดื่มจนคนแถวบ้านเรียกลูกด้วยชื่อเล่นว่า “ไอ้เปียวขี้เมา”-แล้วลูกยังชอบเข้าสมาคมในวงไพ่ พอเงินหมด ก็ขโมยเงินของสามีไปเล่นต่อ ชีวิตมันวนเวียนอยู่อย่างนี้เป็นปีๆค่ะ ขนาดเงินมรดกที่พ่อทิ้งไว้ให้เยอะพอสมควร ลูกยังใช้หมดภายในสามเดือน

 

 

 

        วันหนึ่ง ลูกไปทำบุญให้พ่อที่วัดต่างจังหวัด พอนึกถึงเงินมรดกก็กลุ้มใจ จึงถามตัวเองว่า...ความสุขของคนเรามันอยู่ตรงไหนกันแน่ เลยเดินไปที่ร้านขายของชำ ตั้งใจว่าจะไปซื้อเบียร์มากินแก้กลุ้ม ก็เหลือบไปเห็นใบโบร์ชัวร์ชวนบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนหนึ่งล้านคน ลูกจึงเอามาอ่าน น้องเจ้าของร้านชำเห็นลูกสนใจ เลยคุยให้ลูกฟังว่า “หนูไปบวชมาแล้วนะพี่ โครงการนี้ดีมาก แต่ก่อนชีวิตหนูมีแต่ทุกข์ มีแต่หนี้ ทำอะไรก็ไม่รุ่ง วันๆหนูคิดแต่ว่า...อยากตาย อยากตาย ขนาดไปบวชวันแรกๆก็ยังคิดวนไปวนมาว่า...อยากตาย อยากตาย แต่พอได้ฟังธรรมะ ได้นั่งสมาธิทุกวัน จิตใจของหนูก็สงบมากขึ้น พอจบโครงการออกมา พี่เชื่อไหม อะไรๆในชีวิตหนู มันดีขึ้นราวกับปาฏิหาริย์ ตอนนี้หนูปลดหนี้ มีเงินเหลือเก็บ มีทุนเปิดร้านขายของ ถ้าไม่ใช่บุญบวชแล้วจะเป็นอะไร”-พอฟังแล้ว ลูกก็ได้สติ จึงตัดสินใจมาบวชท่ามกลางความมึนงงของสามีและลูกๆค่ะ

 

        วันแรกที่เข้าโครงการ ลูกเห็นอะไรก็มีแต่...เอ๊ะ มีแต่คำถามเต็มหัว ทำไมต้องถือศีลแปด ทำไมต้องออกกำลังกาย ทำไมเวลานั่งต้องมีเสียงนำ แล้วทำไมเขาไม่เดินจงกรม ฯลฯ วันนั้นทั้งวัน ลูกอยู่กับความสงสัย นั่งสมาธิไปก็ปวดหัวไป ปวดมากเหมือนมีคนมาบีบขมับ มึนจนอยากจะอาเจียนค่ะ พอเข้าสู่วันที่สองของการอบรม ก็เริ่มปรับตัวได้ ในรอบบ่าย ลูกนั่งสมาธิ ทำใจนิ่งๆ ก็เห็นแสงสว่างแวบจากตาข้างขวา วิ่งผ่านมาที่ตาข้างซ้าย คล้ายๆมีคนโยนอะไรผ่านหน้าเรา แต่พอมองไปนิ่งๆความสว่างก็กลายเป็นดวงกลมๆใสๆ แล้วลูกก็เห็นพ่อกับแม่ที่เสียชีวิตไปแล้ว นั่งอยู่ในดวงนั้น คล้ายๆจะมาร่วมอนุโมทนาบุญกับลูกค่ะ แล้วน้ำตาลูกผู้หญิงก็ไหลอาบแก้ม ลูกร้องไห้ไม่รู้ตัว จากนั้นมา ลูกก็ตั้งใจปฏิบัติธรรมทุกวัน

 

