ลูกชื่อ วิภา เอี้ยนไทยสง หรือ ลูกไผ่ อายุ  42-ปี อาชีพรับจ้างกรีดยางพาราอยู่จังหวัดสงขลาค่ะ ลูกได้มาวัดพระธรรมกายครั้งแรก เพราะมาบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนรุ่นแสนค่ะ ลูกเป็นคนมีฐานะค่ะ...มีฐานะยากจนมากๆ ต้องตรากตรำทำงานหนักมาอย่างโชกโชน อดหลับอดนอน รับจ้างกรีดยางตั้งแต่ห้าทุ่มถึงตีห้า และออกไปเก็บน้ำยางตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าถึงสิบโมงเช้าทุกวัน บางวันมีเวลานอนแค่วันละสามชั่วโมงเท่านั้น ต้องเผชิญกับความไม่มีมาโดยตลอด กู้หนี้ยืมสินเขาไปทั่ว เพราะค่าจ้างจากการกรีดยางนั้นไม่มาก ครั้นจะไปทำอาชีพอื่น ก็ไม่รู้จะทำอะไร สามีก็ตายแล้ว หนำซ้ำยังต้องเลี้ยงลูกเพียงลำพังถึงสองคน แถมคนโตก็เรียนในคณะที่ใช้เงินเยอะ คือ ลูกส่งให้เรียนหมอที่มหาวิทยาลัย สงขลานครินทร์ ส่วนลูกชายคนเล็กกำลังเรียนอยู่ชั้น ม.4-กำลังใช้เงินทั้งนั้น

 

 

 

        ซ้ำร้ายลูกยังไม่มีบ้านของตัวเอง ต้องไปอาศัยสถานที่ที่เจ้าของสวนยางจัดให้ เป็นห้องขนาดสี่คูณห้าเมตร มีฝาทึบทั้งสามด้าน มีทางออกทางเดียว คือ ประตูหน้าบ้าน ลูกจึงใช้พื้นที่แคบๆนี้ทำทุกอย่าง และพอทำกับข้าวทีไร กลิ่นก็ตลบอบอวลขังอยู่ในห้อง ซึ่งต้องใช้เป็นที่นอนด้วยในขณะเดียวกัน และซ้ำร้ายไปกว่านั้น ข้างๆที่พักของลูกเป็นที่ผลิตยางแผ่น 1,000-กว่าแผ่นต่อวัน มีเสียงเครื่องจักรดังตั้งแต่สิบโมงเช้าถึงบ่ายสองโมงทุกวัน และที่แย่ไปกว่านั้น กลิ่นน้ำยางเหม็นฉุน ฟุ้งกระจายจนลูกแสบจมูก ทำให้กลายเป็นโรคภูมิแพ้กลิ่นยางพารา คือ มีอาการหายใจไม่ออก น้ำมูกไหล จามทั้งวัน เพลียและไม่ค่อยมีแรงมาตลอดสิบกว่าปี ทั้งหมดนี้มันก็เป็นความทุกข์ของคนที่เกิดมาจนค่ะ

 

        นอกจากความทุกข์ที่ถาโถมโหมกระหน่ำมาแบบไม่เกรงใจกันเลย ตั้งแต่เรื่องรายได้ ที่พัก เรื่องสุขภาพ ลูกยังทุกข์ใจเรื่องพ่อแม่และน้องสาวด้วยค่ะ เพราะทุกคนล้วนเป็นว่าที่สมาชิก มหานรกขุมห้า เพราะดื่มกันอย่างหนักหนาสาหัส ความทุกข์รอบด้านมันรุมเร้า จนลูกเกิดความรู้สึกอยากออกบวช จนวันหนึ่งได้เดินไปคุยกับคนขายของในวัดหัวถนน โดยถามเขาว่า “ที่นี่มีบวชแม่ชีไหม”-คนขายของก็ตอบว่า “มีสิ...นี่ไง โครงการบวชอุบาสิกาแก้วรุ่นหนึ่งแสนคน”

 