        วันที่ 22-ธันวาคม พ.ศ.2553-ลูกมาทัศนศึกษาที่วัดพระธรรมกาย และได้นั่งสมาธิหน้าพระประธานที่สภาธรรมกายสากล ลูกนั่งภาวนา...สัมมาอะระหัง ไปเรื่อยๆ ใจก็นิ่งไปเอง อยู่ๆก็เห็นดวงแก้วกลมใส ลอยมาตรงหน้า สักพักก็วิ่งเข้ามาในท้อง ลูกรู้สึกว่าท้องของลูกแขม่วลง แต่ไม่เจ็บ ไม่เมื่อย เย็นวาบ โล่ง เบา ไปทั้งตัว แล้วก็มีองค์พระสีทองลอยอยู่ตรงหน้า เป็นองค์ใหญ่เท่ากับตัวลูก พอทำใจนิ่งๆองค์พระก็ขยายใหญ่ขึ้น ใสขึ้น ใสเหมือนหยดน้ำ แล้วตัวของลูกก็หลุดเข้าไปนั่งอยู่ในองค์พระ เหมือนท่านคลุมตัวลูกไว้ เป็นความรู้สึกที่ชัดเจนมาก ตอนนั้นใจนิ่งมาก ข้างในมันเงียบสงบ ไม่คิดอะไรเลย แม้ลืมตาแล้วองค์พระก็ยังอยู่ ขนาดเอาน้ำล้างหน้า ถ้าทำใจนิ่งๆ ท่านก็ยังมาให้เห็น แต่ว่าตอนลืมตาจะเห็นท่านเป็นองค์เล็กๆนั่งสมาธิอยู่ในท้องค่ะ ลูกมีแต่ความสุขทุกวัน ตลอดเวลาเลยค่ะ

 

        พอกลับมาบ้านแล้ว ลูกก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ลูกบอกลาอบายมุขทุกชนิดได้อย่างเด็ดขาด แล้วก็พูดจาดีขึ้น ใจเย็นขึ้น สวดมนต์ นั่งสมาธิ หยอดกระปุกทำบุญทุกวัน และเอาวัฒนธรรมคุณยายอาจารย์มาใช้ ทำให้บ้านสะอาดน่าอยู่ จนสามียกมือสาธุ แล้วลูกก็ชวนให้เขามาบวชในโครงการบวชพระหนึ่งแสนรูปเรียบร้อยแล้วค่ะ แถมตอนนี้ลูกยังเป็นกระบอกเสียงให้กับวัดพระธรรมกายอีกด้วย เพราะชุมชนแถวนี้ไม่เข้าใจวัด หลายคนพูดกับลูกว่า “ไปเป็นลูกศิษย์วัดธรรมกาย ระวังจะโดนหลอกจนหมดตัว”-ลูกเลยบอกเขาว่า “หนูไม่มีอะไรให้เขาหลอกแล้วพี่ สมบัติมันหมดไปแล้ว แต่วัดพระธรรมกายต่างหากที่ให้สมบัติที่มีค่าที่สุดกับหนู นั่นคือธรรมะ และพระในตัวหนู ที่ใช้อย่างไรก็ไม่มีวันหมด และไม่มีใครขโมยไปจากหนูได้”

 

        ลูกจึงอยากเปิดบ้านกัลยาณมิตรมาก เพราะอยากให้คนแถวนี้รู้จักวัด รู้จักการนั่งสมาธิ และมีศรัทธาในพระพุทธศาสนา ลูกกราบขอบารมีจากหลวงพ่อ ให้ลูกฝ่าฟันความไม่เข้าใจของคนแถวนี้ เปิดบ้านกัลยาณมิตรได้สำเร็จนะเจ้าคะ และขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง เป็นผู้นำในการสร้างบารมี ให้ลูกๆได้บุญบวชพระเป็นสิบๆล้านองค์ ได้บุญบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนเป็นสิบๆล้านคน ซึ่งลูกก็ขอเป็นอีกคนที่จะช่วยหลวงพ่อฟื้นฟูพระพุทธศาสนาตลอดไปค่ะ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

กัลฯพรสวรรค์ ทัศวงษ์

 

************************