        ตอนนั้น ลูกรู้สึกตัวเองประดุจเป็นนักบินอวกาศเลยค่ะ คือ ดีใจจนตัวจะลอย และลูกก็ได้มาบวช อีกทั้งในวันที่มารับสไบแก้ว ลูกได้ยินหลวงพ่อพูดว่า “พวกลูกๆอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนทุกคนก็คือ นักรบหญิงแห่งกองทัพธรรม ให้มาช่วยกันฟื้นฟูและปกป้องพระพุทธศาสนา”-จิตใจของลูกตอนนั้น มันเกิดฮึกเหิม ห้าวหาญ ราวกับได้ยินเสียงกลองรบ และลูกก็มีหัวใจที่อยากจะเอาชีวิตเป็นเดิมพันในการสร้างบารมีอย่างสุดชีวิตสุดกำลัง หลังจากบวชเสร็จ ลูกก็ทำอย่างนั้นจริงๆค่ะ คือ ลุยชวนคนบวชทุกโครงการที่ผ่านมาอย่างจริงจัง และได้ออกอุบายชวนว่าที่สมาชิกมหานรกขุมห้าทุกคนที่เป็นญาติของลูกมาบวช ตั้งแต่พ่อของลูก โดยบอกท่านว่า “เพื่อนของพ่อมาสมัครบวชกันเยอะ ไปหาเพื่อนพ่อที่วัดกันนะ”-แต่ระหว่างที่พาพ่อไป ลูกก็พูดว่า “พ่อ...ลูกไหว้พระมาเยอะ ลูกอยากกราบพระที่เป็นพ่อของลูกเอง พ่อบวชพระให้ลูกนะ”-พ่อก็ทำงงตอบกลับว่า “เดี๋ยวๆพ่อขอคิดก่อน”-ลูกก็ตอบว่า “พ่อไม่ต้องคิดแล้ว พ่อคิดมานานหกกว่าปีแล้ว เอาจริงไปเลย”

 

 

        จากนั้น ลูกก็บอกให้พ่อไปอาบน้ำเปลี่ยนขุดขาว แล้วก็รีบจัดแจงไปสมัครบวชให้พ่อเสร็จสรรพ พ่อของลูกก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลย ยอมบวชไปแบบงงๆ แต่พอท่านบวชแล้วก็ไม่งงค่ะ เกิดติดใจจนป่านนี้ยังไม่สึกเลย ส่วนแม่และน้องสาว ลูกก็ชวนบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน ทุกวันนี้เลิกเหล้ากันหมดแล้วค่ะ

 

 

 

        นับจากนั้น ชีวิตของลูกก็พลิกผัน คือ เจ้าของสวนยางเกิดอยากขยายพื้นที่ทำงาน จึงต้องทุบที่พักเก่าของลูกทิ้ง และสร้างที่อยู่ใหม่ให้ลูก ซึ่งขนาดกว้างกว่าเดิม คือ ห้าคูณสิบเมตร และเมื่อย้ายไปที่ใหม่ ก็ไม่มีเสียงดังจากเครื่องจักรและกลิ่นยางพาราเลยค่ะ และในที่สุด ลูกก็หายจากการเป็นโรคภูมิแพ้ที่เป็นมาตลอดสิบกว่าปีเป็นปลิดทิ้งเลยค่ะ และที่สำคัญตั้งแต่ไปบวชกลับมา และมาทำหน้าที่ชวนคนบวชอย่างเต็มที่ อยู่ๆราคายางก็ถีบตัวสูงขึ้นเรื่อยๆ จนลูกได้รายได้จากการกรีดยางเพิ่มเป็นสามเท่าตัวอย่างอัศจรรย์ และตอนนี้ เมื่อลูกได้ทราบว่า ทางวัดให้โอกาสคนใหม่สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวได้ ลูกดีใจสุดขีดเลยค่ะ จึงรีบเอาเงินเท่าที่มี จององค์พระไว้ก่อนค่ะ แล้วก็ได้แต่อธิษฐานขอให้น้ำยางออกเยอะๆ เพื่อจะนำปัจจัยมาสร้างองค์พระให้เต็มองค์ ซึ่งก็เหลือเชื่อค่ะ ทั้งๆที่ลูกกรีดยางเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่น้ำยางต้นที่ลูกกรีด ออกมากผิดปกติเป็นเท่าตัว จนเกือบปิ่มถ้วยรองน้ำยางอย่างอัศจรรย์ ซึ่งลูกก็ขอบารมีหลวงพ่อให้ลูกสามารถมีเงินมาสร้างพระได้ครบสมดังใจด้วยค่ะ แม้ลูกจะมีปัจจัยไม่พร้อม แต่ก็เห็นคุณค่าของการสร้างองค์พระมาก จึงรีบไปชวนเพื่อนบ้านสร้างพระได้ห้าองค์แล้วค่ะ และก็ทำหน้าที่เปิดบ้านกัลยาณมิตรได้หกหลัง และที่สำคัญชวนคนบวชอุบาสิกาแก้วได้มากถึง 13 คนแล้วค่ะ

 

 

 

        สุดท้ายนี้ ลูกก็อยากจะเชิญชวนผู้มีบุญทุกท่าน มาร่วมกันสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวให้ครบหนึ่งล้านองค์ ก่อนวันที่ 22-เมษายนนี้กันนะคะ ลูกคิดว่าต้องปิดได้แน่นอนค่ะ ถ้าทุกคนใจสู้ซะอย่าง

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

กัลฯวิภา เอี้ยนไทยสง

 

************************